สวัสดีค่ะ ดิฉันเพิ่งเข้าเว็บนี้เป็นครั้งแรก ถ้าไม่เจอความทุกข์ก็คงไม่เจอที่นี่
ดิฉันได้อ่านหลายกระทู้แล้ว ความทุกข์และความสุขแตกต่างกันไป
สำหรับดิฉันแล้ว ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะหลุดพ้นความทุกข์ที่มีอยู่ตอนนี้ได้อย่างไร

ดิฉันแต่งงานเกือบ10 ปีแล้ว มีลูกสาวอายุ8ขวบ สามีเป็นคนดี เป็นพ่อที่ดี สามีที่ดีมาตลอด
ดิฉันประมาทในการใช้ชีวิต คิดว่าตัวเองเหมือนนางฟ้า เค้าคงไม่มีทางจะนอกใจไปมีคนอื่นได้
ตอนนี้ดิฉันคงเหมือนนางฟ้าตกสวรรค์ กลายเป็นผู้หญิงโง่ น่าสมเพศ

เพราะเมื่อเดือนก.พ.ที่ผ่านมา ดิฉันได้ทราบว่า สามีนอกใจ มีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น
ดิฉันคาดคั้น เค้าก็สารภาพและบอกว่าจะเลิก แต่แล้วเดือนถัดมา ชู้ก็โทรมาบอกว่าท้องกับสามีดิฉัน
ดิฉันถามสามีว่าจะทำอย่างไร ตกลงกันว่าสามีจะเลิกยุ่งกับผู้หญิงแต่จะรับผิดชอบในตัวเด็ก เพราะเป็นความผิดของเค้า ดิฉันเสียใจมาก แต่ก็เข้าใจ และยอมรับ แต่ต่อมาไม่นานชู้คนนั้นเกิดอุบัติเหตุทำให้แท้งลูกไป ดิฉันจึงคิดว่า เรื่องทุกอย่างคงสิ้นสุดแล้ว

แล้วสามีก็กลับมาเป็นสามีที่ดี และพ่อที่ดี ดิฉันคิดว่าจะลืมเรื่องทุกอย่าง และคิดว่าทุกอย่างคงจบลง แต่แล้วความหวังของดิฉันก็พังทลายลงอีก เมื่ออาทิตย์ก่อน ดิฉันได้รับข่าวอีกครั้ง ว่าผู้หญิงคนนั้นท้อง
ดิฉันได้ถามสามีว่าเป็นความจริงใช่ไหม สามียอมรับว่าจริง และท้องได้เกือบ2เดือนแล้ว

ตลอดเวลาที่ผ่านมา เค้าโกหกมาตลอด เพราะไม่อยากให้ดิฉันเสียใจอีก เค้าพยายามเลิกแล้ว พักหลังก็เจอกัน ประมาณอาทิตยละครั้ง เพราะเค้าสงสารผู้หญิงคนนั้น ก็เลยอยากปลอบใจ อยากเป็นเพื่อนคุยแต่ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก เค้าเสียใจ ได้แต่พูดว่าขอโทษๆๆๆๆเสียใจๆๆๆๆเค้าผิดเอง เค้ายอมรับว่าเค้าต้องการมีอะไรกับคนอื่นบ้าง เป็นนิสัยของผู้ชาย แต่เค้าไม่ได้รักดิฉันกับลูกน้อยลง

ดิฉันก็ถามเค้าว่าจะเอายังไงก็บอกมา เค้าก็บอกว่าต่างคนต่างอยู่ได้ไหม จะเลิกกับผู้หญิงคนนั้นจริงๆแล้ว เพราะตั้งแต่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นท้องก็เลิกยุ่งกันแล้ว แต่ยังไงก็ต้องรับผิดชอบเด็กที่จะเกิดมา
ก็ยังดีที่เค้ายังมีความรับผิดชอบอยู่บ้าง จริงไหมคะ

