ผช มีภรรยาอยู่แล้ว และมีผญ อีกคนนึง (ไม่ใช่น้ำนะคะ เพราะออกมาจากวงจรแล้ว) และพวกเค้าบอกน้ำว่า เป็นคู่แท้กัน เพราะพวกเค้ารักกันมาก ขาดกันไม่ได้และจะอยู่กันไปตลอดชีวิต ปัญหาคือ น้ำเวลาอ่านข้อความในเวบนี้ ที่สมาชิกเปิดกระทู้ คู่แท้ต้องเจอกันในเวลาที่ใช่และไม่ผิดศีลธรรม เพราะจะทำให้ชีวิตตกต่ำ และ ไม่มีความสุข ก็ชักจะสับสนและสงสัยขึ้นมาแล้วว่า ถ้ายังงั้นก็ขัดกับพฤติกรรม และความคิดของพวกเค้าสิคะ ก็ยังเห็นมีความสุขกันดีออกจะตาย และพูดเต็มปากด้วยว่าเป็นคู่แท้กัน ขาดกันไม่ได้

ช่วยทำให้กระจ่างหน่อยสิคะ คำว่าคู่แท้ของพวกเค้า กับที่อ่านเจอ ทำไมมันขัดแย้งกัน แล้วความคิดแบบไหนที่ถูกต้องจริงๆคะ สับสน

แท้ ก็สมมุติ เทียม ไม่จริง ก็สมมุติ โดยความเป็นจริงไม่มีสิ่งไหน ตั้งดำรงอยู่ได้นาน ได้ตลอด ที่เรียกว่อนิจจัง ก็มีแต่การแสวงหาสิ่งที่ยิ่งกว่า แต่ไม่เคยยิ่งกว่าการเสาะแสวงหา เพราะการแสวงหานี้ละนำมาซึ่งความที่ไม่ได้ดั่งใจ และเมื่อไม่มี ไม่ได้ไม่เป็นในสิ่งนั้น ก็ต่างพากันเพ้อฝันหา กำหนดหา ฟิคหา เน้น ให้มีให้เป็น ให้สมบูรณ์ ในรูปแบบกิเลสตัณหาอุปทาน ปรุงแต่งที่จะให้เป็นจนเป็นเรื่องเพอร์เฟค สวยหรูเลิศ เกินกว่าใครจะเป็นได้ แล้วแต่ละคนก็คิดแบบเดียวกัน เรื่องเดียวกัน จนเป็นกระแสของสังคม จนได้สมมุติหนึ่งขึ้นมาว่าคู่แท้ จึงเป็นนิยายหลอกกันแค่นั้นเอง เมื่อชัดในเรื่อง อนิจจังแล้ว ความไม่ยึดติดแล้ว จึงเป็นเรื่องที่พากันหลงไปเป็นตุ เป็นตะ เป็นจริง เป็นจัง เป็นหมั้น เป็นเหมาะ เป็นเรา เป็นของเรา เป็นคู่เรา เป็นคู่แท้ เป็นคู่เทียม
หากย้อนดูในเรื่องที่ว่าเป็นชีวิตคู่ของมหาบุรุษ ในครั้งการสร้างบารมี ก่อนจะมีการตรัสรู้เป็นพระพุทธะเจ้า
ก็เต็มไปด้วยปัญหาอุปสรรค ที่จะต้องสละ ความสุขส่วนตัว ไม่น้อยชาติจะต้องทิ้ง บ้านเมือง เรือนอยู่ไปนั่งนอนในป่า ข้าวปลาไม่ต้องพูดถึง แล้วสิ่งที่เป็นนี้ไม่ได้เป็นไปเพื่อการได้อยู่ด้วยกันนานๆเอาอกเอาใจกัน อยู่แล้วมีพร้อมในสมบัติของโลกต่างๆแม้แต่น้อย มันดูเหมือนคนละเรื่องคนละความหมายละ คู่แท้ที่เราอยากให้มีให้เป็นเลยนะครับ หากมองไปในเรื่องนี้จริงๆ

ที่สับสน เพราะที่เราได้รับการชี้แนะว่า ทำดีได้ผลดี ทำชั่วได้ผลชั่ว ซึ่งน้ำเข้าใจเพราะรับผลอยู่ แต่ทำไมพวกเค้าพูดว่าเป็นคู่แท้ ทั้งที่ประพฤติไม่เหมาะสม ก็เห็นมีความสุขกันดี หน้าตาอิ่มเอิบ แจ่มใส มันขัดแย้งกันจนคำถามผุดขึ้นมาเองและอยากได้คำชี้แนะ เพื่อต่อปัญญาตัวเองคะ

