ลานธรรมจักร http://www.dhammajak.net/forums/ |
|
"เราไม่ได้ ... ไม่รักกัน " http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=27&t=31945 |
หน้า 1 จากทั้งหมด 1 |
เจ้าของ: | Calla Lily [ 23 พ.ค. 2010, 12:03 ] |
หัวข้อกระทู้: | "เราไม่ได้ ... ไม่รักกัน " |
++++ เราไม่ได้ ... ไม่รักกัน ( อ่านแล้วจาซึ้ง ) ++++ > > >>บางที.. อาจไม่จำเป็น..เสมอไป > > > > >>ที่ความรัก..จะต้องจบลง > > > > >>ด้วยการ..ได้เป็น..คนรัก > > > > >>* > > > > >>บนเตียงเล็กๆ.. ในบ้านอบอุ่น..หลังหนึ่ง > > > > >>แดดยามเย็น..ทอบางบาง..ผ่านหน้าต่าง > > > > >> > > > > >>หญิงชรา..อายุราวๆ 70 ปี > > > > >>นอนซม..อยู่บนเตียง > > > > >> > > > > >>เธอรู้ว่า...นี่เป็นช่วงเวลาสุดท้าย..ในชีวิตของเธอแล้ว > > > > >>..แต่จะเป็นอะไรไปล่ะ ....เธอพอใจกับชีวิตทั้งหมด..ที่เธอได้ผ่านมา > > > > >> > > > > >>เธอ..ได้แต่งงาน ....มีครอบครัว..ที่อบอุ่น > > > > >>แม้จะไม่มีลูก..ก็ตาม > > > > >> > > > > >>มีเพื่อนที่ดี ....ผ่านชีวิตการงานที่ดี > > > > >>ถึงแม้วันนี้..สามีของเธอจะตายไป..ร่วม 10 ปี > > > > >> > > > > >>แต่..ในวันสุดท้าย..ของชีวิต > > > > >>เพื่อน-ที่เธอรักที่สุด.... > > > > >>ก็มานั่งเคียงข้างเธอ..อยู่ตรงนี้ > > > > >>มาส่งเธอ..เหมือนทุกครั้ง..ทุกคราว > > > > >>* > > > > >> “หมอบอกว่า..ฉันคงอยู่ได้ไม่เกินพรุ่งนี้เช้าหรอก” > > > > >>เธอ..เอ่ยบอกกับเขา ... > > > > >>เพื่อนชรา..ที่รู้จักกับเธอมา..แต่ครั้งยังเด็ก > > > > >> “ฉันรู้” > > > > >>ชายชรา..พยักหน้ารับ > > > > >> “เธอมาส่งฉัน..เหมือนทุกทีสินะ” > > > > >>หญิงชรา..มองหน้าชายชรา > > > > >> “ใช่..ก็ฉันส่งเธอ..มาตลอดทั้งชีวิตนี่นา ....ขาดไปอย่าง..คงไม่ครบ” > > > > >>ชายชราตอบ..ด้วยรอยยิ้มบางๆ > > > > >> “ตอนเด็กๆ..บ้านเรา..อยู่ทางเดียวกัน..เรากลับบ้านด้วยกันทุกเย็น.. บ้านฉัน..อยู่เลยบ้านเธอไปมาก..” เธอ..รำลึกความหลัง > > > > >> “แต่ฉัน..ก็ไปส่งเธอทุกวัน” > > > > >>ชายชราบอก > > > > >> “ใช่..เธอทำอยู่อย่างนั้น....ตลอดชั้นประถม..และมัธยม..ที่เราเรียนด้วยกัน ....จนเพื่อนๆล้อว่า..เราเป็นแฟนกัน” หญิงชราพูดขึ้น > > > > >> “สุดท้าย..ก็ต้องเลิกล้อกันไป” > > > > >>เพื่อนชราของเธอ..ต่อคำ > > > > >> “ตั้งแต่..