หุหุ อย่าขอบคุณพี่เลยนะคะ ไม่กล้ารับคำขอบคุณ
เพราะพี่เองบอกคนนั้นคนนี้ พอถึงเวลาจริงๆ
พี่ก็ยังทำไม่ค่อยได้ อายจัง

พี่ก็พยายามคิดเหมือนที่คุณnatcharee84 คิดอยู่ค่ะ
พยายามรักษาศีล ทำแต่ความดี ละเว้นความชั่ว
ความรักที่มีให้เขาตอนนี้ มิใช่ความรักใคร่เสน่หา
แต่เป็น รักแบบกรุณา เมตตา สงสาร มากกว่าค่ะ
คิดว่าอะไรที่เขาทำแล้วเป็นสุข ก็ต้องปล่อยเขาไป
เขาจะไปปีนต้นงิ้วกับใครก็ต้องปล่อยเขาไป
ยังไงสักวันหนึ่งก็ต้องพลัดพรากจากกันอยู่ดี

พี่ปลาดาวขออนุญาตนำประโยคนี้ไปใช้เตือนใจ
เพื่อจะถอดถอนความยึดมั่นถือมั่นให้หลุดพ้นจากทุกข์นะคะ

ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองคุณnatcharee84
ให้ก้าวข้ามผ่านพ้นทุกข์ในครั้งนี้โดยเร็ววันค่ะ
เป็นกำลังใจให้กันและกันนะคะ

เก่งนะคะ จขกท และคุณปลาดาว เป็นเป็นการให้ธรรมซึ่งกันและกันดึ..........................

ว่าแต่ใครอยากกอด ตัวเองรู้มั้ยเค้ารอบเอวเท่าไหร่ 8 คน(แคระ)โอบจ้า แน่ใจว่าโอบได้

แล้วพูดได้................สอนคนอื่นเขาได้.................อย่าลืมเอาไปทำกับตัวเองนะคะ
แล้วที่เที่ยวจำคำคมของคนอื่นไปใช้ ขอลิขสิทธิ์หรือยังคะ ของคุณยายจดลิขสิทธิ์นะ
ว้า......ลืมไปปู่เบิร์ดธงชัยเขาเป็นคนร้องไว้.......ฮิฮิ....ความจำไม่เที่ยงอีกแล้วคุณยาย
วันนี้ไม่ค่อยเครียด คุณยายเลยออกมายอมรับสังขารตัวเองคะ

ขอให้ทั้งสองท่านมีรอยยิ้มจากการอ่านกระทู้นี้นะคะ..............................................
แค่ยิ้มแล้วหันกลับไปดูจิตว่า.......................................................
ไอ้ความทุกข์เมื่อกี้มันหายไป............จางไปไหม.......................................
ดูว่ามันไม่ทน..........ไม่เที่ยง.........ไม่ยากหรอกคะ..........................................
ดูสามีก็เหมือนกัน...................เขาก็ไม่ทน........ไม่เที่ยง................................
ดูไปจนกว่า...........เราจะไม่เห็นเขา..........................................................
หรือซักวันเขาจะไม่เห็นเรา.......................................................................
แล้วก็จะไม่รู้ไม่เห็นกันอีก..........................................................................
และดูจิตเราว่ามันไม่ทน...............................ไม่เที่ยง...............................
ซักวันเราก็จะวางคะ......วางทีละอย่าง...........................จนหมด(ถ้าทำได้คะ)

เข้ามาเป็นกำลังใจให้คะ แต่อยากบอกว่านอกจากทำใจแล้ว ควรอภัยให้เค้าบ่อย ๆ น่าจะช่วยให้สภาพจิตใจตัวคุณนัทดีขึ้น เพราะการให้อภัยคือการเมตตาต่อเพื่อนร่วมโลก

สวัสดีเพื่อนๆลานธรรมจักรทุกท่านค่ะ

ไม่ได้เข้ามาทักทายเสียนาน แต่เปิดเข้ามาอ่านทุกวันค่ะ ยิ่งอ่านก็ยิ่งย้ำ ต้องทำให้ได้ ทำให้ได้
สภาพจิตใจตอนนี้ ปลงแล้วค่ะ ไม่รู้ว่าปลงเรื่องอะไรเหมือนกัน

