สวัสดีค่ะทุกท่าน

ตอนนี้ตัวดิฉันเปรียบเหมือนเรือลำน้อยที่ลอยกลางมหาสมุทร ไม่รู้จะไปทางไหนดีแล้วค่ะ
ดิฉันกับสามีแยกทางกัน ทุกๆอย่างมันเกิดเพราะความผิดพลาดของตัวดิฉันเอง
ฉันถามเขาว่าเพราะอะไร เขาให้เหตุผลสรุปได้ว่า
1.เรื่องอุปนิสัยของฉัน ที่มักเป็นคนผิดสัจวาจา อารมณ์
2.เรื่องหน้าที่การเป็นภรรยาของฉัน ที่ฉันเอาแต่ทำงานโดยละเลยหน้าที่แม่บ้านที่ไม่ได้ทำอย่างเต็มที่
3.ปัญหาการเงิน และครอบแม่ของดิัฉัน ที่ฉันมักเอาปัญหามาใส่เขาโดยไม่ได้ดูว่าเขาจะเดือดร้อนแค่ไหน

ทุกวันนี้ฉันพยายามขอโอกาสแก้ตัวและให้เขากลับมา แต่ฉันก็ได้รับเพียงแค่ความผิดหวัง
ฉันทุกข์ระทมมาประมาณ 3 เดือนแล้ว
เดือนนี้ ต.ค. 52 เข้าเดือนที่ 4 ฉันพยายามเข้มแข็งขึ้นมาก
แต่ในขณะเดียวกัน ฉันก็รู้สึกได้ว่า เขาเริ่มชัดเจนกับความรู้สึกที่มีให้ต่อฉันมากเช่นกัน
เวลาฉันโทรไปหา ฉันมักจะเสียใจเขากับดิฉันมักจะทะเลาะกัน เพียงเพราะฉันโทรไปขอร้องเรื่องของเรา
เขาทั้งใจแข็งและเย็นชามาก ทุกครั้งที่โทรไป เหมือนเขาไม่อยากคุย ทำให้เขาอารมณ์เสีย
จนทุกวันนี้ฉันไม่กล้าที่จะโทร และพยายามที่จะเลิกโทร เพราะฉันรู้สึกเหนื่อยเหลือเกิน....

ฉันรักเขามาก สำหรับฉันเขาเป็นสามีที่ดีมาตลอด เหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ ไม่เที่ยวสำมะเลเทเมา ซื่อสัตย์กับดิฉันมาตลอด มีอะไรก็ช่วยเหลือ แต่ดิฉันก็ไม่เคยทำอะไรให้มันดีขึ้นได้เลย ฉันเสียใจกับความผิดพลาดที่ผ่านมาและครั้งนี้

แต่เพราะดิฉันรักเขา และถามตัวเองว่ารักเขาอย่างไร ฉันก็ตอบได้ว่า รักเขาอย่างจริงใจและไม่ปารถนาที่จะทำให้เขาเป็นทุกข์ ฉันจึงตัดสินใจที่จะปล่อยเขาไป ขอเพียงทางที่เขาเลือกมีความสุขและเขาพอใจฉันก็ยินดี ฉันปารถนาที่จะให้เขามีความสุขกับทางที่เลือก ที่ดีกว่าทางที่จะร่วมกับดิฉัน ความดีของเขาที่เคยมีให้มา ฉันคงตอบแทนให้ไม่ได้หมด ฉันอยากบอกว่าฉันรู้สึกแบบนั้นจริงๆ

แต่ทว่า ฉันรู้ว่าเขามีภาพในความทรงจำที่เลวร้ายกับฉันมาก ฉัีนอยากให้เขาให้อภัย เขาก็บอกว่าเขาให้อภัย แต่ฉันรู้ว่าเขายังไม่ลืมหรอก ฉันไม่อยากให้เราติดค้างกัน ถ้าเราจะกลับมาดูแลกันและกันไม่ได้ ดิฉันก็อยากจะให้เราอย่าได้มีอะไรติดค้างคาใจที่เป็นบ่อเกิดแห่งทุกข์แบบนี้เลย

เพื่อนๆพี่ๆที่อ่านมา คิดว่าดิฉันควรต้องทำอย่างไรคะ
ฉันถามเขาว่าจะให้ทำอย่างไร เขาก็ตอบมาว่า "ให้ทำตัวเองให้ดีก่อนเถอะ"
ฉันก็ทำอยู่ทุกวันแล้ว ฉันควรทำเพียงแค่นี้จริงๆใช่ไหมคะ
ทุกวันนี้พยายามสวดมนต์ แผ่เมตตา แต่ก็ยอมรับว่าความรู้สึกเหล่านี้ยังคงวนเวียนอยู่ไม่จางหาย
ฉันอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ ถ้าเขาไม่ให้โอกาสฉันแก้ตัวแล้ว ฉันควรดำเนินชีวิตบนความรู้สึกแบบนี้อย่างไรต่อไปดี

๐๐๐คำตอบที่ดีที่สุด มันอยู่ที่ตัวคุณแล้วนิ ๐๐๐
เป็นกำลังใจให้ครับผม

อ่านข้อความที่คุณเขียน ก็เศร้าใจไปด้วย เพราะไม่ค่อยจะมีประสบการณ์ในกรณีนี้ แต่ดิฉันก็ไม่ทราบปัญหาลึกๆ ที่คุณกับสามีมีปัญหากันอยู่

