สวัสดีครับพี่ๆทุกคน ผมชื่อ อั๋น อายุ 21 ปี คือว่าผมเพิ่งโดนเเฟนบอกเลิกน๊ะครับ เเล้วไปมีเเฟนใหม่ เรา 2 คนคบกันมา 6 ปี เรา 2 คนเหมือนตัวคนเดียวกันผูกพันธ์มากกว่าคำว่าเเฟนธรรมดาน๊ะครับ ไปไหนไปด้วยกันไม่เคยห่างกันเลย เเล้วพอมา 3 อาทิตย์หลังนี้เค้าไปมีคนอื่น ผมกินไม่ได้นอนไม่หลับเลย เวลากินข้าวก็ได้เเค่วันละมื้อเท่านั้น กินก็ไม่ค่อยจะหมดครับ นอนก็นอนไม่หลับ ร้องให้ตลอด เวลาคิดถึงเเฟนผมก็รุ้สึก ปวดท้อง เสียวๆ ขึ้นมา(มีคนบอกว่าเป็นความเครียดลงกระเพาะ)

ผมไม่รุ้จะไปพึ่งทางไหนเเล้วให้เเฟนกลับมาไปง้อก็เเล้ว ร้องให้ต่อน่าสารพัด รู้สึกเจ็บปวดทรมาณมากๆเลยครับ ผมว่าผมหนีความจริงไม่ได้ครับพี่ๆ คือทุกวันเราจะอยู่ด้วยกัน เเต่วันนี้ไม่มีเค้าเเล้วทรมาณเหลือเกินครับผม


มีเพื่อนผมบอกให้ใช้ทาง ไสยศาสต์เเต่ผมไม่เอาเพราะผมรักเค้าไม่อยากทำเค้าอย่างงั้น ผมเลยเลือกที่จะหันมาพึ่งธรรมะ เพื่อที่จะให้เเฟนกลับมา อย่างน้อยจิตผมก็จะได้ รู้ถึง กิเลส ที่ผมทุกข์อยู่ครับ อยากให้พี่ๆ เเนะนำหน่อยครับว่าผมจะทำอะไรได้มั้งครับ นอกจากทำบุญ เช่น นุ่งขาวห่มขาว เเผ่เมตตา สวดมนต์อะไรประมาณนี้ ขอหลายๆวิธีน๊ะครับ บ้านผมอยู่ Big C วงศ์สว่าง ไม่รู้จะไปหาธรรมะที่วัดไหนดีครับ


ขอขอบพระคุณทุกท่านน๊ะครับ ขอบคุณ ธรรมมะ ที่ทำให้ผมไม่คิดทำร้ายตัวเอง ไม่คิด สั้น ขอบคุณไว้นะโอกาศนี้ครับผม

ก่อนมีก็ไม่ได้มีอยู่เองแล้ว ก่อนที่จะมาเป็นคนรักก็ไม่ได้เป็นคนรักของเราอยู่เองแล้ว นี้ละที่จะกลับมาของจริง ที่ไม่ใช่ของเราจริงๆ ที่ไปบังคับใครๆสิ่งไหนให้มันมี มันเป็น คงอยู่ถาวรได้ตลอดเวา นิรันดรในความเป็นจริงมันไม่มี ไม่จากกันวันนี้ก็จากกันวันหน้า ไฉนเลยจะเปลี่ยนแปลงธรรมชาติแห่งความผันแปร นี้ให้นิรันดรได้ละ ยิ่งฝื่นความเป็นจริงก็มีแต่เป็นทุกข์ จงเข้าใจเสียเถิดนี้ละเป็นธรรมดาธรรมชาติที่ยึดไม่ได้ละ เกาะรั้งไม่อยู่ละ ที่ทุกคนที่ต้องพลัดพราก ผิดหวัง ล้มหาย ตายจาก กันที่หนีไม่พ้น ก็แล้วแต่วิบากกรรมเป็นแบบไหน จากต้องจากกันลักษณะแบบไหนแค่นี้เอง

พบเพื่อจาก รักที่ผูกมัดคือฉากเริ่มแห่งทุกข์ สุขที่แอบอิงย่อมมีได้ไม่นาน วันวานก็ผ่านพ้น ใจใครก็เปลี่ยนผัน จะรักกันชั่วนิรัน รักนี้นั้นไม่มี ธรรมดาเล่าก็เธอเอย ธรรมชาติเป็นอย่างนี้ จะกี่ปีก็อนิจจัง

น้องครับ สิ่งทัังปวงล้วนไม่เที่ยง ไม่จากกันวันนี้ก็ต้องจากกันวันหน้า ไม่จากเป็นก็จากตาย...เมื่อเขาอยู่กับเราไม่มีความสุข เขาก็ต้องไป หากเขาอยู่กับเราแล้วมีความสุขก็คงไม่คิดเป็นอื่น...การเรียกร้องให้สิ่งทั้งหลายเป็นเหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนเลยย่อมเป็นการเสียเวลาเปล่า เพราะในกฏธรรมชาติมีอยู่ว่า สังขารทั้งหลายไม่เที่ยง หากมีอะไรเที่ยงแท้ถาวรได้ ในโลกนี้คงไม่มีคนเป็นทุกข์... แต่ในความจริง ทุกสิ่งคงอยู่ในสภาพเดิมไม่ได้ต้องแปรไปตามเหตุปัจจัยที่มาปรุงแต่งมากมาย ..

น้องครับ อายุเพียง๒๑นับว่ายังน้อยสำหรับการที่จะหารักใหม่ ความอ่อนแอที่ปรากฏด้วยอาการฟูมฟายร้องไห้คร่ำครวญแล้วต่อหน้าหญิงนั้น เป็นสิ่งที่ไม่ควรกระทำอีกเลยในชีวิตนี้ ถ้าจะเสียน้ำตาให้ใคร ก็พิจารณาว่าประโยชน์อันใดจะพึงมีพึงได้จากการนั้นจะมีหรือไม่..ประโยชน์มี๓อย่างคือ

๑.ประโยชน์เพื่อการดำรงชีวิตอยู่คือการได้มาซึ่งปัจจัย๔ เรียกว่าประโยชน์ในโลกนี้
๒. ประโยชน์เพื่อการเจริญกุศลอันจะส่งผลในภพต่อๆไป นี้เรียกว่าประโยชน์โลกหน้า
๓. ประโยชน์เพื่อความหมดไปแห่งกิเลสเพื่อความพ้นทุกข์โดยไม่มีส่วนเหลือ นี้เรียกว่าประโยชน์อย่างยิ่ง

แม้การได้มาซึ่งประโยชน์ใดๆด้วยการร้องไห้คร่ำครวญก็เป็นสิ่งที่ไม่ควรไม่ถูกต้องไม่เหมาะสมด้วยประการทั้งปวง..เพราะจิตขณะนั้นเป็นโทสะ เป็นบาปอกุศลมีโทษมาก...หากตายตอนนั้น คติที่ไปคือนรกอบายนั่นแหละ..

