อยากบอกวิว่าถ้าวิคิดว่าจะไม่พูด ไม่ปรับความเข้าใจ หรือไม่พูดอะไรเลย ปล่อยให้เป็นไปแบบนี้ แล้วทุกข์แบบนี้ วิก็ต้องทนสภาพแบบนี้ให้ได้ เพราะทุกข์สุขอยู่ที่ใจ ถ้าเราไม่คิดจะคุ้ยแคะ สภาพครอบครัวก็ต้องเป็นแบบนี้ คือ อึดอัด อึมครึม หดหู่ ตามสภาพ ทว่าคิดว่าอยู่ได้ก็ต้องอยู่แบบนี้ เรียกร้องอะไรไม่ได้ เพราะวิไม่คิดจะเรียกร้องอะไรให้กับตัวเอง วิคิดอย่างเดียวว่าจะทน มันก็ต้องทนไปตลอดชีวิต เท่าที่พี่รู้พี่ว่าวิกลัว กลัวความจริง วิรับไม่ได้ (ในขณะนี้) พี่เข้าใจ แต่อยากบอกว่าวิควรจะปรับใจตัวเอง และเตรียมพร้อมการพลัดพรากไว้บ้าง ไม่ใช่คิดแต่ว่าเราต้องทน สักวันมันจะดี แต่ว่าเมื่อไรล่ะ ถ้าว่าเราต้องรอโดยไม่มีการพูดคุยปรับความเข้าใจ มันก็ไม่เกิดประโยชน์ รังแต่จะทำสร้างความขุ่นมัวในใจเรามากขึ้นไปยิ่ง อยากให้ถามว่าทุกวันนี้เราทนเพื่ออะไร ในเมื่อวิบอกว่าน้องมิลานอยู่ได้ มีความสุขมากกว่าอยู่สามคน วิต้องพิจารณาแล้วว่าอยู่แล้วเราทุกข์ทุกวัน หาสุขไม่ได้ แล้วจะอยู่เพื่ออะไร เพื่อลูกเหรอก็ไม่น่าใช่ เพราะสุขเราสร้างได้ ถ้าใจเราเป็นสุข ค้นหาสิว่าสุขอยู่ที่ไหน ไม่จำเป็นหรอกว่าครอบครัวจะสมบูรณ์ต้องมีพร้อมหน้า มันอยู่ที่เราสร้าง อยู่ที่เราปรุงแต่ง ทุกอย่างขึ้นอยู่กับใจเรา อย่าปล่อยให้ใครมาเป็นเจ้าชีวิตเรา เราต้องกำหนดชีิวิตเราเอง เรื่องของเรื่องคือวิไม่ยอมรับความจริงว่าชีวิตครอบครัวของวิมันเป็นไปไม่ได้แล้ว เพราะสามีของวิไม่ร่วมมือที่จะผสานรอยร้าวในครอบครัว มีแต่วิคนเดียวที่คอยผสาน แก้วมันก็ไม่สามารถกลับมาเป็นรูปเป็นทรงได้เหมือนเดิมนะพี่ว่า ถ้าแนะนำพี่อยากให้วิฮึดและลุกขึ้นมาเรียกร้องสิทธิ และพูดคุยกันดีกว่าจะปล่อยให้บรรยากาศมันแย่ไปเรื่อยๆ จิตใจเราก็แย่ไปด้วย ลองดูนะ อะไรจะเกิดวิก็ต้องรับมันให้ได้ เตรียมใจให้พร้อมยอมรับทุกสถานการณ์ พี่เอาใจช่วยนะคะ จริงๆแล้วไม่อยากให้ครอบครัวไหนแตกแยกเลย ถ้ามองเห็นว่าจะสามารถกลับมาเป็นครอบครัวได้ ก็ยังอยากจะให้อดทนเพื่อลูก แต่ในกรณีวิพี่ว่าสามีวิเขาไม่ทุกข์ไม่ร้อน ไม่อะไรเลย เหมือนกับว่าอย่างไรก็ไม่สามารถเปลี่ยนพฤติกรรมและการกระทำของเขาได้ และไม่คิดจะทำอะไรเพื่อครอบครัวและอยากเริ่มต้นใหม่กับเรา เรียกว่าอยู่ไปก็มีแต่ทุกข์กับทุกข์ มันอาจเป็นคำตอบที่แรง และไม่ถูกใจวิ พี่ก็ขอโทษ แต่อยากให้วิรู้ว่าทุกอย่างวิรู้อยู่แก่ใจว่ามันเป็นไปได้แค่ไหน ถ้าวิจะทนต่อไป พี่ก็เป็นกำลังใจให้ผ่านไปให้ได้ โดยขอให้ทุกข์น้อยที่สุด จริงใจนะ คนเรามันต้องยอมรับการผิดหวังบ้างถึงจะมีภูมิคุ้มกัน รักนะ

เห็นด้วยกับคุณแสงอาทิตย์ค่ะ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดเพราะคนเราหนีความจริงไม่พ้น
คนเราต้องยอมรับการผิดหวังบ้างถึงจะมีภูมิคุ้มกันค่ะ สู้ๆๆๆๆ ค่ะ คุณวิ

ขอบคุณค่ะพ่ีโอ๋ หนูตอบไม่ถูกค่ะ วิยังไม่พร้อมที่จะไม่มีเค้าจริงๆๆค่ะ ถ้าวิพร้อมเม่ือไรวิจะเคลียทันทีค่ะ หนูยอมรับค่ะ ว่ากลัวการผิดหวังค่ะ แต่ตอนนี้เวลาอยู่กันกับเค้ามิลานมีความสุขท่ีสุด เค้าเอาลูกเยอะขึ้น แต่ทั้งนี้และทั้งนั้นก็ยังให้เป็นครอบครัวมากกว่าค่ะ เขียนไม่ถูกจริงๆๆ พ่ีโอ๋อย่าโกรธกับคำตอบของวินะคะ

คนหนึ่งบอกว่ารัก... อีกคนไม่อยากจะรู้
คนหนึ่งยังเหมือนเดิมอยู่.. อีกคน ทำไม!เปลี่ยนไป..