เธอคบกับแฟนคนแรกของเธอ..นั่นแหละ” > > > > >>เธอเย้ายิ้มๆ > > > > >> “แต่ฉันก็ไปส่งเธอทุกวัน..อยู่อย่างเดิม... จนต้องเลิกกับแฟน..ไม่ใช่รึ” > > > > >>ชายชรา..ทวนความหลัง > > > > >>เธอจำได้ว่า..เธอบอกเขาอยู่บ่อยๆ ว่า..ไม่ต้องเดินมาส่งเธอแล้ว.. เดี๋ยวแฟนเขาจะโกรธเอา.... แต่เขาก็ยังดึงดัน..ที่จะมาส่งเธอ > > > > >> “โกรธก็โกรธไป ....ฉันรู้จักเธอ-มาก่อนตั้งนาน .... ยังไงเธอ..ก็ต้องมาก่อน” > > > > >>นั่น..เป็นคำพูดที่เธอจำได้-ไม่ลืม ....แม้ว่า..มันจะผ่านมาเกือบ 60 ปีแล้ว..ก็ตาม.. > > > > >>เธอยังจำ..วันที่เขาต้องขึ้นรถไฟ..เพื่อไปเรียนต่อในมหาวิทยาลัยได้ > > > > >>วันนั้น..เธอไปส่งเขาที่สถานี ..ร้องไห้จะเป็นจะตาย > > > > >>..เขาวุ่นกับการปลอบเธอ..จนไม่เป็นอันได้ร่ำลาพ่อแม่ > > > > >>พอเธอสงบลง..และขอตัวเข้าไปล้างหน้าล้างตา..ในห้องน้ำ .. > > > > >>พ่อแม่ของเขา..ไปเช็คเที่ยวรถไฟ ... > > > > >>พอเธอกลับมา..ก็พบเขานั่งร้องไห้คนเดียว..กับกองกระเป๋า... > > > > >>เงยหน้าขึ้นบอกกับเธอ..ทั้งน้ำตา > > > > >> “กลับบ้านเอง..เดินดีๆ นะ” > > > > >> > > > > >>…และนั่น..ทำให้เธอต้องเสียน้ำตา..อีกรอบ > > > > >>* > > > > >>เธอจำได้ว่า..วันที่เขาปิดภาคเรียน..และกลับมาบ้าน.. > > > > >>เธอแนะนำเขา..ให้รู้จักกับแฟนหนุ่มของเธอ > > > > >> > > > > >>ตอนแรก..ทั้งสอง..เหมือนจะเข้ากันได้ดี ....แต่หลังจากนั้น 2-3 วัน > > > > >>..มีคนมาบอกว่า..แฟนเธอกับเพื่อนเธอ..ต่อยกัน > > > > >> “มัน..นอกใจเธอ” เขาบอกเรียบๆ.. > > > > >>แต่..เธอไม่เชื่อ > > > > >>วันนั้น..เธอเชื่อแฟนมากกว่า..ว่าเขาอิจฉาแฟนเธอ..จึงหาเรื่องชก ต่อย > > > > >>..เธอว่าเขา..ไปหลายคำ > > > > >>อาทิตย์นึงให้หลัง..เธอจึงรู้ว่า..เขาเป็นคนถูก > > > > >>..เมื่อเธอไปหาเขาที่บ้าน..ก็เจอแต่..พ่อของเขา > > > > >> “มันกลับไป..แต่อาทิตย์ก่อนแล้ว ..เห็นว่ามีธุระด่วน ....ไม่รู้อะไร” > > > > >>* > > > > >>เธอส่งจดหมายไปขอโทษ > > > > >>..เขาบอกไม่เป็นไร..เขาไม่เคยโกรธเธอ..แค่น้อยใจเล็กๆ > > > > >>..ในจดหมายลงท้าย..ด้วยคำ-คำเก่า > > > > >> > > > > >> "กลับบ้านเอง..เดินดีๆนะ" > > > > >> > > > > >>เธอรู้ว่า..ในคำที่เหมือนสั้นๆ นั้น > > > > >>..เขาพูดอะไรออกมา..