อีกประการหนึ่ง การร้องไห้ก่นโศก เป็นอาการของคนอ่อนแออย่างยิ่ง จนแสดงออกทางกายเช่นนั้น หญิงที่ใหนจะมาชื่นชมเห็นใจ เขาจะรู้สึกสมเพชอนาถใจที่ได้เห็นความอ่อนเเอ..ขาดภาวะเข้มแข็งแบบผู้นำที่เขาอาจแสวงหา...ยิ่งเราแสดงตนว่าต้องงอนง้อแทบกราบกรานเขาให้กลับมา เขายิ่งเห็นเราน่าสมเพชไร้ศักดิ์ศรียิ่งขึ้นจนไม่คิดเหลียวหันมามองอีกเลย ...

แม้เคยคบกันมานานสักเท่าใด ก็หาใช่เงื่อนไขที่จะผูกใจใครๆให้คงอยู่กับคนรักเดิมไม่ บางทีอยู่กันมาจนจะเข้าโลงแล้วก็ยังอุตส่าห์แปรเปลี่ยนปันใจให้คนอื่นได้ก็มากในโลกนี้..นี่เพราะอะไร?...เพราะกิเลสตัณหาของคนมันแตกต่างมากมายพิศดารสุดหยั่งถึง...วันนี้รักกันจี๋จ๋าแทบจะกลืนกัน อีกไม่นานต่อมาเห็นหน้ากันแล้วอยากอาเจียร ถึงกับสาปแช่งอย่าให้ได้พบกันอีกในสังสารวัฏ ก็มีให้เห็นดาษดื่น ทุกวัน..

อย่าไปจริงจังลึกซึ้งในเรื่องนี้ให้มากเกินพอดีเลยครับ เสียเวลาเสียสุขภาพกายและจิต

ยังมีสิ่งอื่นที่เป็นประโยชน์แก่ชีวิตให้ทำเช่นการศึกษาพระธรรมของพระพุทธเจ้า เพื่อความมีปัญญาไม่เขลาในชีวิต สามารถจัดการทุกข์ทั้งมวลที่เกิดได้อย่างฉลาดและด้วยตนเอง ไม่ต้องวิ่งหาที่พึ่งบ้าๆบอๆเช่นการทรงเจ้าเข้าผีหรือเชื่อพาลมิตรที่แนะนำให้เล่นคุณไสยเพื่อกอบโกยบาปกรรมที่จะตามล้างล่าเราเองไปจนแทบโงศีรษะไม่ขึ้นจากนรกอบายทุคติ..ไม่บอดเขลาแก้ปัญหาด้วยการฆ่าตัวตายเพื่อส่งตนไปนรกและได้ทุกข์อันสาหัสยิ่งกว่าตอนมีชีวิต..

การถึงซึ่งพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง คือประตูทางเข้าเพื่อพ้นทุกข์อย่างถอนรากถอนโคน เป็นที่พึ่งที่ปลอดภัยที่ไม่ธารณะแก่สัตว์ที่"ไม่มีบุญ"พอ เป็นที่พึ่งพิเศษเฉพาะคนมีบุญจริงๆเท่านั้น ซึ่งมีจำนวนน้อยไม่ถึงแม้๑%ของคนที่มีในโลก..และจะน้อยจนอาจหมดไปในไม่ช้าเมื่อพุทธศาสนาอันตรธาน..

การประพฤติศีลอย่างมั่นคงแข็งแรงย่อมคุ้มครองตนให้พ้นจากการเบียดเบียนต่างๆ เป็นเครื่องขวางกั้นมิให้คนชั่วเข้าใกล้ เป็นสิ่งดึงดูดคนดีมีศีลธรรมมาหา เรียกว่าธาตุเดียวกันย่อมดึงดูดกัน..

น้องครับ ขอให้เลิกความเป็นทาสทางใจที่ตนสร้างขึ้นเอง หลงเอง คนอื่นไม่ได้รับรู้ด้วยนี้เสียทันที... พึงประกาศอิสรภาพทางใจ ไม่เอาความสุขของตนไปขึ้นกับใครๆคนอื่น..สามารถมีความสุขได้ด้วยตนเอง ดีแล้วที่เขาจากไปตอนนี้ หากอยู่กันนานจนมีลูกด้วยกันแล้วเขาเปลี่ยนไป เวลานั้นอาจได้ทราบว่านรกบนโลกก็มีจริงก็ได้..

ขอให้เลิกเสียใจเพียงเพราะเขาจากไป ควรเสียใจมากกว่าหากเขาไม่ไปเสียที เพราะการต้องอยู่กับคนอื่นยังไงก็เป็นภาระิิ ที่มองไม่เห็นภาระเพราะสิ่งที่เรียกว่าความรักมาบังตาอยู่หรอก.. พอหายรักเมื่อไร จะเห็นเลยว่า"ทำไมยายนี่ แก่ง่ายตายช้าจริง! "ทุกวันอยากกำจัดไปให้เร็วๆเลย ไม่เชื่อ..อีก๑๐ปีข้างหน้า เมื่อได้แฟนใหม่ ช่วยมาเล่าให้เพื่อนๆในนี้ฟังบ้างก็จะดีไม่น้อย เป็นการแชร์ประสบการณ์ตรง เพื่อพิสูจน์สัจธรรมที่ว่า อะไรๆมันก็ไม่แน่หรอก..นะครับ..

เอ้า ยิ้มแล้วกินอาหารให้ครบมื้อ ไม่หวั่นไหวให้ใจเสีย รักษาใจไม่ให้ตกต่ำอีก ดูแลสุขภาพเพื่อการเจริญ ในกุศลธรรมทั้งหลายให้ถึงพร้อม เมื่อทำกุศลมากพอ อานิสงค์ย่ิอมไหลมาให้ได้มีความสุข..ไม่ต้องถามหาผล แต่ปรารภทำเหตุให้มาก ผลเขาจะมาเองแม้ไม่ร้องขอ..

ขอให้แก้ปัญหาลุล่วงไปด้วยธรรมะครับ..

(น้องๆ ที่พี่จะแนะนำนี้ เป็นแตคติคส่วนตัวนะ ไม่เกี่ยวกับศาสนานะ)


น้อง!! ปาดน้ำตา ! หาคนใหม่ง่ายกว่า

ทำตัวหล่อๆ ดูแลตัวเองดีๆ แต่งตัวให้มันทันยุคทันสมัย
ผมเผ้าเอาให้เปรี้ยว (แต่ไม่บ้านะ)

เชิดหน้าไว้ ผึ่งผาย ทำตัวเป้นฝ่ายผู้เลือก
อย่าทำตัวเป้นฝ่ายรอเขามาเลือก หงอๆ ทึ่มๆ ซึม อะไรก็ได้ อย่างนี้ไม่เอา

เข้าสังคม (เลือกหน่อยนะ) ไปทำความรู้จักพบปะผู้คน
ถ้าเรียนอยู่ก็ทำกิจกรรม ทำงานอยู่ก็ไปหากีฬาประเภททีมเล่นสักอย่าง
หรือหางานอดิเรกอะไรสักอัน ที่ทำแล้วชอบ
ของพวกนี้มันช่วยได้นะ
คือคนที่อัธยาศัยไปในทางเดียวกัน
ก้ต้องชอบอะไรไปทางเดียวกัน