ส่วนดิฉันเก็บเสื้อผ้า ออกจากบ้าน ลูกสาวก็ร้องไห้ ถามว่าจะไปไหน ถามว่าแม่ทะเลาะกับพ่อเหรอ ดิฉันทบทวนดูอีกครั้ง หากดิฉันไป คนที่เสียใจคือคนที่ดิฉันรักที่สุดในชีวิต ไม่ว่าจะเป็นลูกดิฉัน แม่ดิฉัน
ครอบครัวดิฉัน ตอนนี้ดิฉันยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้เลย ถามว่าเสียใจแค่ไหน คงต้องตอบว่ามากกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว ถ้าสั่งตัวเองให้หยุดหายใจได้คงทำไปแล้ว ดิฉันคิดว่ามันคงเป็นเวรกรรมที่ดิฉันทำกับเค้าเอาไว้ ถ้าเป็นอย่างนั้น ดิฉันจะขอใช้เวรใช้กรรมให้เค้าในชาตินี้ ให้หมดๆไป

เพราะถ้าดิฉันเลิกกับเค้า ดิฉันก็ไม่เหลืออะไร ไม่มีเงิน ไม่มีงาน เพราะตั้งแต่แต่งงานก็เป็นแม่บ้านมาตลอด ถ้าเอาลูกไปอีก ลูกก็ต้องลำบากอีก ดิฉันควรทำใจใช่ไหมคะ คิดว่าเป็นเวรเป็นกรรมใช่ไหมคะ
ดิฉันคงเป็นผู้หญิงที่โง่ที่สุดใช่ไหมค่ะ ที่ยังยอมให้อภัยผู้ชายที่ทำร้ายเราถึง2 ครั้ง

เป็นผู้หญิงโง่ๆ หรือคะ สงสัยจะไม่โง่นะคะ เพราะที่อ่านคุณฉลาดออก ตีโจทย์แตก หาคำตอบให้ตัวเองและครอบครัวได้อย่างดีแล้วคะ อ่านตั้งหลายกระทุ้แล้วใช่มั้ยคะ เห็นมั้ยคะคนที่ทุกข์มีเยอะ บางคนอาจจะมากกว่า หรือน้อยกว่า( แล้วแต่มุมมองของคุณคะ )ทุกคนเกิดมาเจอแต่ทุกข์คะ ไม่อยากได้ยิน ไม่อยากฟัง หรือพบเจอกับเรื่องที่ต้องทุกข์ ก็ต้องเจอ แต่ดูคุณเขียนมาทั้งหมดก็ดูว่าคุณมีสติในการจัดการปัญหาที่ดี ที่เหลือที่ต้องทำคือจัดการกับใจที่เป็นทุกข์ที่ดูว่าแสนสาหัสนี้ หากำลังใจจากลูกคะ เขาไม่ได้ผิดอะไร คุณก็ไม่ควรให้เขาต้องทุกข์ อย่าไปบอกเขาเพราะยังเด็กเกินไปที่จะรับรู้ เขาจะได้ไม่มีความรู้สึกไม่ดีกับพ่อ เพราะมันจะบาปมากกว่าสำหรับเขานะคะ ใจตัวเองก็ต้อง เมตตาคะ เมตตากับผู้หญิงคนนั้น เมตตากับสามี และเมตตากับตัวเอง กรรมเป็นตัวกำหนดคะ ทั้งคุณ, สามี , และผู้หญิงคนนั้น ต่างก็เจอกับเคราะห์กรรมที่ตนสร้างมาเองทั้งชาตินี้และชาติก่อนอยู่ ทำใจยอมรับ ชดใช้ ทำครอบครัวให้น่าอยู่สำหรับคุณ สามี และลูกคุณ คุณแม่คุณก็จะได้รับความสุขไปด้วย คิดถึงแต่ตอนนี้ อย่าไปวิตกถึงอนาคตคะ ถ้ามันจะมีอะไรเป็นไปก็เป็นสิ่งที่เรากำหนดเองไม่ได้ ทำวันนี้ให้ดี อนาคตก็จะดีเอง เป็นกำลังใจให้คะ

ปล. ใจจะเป็นสุขถ้ารู้จักอโหสิและให้อภัย
อย่ายึดมั่นถือมั่นว่านี่ของฉัน(ไม่มีอะไรเป็นของเราคะ แม้แต่ตัวเราเอง)
หมั่นเมตตาถือศีลจะทำให้ใจเป็นสุขคะ

