เราอายุ 25 ค่ะ เป็นแม่ม่าย มีลูกติด 1 คน เลิกกับสามีเก่าได้ 3 ปีแล้วค่ะ คบกับแฟนคนนี้ได้เกือบจะ 2 ปีแล้ว เขาอายุ 30 ปีตอนแรกที่คบกันทุกอย่างไปได้สวยค่ะ เขาไม่รังเกียจเราและลูก เอาอกเอาจัยดีเสมอต้นเสมอปลายมาตลอดค่ะเคยถามเค้าว่า อายไหมที่มีแฟนเป็นแม่ม่าย เขาบอกว่าเขารักเรา รักที่ปัจจุบันไม่ใช่อดีต เขาเป็นคนแสนดีค่ะ เราก็รักเขามากด้วย เพราะเขาเป็นคนดึงเราขึ้นมาจากความเจ็บปวด แต่เรื่องร้าย ๆ เกิดขึ้น เมื่อปลายปีค่ะ
เขาแอบเล่น facebook และไปโพสต์หาสาว ๆ ในนั้น ทำนองว่า สาว ๆ น่ารัก และประมาณว่าเขายังโสด เหงา
พอเราจับได้ แทบล้มทั้งยืนค่ะ ไม่อยากจะเชื่อว่าเค้าจะทำกันได้ ทั้งที่คบกับเรามานาน และพ่อแม่ทั้ง 2 ฝ่ายก้อรับรู้
เราถามเค้า ว่าทำอย่างนี้ทำไม เราร้องไห้ โวยวายเหมือนคนบ้า ทุบตีเขา เขาผลักเราลงไปกองกับพื้น เขายอมรับว่าเขาทำ แต่ไม่ยอมรับว่าผิด ไม่ขอโทษ หาเหตุผลมาอ้างมากมาย และจากวันนั้นมา เขาก้อเย็นชากับฉันมาตลอด ไม่เคยจะสนใจ ไม่มอง ทำเหมือนเราเป็นอากาศ จนมาเมื่อตอนปีใหม่ เขาเดินเข้ามากอดเรา และซื้อต่างหูรูปหัวใจให้เรา 1 คู่ พร้อมกับขอโทษและสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนั้นอีก ฉันยกโทษให้เขา และบอกกับเขาว่า ให้มันผ่านไป คุณอาจจะแค่เผลอใจไปเท่านั้น ต่อไปนี้เราเริ่มต้นกันใหม่นะ เราจะทำตัวใหม่ ไม่จุกจิกกับเขา ไม่หึงเขามากเกินไป เขาตกลง แต่แล้วทุกอย่างก้อเหมือนเดิม เขายังเย็นชาเหมือนเดิมค่ะ จนมาถึงวันนี้ เดือนกว่าแล้ว ที่เค้าไม่ค่อยพูดคุยกับเรา เจอกัน จับมือกัน นอนด้วยกัน แต่ไร้ความรู้สึก เราถามเขา ว่ายังรักเราไหม เค้าบอกว่ายังรักเหมือนเดิม ไม่เคยเปลี่ยน แต่สิ่งที่เรารู้สึก มันเลือนลางเหลือเกินค่ะ เขาไปทำงานต่างจังหวัด 2-3 วันกับพ่อของเขา ก็ไม่เคยโทรมา ไม่เคยส่งข้อความ มีแต่เราโทรไป เขาก็รีบวางสายบอกมีงาน ณ. วันนี้ เจ็บปวดจังค่ะ ขอคำแนะนำนะค่ะ ว่าเราควรจะเดินหน้ารักเค้าต่อไป หรือหยุดพักเหนื่อยไว้ตรงนี้ รู้สึกท้อแท้ค่ะ พยายามทำใจว่าถ้าเขาจะไปก็คงต้องปล่อยเขาไป พยามอ่านหนังสือธรรมมะ ทำจิตใจให้มีสติ แต่ก็ยังไม่เลิกฟุ้งซ๋านซะทีค่ะ พอจิตว่าง ก็ผุดคิดเรื่องที่ทำให้เจ็บปวดขึ้นมาอีก ขอขอบคุณล่วงหน้านะค่ะ

