31931.รักวัยรุ่น...ทำเอาวุ่นวายใจ

ตะวันยอแสง

ออกจะยาวไปนิด อดทนอ่านกันหน่อยนะคะ :b20:

สวัสดีค่ะ ตอนนี้หนูอายุ21ปี คบกับแฟนมา3ปีกว่า เขานอกใจโดยการไปชอบผู้หญิงอื่นเรียกว่าปีละคนเลยก็ว่าได้ แต่สุดท้ายก็รั้ง หรือไม่เค้าก็กลับมาเองได้ทุกครั้ง เราก็ใจอ่อนยอมให้อภัยมาตลอด แต่เหตุผลที่เค้านอกใจนั้นก็รู้ดีค่ะ ว่าหนูไม่ได้สวยน่ารักอะไร เป็นผู้หญิงหน้าตาธรรมดาออกจะร่างใหญ่ๆหน่อย แถมเค้าเป็นผู้ชายประเภทหน้าตาดีมีรถขับ จะไปชอบใครก็โดนรับรักกลับมาทุกครั้ง แต่สุดท้ายก็เหมือนจะไปกันไม่ได้หรือไม่ก็คุยแล้วไม่ใช่ แล้วเค้าก็กลับมาค่ะ และนิสัยส่วนตัวของเขาก็คือจะอ่อนไหวง่าย ปฏิเสธใครไม่เป็น เช่น ผู้หญิงขอถ่ายรูปด้วยแบบแนบชิดก็ยอมอะไรแบบนี่อะค่ะ เเละโดยส่วนใหญ่นั้น คนที่เขาไปชอบจะเกิดจากการยุแหย่ของเพื่อนแทบทุกครั้ง เพราะหนูกับเค้าจะเจอกันอาทิตละ2-3ครั้ง แต่ก็โทคุยกันตลอด เพราะเค้าทำงานให้มหาลัยด้วย แต่ก็อยู่มหาลัยเดียวกันนะคะ

หลังจากนอกใจคนที่สามผ่านไปก็กลับมาค่ะ คบกันไปสักพัก ล่าสุดปี53เอาอีกแล้วค่ะ แอบจับได้ เหตุการณ์เดิมๆเริ่มเกิดขึ้น คือจะยอมรับและบอกทุกอย่างแต่ไม่ยอมบอกเลิก จนหนูต้องเป็นฝ่ายบอกเอง แต่สุดท้ายตัวเองก็ต้องมานั่งเ็จ็บปวดกระวนกระวายใจ นึกภาพต่างๆนานา ว่าจะไปทำอะไรกันที่ไหน ที่สำคัญคือทุกข์มากกว่าเก่าเพราะครั้งนี้ปรึกษาพ่อแม่ไม่ได้อีกแล้ว เพราะท่านบอกให้เราเลิกยุ่งตั้งแต่เค้านอกใจครั้งที่3แล้วค่ะ เพราะครั้งแรกกับครั้งที่2นั้นไม่ได้บอกท่านค่ะ