แล้วอย่ารีบใจร้อนนะ ให้หว่านเสน่ห์ไปทั่วๆ รู้จักคนให้มาก
เอาความดีเข้าใส่เขานะ อย่าเอาตอแหล
แล้วก็อย่าไปยุ่งกับเรื่องส่วนตัวเขา ให้ "คลุกแต่ไม่เคล้า"

แล้วหว่านเสหน์ไปทั่วๆนะ เดี๋ยวเรทติ้งกระฉูดเอง
ผู้หญิงเขาแพ้ดีนะ เขาไม่ได้แพ้คนหล่อ
แพ้คนหล่อน่ะ พากันแพ้คนหล่อง่าย
แต่..คนหล่อเหมือนอาหารน่าตาน่าทาน เลยแพ้ตั้งแต่แรกเห็น
พอได้รู้รสจนรู้ชาติแล้ว หน้าตาดีปานไหนก้จบนะ

ถ้าคุณไม่หล่อ ก้ต้องหาเสน่ห์เอานะ
ไปดุว่าคนไม่หล่อแต่มีเสนห์เขาทำยังไงก็ดูๆไป
เสน่ห์ภายนอก เสนห์ภายใน ดูว่าเขาทำยังไง

ส่วนเรื่องลึกกว่านี้ (พูดอ้อมๆนะ) คุณก็อย่าให้มันขี้ร้ายนักนะ
ดุรายการชูรักชุรสบ่อยๆ สื่อสารกันนะ อย่าอมพะนำ

อ่านแล้วอย่าง ฮา

แต่มันคือเรื่องจริงทางโลก ที่เราไม่อาจจะปฏิเสธได้เลยค่ะ

สวัสดีค่ะ พี่เข้ามาเป็นกำลังใจให้นะ

สู้ ๆนะ พี่คิดว่าอนาคตข้างหน้าน้องต้องเจอคนดี ๆ ที่เข้ามาในชีวิตแน่ ๆ ค่ะ อายุน้องก็ยังน้อย 21 เอง โอกาสดี ๆ ยังมีอีกเยอะ ตอนนี้น้องยังทำใจไม่ได้ เพราะน้องยังรักและยังคิดถึงแฟนน้องอยู่ แต่พี่อยากให้น้องคิดดี ๆ นะว่า เราเศร้า เราร้องไห้ เราทรมานใจทานอะไรก็ไม่ค่อยได้ ไม่มีกะจิตกะใจที่จะทำอะไร พี่อยากให้น้องตั้งสติ คนที่ยังรักน้องยังมีอีก น้องมองเค้าดี ๆ นะ เค้าอาจจะอยู่ใกล้แต่มันอาจจะไกลในสายตา บางครั้งอาจจะลืมไป พี่เชื่อว่าพ่อกับแม่ หรือ เพื่อน ๆ ทุกคนยังรักน้องอยู่ เปิดใจกว้าง ๆ จะให้ตัดและทำใจทีเดียวมันคงทำไม่ค่อยได้

น้องอั๋นโชคดีนะที่ได้เข้ามาในลานแห่งนี้ ที่แห่งนี้มีแต่กำลังใจ

สิ่งที่พี่อยากแนะนำพี่ไม่รู้หรอกนะว่ามันจะทำให้แฟนน้องกลับมาหรือป่าวนะ แต่พี่เชื่อว่ามันจะมีแต่สิ่งดี ๆ เข้ามาในชีวิตน้อง คือน้องต้องดูแลตัวเอง รักตัวเองให้เป็น ถ้าน้องไม่รักตัวเองก็อย่าคิดให้ใครมารักน้องเลย และที่สำคัญอย่าจมอยู่กับน้ำตาให้มันนานเกินไป อย่าปล่อยให้ตัวเองดูโทรม อย่าอยู่คนเดียวเพราะจะทำให้เราคิดมากฟุ้งซ่าน หาอะไรทำ อยู่กับเพื่อน ๆ อยู่กับครอบครัว

และที่น้องอั๋นบอกว่าจะไปหาธรรมะจากวัดไหนดี แต่สำหรับพี่นะวัดไหนก็ได้อยู่ที่ใจ พระที่สำคัญที่สุดสำหรับน้องอั๋นตอนนี้คือพระอรหันต์ 2 องค์ที่บ้าน คือพ่อกับแม่ (ลองรักแม่ให้เหมือนอย่างทีรักแฟนสิ) พี่ไม่ได้พูดผิดแต่คิดดี ๆ รักแบบแฟนคือ ดูแล เทคแคร์ เป็นห่วงเป็นใย ความรักนี้แหละจะทำให้น้องค่อย ๆ ดีขึ้นจากความเศร้า มันอาจจะไม่หายเจ็บซะทีเดียว แต่มันก็ไม่ทำให้เราทุรนทุราย ร้อนรนเหมือนไฟเผาใจ ไม่เชื่อก็ลองทำดูสิ

พี่เชื่อว่าน้องอั๋นจะต้องผ่านมันไปได้

ขอขอบพระคุณพี่ๆทุกคนมากเลยน๊ะครับที่เป็นกำลังใจ เเละช่วยชีเเนะเเนวทาง ที่เด็กๆวัยอย่างผมเป็นกันครับ หลังจากที่ได้อ่านโพสของพวกพี่ๆเเล้วผมรู้สึกดีขึ้นมาเยอะเลยครับผม


ยังไงพี่ๆท่านไหนที่เพิ่งเข้ามาอ่านก็ช่วยชีเเนะเเนวทางสว่างเเก่ อั๋น ทีน๊ะครับ พี่ๆ

เคยเห็นแต่ผญ ที่อารมณ์นี้ ไม่ค่อยเห็นผช ความสึกแย่เพราะความรักเท่าไร แต่ไงก็เป็นกำลังใจให้คะ สู้ๆ จ้า หาใหม่ผญ เต็มบ้านเต็มเมือง ก็เราหล่อเลือกได้นี่นา

ซา หวัด ดี จร้า ..

ผมกินไม่ได้นอนไม่หลับเลย ... เดี๋ยวหิวก็กินได้ เดี๋ยวง่วงก็หลับเองแหล่ะน้อง ไม่ต้องกังวล
อายุแค่เนี้ย จะรีบโศกเศร้าไปทำไม เสียดายของหมด 5555+

ทำบุญเยอะ ๆ รักษาศีลให้คงมั่น แล้วผลบุญจะจัดสรรคัดเลือกคนที่เหมาะกับน้องมาให้เอง
เอาเวลาทั้งหมดไปตั้งใจศึกษาเล่าเรียนให้ตัวเองภูมิใจ ให้พ่อให้แม่ภูมิใจดีกว่า .... เศร้าได้แต่อย่านานเกินไป เสียเวลา ...เปล่า






.......................
Nuchy 2525

ตัดมาส่วนหนึ่งจาก....พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๘ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๒๐
ขุททกนิกาย ชาดก ภาค ๒