รู้สึกว่า เหนื่อยที่ต้องคิดแล้ว ไม่อยากจะคิด ไม่อยากจะกลุ้มแล้ว เบื่อที่ต้องคิด ต้องกลุ้มกับเรื่องเดิมๆ
ถามตัีวเองว่า ทำใจได้ไหม ก็ตอบตัวเองว่า ทำไม่ได้

แต่ตั้งแต่วันแรกที่รู้ว่าเค้าทรยศ จนถึงวันนี้ี ตัวเราก็ยังอยู่ได้ ไม่ตาย แขนขายังมีแรง
ต่อให้รู้สึกเหมือนจะตาย รู้สึกเหมือนใจจะขาด รู้สึกเหมือน อกจะแตกตาย
มันก็ไม่ตายอะค่ะ ตอนนี้เห็นได้ชัดว่า ขาดเขาไป เราไม่ตาย ถึงใจจะบอกว่า รับไม่ได้
แล้วไงอะ รับไม่ได้หรือรับได้ ก็ไม่ต่างกัน คือเราก็มีชีวิตของเรา เค้าก็มีชีวิตของเค้า

ต่างคนต่างหายใจ ต่างคนต่างมีชีวิต

ตอนนี้กำลังพยายามไม่คาดหวังอะไรละค่ะ แต่มันคงทำไม่ได้ในทันที มันก็แอบหวังบ้าง
แต่เราต้องพยายามใช่ไหมคะ
ขอบคุณพื้นที่ดีๆที่นี่ ที่ให้นัทได้ระบายความในใจบ้าง บางทีการได้เขียน การได้ระบายอะไรออกมา
เป็นเหมือนการทบทวน การหาคำตอบให้ตัวเองนะคะ

สำหรับเพื่อนๆที่เจอปัญหาทุกข์ใจอยู่ นัทขอเป็นกำลังใจให้นะคะ คุณไม่ได้เจอปัญหานี้อยู่คนเดียว
เจอกันเกือบทุกครอบครัวอะคะ ใช้สติ ใช้ความดี ใช้ความเมตตา
สุดท้าย "ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว" ไม่ผิดจากคำพระท่านสอนไว้ค่ะ

อ่านจบเเละ
ก็บอกว่าสงสาร ความรักเป็นคู่กับความทุกข์ ความเงียบเหงาตัวคนเดียวก็เป็นคู่กับความทุกข์ อีกนั่นเเหละ
สรุปคือการเกิดก็เป็นคู่กับความทุกข์อยู่ร่ำไป เเต่จะเลือกทางไหน ที่จะทุกข์น้อยกว่า ที่จะปรับตัวอยู่กับความทุกข์ได้ ทุกคนส่่วนมากก็ต้องเคยทุกข์เพราะรักเเตกต่างกันไป เเต่เขาเหล่านั้นก็ผ่านมาได้ มีชีวิตต่อเพื่อลูก สู้นะบททดสอบจะสอนใจให้เราเเข็งแกร่ง เเละมีชีวิตของเราเอง มีอิสระจากความรักที่เป็นทุกข์อย่างแท้จริง

ขอบคุณมากค่ะคุณthonan

คนเราเกิดมาคู่กับทุกข์จริงๆค่ะ และขอบคุณสำหรับกำลังใจ
มีคนเคยบอกว่า ชีวิตเราจะพบกับบททดสอบเสมอ
เหมือนแล่นเรืออยู่ในทะเล คลื่นลูกเล็กบ้าง ใหญ่บ้าง
เราจะนำชีวิตน้อยๆฝ่าผ่านพายุเหล่านั้นไปได้อย่างไร

สำหรับนัท ตอนนี้เหมือนเรือโดนคลื่นซัดโซเซ จะคว่ำแหล่ไม่คว่ำแหล่
ก็ได้เว็บนี้ ช่วยบรรเทาความทุกข์ทรมาน

หากจะมีผู้ชายสักคนได้เข้ามาอ่านกระทู้นี้ ถ้าคุณอ่านมาถึงตรงนี้คุณคงจะพอเข้าใจ
ความทุกข์ของผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยา แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าภรรยาจะทุกข์อยู่ฝ่ายเดียว
เวรและกรรม มีอยู่จริง ใครทำอะไรไว้ ผลลัพธ์ย่อมปรากฏเสมอ

ตอนนี้นัทก็ได้แต่ทำตัวให้เข้มแข็ง พยายามอยู่กับปัจจุบัน ไม่หมกหมุ่นถึงเรื่องในอดีต
หวังว่า จะทำให้ตัวนัทเองมีความสุขกับเวลาที่มีอยู่

จะพยายามทำดีต่อไป โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน (ไม่รู้จะได้แค่ไหน )
เฮ้อ....