หลังจากทุกข์ไปได้1อาทิตย์ เริ่มดีขึ้น อาจจะเรียกว่าชินแล้วก็ได้ค่ะ จนได้มาเจอเวบนี้ โอ้ววว ยิ่งบรรลุธรรมเข้าไปใหญ่ ทำใจได้มากขึ้น แต่แล้วสองสามวันที่ผ่านมาก็ได้มีโอกาสคุยกับเค้า ทางmsnและโทรศัพท์ เพราะยังโทหาเขาอยู่บ้างแต่ไม่บ่อยค่ะ เขาก็บอกว่าไม่เอาแล้วผู้หญิงคนนั้น เราก็รับฟังแต่ก็แอบโล่งใจนิดๆและก็เริ่มคุยกันเหมือนปกติแต่จะเป็นแบบเพื่อนมากกว่า แต่เขาก็ไม่ขอกลับมานะคะ เหมือนจะละอายใจต่อเพื่อนต่อพี่สาวของหนูที่รู้เรื่องนี้ เหมือนอยากให้เราพูดเองอะค่ะว่าให้กลับมา แต่ก็ยังคุยกับเราโทหาเรา จนตอนนี้เริ่มสับสนและใจอ่อน เพราะที่ผ่านมาไม่เคยห่างกันแบบจริงๆสักที ก็ยังติดต่อกันอยู่ อาจเป็นเพราะในใจลึกๆยังกลัวว่าจะอยู่คนเดียวไม่ได้ เพราะเป็นรักครั้งแรกที่จริงจัง เลยอยากจะมาขอคำแนะนำจากพี่ๆถึงวิธีการตัดสินใจให้เด็ดขาดค่ะ แต่ในใจตอนนี้ก็คิดว่า
- บลอกเมลเขาซะ เลิกโทหาด้วย ถึงจะคุยเป็นเพื่อนกันก็เถอะ
- ใช้เวลาที่ฟุ้งซ่าน ไปกับการไดเอทให้ผอมสวย แล้วเชิดใส่มันซะ
- ต่อให้เขามาง้อยังไงก็คิดว่าจะไม่ให้อภัยอีก เพราะเขาใจโลเลเหลือเกิน

แต่...ก็ยังทำไม่ได้สักทีค่ะ มันรู้สึกเหมือนกับว่า เอาล่ะวันนี้ทำใจได้แล้วนะพอวันต่อมาก็ทุกข์ใจอีก วนเวียนอยู่แบบนี้อะค่ะ ขอคำแนะนำจากพวกพี่ๆถึงวิธีทำใจด้วยนะคะ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ tongue

varinne

จิตใจชายหนุ่มอ่อนไหวง่ายแบบนี้กลัวว่าเขาจะมีเมียน้อยได้ง่ายๆน่ะคะ เพราะว่าปฎิเสธใครไม่เป็น

อย่าได้ลืมว่าเคยเสียใจเพราะเขามามากแค่ไหน
เพราะขนาดตัวเขาเองยังไม่รู้ว่าจะเลิกนิสัยแบบนั้นได้อย่างไร

ถ้าเขายังเป็นแบบนี้และคุณคิดจะคบต่อคุณก็ต้องทำใจนะคะ และก็ต้องเผื่อใจไว้ด้วย

หรือถ้าไม่อยากเจ็บก็บอกลาเขาเถอะคะ ไว้ไปหาคนดีๆที่ป้ายหน้า :b17:

hellotarn

กำลังเจอสถานการณ์ที่เรียกได้ว่าแทบจะเหมือนกันไปซะหมด
อยากจะบอกว่า พี่ทำทุกอย่างอย่างที่น้องบอกมาเกือบหมดแล้ว ทั้งบอกตัวเองว่าจะไม่ให้อภัยเค้าถ้าเค้ามาง้อ ทั้งจะไม่รับโทเค้า ทั้งจะพยายามคิดว่าจะคุยกับเค้าเป็นเพื่อน แต่สุดท้ายพี่เองก็ทำอะไรไม่ได้เพราะความใจอ่อน

แต่สุดท้ายพี่ก็มาคิดได้ ว่าพี่อะไม่อยากเจ็บ ไม่อยากร้องไห้กับเรื่องเดิม ๆ อีกแล้ว พี่เหนื่อยพี่เบื่อกับการรั้งคนที่เค้าไม่รักพี่เท่ากับที่พี่รักเค้า พี่เลยคิดซะว่า ตัดใจซะดีกว่า (แต่จริง ๆ แล้ว พี่ก็ยังทำใจไม่ได้ซะทีเดียวหรอกนะ ก็พยายามคิดว่าเวลาคงจะเยียวยาพี่ให้ดีขึ้น)