๔. กุณาลชาดก
ว่าด้วยนางนกดุเหว่า


ดูกรปุณณมุขะ ได้ยินว่า หญิงทั้งหลายไม่ใช่แพศยา ไม่ใช่นางงาม ไม่ใช่หญิงสัญจร
ชื่อทั้ง ๓ นี้ ไม่ใช่ชื่อโดยกำเนิด ชื่อโดยกำเนิดว่าแพศยา ว่านางงาม ว่าหญิงสัญจร ก็คือเป็น
ผู้ฆ่าหญิงทั้งหลายมุ่นมวยผมเหมือนพวกโจร ประทุษร้ายเป็นพิษเหมือนสุราเจือยาพิษ พูดโอ้อวด
เหมือนคนขายของ ตลบตะแลงพลิกแพลงเหมือนเขาเนื้อ สองลิ้นเหมือนงู ปกปิดเหมือน
หลุมคูถที่ปิดด้วยกระดาน ให้เต็มได้ยากเหมือนไฟ ให้ยินดีได้ยากเหมือนรากษส นำไปโดย
ส่วนเดียวเหมือนพระยายม กินทุกอย่างเหมือนไฟ พัดพาไปทุกอย่างเหมือนแม่น้ำ ประพฤติตาม
ปรารถนาเหมือนลม ไม่ทำอะไรให้วิเศษเหมือนเขาเมรุมาศ ผลิตผลเป็นนิตย์เหมือนต้นไม้มีพิษ.
และในเรื่องนี้มีคำกล่าวเป็นคาถาไว้อีกส่วนหนึ่งว่า
หญิงทั้งหลายมุ่นมวยผมเหมือนโจร ประทุษร้ายเหมือนสุราเจือยาพิษ
พูดโอ้อวดเหมือนคนขายของ ตลบตะแลงพลิกแพลงเหมือนเขาเนื้อ
สองลิ้นเหมือนงู ปกปิดเหมือนหลุมคูถที่ปิดด้วยกระดาน ให้เต็มได้ยาก
เหมือนไฟ ให้ยินดีได้ยากเหมือนรากษส นำไปส่วนเดียวเหมือน
พระยายม กินทุกอย่างเหมือนไฟ พัดพาไปทุกอย่างเหมือนแม่น้ำ
ประพฤติตามปรารถนาเหมือนลม ไม่ทำอะไรให้วิเศษเหมือนเขาเมรุมาศ
ผลิตผลเป็นนิตย์เหมือนต้นไม้มีพิษ หญิงทั้งหลายเป็นผู้กำสัตว์ไว้ในมือ
จนนับไม่ถ้วน ทำโภคสมบัติในเรือนให้พินาศ.
[๓๐๑] ดูกรปุณณมุขะ ทรัพย์ ๔ อย่างนี้ คือ โคผู้ โคนม ยาน ภรรยา ไม่ควร
ให้อยู่ในสกุลอื่น บัณฑิตไม่พึงรักษาทรัพย์ ๔ อย่างนี้ให้อยู่พลาดจากเรือน.
คนฉลาดย่อมไม่ฝากทรัพย์ ๔ อย่างนี้ คือ โคผู้ ๑ โคนม ๑ ยาน
พาหนะ ๑ ภรรยา ๑ ไว้ในตระกูลญาติ เพราะว่า คนที่ไม่มียานพาหนะ
ย่อมใช้รถที่ฝากไว้ ย่อมฆ่าโคผู้เสีย เพราะใช้ลากเข็นเกินกำลัง ย่อม
ฆ่าลูกโคเพราะรีดนม ภรรยาย่อมประทุษร้ายในตระกูลญาติ.
[๓๐๒] ดูกรสหายปุณณมุขะ สิ่งของ ๖ อย่างนี้ เมื่อกิจธุระเกิดขึ้น ใช้ประโยชน์อะไร
ไม่ได้
คือ ธนูไม่มีสาย ๑ ภรรยาอยู่ในตระกูลญาติ ๑ เรือที่ฝั่งโน้น ๑ ยาน
พาหนะที่เพลาหัก ๑ มิตรอยู่ไกล ๑ สหายลามก ๑ สิ่งของทั้ง ๖
นี้ เมื่อกิจธุระเกิดขึ้น ใช้ประโยชน์ไม่ได้

[๓๐๓] ดูกรสหายปุณณมุขะ หญิงย่อมดูหมิ่นสามีเพราะเหตุการ ๘ ประการ คือ
เพราะสามีเป็นคนจน ๑
เพราะสามีเจ็บกระเสาะกระแสะ ๑
เพราะสามีเป็นคนแก่ ๑
เพราะสามีเป็นนักเลงสุรา ๑
เพราะสามีเป็นคนโง่ ๑
เพราะสามีเป็นคนมัวเมา ๑
เพราะคล้อยตามในกิจทุกอย่าง ๑
เพราะไม่ก่อให้ทรัพย์ทุกอย่างเกิดขึ้น ๑
ดูกรสหายปุณณมุขะ ได้ยินว่า
หญิงย่อมดูหมิ่นสามีด้วยเหตุ ๘ ประการนี้.
และในเรื่องนี้มีถ้อยคำเป็นคาถาอีกส่วนหนึ่งว่า
หญิงย่อมดูหมิ่นสามีด้วยเหตุ ๘ ประการ คือ ความจน ๑ เจ็บ
กระเสาะกระแสะ ๑ เป็นคนแก่ ๑ เป็นนักเลงสุรา ๑ เป็นคนโง่ ๑
เป็นคนมัวเมา ๑ คล้อยตามในกิจทุกอย่าง ๑ ไม่ก่อสิ่งปรารถนาทุกอย่าง
ให้เกิดขึ้น ๑.

[๓๐๔] ดูกรสหายปุณณมุขะ หญิงย่อมนำความประทุษร้ายมาให้สามีด้วยเหตุ ๙ ประการ
คือ หญิงเป็นคนมักไปป่า ๑
มักไปสวน ๑
มักไปท่าน้ำ ๑
มักไปหาตระกูลญาติ ๑
มักไปหาตระกูลอื่น ๑
มักชอบใช้กระจกและชอบประดับประดา ๑
มักดื่มน้ำเมา ๑
มักเยี่ยมมองหน้าต่าง ๑
มักยืนแอบประตู ๑
ดูกรสหายปุณณมุขะ ได้ยินว่า หญิงย่อมนำความประทุษร้ายมา
ให้สามีเพราะเหตุ ๙ ประการนี้แล.