เข้ามาให้กำลังใจเช่นกันค่ะ ดิฉันก็มีปัญหาเหมือนคุณค่ะ ก็กำลังทำใจอยู่ เพราะว่าเรายังรักเขาอยู่ ยังอยากให้ลูกมีทั้งพ่อและแม่ ของดิฉันโทรศัพท์คุยกันทุกวัน ไปหากันแทบทุกอาทิตย์เท่าที่ผู้หญิงจะแอบสามีออกมาได้ คุยโทรศัพท์กันหวานแหวว ผมรักคุณและเป็นห่วงมากครับ นี่คือสามีดิฉันค่ะ อยากจะบอกว่าใหม่ ๆ ทำใจยากค่ะ นานไปเวลาจะทำให้เราเข็มแข็งขึ้น บางครั้งดิฉันก็เกือบจะทนไม่ได้ ก็อาศัยลานธรรมเป็นเครื่องปลอบใจเหมือนกัน คิดว่าไม่ใช่เราคนเดียวที่เจอ คนอื่น ๆ ก็มีปัญหาเหมือนกัน สู้สู้ นะคะ ให้กำลังใจค่ะ พร้อมกับให้กำลังตัวเอง

สวัสดีค่ะ คุณกุหลาบแดง

นัทขอเป็นกำลังใจให้นะคะ คิดเสียว่าไม่ได้มีแค่เราที่พบเจอกับปัญหาแบบนี้
ว่ากันว่าเพราะเวรกรรม ถึงทำให้เค้าทั้งคู่ดึงดูดหากันเหมือนแม่เหล็ก
ผู้ชายที่นอกใจภรรยาตนเองนั้น เค้าจะพยายามหาเหตุผลร้อยแปดพันเก้า
โทษเรามั่ง โทษฮอร์โมนมั่ง โทษตัวเองมั่ง

รู้ทั้งรู้ว่าไม่ดี แต่ก็ยังไม่ยอมถอนตัวออกมา ไม่ใช่ว่าเค้าคิดไม่ได้นะคะ
ตัวเค้าก็คิดได้ว่าอะไรควรทำไม่ควรทำ อะไรดีอะไรชั่ว

ให้นัทเดา ตอนแรกสามีคุณกุหลาบแดงก็คงไม่คิดจะจริงจัง คงกะแค่สนุกๆ
แต่มันเลยเถิดไปจนกลายเป็นว่าเค้าผูกพันกัน เลยเลิกกันลำบาก
คุณกุหลาบแดงเคยคุยกับสามีรึยังคะ ว่าเราจะทำยังไงต่อไปกันดี ช่วยกันคิดช่วยกันแก้ปัญหา

สำหรับนัท ตอนนี้สามีบอกว่าไม่ได้คบกับทางโน้นแล้ว แต่เค้ายังต้องรับผิดชอบส่งเสียเด็กในท้องอยู่
เค้าคงไม่สามารถบอกให้ผู้หญิงคนนั้นไปทำแท้ง เพราะเค้าไม่อยากทำปาบให้ต่อเนื่องแล้ว
เค้าบอกว่า ถ้าเค้าบอกให้ผู้หญิงคนนั้นไปทำแท้ง ถ้ากรรมนั้นตกที่เค้าก็ดีไป แต่ถ้าตกไปอยู่กับลูกเราจะทำยังไง ซึ่งนัทก็ทราบและตระหนักถึงความจริงข้อนี้ดี

ได้แต่หวังว่า เวลาจะเยียวยาจิตใจให้เข้มแข็ง ให้อภัยค่ะ ให้อภัย
แต่ไม่ลืม...

อนุโมทนาสาธุค่ะ

"เวลา" จะช่วยคุณให้ดีขึ้นค่ะ

ขอเป็นกำลังใจเล็กๆ ให้คุณนะค่ะ

บุญรักษา ค่ะ