ขอบคุณทุกคำตอบนะคะ

ทุกๆคำตอบเป็นเหมือนน้ำฝน ที่ช่วยให้ต้นไม้ใกล้ตาย ยังพอหายใจได้
ดิฉันจะพยายาม ทำให้ดีที่สุด

เรื่องแค่นี้เอง หนักหนากว่านี้เราก็ต้องผ่านให้ได้ ใช่ไหมคะ
ถึงวันนี้ยังมีน้ำตา แต่มันก็หมายความว่า วันนี้เรายังมีหัวใจ ใช่ไหมคะ

ขอบคุณจริงๆค่ะ เพราะเรื่องนี้ดิฉันไม่สามารถจะปรึกษาใครได้ แม้แต่เพื่อนสนิทหรือครอบครัว
ไม่อยากให้เค้าเป็นทุกข์ เพราะเรื่องของดิฉัน
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ ขอให้ผลบุญครั้งนี้นำความสุขมาให้ทุกท่านนะคะ เพราะดิฉันไม่ทราบว่าจะตอบแทนอย่างไร

เราเองไม่เคยมีครอบครัวค่ะ ไม่เคยเข้าใจว่าความรู้สึกของการเป็นภรรยานั้นจะเจ็บช้ำแค่ไหน (แต่พอจะคิดเอาได้เพราะตัวเองแค่แอบรักยังเจ็บแทบกระอัก)

แต่สิ่งหนึ่งที่เราคิดก็คือ ไม่มีเหตุผลที่เราต้องทนเจ็บช้ำน้ำใจไปทั้งชีวิต ไม่มีใครที่จะไม่สามารถเลี้ยงดูตัวเองและลูกคนเดียวได้ คุณทำได้ค่ะ ถ้านี่คือสิ่งที่คุณกลัว คุณไม่ต้องกลัว เว้นแต่คุณจะตัดใจจากเขาไมไ่ด้เท่านั้นเอง

อ่านจากกระทู้ของคุณ คุณกล่าวว่าคุณเก็บของจะไปแต่คุณกลัวการเริ่มใหม่
หางานหาเงินนั้นก็บอกได้แล้วว่าคุณไม่เลิก
แล้วแฟนคุณบอกว่าปลอบใจจนเขาท้องรอบ 2 นั้นก็บอกได้ว่าเขาไม่เลิก
กับผู้หญิงคนนั้น
แล้วผู้หญิงคนนั้นปล่อยให้ท้อง นั้นก็บอกได้ว่าเขาจะจับสามีคุณ
คุณคงต้องอยู่แบบ 3 คนมั้งค่ะ
ถ้าคุณทำใจได้เพื่อลูกคุณก็น่าจะต้องยอมรับจุดนี้แล้วละค่ะ

ขอบคุณทุกท่านที่ช่วยให้คำแนะนำต่างๆนะคะ

เมื่อวาน นัท ได้อ่านกระทู้ต่างๆในบอร์ดนี้ วันนี้ตื่นมาตอนเช้า ก็เข้ามาอ่านอีก
รู้สึกดีใจมากจริงๆที่ได้เจอเว็บนี้ค่ะ บอกได้เลยว่าทุกคำตอบ ทุกกระทู้ที่อ่าน ช่วยให้จิตใจดีขึ้นมากๆ

เพราะคำแนะนะที่นี่มาจากเหตุและผล ที่ตัวนัทเอง ก็ประสบพบเจออยู่
ตอนนี้ก็พยายามทำใจให้ว่าง ไม่คิดวกวน ซ้ำไปซ้ำมา

มันคงไม่มีประโยชน์อันใดที่มานั่งกลุ้ม คิดว่า ทำไม เพราะอะะไร ใช่ไหมคะ
ตอนนี้ที่นัทคิดคือ ควรปล่อยวาง ให้อภัย และทำความดีต่อไป(โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน)
ถ้าเค้าจะไปจริงๆ ก็คงไม่มีอะไรจะรั้งเค้าไว้ได้ เช่นกันถ้าเค้าจะอยู่ ก็ปล่อยเค้าอยู่ไป
เราก็ทำหน้าที่แม่ หน้าที่เมีย ให้ดีต่อไป