จะเรียกว่าเป็นเพราะเราชอบฉวยโอกาสแล้วกัน จะได้ชัดเจนในเรื่องนี้ คือเห็นอะไรก็นิดอะไรหน่อย ก็ฉวยโอกาสให้ความเห็นความหมายเป็นหมั้นเหมาะไปเลย ดูหนังแค่ฉากเดียวอาจเป็นฉากที่สวีท แล้วไปบอกว่ามันเป็นอย่างนั้น อย่างนี้แน่นอนละ ทั้งๆที่ตลอดเรื่อง หรือตอนอวสานของหนังเรื่องนี้นั้น อาจมีอันที่จบแบบไม่สวยหรูก็ได้ เพราะชีวิตจริงก็ไม่ต่างกับละคร ที่ต่างเต็มไปด้วยเรื่องสมมุติ
ที่จะไม่ต้องสับสน คือ ไม่เอ๊ะไม่เอ๊ะ ไม่อะไรกับอะไร อะไรก็เรื่องของเขา ช่างเขา ไม่ต้องเก็บมาใส่ใจ ให้มันรก ให้มันเป็นตะกอนในใจให้เศร้าหมอง น้อยอกน้อยใจเลยในเรื่องนี้ ไม่มีใครเป็นของใครจริง ไม่มีใครคู่ใครจริง คู่จริง คือคู่ธรรม ธรรมที่อยู่คู่กับโลก ที่มีอยู่เป็นอยู่ อย่างนั้น ไม่เที่ยง ก็ไม่เที่ยงอยู่อย่างนั้น ฯ

คู่ไหนๆก็เริ่มต้นที่หวานฉ่ำทั้งนั้นแหละค่า
อยู่ที่ว่าเวลารักขมเนี่ย จะพากันผ่านไปได้มั้ย
ก็ต้องอาศัยบุญบารมีที่สร้างสมกันมาละคะ
เข้าใจถูกมั้ยคะเนี่ย

ยอมรับคะ ว่าคลางแคลงใจ มีโมโหบ้าง ว่าเราทำผิด เรารับผลอยู่ แต่พวกเค้าก็ทำผิดเหมือนกัน แต่ดูมีความสุข หน้าตาเบิกบานกันดีจัง เลยโมโห และนิสัยไม่ดี อยากให้เค้าได้รับรู้ความรู้สึกแบบที่เราเป็นบ้างอะคะ

พอเริ่มรักอะไรก็ดีไปหมด เหมือนเข้ากันได้ในทุกอย่าง รู้ใจกันไปหมด ก็เลยคิดกันเอาเองว่าใช่ มองพวกเค้าอย่างรู้สึกสงสาร แล้วเมตตาดีกว่าค่ะ เวลาที่กรรมให้ผลก็คงทุกข์ใจไม่ต่างกัน

อย่าไปสนใจว่าเขาจะได้รับผล
อย่างไร?...เมื่อไหร่เลย?...สู้ดูแลต้นไม้
ของเราให้ดี...เอาใจใส่...รดน้ำพรวนดิน
เพื่อดอกผลในวันข้างหน้าดีกว่านะค่ะ....[/quote]

เห็นด้วยค่ะพี่ทักทาย
ดูแลรักษาใจเราให้ดี ดีกว่าค่ะ
ให้อภัย คือ ยารักษาโทสะในใจนะค่ะ
เวลาที่คุณโกรธลองส่องกระจกดูหน้าตัวเองนะค่ะ
คงไม่สวยเท่าเวลาคุณยิ้มด้วยใจเมตตาหรอกนะค่ะ

ขอบคุณทุกคำชี้แนะคะ ก้จริงๆด้วยแหละ หลังจากเมื่อคืนลองเปลี่ยนความคิดให้อภัย อโหสิกรรมให้ ตื่นเช้ามารู้สึกเบิกบาน มีกำลังใจที่จะทำดีทั้งวัน พูดกับผช. ด้วยสติมากขึ้น ไ ม่มีความโกรธออกมามากมายเหมือนเมื่อก่อน ใจก็โล่งขึ้นเป็นกอง สาธุ ขอให้เบิกบานทุกวัน