เค้าคงเริ่มเบื่อเราเพียงแต่ยังไม่มีทางออกที่ดีกว่า เลยต้องทนอยู่ต่อไป คุณก็รู้คนที่รักเราจริงๆๆมีหรอจะทำให้เราเสียใจ อย่าคิดไรมากทำใจให้รับกับสภาพความเป็นจริง การพลัดพลาดจากของรักของหวงเป็นเรื่องธรรมดา ถ้าเราเรียนรู้และเข้าใจสัจจะธรรมข้อนี้ เมื่อถึงเวลาประสบเข้าจริงก็จะทำให้เราทุกข์น้อยที่สุด

ถ้าเราเปลี่ยนเขาไม่ได้ เราก็ต้องเปลี่ยนตัวเราเอง ถ้าตอบในทางโลก เราก็ทำหน้าที่ภรรยาที่ดี เป็นการเอาชนะความชั่วด้วยการทำความดี ถ้าอยากดับความทุกข์อย่างถาวร เราก็ควรปฏิบัติธรรม ต้องลงมือปฏิบัติ มิใช่นั่งอ่าน นั่งคิด
ลงมือปฏิบัติตามแนวของหลวงพ่อจรัญก็ได้ ยิ่งตั้งใจมากเท่าไรก็ยิ่งเห็นผลเท่านั้น

สวัสดีคะคุณเมทินี มาศ
วันก่อนเมื่อคุณยังไม่อกหัก ก็มีใครบางคนอกหักมาก่อน
วันนี้คุณกำลังอกหัก ก็มีใครบางคนหายเศร้า ทำใจได้ไปล่วงหน้าแล้ว
พรุ่งนี้ถ้าคุณสดใสได้เหมือนมีชีวิตใหม่อีกครั้ง ลืมความเศร้าจากอาการ
ฟูมฟามเพราะเสียของน่ารักน่าใคร่ ก็จะมีใครบางคนมารับช่วงแทน
โศกเศร้า อาลัยอาวรณ์ ราวกับไม่อาจผ่านทางลำบากได้สำเร็จ

โลกเป็นอย่างนี้มานานเต็มที
แต่ก็ไม่มีใครรู้สึกว่าเป็นของน่าเบื่อหน่าย....

ทำใจและทำใจนะคะ อ่านเรื่องของคุณแล้วคิดว่านี่คงเป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลง ....
อยากให้ตั้งรับและทำใจไว้ เป็นกำลังใจให้คะ

สวัสดีค่ะคุณ เมทินี

ความรักความใคร่ที่บังเกิดขึ้นในใจของชายหญิง เป็นกิเลสอารมณ์อันยิ่งใหญ่
และทรงพลังสุดจะประมาณได้ เพราะอารมณ์แห่งความรัก อันเป็นโลกียวิสัย
เป็นพลังที่ธรรมชาติกำหนดให้แก่สัตว์โลกเพื่อสืบทอดสายพันธ์ต่อเนื่องกันไป
ตราบกาลนาน.....
....ในอารมณ์แห่งความรัก....คล้ายมีความสุขที่ยั่งยืน "เป็นนิรันดร์"
ไม่เสื่อมคลาย และ......คล้ายมีความทุกข์ที่ยั่งยืน "เป็นนิรันดร์"
ไม่เสื่อมคลาย...สุขและทุกข์คลุกเคล้าผสมผสานกันอยู่ในรักนั้น....แต่จะมีใคร
เล่าที่หยั่งรู้ว่า "สัจจะแห่งรัก" ไม่เคยเป็นนิรันดร์...มันเกิดขึ้น...ทรงอยู่...และ
ก็เสื่อมสลายไปในที่สุด...เป็นเช่นนั้นเอง...

..เราอ่านแล้วชอบมาก...เลยนำมาฝากคุณ จขกท ลองอ่านแล้วพิจารณาดูนะคะ
หมายเหตุ:คัดบางตอนจากหนังสือ เสียดายตายแล้วไม่พ้นกรรม ของ หลวงพ่อจรัล ธิตะธัมโม

ธรรมย่อมรักษาผู้ปฏิบัติธรรม

ขอขอบคุณทุกความคิดเห็นนะค่ะ มีประโยชน์อย่างมากเลยค่ะ ต่อชีวิตผู้หญิงอย่างฉัน
ตอนนี้สบายใจขึ้นค่ะ หลังจากได้อ่านความคิดเห็นของทุกท่าน
ต่อไปนี้ คงต้องทำใจให้สบายค่ะ เพราะยังมีเด็กผู้ชายตัวน้อย ๆ อีกหนึ่งคนที่คอยเป็นกำลังใจให้
ใครหลายคนเคยทำร้ายฉัน แต่มีมีอยู่ 3 คนที่ไม่เคยทำร้ายฉัน นั้นคือ พ่อแม่ และลูกชายของฉัน
ต่อไปนี้ ฉันจะลุกขึ้นยืนด้วยความเข้มแข็งของความเป็นแม่ค่ะ เพื่อลูกชายของฉัน