และในเรื่องนี้มีถ้อยคำกล่าวเป็นคาถาไว้อีกส่วนหนึ่งว่า
หญิงย่อมนำความประทุษร้ายมาให้สามีด้วยเหตุ ๙ ประการนี้ คือ มัก
ไปป่า ๑ มักไปสวน ๑ มักไปท่าน้ำ ๑ มักไปหาตระกูลญาติ ๑
มักไปหาตระกูลอื่น ๑ มักชอบใช้กระจกและชอบประดับประดา ๑
มักดื่มน้ำเมา ๑ มักเยี่ยมมองหน้าต่าง ๑ มักยืนแอบประตู ๑


[๓๐๕] ดูกรสหายปุณณมุขะ หญิงย่อมยั่วยวนชายด้วยเหตุ ๔๐ ประการคือ
ดัดกายหนึ่ง
ก้มตัว
กรีดกราย
ทำอาย
แกะเล็บ
เอาเท้าเหยียบกัน
เอาไม้ขีดแผ่นดิน
ทำกระโดดเอง
ให้เด็กกระโดด
เล่นเอง
ให้เด็กเล่น
จุมพิตเด็ก
ให้เด็กจุมพิต
กินเอง
ให้เด็กกิน
ให้ของแก่เด็ก
ขอของจากเด็ก
ทำตามที่เด็กกระทำ
พูดเสียงสูง
พูดเสียงต่ำ
พูดเปิดเผย
พูดกระซิบ
ทำซิกซี้ด้วยการฟ้อน
การขับ
การประโคม
ร้องไห้
กรีดกราย
ด้วยการแต่งกาย
ทำปึ่ง
ยักเอว
ส่ายผ้าที่ปิดของลับ
เลิกขา
ปิดขา
ให้เห็นนม
ให้เห็นรักแร้
ให้เห็นท้องน้อย
หลิ่วตา
เลิกคิ้ว
เม้มปาก
แลบลิ้น
ขยายผ้า
กลับนุ่งผ้า
สยายผม
มุ่นผม
ดูกรสหายปุณณมุขะ ได้ยินว่า หญิงย่อมยั่วยวนชายด้วยเหตุ ๔๐ ประการนี้แล.

[๓๐๖] ดูกรสหายปุณณมุขะ พึงทราบเถิดว่า หญิงเป็นคนประทุษร้ายสามีด้วยเหตุ ๒๕
ประการ คือ
ย่อมพรรณนาการไปแรมคืนของสามี
ย่อมไม่ระลึกถึงสามีที่ไปแรมคืน
ย่อมไม่ยินดีกะสามีที่มาแล้ว
ย่อมกล่าวโทษสามี
ไม่กล่าวคุณแห่งสามี
ย่อมประพฤติสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์แก่สามี
ย่อมไม่ประพฤติสิ่งที่เป็นประโยชน์แก่สามี
ย่อมกระทำกิจที่ไม่สมควรแก่สามี
ย่อมไม่กระทำกิจที่สมควรแก่สามี
ย่อมคลุมหัวนอน
นอนเบือนหน้าไปทางอื่น
ย่อมนอนพลิกกลับไปมา
ย่อมทำวุ่นวายนอนถอนหายใจยาว
ย่อมทำระทมทุกข์
ย่อมไปอุจจาระ
ปัสสาวะบ่อยๆ
ย่อมประพฤติตรงกันข้าม
ได้ยินเสียงชายอื่นย่อมเงี่ยหูฟัง
ย่อมล้างผลาญทรัพย์สมบัติ
ย่อมทอดสนิทชิดชอบกับชายผู้คุ้นเคย
ย่อมออกนอกบ้านเสมอ
ประพฤติผิดจากความดี
ย่อมประพฤตินอกใจไม่เคารพในสามี
มีใจประทุษร้าย
ย่อมยืนอยู่ที่ประตูเนืองๆ
ย่อมทำให้เห็นรักแร้ นม
ย่อมไปเพ่งดูทิศต่างๆ
ดูกรสหายปุณณมุขะ พึงทราบเถิดว่า หญิงเป็นคนประทุษร้ายสามีด้วยเหตุ
๒๕ ประการนี้แล.
และในเรื่องนี้มีคำกล่าวเป็นคาถาอีกส่วนหนึ่งว่า
หญิงย่อมพรรณนาการไปแรมทางไกลของสามี ย่อมไม่เศร้าโศกถึงการไป
ของสามี ครั้นเห็นสามีกลับมาก็ไม่แสดงความยินดี ย่อมไม่กล่าวคุณ
แห่งสามีในกาลไหนๆ อาการเหล่านี้เป็นลักษณะของหญิงผู้ประทุษร้าย
หญิงผู้ไม่สำรวม ย่อมประพฤติสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์แก่สามี ย่อมทำ
ประโยชน์ของสามีให้เสื่อม ย่อมกระทำกิจที่ไม่สมควรแก่สามี ย่อมคลุม
หัวนอน นอนเบือนหน้าไปทางอื่น อาการเหล่านี้เป็นลักษณะของหญิง
ผู้ประทุษร้าย หญิงย่อมนอนพลิกกลับไปมา ย่อมทำวุ่นวาย นอนถอน
หายใจยาว ย่อมทำระทมทุกข์ ย่อมไปอุจจาระปัสสาวะบ่อยๆ อาการ
เหล่านี้เป็นลักษณะของหญิงผู้ประทุษร้าย หญิงย่อมประพฤติตรงกันข้าม
ไม่กระทำกิจที่สมควรแก่สามี ย่อมเงี่ยหูฟังเมื่อชายอื่นพูด ล้างผลาญ
โภคสมบัติ กระทำความสนิทสนมชมชอบกับชายอื่น อาการเหล่านี้
เป็นลักษณะของหญิงผู้ประทุษร้าย หญิงย่อมทำทรัพย์สมบัติที่สามีได้มา
โดยความลำบาก หามาได้โดยฝืดเคือง เก็บสะสมไว้ได้ด้วยความยาก
แค้นให้พินาศ อนึ่ง ย่อมกระทำความสนิทสนมชมชอบกับชายที่คุ้นเคย
กัน อาการเหล่านี้เป็นลักษณะของหญิงผู้ประทุษร้าย หญิงออกนอกบ้าน
เสมอ ประพฤติผิดจากความดี มีใจคิดประทุษร้ายในสามีอยู่เป็นนิตย์
เป็นผู้ประพฤตินอกใจ ปราศจากความเคารพ อาการเหล่านี้เป็นลักษณะ
ของหญิงผู้ประทุษร้าย หญิงย่อมยืนอยู่ที่ใกล้ประตูเนืองๆ แสดงนมบ้าง
รักแร้บ้างให้เห็น มีจิตวอกแวกเพ่งดูทิศต่างๆ อาการเหล่านี้เป็นลักษณะ
ของหญิงผู้ประทุษร้าย แม่น้ำทั้งปวงมีทางคดเคี้ยว และป่าทั้งปวงรกเรี้ยว
ด้วยต้นไม้ ฉันใด หญิงทั้งปวงเมื่อได้ช่อง (ที่ลับ) พึงกระทำกรรมอัน
ลามกฉันนั้น ถ้าว่าพึงได้โอกาส ที่ลับ หรือพึงได้ช่องเช่นนั้น หญิง
ทั้งปวงพึงกระทำกรรมอันลามกเป็นแน่ ไม่ได้ชายที่สมบูรณ์อื่น ก็ย่อม
ทำกับคนเปลี้ย ในพวกนารีที่หลายใจ เป็นผู้กระทำความยั่วยวนแก่ชาย
ทั้งหลาย ไม่มีใครข่มขี่ได้ ถ้านารีเหล่าใดแม้จะทำให้พอใจโดยประการ
ทั้งปวง ก็ไม่ควรวางใจในนารีเหล่านั้น เพราะว่า นารีเหล่านั้นเสมอด้วย
ท่าน้ำ.