พี่เห็นด้วยกับคุณvarinneนะ น้องยังเด็ก ยังมีโอกาศได้เจอคนดีที่ดีกว่านี้อีกเยอะ อย่าเสียดายเวลาเลย เพราะน้องมีชีวิตอยู่กับปัจจุบันและอนาคต ไม่ใช่อดีตจ๊ะ :b48:

จันทร์ ณ ฟ้า

ถึงวันนี้เวลาก็ผ่านไปเป็นอาทิตย์แล้ว ไม่รู้เป็นยังไงบ้างนะคะ

คงไม่มีใครให้คำตอบเรื่องนี้ได้ดีที่สุดเท่าตัวของน้องเอง
พี่แค่ขอฝากความเห็นไว้ ไม่ว่าจะเป็นรักครั้งนี้ หรือรักครั้งไหนนะคะ

หากเรายอมรับในกฎสองข้อนี้ได้ก็จะไม่ทุกข์มาก
1.กฎแห่งกรรม
คงไม่บังเอิญที่เราเจอคนคนนี้ มีนิสัยแบบนี้ ทำให้เราเสียใจอย่างนี้
ความรู้สึกเจ็บปวดที่เกิดกับเราตอนนี้ ผู้ที่ถูกเรากระทำในอดีตก็เคยประสบมาแล้ว
ผลที่เราได้รับวันนี้ ล้วนมาจากเหตุที่เราเคยทำไว้
แม้ชีวิตนี้เราจะจำไม่ได้ ก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะไม่ต้องชดใช้
แต่อดีตย้อนกลับไปแก้ไขไม่ได้ ตอนนี้ก็เร่งสร้างเหตุใหม่ๆที่ดี เพื่อจะได้รับผลที่สมควรแก่เหตุนั้นค่ะ

2.กฎไตรลักษณ์
ความจริงไม่มีอะไรที่เที่ยง แน่นอน
การที่เราทุกข์ เพราะเรายอมรับความจริงในข้อนี้ไม่ได้
อยากจะให้เขารักเราตลอดไป อยากในสิ่งที่ฝืนความจริง ใจก็จะยิ่งทุกข์
ขนาดใจเรายังบังคับไม่ได้เลย จะให้ใจคนอื่นเป็นอย่างที่เราอยากให้เป็น คงเป็นไปไม่ได้

ความรักที่แท้จริงเป็นรักที่ประกอบด้วยเมตตา กรุณา มุทิตา และอุเบกขา
แต่โดยมากรักของปุถุชน มักจะแฝงด้วยความยึดมั่นถือมั่นเสมอ
ซึ่งทันทีที่ยึด ใจก็จะทุกข์
ถึงแม้จะรักกันแค่ไหน และแม้จะเป็นรักที่บริสุทธิ์ใจของพ่อแม่
ก็ย่อมจะต้องมีความเปลี่ยนแปลงและความพลัดพรากในวันนึงอยู่ดี

วิสาขาสูตร
“ความโศกก็ดี ความร่ำไรก็ดี ความทุกข์ก็ดี มากมายหลายอย่างนี้มีอยู่ในโลก
เพราะอาศัยสัตว์หรือสังขารอันเป็นที่รัก
เมื่อไม่มีสัตว์หรือสังขารอันเป็นที่รัก ความโศก ความร่ำไรและความทุกข์เหล่านี้ย่อมไม่มี
เพราะเหตุนั้นแล
ผู้ใดไม่มีสัตว์หรือสังขารอันเป็นที่รักในโลกไหนๆ ผู้นั้นเป็นผู้มีความสุข ปรารศจากความโศก
เพราะเหตุนั้น ผู้ปรารถนาความไม่โศก อันปราศจากกิเลสดุจธุลี
ไม่พึงทำสัตว์หรือสังขารให้เป็นที่รัก ในโลกไหนๆ...”