มากมายขนาดไหน.. > > > > >> > > > > >>เธอจำได้..ถึงวันที่เธอ....บอกเขาว่า.. > > > > >>เธอจะแต่งงาน.. > > > > >> > > > > >>เขา..มองหน้าเธอ.. > > > > >>เธออ่านไม่ออกว่า..มันเป็นความรู้สึกอะไร > > > > >>..ดีใจ? > > > > >>..เสียใจ? > > > > >>และเมื่อเธอถามเขาตรงๆ ..เขาก็ตอบว่า.. > > > > >> > > > > >> “..เราใจหาย..” > > > > >>* > > > > >>แต่ก่อนหน้านั้น.. ก็เขานี่แหละ..ที่เป็นคนช่วยเธอเลือก.. > > > > >>ช่วยเธอดูว่า..ผู้ชายคนนี้นิสัยดี ..และรักเธอจริง > > > > >> > > > > >> “เรา-ผู้ชายด้วยกัน..เราดูออก” > > > > >> > > > > >>ซี่งเขา..ก็ดูไม่ผิด ....สามีของเธอดี..เหมือนอย่างที่เขาบอก .. > > > > >> > > > > >>วันแต่งงาน..เธอบอกเขาว่า.. > > > > >> > > > > >> “ความเป็นเพื่อนของเรา..ยังเหมือนเดิมนะ ....ไม่ต้องห่วง” > > > > >> > > > > >>เขามองเธอนิ่งๆ..พยักหน้าน้อยๆ.. ไม่ตอบคำ > > > > >> > > > > >>ถึงเวลารดน้ำสังข์ ....เขาอวยพรเธอมากมาย > > > > >>..แต่พูดกับสามีเธอ..เพียงสั้นๆ ว่า.. > > > > >> > > > > >> “ฝากด้วยนะ..” > > > > >>* > > > > >>เขาแต่งงาน..มีครอบครัวของเขา > > > > >>เธอ..ก็มีครอบครัว..ของเธอ > > > > >> > > > > >>มีบางช่วงของชีวิต..ที่ห่างกันไป > > > > >>แต่ก็ไม่เคย..ลืมกัน > > > > >> > > > > >>เธอ..ส่งการ์ดอวยพรวันเกิดให้เขา..ทุกๆปี > > > > >>ตอนนี้..เขาน่าจะเก็บมันไว้ได้ 59 ใบแล้วล่ะ > > > > >>เพราะเธอนับของเธอแล้ว....มันได้ 58 ใบ > > > > >>น้อยกว่า..อยู่ใบนึง.. > > > > >>เพราะเธอ..เกิดทีหลังเขา 5 เดือน.. > > > > >> > > > > >>บางที ....เธอรู้สึกสนิทกับเขา..มากกว่า..คนรักของเธอเสียอีก > > > > >> > > > > >>หลายเรื่อง..ที่เขารับรู้..แต่คนรักของเธอ..ไม่แม้แต่ระแคะระคาย.. > > > > >> > > > > >>และก็เช่นกัน..หลายความลับ..ที่เขาระบาย > > > > >>..ที่เขาฝากไว้ที่เธอ..เธอก็รับ..และเก็บงำมันไว้..ด้วยความเต็ม ใจ.. > > > > >>* > > > > >> “คิดอะไรอยู่?” > > > > >>เขาเอ่ยขึ้นมา..ทำลายความเงียบ > > > > >> “เรา..กำลังนึกแปลกใจ” > > > > >>เธอเอ่ย..ด้วยท่าทีครุ่นคิด > > > > >> “ทำไม..เราถึงไม่ได้เป็น....คนรักกัน?” > > > > >>เขานิ่งไป..เหมือนกำลังคิดเช่นกัน > > > > >> ”เราสนิทกันมาก..มั้ง” > > > > >>เขาว่า > > > > >> “นั่น..