[๓๐๗] บัณฑิตได้เห็นเรื่องอย่างไร ของพระเจ้ากินนรและพระนางกินนรีเทวี
แล้วพึงรู้เถิดว่า หญิงทั้งปวงย่อมไม่ยินดีในเรือนของตน พระนาง
กินนรีเทวีทรงเห็นบุรุษอื่น แม้จะเป็นคนง่อยเปลี้ย ยังละทิ้งพระราช-
สวามีเช่นพระเจ้ากินนร ไปทำกรรมอันลามกกับบุรุษเปลี้ยนั้นได้.
[๓๐๘] พระเจ้าพกะและพระเจ้าพาวรีย์ ทรงหมกมุ่นอยู่ในกามเกินส่วน พระ
มเหสียังประพฤติอนาจารกับคนรับใช้ใกล้ชิด ซ้ำตกอยู่ในอำนาจ พึงมีหรือที่
หญิงจะไม่ประพฤติล่วงชายอื่น นอกจากคนนั้น.
[๓๐๙] พระนางปิงคิยานีพระนางมเหสีที่รักของพระเจ้าพรหมทัตผู้เป็นใหญ่ในโลก
ทั้งปวง ได้ประพฤติอนาจารกับคนเลี้ยงม้าผู้ใกล้ชิดและเป็นไปในอำนาจ
พระนางปิงคิยานีผู้ใคร่กามนั้น ไม่ได้ประสบความใคร่ทั้งสองราย.
[๓๑๐] บุรุษผู้ไม่ถูกผีสิง ไม่ควรเชื่อหญิงทั้งหลายผู้หยาบช้า ใจเบา อกตัญญู
ประทุษร้ายมิตร หญิงเหล่านั้นไม่รู้จักสิ่งที่กระทำแล้ว สิ่งที่ควรกระทำ
ไม่รู้จักมารดาบิดาหรือพี่น้อง ไม่มีละอาย ล่วงเสียซึ่งธรรม ย่อมเป็น
ไปตามอำนาจจิตของตนเมื่อมีอันตราย และเมื่อกิจเกิดขึ้น ย่อมละทิ้ง
สามีแม้จะอยู่ด้วยกันมานาน เป็นที่รัก เป็นที่พอใจ เป็นที่อนุเคราะห์
แม้เสมอกับชีวิต เพราะเหตุนั้น เราจึงไม่วิสาสะกับหญิงทั้งหลาย จริง
อยู่ จิตของหญิงเหมือนจิตของวานร ลุ่มๆ ดอนๆ เหมือนเงาไม้
หัวใจของหญิงไหวไปไหวมา เหมือนล้อรถที่กำลังหมุน เมื่อใด หญิง
ทั้งหลายผู้มุ่งหวัง เห็นทรัพย์ของบุรุษที่ควรจะถือเอาได้ เมื่อนั้น ก็ใช้
วาจาอ่อนหวานชักนำบุรุษไปได้ เหมือนชาวกัมโพชลวงม้าด้วยสาหร่าย
ฉะนั้น เมื่อใด หญิงทั้งหลายผู้มุ่งหวัง ไม่เห็นทรัพย์ของบุรุษที่ควรถือ
เอาได้ เมื่อนั้น ย่อมละทิ้งบุรุษนั้นไป เหมือนคนข้ามฟากถึงฝั่งโน้นแล้ว
ละทิ้งแพไป ฉะนั้น หญิงทั้งหลายเปรียบด้วยเครื่องผูกรัด กินทุกอย่าง
เหมือนเปลวไฟ มีมายากล้าแข็ง เหมือนแม่น้ำมีกระแสเชี่ยว ย่อมคบ
บุรุษได้ ทั้งที่น่ารัก ทั้งที่ไม่น่ารัก เหมือนเรือจอดไม่เลือกฝั่งนี้ฝั่งโน้น
ฉะนั้น หญิงทั้งหลายไม่ใช่ของบุรุษคนเดียวหรือสองคน ย่อมรับรองทั่ว
ไปเหมือนร้านตลาด ผู้ใดสำคัญมั่นหมายหญิงเหล่านั้นว่าของเรา ก็
เท่ากับดักลมด้วยตาข่าย แม่น้ำ หนทาง ร้านเหล้า สภาและบ่อน้ำ
ฉันใด หญิงในโลกก็ฉันนั้น เขตแดนของหญิงเหล่านั้นไม่มี หญิงทั้ง
หลายเสมอด้วยไฟกินเปรียง เปรียบด้วยงูเห่า ย่อมเลือกคบแต่บุรุษที่
มีทรัพย์ เหมือนโคเลือกกินหญ้าที่ดีๆ ในภายนอก ฉะนั้น ไฟกิน
เปรียง ๑ ช้างสาร ๑ งูเห่า ๑ พระราชาผู้ได้รับมูรธาภิเษกแล้ว ๑ หญิง
ทั้งปวง ๑ สิ่งทั้ง ๕ นี้ นรชนพึงคบด้วยความระวังเป็นนิตย์ เพราะ
สิ่งทั้ง ๕ นี้ มีความแน่นอนที่รู้ได้ยากแท้ หญิงที่งามเกินไป ๑
หญิงที่คนหมู่มากไม่รักใคร่ ๑
หญิงที่เหมือนมือขวา ๑
หญิงที่เป็นภรรยาคนอื่น ๑
หญิงที่คบหาด้วยเพราะเหตุแห่งทรัพย์ ๑
หญิง ๕ จำพวกนี้ ไม่ควรคบ.
[๓๑๑] ได้ยินว่า ในครั้งนั้น พญาแร้งชื่ออานนท์ รู้แจ้งซึ่งคาถาทั้งเบื้องต้น ท่ามกลาง
และที่สุด ของพญานกกุณาละแล้ว ได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ในเวลานั้นว่า
ถ้าบุรุษจะพึงให้แผ่นดินอันเต็มด้วยทรัพย์นี้ แก่หญิงที่ตนนับถือไซร้
หญิงนั้นได้โอกาสก็จะพึงดูหมิ่นบุรุษนั้น เราจึงไม่ยอมตกอยู่ในอำนาจ
ของพวกหญิงเผลอเรอ เมื่อมีอันตรายและเมื่อกิจธุระเกิดขึ้น หญิงย่อม
ละทิ้งผัวหนุ่มผู้หมั่นขยัน มีความประพฤติไม่เหลาะแหละ เป็นที่รัก
เป็นที่พอใจ เพราะฉะนั้น เราจึงไม่วิสาสะกับหญิงทั้งหลาย บุรุษไม่
ควรวางใจว่า หญิงคนนี้ปรารถนาเรา ไม่ควรวางใจว่า หญิงคนนี้ร้องไห้
กระซิกกระซี้เรา เพราะว่า หญิงทั้งหลายย่อมคบได้ทั้งบุรุษที่น่ารัก ทั้ง
บุรุษที่ไม่น่ารัก เหมือนเรือจอดได้ทั้งฝั่งโน้นฝั่งนี้ ฉะนั้น ไม่ควรวิสาสะ
กะใบไม้ลาดที่เก่า ไม่ควรวิสาสะกะมิตรเก่าที่เป็นโจร ไม่ควรวิสาสะกะ
พระราชาว่า เป็นเพื่อนของเรา ไม่ควรวิสาสะกะหญิงแม้จะมีลูก ๑๐ คน