คนนึงคิดถึงกัน.. อีกคนนึงคิดถึงใคร..
ขณะอีกคน รักมากมาย..... แต่อีกคนทำไมน้อยลง??


"ทำไมน้อยลง?? เป็นสิ่งที่ผู้หญิงอยากรู้ค่ะ"

"เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้สู้"

หนูวิเป็นยังงัย บ้างคะ พี่ว่านแวะมาเยี่ยมค่ะ เข้มแข็งนะคะ

ขอบคุณค่ะ คุณrada ชอบอย่างแรงค่ะ

พ่ีใบว่านจ๋า ขอบคุณคะยังสู้อยู่เสมอค่ะพ่ี

พี่จะโกธรวิเรื่องอะไรล่ะจ๊ะ พี่รู้คำตอบอยู่แล้วว่าวิจะตอบว่าอย่างไร พี่เข้าใจความรู้สึกของวิ แต่ที่แนะนำอย่างนั้น เพราะพี่อยากให้วิหลุดพ้นจากการเป็นทุกข์มากกว่าก็เท่านั้นเอง ยังไงไม่มีใครที่จะรู้ตัวเองดีเท่าตัวเองหรอกจ๊ะ วิเลือกที่จะรักษาครอบครัวก็ถูกต้องแล้วล่ะ ขอให้วิมีความทุกข์น้อยลงและสุขเพิ่มขึ้นทุกวันๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมจ้า

สวัสดีค่ะคุณวิ...วันนี้มาเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้คุณวิค่ะ

นิสัยดั้งเดิมของปอนด์เป็นคนอยากได้อะไรอยากทำอะไรก็พยายามให้ได้มาอย่างใจต้องการ
จนหลายครั้งพบว่าการตัิดสินใจของตัวเองทำให้ต้องพบกับความทุกข์ในเวลาต่อมา
ในเวลาต่อมาจึงพยายามยั้งคิดยั้งทำ คิดถึงผลได้ผลเสียให้มากกว่าเก่า
แต่ก็ยังมีพลาดท่าบ้างอยู่เหมือนเดิม...
ในปัจจุบันนี้ จึงใช้วิธีการให้เวลาเป็นตัวช่วยในการตัดสินใจ บางอย่างที่เรายังลังเล
และคิดว่ารอคอยได้ แม้ระหว่างรอคอยอาจไม่ทำให้เป็นสุขนัก แต่ก็ไม่ได้ทุกข์มากมาย
ผลที่ออกมาก็ดีกว่าเดิม ความผิดพลาดน้อยลง ความทุกข์ก็น้อยลงไปด้วย
เวลานอกจากจะรักษาแผลใจได้แล้ว ปอนด์ยังคิดว่าเวลาสามารถพิสูจน์อะไรๆได้อีกหลายอย่าง
ขอแต่เพียงเวลาต่อจากนี้ เราลดความคาดหวังลง ความทุกข์ที่จะเกิดจากความคาดหวังก็จะลดลงด้วย

เป็นกำลังใจให้นะคะ

ขอบคุณค่ะ พ่ีทักทาย

หนูวิยังโอเคอยู่ค่ะ ปล่อยให้มันเป็นไป และก็ยังไม่มีอะไรมากวะทบจิตใจเท่าไร
พูดกันน้อยลงค่ะ อย่างดม่ือคืนเค้าถามอะไรสักอย่างปกติหนูต้องดีใจ
แต่ตอบไปแบบไม่สนใจแล้ว แล้วอีกอย่างน้องมิลานคุยกันกะหนูแล้ว
หนูก็บอกว่าถ้ามิลานไม่อยู่แล้วหนูจะอยู่กะใคร มิลานบอกอยู่กะพ่องัย
หนูวิตอบเลยไม่ค่ะ คือกำลังสอนเค้าว่าไม่ให้เค้าไปไหนกะคนแปลกหน้าค่ะ
หนูวิค่อยๆๆทำใจออกมาจากเค้ามองเค้าให้น้อยลง แต่ไม่ดีเลยค่ะช่วงนี้
ดันอยู่บ้านทุกวันเลย แล้วเวลาเค้าอบรมลูกอย่างกะพูดกับเด็กโตแน่
แถมยังมาว่าเราว่าก็เลี้ยงแบบนี้แหละมิลานถึงดื้อ วิว่าน้องมิลานรู้แต่ไม่ทำอะค่ะ

ค่ะ พ่ีทักทาย ข้อสอบชีวิตชุดนี้ฝึกความอดทนดีเลิศค่ะ จะพยายามให้ถึงท่ีสุดค่ะ

งัยคะหนูวิ เข้มแข็งขึ้นแล้วใช่มั๊ยคะ ดีจัง พี่ใบว่านจะพยายามทำให้ได้แบบหนูวินะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ

พ่ีใบว่านจ๋า ไม่ได้เข้มแข็งขึ้นหรอกค่ะ เพียงแต่ว่าแค่มองแล้วเฉย แล้วก็พยายามจะเฉยเอาใจออกห่างไปเร่ือย ไม่เอาเค้ามาเป็นส่วนหน่ึงแล้วค่ะ แต่ก็ไม่รู้ว่าถ้าไปกระทบอะไรเข้าไปจะแย่มั้ย