ไม่น่าใช่เหตุผลนี่” > > > > >>เธอว่า > > > > >> “เธอ..ถามยากไปนะ” > > > > >>เขาตอบ..หลังจากนิ่งคิดอีก..อยู่ครู่ใหญ่ > > > > >> “ไม่ยากหรอก ....ลองคิดเล่นๆ สิว่า..ทำไมเราถึงไม่รักกันนะ?” > > > > >>แววตาเธอ..มีแววขี้เล่นซุกซน ....เหมือนเด็กหญิง..ครั้งกระโน้น > > > > >> “อืมม..อันนี้..ค่อยง่ายขึ้นมาหน่อย” > > > > >>เขาพูดขึ้น > > > > >>เธอมองหน้าเขา.. แปลกใจเธอว่า..เธอไม่ได้เปลี่ยนคำถาม..นี่นะ.. > > > > >> “ฉันไม่รู้หรอกว่า..ทำไม-เราถึงไม่ได้เป็น..คนรักกัน” > > > > >>เขามองหน้าเธอ..ด้วยสายตาอ่อนโยน > > > > >> ”แต่..ถ้าเธอถามว่า..ทำไม-เราถึงไม่รักกันน่ะ” > > > > >>เขาเว้นช่วง > > > > >> “ฉันก็จะตอบว่า -- ฉันว่า..เราไม่ได้-ไม่รักกัน....ซะหน่อย” > > > > >>เธอหลับตาลง.. > > > > >>คำถามที่ถูกซ่อนไว้..หลายสิบปี..กลับตอบออกมาง่ายๆ..อย่างนี้เอง > > > > >> “นั่นสินะ ....เราไม่ได้-ไม่รักกัน..ซะหน่อย” > > > > >>เธอตอบ..ทั้งๆที่หลับตาลง > > > > >>ตอนนี้..เธอพร้อมที่จะจากโลกใบนี้ไป..อย่างมีความสุขแล้ว > > > >>ในความรู้สึก..ที่เริ่มพร่าและเลือน...เธอสัมผัสได้ถึงมือของ เขา..ที่เอื้อมมา กุมมือเธอไว้ > > > > >> “กลับบ้านเอง..เดินดีๆนะ....” > > > > >>และนั่น.. > > > > >>คือ..คำสุดท้าย..ที่เธอได้ยิน…... |
เจ้าของ: | nuttida [ 23 พ.ค. 2010, 13:14 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: "เราไม่ได้ ... ไม่รักกัน " |
ขอบคุณมากค่ะ ที่นำเรื่องนี้มาลง เคยอ่านมาครั้งนึงแต่จำไม่ได้ว่าอ่านมาจากไหน กำลังอยากหาอ่านอีกรอบก็หาไม่เจอ |
เจ้าของ: | สาวิกาน้อย [ 23 พ.ค. 2010, 13:26 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: "เราไม่ได้ ... ไม่รักกัน " |
ขออนุโมทนาสาธุการด้วยจ้า คุณ Calla Lily |
เจ้าของ: | บัวกลม [ 26 พ.ค. 2010, 21:19 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: "เราไม่ได้ ... ไม่รักกัน " |
ขอบคุณนะคะที่นำเรื่องดีๆมาให้อ่าน อ่านแล้วน้ำตาจะไหล อยากมีคนที่รู้ใจแบบนี้บ้างจัง ในชีวิตไม่เคยมีเลย คนข้างๆจะเป็นแบบนี้หรือเปล่าก็ไม่รู้ ไม่กล้าคาดหวัง |
หน้า 1 จากทั้งหมด 1 | เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง |
Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group http://www.phpbb.com/ |