แล้ว ไม่ควรวิสาสะในหญิงที่กระทำความยินดีให้ เป็นผู้ล่วงศีล ไม่
สำรวม ถึงแม้ภรรยาจะพึงเป็นผู้มีความรักแน่นแฟ้น ก็ไม่ควรวางใจ
เพราะว่าหญิงทั้งหลายเสมอกับท่าน้ำ หญิงทั้งหลายพึงฆ่าชายก็ได้ พึงตัด
เองก็ได้ พึงใช้ให้ผู้อื่นตัดก็ได้ พึงตัดคอแล้วดื่มเลือดกินก็ได้ อย่าพึง
กระทำความสิเนหาในหญิงผู้มีความรักใคร่อันเลวทราม ผู้ไม่สำรวม ผู้
เปรียบเทียบด้วยท่าน้ำ คำเท็จของหญิงเหมือนคำจริง คำจริงของหญิง
เหมือนคำเท็จ หญิงทั้งหลายย่อมเลือกคบแต่ชายที่มีทรัพย์ ดังโคเลือก
กินหญ้าที่ดีๆ ในภายนอก หญิงทั้งหลายย่อมประเล้าประโลมชายด้วย
การเดิน การจ้องดู ยิ้มแย้ม นุ่งผ้าหลุดๆ ลุ่ยๆ และพูดเพราะ หญิง
ทั้งหลายเป็นโจร หัวใจแข็ง ดุร้าย เป็นน้ำตาลกรวด ย่อมไม่รู้อะไรๆ
ว่าเป็นเครื่องล่อลวงในมนุษย์ธรรมดาหญิงในโลกเป็นคนลามก ไม่มีเขต
แดน กำหนัดนักทุกเมื่อ และคะนอง กินไม่ควร เหมือนเปลวไฟ
ไหม้เชื้อทุกอย่าง บุรุษชื่อว่าเป็นที่รักของหญิงไม่มี ไม่เป็นที่รักก็ไม่มี
เพราะหญิงทั้งหลาย ย่อมคบบุรุษได้ทั้งที่รักทั้งที่ไม่รัก เหมือนเรือจอด
ได้ทั้งฝั่งนี้และฝั่งโน้น บุรุษชื่อว่าเป็นที่รักของหญิงไม่มี ไม่เป็นที่รัก
ก็ไม่มี หญิง ย่อมผูกพันชายเพราะต้องการทรัพย์เหมือนเถาวัลย์พันไม้
หญิงทั้งหลาย ย่อมติดตามชายที่มีทรัพย์ ถึงจะเป็นคนเลี้ยงช้าง
เลี้ยงม้า เลี้ยงโค คนจัณฑาล สัปเหร่อ คนเทหยากเยื่อ ก็ช่าง
หญิงทั้งหลาย ย่อมละทิ้งชายผู้มีตระกูล แต่ไม่มีอะไร เหมือนซากศพ
แต่ติดตามชายเช่นนั้นได้เพราะเหตุแห่งทรัพย์.
[๓๑๒] ได้ยินว่า ในครั้งนั้น พราหมณ์ผู้ประเสริฐชื่อนารทะ รู้ชัดซึ่งคาถาทั้งเบื้องต้น
ท่ามกลางและที่สุดของพญาแร้งอานนท์แล้ว ได้กล่าวคาถาเหล่านี้ ในเวลานั้นว่า
ดูกรพญานก ท่านทั้งหลายจงฟังข้าพเจ้ากล่าว มหาสมุทร ๑ พราหมณ์ ๑
พระราชา ๑ หญิง ๑ สี่อย่างนี้ ย่อมไม่ เต็มแม่น้ำสายใด สายหนึ่งอาศัย
แผ่นดิน ไหลไปสู่มหาสมุทร แม่น้ำเหล่านั้นก็ยังมหาสมุทรให้เต็มไม่ได้
เพราะฉะนั้นมหาสมุทรชื่อว่าไม่เต็ม เพราะยังพร่อง ส่วนพราหมณ์เรียน
เวทอันมีการบอกเป็นที่ห้าได้แล้ว ยังปรารถนาการเรียนยิ่งขึ้นไปอีก
เพราะฉะนั้น พราหมณ์จึงชื่อว่าไม่เต็ม เพราะยังพร่อง พระราชาทรง
ชนะแผ่นดินทั้งหมด อันบริบูรณ์ด้วยรัตนะนับไม่ถ้วน พร้อมทั้ง
มหาสมุทรและภูเขา ครอบครองอยู่ ก็ยังปรารถนามหาสมุทรฝั่งโน้นอีก
เพราะฉะนั้น พระราชาจึงชื่อว่าไม่เต็ม เพราะยังพร่อง หญิงคนหนึ่งๆ
มีสามีคนละ ๘ คน สามีล้วนเป็นคนแกล้วกล้า มีกำลังสามารถนำมาซึ่ง
กามรสทุกอย่าง หญิงยังกระทำความพอใจในชายคนที่ ๙ อีก เพราะฉะนั้น
หญิงจึงชื่อว่าไม่เต็ม เพราะยังพร่อง หญิงทุกคนกินทุกอย่างเหมือน
เปลวไฟ พาไปได้ทุกอย่างเหมือนแม่น้ำ เหมือนกิ่งไม้มีหนาม ย่อมละ
ชายไปเพราะเหตุแห่งทรัพย์ ชายใดพึงวางความรักทั้งหมดในหญิง ชาย
นั้นเหมือนดักลมด้วยตาข่าย เหมือนตักน้ำใส่มหาสมุทรด้วยมือข้างเดียว
จะพึงได้ยินแต่เสียงมือของตน ภาวะของหญิงที่เป็นโจร รู้มาก หาความ
จริงได้ยาก เป็นอาการที่ใครๆ รู้ได้ยาก เหมือนรอยทางปลาในน้ำฉะนั้น
หญิงไม่มีความพอ อ่อนโยน พูดเพราะ ให้เต็มได้ยาก เสมอแม่น้ำ ทำ
ให้ล่มจม บุคคลรู้ดังนี้แล้ว พึงเว้นเสียให้ห่างไกล หญิงเป็นเหมือน
น้ำวน มีมายามาก ทำพรหมจรรย์ให้กำเริบ ทำให้ล่มจม บุคคลรู้ดังนี้
แล้ว พึงเว้นเสียให้ห่างไกล เมื่อหญิงคบบุรุษใด เพราะความพอใจ
หรือเพราะเหตุแห่งทรัพย์ ย่อมเผาบุรุษนั้นโดยพลัน เหมือนไฟป่าเผา
สถานที่เกิดของตน ฉะนั้น.
[๓๑๓] ได้ยินว่า ในครั้งนั้น พญานกกุณาละรู้แจ้งแล้ว ซึ่งเบื้องต้นท่ามกลาง
และที่สุดแห่งคาถา ของนารทพราหมณ์ผู้ประเสริฐ จึงได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ในเวลานั้นว่า
บัณฑิตพึงเจรจากับบุรุษผู้ถือดาบอย่างคมกล้า พึงเจรจากับปีศาจผู้ดุร้าย
แม้จะพึงเข้าไปนั่งใกล้งูพิษร้าย แต่ไม่ควรเจรจากับหญิงตัวต่อตัว เพราะ