ศรีสมบัติ

ฝึกที่จะเรียนรู้ความทุกข์ความเจ็บปวดนี้เพราะมันอยู่เคียงคู่กับเรา...
มันอาจจะเป็นความเจ็บปวดและผิดหวัง..ทุกข์..ซ้ำแล้วซ้ำเล่า...
ให้อภัยแล้ว...ให้อภัยอีก..หรือเขาเห็นว่าเราเหมือนผ้าพับไว้ ไม่มีชีวิตจิตใจ..
เลิกเถอะครับถ้าไม่อยากจะเจอกับเหตุการณ์ที่ผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า...
อายุเรายังน้อย..อย่าหวาดกลัวต่อสิ่งที่ยังมาไม่ถึง..มันเป็นมายา
อยู่อย่างโสด..หรืออยู่แบบมีคู่..มีครอบครัวครองเรือน..มันไม่แตกต่างกัน
อย่าปล่อยให้กิเลสขีดเขี่ยให้เราหลงเดินตามมัน
จะต้องไม่หลง..รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส..
อะไรๆ มันก็ไม่เที่ยงหรอกหลานเอ๊ย..วันนี้มาเข้าถึงธรรม..ก็ถือว่าเป็นบุญเป็นกุศล..มันจะทำให้เย็นกายเย็นใจ..ถึงบางครั้งจะลืมทุกข์บ้าง..หรือทุกข์กลับเข้ามาบ้าง..มันก็ยังดีกว่าจะทุกข์ฝ่ายเดียวโดยหาที่พึ่งทางใจไม่ได้...ชั่วโมง..หน่วยกิจ..การปฏิบัติธรรมเรายังน้อยอยู่ เพียงแค่เราได้อ่านคำธรรมทั้งหลายมันก็ยังทำให้ใจเราสบาย..สงบขึ้น(ถึงจะชั่วขณะก็ตาม)..และถ้าหากเราลงมือปฏิบัติ...สวดมนต์..ภาวนา..เจริญสติ..เราจะพบกับความสงบเย็นนี้ ไปอีกหลายเวลา วัน เดือน ปี หรือตลอดไป..อันนี้ต้องพิจารณาให้ดี..เกี่ยวกับความสงบทางใจนี้มันจะจำหรืออ่านเพียงตำราไม่ได่..ต้องลงมือปฏิบัติ..สะสม.หน่วยกิจ ทางใจ..ต้องใช้เวลา..ใช้ความเพียร..ความศรัทธา...ไม่เห็นทุกข์..ไม่เห็นธรรม..จงขอบคุณความทุกข์ซะ..
ขอเจริญในธรรม :b8:

ตะวันยอแสง

กลับมาแล้วค่ะ
tongue

ขอบคุณพี่ๆในบอร์ดทุกคนสำหรับกำลังใจและคำแนะนำนะคะ
ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงฝึกงาน มีอะไรให้ทำมากมาย เลยไม่ค่อยมีเวลามา
คิดฟุ้งซ่านเหมือนเมื่อก่อนแล้ว บวกกับการเเวะเวียนเข้ามาในบอร์ดนี้บ่อยๆ
ทำให้จิตใจสงบและปลงได้เยอะเลยค่ะ

ฝึกงานเสร็จก็จบแล้ว ต่อไปก็ต้องหางานทำำ
ชีวิตต้องดำเนินต่อไปค่ะ ชีวิตใครชีวิตมัน

อนาคตต้องเจอผู้คนอีกมากมาย คิดซะว่าอย่าเอาทั้งชีวิตมาทุ่มเทให้กับเรื่อง
แค่นี้ ตอนนี้เลยสบายใจ และก้าวเดินต่อไปด้วยความมีสติมากขึ้นค่ะ

ขอบคุณพี่ๆทุกคนอีกครั้งนะคะสำหรับข้อคิดดีๆ รวมถึงจากกระทู้อื่นๆด้วยค่ะ :b4:


ทั่วไป เว็บธรรมจักร

31931.รักวัยรุ่น...ทำเอาวุ่นวายใจ

ผู้ใช้งานขณะนี้