ดิฉันขอเป็นกำลังใจให้คุณเมทินี ทำใจได้เร็วๆน่ะค่ะ เพื่อตัวคุณเองและคนที่คุณรัก

เล่าเรื่องของพี่คนหนึ่งให้ฟังนะ

สามีเป็นวิศวะ พี่แกเป็นแม่บ้านสวยเที่ยบนางงามแกเป็นนางงามราชบุหรี มีลูกสองคน แต่ตอนเนี้ยเป็นนางงอม อิอิ
ตอนนั้นไม่เป็น สามีแกต้องเดินทางไป ตจว. ก็รู้กันว่า วิศวะ นานๆเข้าก็มีผู้หญิงมาติดพัน พี่แกรู้หมดแหละ แล้วถามพี่แกว่า พี่ไม่หึงเหรอ พี่แกตอบว่า ไม่หรอกก็คุยกันว่าคุณมีผู้หญิงได้มีอะไรกันได้แต่อย่าเหลี้ยงดูเพราะถ้าคุณเหลี้ยงดูปัญหาจะเกิดกับคุณเองเค้าเรียกสามีเช่นนั้น และก็พูดติดตลกว่าก็ดีแบ่งเบาถาระเรื่องบนเตียง อีกอยางแกบอกว่าคุณอย่าลืมถุงยางนะสำคัญระวังเอดส์ผู้หญิงที่ยอมคุณง่ายๆ คงไม่ใช่คุณคนแรกหรอก แกเล่าให้ฟังแบบเนี้ยจริงๆและบางครังเราก็ได้ยินกับหูตัวเองเพราะเราเป็นเพื่อนๆๆกันแต่แกเป็นเพื่อนรุ่นน้า เราคิดว่าด้วยวุฒิภาวะของพี่แกและประสบการณ์ของชีวิตและพี่แกเป็นคนห้าวๆๆนักเลงนิดๆน่ารักดี แกชอบทำอาหารและทำอร่อยด้วยโดยเฉพาะน้ำพริกกะปิปลาทอด สามีแกกลับมาบ้านหนึ่งอาทิตยหรือสองอาทิตย์ครั้งกลับมาก็ไปซื้อของในตลาดมาทำกับข้าวกันในครอบครัวเราแจมด้วยเป็นบางครั้ง คนโสดมักฝากท้องไปทั่วแหละ แกไม่บ่นเรื่องผู้หญิงที่แกรู้และเรื่องผู้หญิงโทรหาพี่แก แต่แกบอกสามีว่ามีผู้หญิงโทรมาบอกเป็นพยาบาล มีพยาบาลแหละทีเราได้ยิน แกบอกพยาบาลว่าระวังเอดส์ด้วยนะคุณสามีดิฉันก็คงไม่นอนกับคุณคนเดียวหรอก แล้วเธอก็วางหู พี่แกก็บ่นอะไรว่ะเรายังพูดไม่จบเลย เฮ้อผู้หญิงสมัยเนี้ย แต่พี่แกปกติมากไม่เดือนร้อนไม่บ่นสามี ก็อย่างทีบอกด้วยวุฒิภาวะของแกและความฉลาดในสมองของแกเราว่า อีกอย่างด้วยบุญของแกด้วยที่ทำให้แกเป็นคนเช่นนั้น ลืมบอกไปพอพี่แกบอกสามีไปสามีแกก็หัวเราะฮึๆ ก็ไม่เห็นมีอะไร หลายปีผ่านไปเราต้องย้ายที่ทำงาน เจอพี่แกที่ตลาดบ้างบางครั้งก็ยังเห็นแกไปซื้อกับข้าวในตลาดสดด้วยกันเหมือนเดิมแต่เราไม่เหมือนเดิมไม่มีเวลาไปหาแกเพราะมันคนละฝ่ากกัน

มันก็ลำบากเหมือนกันอยู่ที่สมองของและบุคคลทีจะฉลาดมากน้อยแค่ใหน น้องสาวก็เช่นคุณและมีปัญหาบอกไปเค้าก็วนอยู่กับทีเป็นบางครั้ง เกิดจากวุฒิภาวะและความฉลาดของสมองของเค้าเองแหละ อดทนต่อไปผู้หญิงเรา