ว่าหญิงเป็นผู้ย่ำยีจิตของโลก ถืออาวุธ คือ การฟ้อนรำ ขับร้องและการ
เจรจา ย่อมเบียดเบียนบุรุษผู้ไม่ตั้งสติไว้ เหมือนหมู่รากษสที่เกาะเบียด
เบียนพวกพ่อค้าฉะนั้น หญิงไม่มีวินัย ไม่มีสังวร ยินดีในน้ำเมาและ
เนื้อสัตว์ ไม่สำรวม ผลาญทรัพย์ที่บุรุษหามาได้โดยยากให้ฉิบหาย
เหมือนปลาติมิงคละกลืนกินมังกรในทะเล ฉะนั้น หญิงมีกามคุณ ๕ อัน
น่ายินดี เป็นทำเลหากิน เป็นคนหยิ่ง จิตไม่เที่ยงตรง ไม่สำรวม ย่อม
เข้าไปหาชายผู้ประมาทเหมือนแม่น้ำทั้งหลาย อันไหลไปสู่มหาสมุทร
ฉะนั้น หญิงได้ชื่อว่าฆ่าชายด้วยราคะ และโทสะ เข้าไปหาชายคนใด
เพราะความพอใจ เพราะความกำหนัด หรือเพราะต้องการทรัพย์ ย่อม
เผาชายเช่นนั้นเสีย เช่นดังเปลวไฟ หญิงรู้ว่าชายมั่งคั่ง มีทรัพย์มาก
ย่อมเข้าไปหาชาย ยอมให้ทั้งทรัพย์และตนเอง ย่อมเกาะชายที่มีจิตถูก
ราคะย้อม เหมือนเถาย่านทรายเกาะไม้สาละในป่า ฉะนั้น หญิงประดับ
ร่างกายหน้าตาให้สวย เข้าไปหาชายด้วยความพอใจมีประการต่างๆ ทำ
ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ใช้มารยาตั้งร้อย เหมือนดังคนเล่นกลและอสุรินทรราหู
หญิงประดับประดาด้วยทอง แก้วมณีและมุกดา ถึงจะมีคนสักการะและ
รักษาไว้ในตระกูลสามี ก็ยังประพฤตินอกใจสามี ดังหญิงที่อยู่ใน
ทรวงอก ประพฤตินอกใจทานพ ฉะนั้น จริงอยู่ นรชนผู้มีปัญญาเครื่อง
พิจารณา แม้จะมีเดช มีมหาชนสักการะบูชา ถ้าตกอยู่ในอำนาจของ
หญิงแล้ว ย่อมไม่รุ่งเรือง เหมือนพระจันทร์ ถูกราหูจับฉะนั้น โจรผู้มี
จิตโกรธ คิดประทุษร้าย พึงกระทำแก่โจรอื่นซึ่งเป็นข้าศึกที่มาประจัญ
หน้า ส่วนผู้ตกอยู่ในอำนาจหญิง ไม่มีอุเบกขา ย่อมเข้าถึงความ
พินาศยิ่งกว่านั้นอีก หญิงถึงจะถูกชายฉุดกระชากลากผมและหยิกข่วน
ด้วยเล็บ คุกคามทุบตีด้วยเท้า ด้วยมือและท่อนไม้ ก็กลับวิ่งเข้าหา
เหมือนหมู่แมลงวันที่ซากศพ ฉะนั้น บุรุษผู้มีจักษุ คือปัญญา ปรารถนา
ความสุขแก่ตน พึงเว้นหญิงเสียเหมือนกับบ่วงและข่ายที่ดักไว้ในสกุล
ในถนนสายหนึ่ง ในราชธานี หรือในนิคม ผู้ใดสละเสียแล้วซึ่งตบะคุณ
อันเป็นกุศล ประพฤติจริตอันมิใช่ของพระอริยะ ผู้นั้นต้องกลับจาก
เทวโลกไปคลุกเคล้าอยู่กับนรก เหมือนพ่อค้าซื้อหม้อแตก ฉะนั้น บุรุษ
ผู้ตกอยู่ในอำนาจของหญิง ย่อมถูกติเตียนทั้งในโลกนี้และโลกหน้า
กรรมของตนกระทบแล้ว เป็นคนโง่เขลา ย่อมไปพลั้งๆ พลาดๆ โดย
ไม่แน่นอน เหมือนรถที่เทียมด้วยลาโกง ย่อมไปผิดทาง ฉะนั้น ผู้ตกอยู่
ในอำนาจของหญิง ย่อมเข้าถึงนรกเป็นที่เผาสัตว์ให้รุ่มร้อน และนรกอัน
มีป่าไม้งิ้ว มีหนามแหลมดังหอกเหล็ก แล้วมาในกำเนิดสัตว์
ดิรัจฉาน ย่อมไม่พ้นจากวิสัยเปรตและอสุรกาย หญิงย่อมทำลายความ
เล่นหัว ความยินดี ความเพลิดเพลินอันเป็นทิพย์ และจักรพรรดิสมบัติ
ในมนุษย์ของชายผู้ประมาทให้พินาศ และยังทำชายนั้นให้ถึงทุคติอีกด้วย
ชายเหล่าใดไม่ต้องการหญิง ประพฤติพรหมจรรย์ ชายเหล่านั้นพึงได้
การเล่นหัว ความยินดีอันเป็นทิพย์ จักรพรรดิสมบัติในมนุษย์ และนาง
เทพอัปสรอันอยู่ในวิมานทอง โดยไม่ยากเลย ชายเหล่าใดไม่ต้องการ
หญิง ประพฤติพรหมจรรย์ ชายเหล่านั้นพึงได้คติที่ก้าวล่วงเสียซึ่ง
กามธาตุ รูปธาตุ สมภพ และคติที่เข้าถึงวิสัยความปราศจากราคะ
โดยไม่ยากเลย ชายเหล่าใดไม่ต้องการหญิง ประพฤติพรหมจรรย์ ชาย
เหล่านั้นเป็นผู้ดับแล้ว สะอาด พึงได้นิพพานอันเกษม อันก้าวล่วงเสีย
ซึ่งทุกข์ทั้งปวง ล่วงส่วน ไม่หวั่นไหว ไม่มีอะไรปรุงแต่ง โดยไม่ยาก
เลย.
[๓๑๔] พญานกกุณาละในครั้งนั้นเป็นเรา พญานกดุเหว่าขาวเป็นพระอุทายี พญา
แร้งเป็นพระอานนท์ นารทฤาษีเป็นพระสารีบุตร บริษัททั้งหลายเป็น
พุทธบริษัท เธอทั้งหลายจงทรงจำกุณาลชาดกไว้อย่างนี้แล.
จบ กุณาลชาดกที่ ๔
เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๘ บรรทัดที่ ๑๘๙๗ - ๒๒๕๗. หน้าที่ ๗๕ - ๘๘.
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_it ... agebreak=0