หาความสุขให้ตัวเอง เพราะเราได้เกิดมาแล้ว ควรอยู่กับความสุข มากกว่าอยู่กับควาทุกข์ใชไหมคะ

ทั้งหมดที่เขียนมา ก็ยังไม่แน่ใจว่าจะทำได้หรือเปล่า แต่ก็จะพยายามค่ะ
ได้แต่หวังว่าคงหมดเวรหมดกรรมกันซักที

ความรักไม่มีวันตายครับ รักให้เป็นคือการให้ให้มีความสุข รักแบบเมตตาครับ

ไม่มีคำว่าสายสำหรับการเริ่มต้นใหม่นะคะ ถึงแม้ว่าคุณnatcharee84 จะยังตัดสินใจให้อภัยและอยู่เป็นครอบครัวกับสามีและลูกของคุณเอง แต่คุณก็สามารถหางานอดิเรก หรือค้นหาอาชีพที่คุณชอบคุณพอใจ เพื่อใช้เป็นเครื่องมือในการหาเลี้ยงตัวเองในอนาคตได้ ตอนนี้คุณก็เริ่มทำจากเล็กๆไปก่อน ค่อยๆปรับตัว ไม่มีอะไรมารับประกันว่าจะไม่มีครั้งที 3-4-5 ต้องทำใจ,ปรับตัวและเตรียมพร้อมค่ะ

ขอให้คุณ natcharee84 ผ่านพ้นอุปสรรคและความทุกข์ในครั้งนี้ได้ในเร็ววันค่ะ
ขอความสุขความเจริญในธรรมและสรรพสิ่งมงคลทั้งหลายจงบังเกิดแก่คุณnatchareeและเพื่อนๆลานธรรมทุกคนค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณ natcharee84

ชีวิตเดินทางมาถึงจุดเปลี่ยนแปลง ...หมายถึงการตัดสินใจที่จะเลือกเส้นทางชีวิตที่เปลี่ยนไปจากเดิม..
จำเป็นต้องใช้ "สติปัญญา" ในการพิจารณาให้รอบครอบ...ใช้เหตุผลให้อยู่เหนืออารมณ์....ปัญหาแบบนี้มิได้เกิดขึ้นกับครอบครัวคุณคนเดียว...ดังนั้นไม่ต้องคิดว่าคุณ "เป็นผู้โชคร้าย"..เข้มแข็งเข้าใว้
..ถ้าตัดสินใจจะอยู่แบบ 2 ครอบครัว นั่นหมายถึงคุณต้องทำใจให้ยอมรับกับการ "เสียใจซ้ำซาก" และไม่รู้ว่าจะจบสิ้นเมื่อใด...และคุณต้องรู้จักพึ่งพาตนเอง..ที่ผ่านมาพึ่งพาแต่ "สามี" และคุณก็ได้เห็นโทษของการพึ่งพาคนอื่นแล้วว่า "ทุกข์" เพียงใด...หางานทำและพึ่งพาตนเองและเป็นที่พึ่งให้บุตรของคุณให้ได้...สร้างคุณค่าให้ชีวิตตัวเอง...แล้วคนอื่นจึงจะเห็นคุณค่าของคุณเอง...
...มีเวลาก็ให้ศึกษา "ธรรมะ" เพื่อเบาเทา "ทุกข์ทางใจ" ที่คุณจะต้องเผชิญ...และไม่รู้ว่าจะสิ้นสุดวันใด..จะทำให้คุณเข้มแข็งขึ้น....และเมื่อถึงวันที่คุณต้องสูญเสีย คนที่ถูกเรียกว่า "สามี" ไปจริง ๆ ..คุณจะไม่เสียใจและอยู่ได้ด้วยตัวเอง.........

ธรรมย่อมรักษาผู้ปฏิบัติธรรม

ขอขอบคุณกัลณมิตรลานธรรมจักรทุกท่านค่ะ ที่ร่วมให้คำแนะนำและชี้แจง
ให้พบทางสว่าง และหนทางแก้ปัญหา

ตอนนี้นัทยอมรับว่าเสียใจอยู่มาก แต่เรียกได้ว่ามาถึงจุดที่ว่างเปล่าแล้ว
ไม่ทราบจะอธิบายอย่างไรดี คือเมื่อใดที่จิตใจกำลังจะเข้าสู่ห้วงทุกข์
กำลังจะคิดถึงปัญหา อะไรมากมายที่เข้ามาในชีวิต ขณะที่กำลังคิด กำลังฟุ้งซ่าน
นัทก็คิดถึงคำแนะนำของกัลยาณมิตรที่นี่

ระลึกไว้ว่า เค้าไม่ใช่ของเรา ไม่ใช่สามีเรา ในโลกนี้ไม่มีอะไรเป็นของเราเลย
เราคงไม่มีอำนาจใดๆไปบังคับให้เค้าเป็นไปอย่างที่ใจเราต้องการ
เลิกกันก็ทุกข์ อยู่ด้วยกันก็ทุกข์ ไม่ว่าเลือกทางใดก็ทุกข์ทั้งนั้น
จะดับทุกข์ได้ ต้องดับที่ใจของเราใช่ไหมคะ ถ้าใจเราไม่ทุกข์แล้ว ใครที่ไหนก็ทำอะไรเราไม่ได้

ตอนนี้ตั้งใจว่าจะดูแลลูกเป็นหลัก เก็บเงินเป็นรอง ดูแลตัวเองให้ดี
ถอนใจจากเขาทีละนิด เลิกหวงแหน เลิกยึดมั่นถือมั่นว่าเค้าเป็นของเรา
วันใดที่เค้าไปแล้วกลับมาไม่ได้ จะได้ไม่ทุกข์ค่ะ

จะพยายามทำให้ได้ค่ะ
เออ นัทขอความคิดเห็นอีกซักเรื่องนะคะ เด็กที่กำลังจะเกิดมาซึ่งเป็นลูกของผู้หญิงคนนั้น
นัทได้คุยกับสามีถึงเรื่องชื่อบิดา ในใบแจ้งเกิด สามีค่อนข้างกลุ้มใจว่าจะทำอย่างไรดี
จะใส่ชื่อว่าเป็นพ่อเด็ก ก็เหมือนทำผิดต่อลูก-เมีย
จะไม่ใส่ชื่อว่าเป็นพ่อเด็ก ก็เหมือนทำผิดต่อเด็กที่จะเกิดมา เหมือนคนไร้ความรับผิดชอบ

นัทบอกไปว่า ค่อยๆคุยกัน ซึ่งจริงๆแล้ว นัทไม่รู้จะทำอย่างไรดี
ยอมรับว่ารู้สึก ไม่อยากให้สามีใส่ชื่อในใบแจ้งเกิด นัทเป็นคนเห็นแก่ตัวใช่ไหมคะที่คิดแบบนั้น
ซึ่งจริงๆแล้ว เค้าควรรับผิดชอบให้ถูกต้องทุกเรื่องใช่ไหมคะ

หากตั้งใจจะเลิกยึดมั่นถือมั่นแล้ว ต้องปล่อยวางทุกอย่าง ใช่ไหมคะ

อนุโมทนาบุญกับคุณนัทด้วยครับที่เข้าหาทางธรรม
ได้เข้ามาพบกัลยาณมิตรในที่แห่งนี้
ความดีงามและการเดินตามแนวพระธรรมคำสอนจะทำให้จิตใจและชีวิตของคุณนัทเกิดความสงบร่มเย็น
เผชิญปัญหาทางโลกได้อย่างมีสติปัญญามากขึ้น อย่างผู้มีธรรมในจิตใจ
และกุศลผลบุญความดีงามที่คุณนัทกระทำเหล่านี้
จะเป็นหนทางที่จะนำพาคุณนัทไปสู่ความพ้นทุกข์ได้ในที่สุดครับ
ขออนุโมทนาบุญกุศลอันนี้ด้วยครับ