ช่วงนี้คุณต้องสงบจิต สงบอารมณ์อย่าคิดอะไรฟุ้งซ่าน และปรับปรุงส่วนที่ตนเองบกพร่องอยู่ให้ดีที่สุด หากวันหนึ่งสามีคุณทราบเรื่อง เค้าอาจจะเข้าใจคุณและพูดคุยกับคุณได้มากกว่านี้ หากบุญของคุณกับสามียังมีกันอยู่ วันหนึ่งเค้าก็จะกลับมารักคุณเหมือนเดิม

"อย่าติดอยู่ในสิ่งที่เรารักหรือไม่รัก
การพลัดพรากจากสิ่งที่เรารัก เป็นทุกข์
การพบเห็นแต่สิ่งที่ไม่รัก ก็เป็นทุกข์"

ดิฉันเอาใจช่วยนะค่ะ พยายามปรับปรุงในข้อเสียของเราให้มากที่สุดค่ะ

ขอบคุณคุณเพชรและคุณNoPromisses มากค่ะ
ดิฉันพยายามจะเข้มแข็ง อะไรที่ไม่ดีดิฉันก็ยินดีที่จะแก้ไข

ไม่เป็นไรค่ะ...ดิฉันจะพยายามทำทุกสิ่งเท่าที่จะทำได้
เขาไม่เห็นไม่เป็นไร เขาไม่ได้รับรู้ไม่เป็นไร
ฉันทำแล้วมันดีมันสุขก็ควรทำ
ฉันจะพยายามยืนอยู่ในที่ๆของตัวเองให้ได้
หวังว่า วันเดือนและปีที่ผ่านไป และทำให้ดิฉันได้เรียนรู้บทเรียนชีวิตครั้งนี้
และจะไม่นำมันมาทำร้ายตัวเองและคนที่รักอีก

อดีตเป็นสิ่งที่แก้ไขไม่ได้แล้ว..ดิฉันอยากให้คุณพยายามทำปัจจุบันให้ดีที่สุด ถึงใครจะไม่รู้ไม่เห็น
แต่ถ้าเราเป็นคนดี สักวันความดีของคุณจะคุ้มครองตัวคุณเองนะคะ
เป็นกำลังใจให้คุณนะคะ ต่อสู้ให้ผ่านพ้นช่วงวันและคืนเหล่านี้ไปให้ได้

เสียใจด้วยครับ เรื่องที่ผ่านมาแล้ว ก็ขอให้รีบทำใจให้ได้โดยเร็ว และก้าวต่อไปครับ

สำหรับอดีตสามีคุณที่บอกคุณว่า "ให้ทำตัวเองให้ดีก่อนเถอะ" แสดงว่าตอนนี้คุณก็ควรกลับมาพัฒนาทำตัวเองให้ดีก่อน เมื่อคุณคิดว่าคุณดีพอแล้ว ก็ค่อยกลับไปถามเขาว่า เราจะกลับมาเริ่มต้นใหม่อีกครั้งได้มั้ย

แต่ก็อย่าไปคาดหวังอะไรมากมายนะครับ เพราะเมื่อคนเราห่างกัน เลิกกัน ความรู้สึก ความรักความผูกผันจะลดลง การกลับมาคืนดีกันก็อาจจะทำได้ยาก หรือทำไม่ได้เลย หรือแม้จะกลับมาคืนดี ความรู้สึกที่ดี รักกันก็ใช้เวลานาน กว่าจะกลับมาสู่จุดปกติได้

สำหรับตอนนี้ก็ให้ลองกลับมารักตัวเองดูก่อนมั้ยครับ
คนอื่นจะกลับมารักหรือไม่รักก็เป็นเรื่องของอนาคต ไม่อาจฟันธงได้ว่าจะรักหรือไม่รัก
แต่ปัจจุบันสิ่งที่คุณทำได้ตอนนี้ คือรักตัวเองครับ
อะไรที่ไม่เคยทำให้ตัวเอง ดี มีความสุข ก็หันกลับมาทำบ้าง
เช่น
ไม่เคย ออกกำลังกาย เล่นกีฬา ก็หัดมาออกกำลังกาย เล่นกีฬา
ไม่เคยทานอาหารที่ดีมีประโยชน์ ก็กลับมาสนใจทานอาหารที่ดีมีประโยชน์
ไม่เคยทำบุญ ตักบาตร ไหว้พระ ก็กลับมาทำบุญ ตักบาตร ไหว้พระ
ไม่เคย สวดมนต์ ปฏิบัติธรรม ก็หาเวลามาสวดมนต์ ปฎิบัติธรรม
หรือจะทำอะไรๆ ที่ทำให้คุณมีความสุข สบายใจ ก็หันมาทำดู
ลองคิดเองและทำดูครับ

สุดท้ายก็ขอให้ลองกลับมารักตัวเองนะครับ
อย่าไปคาดหวังกับความรักของคนอื่น เพราะมันไม่แน่นอน
แต่ให้ลองรักตัวเองบ้าง แล้วชีวิตคุณจะมีความสุขขึ้น
ลองดูครับ

ได้อ่านสิ่งที่ทุกๆท่านได้แนะนำมาแล้วก็รู้สึกอยากจะร้องไห้ ไม่ใช่เพราะเสียใจแต่ดีใจที่ชีวิตยังมีสิ่งดีๆที่มองเห็นแม้แต่โลกอินเตอร์เนต
ดิฉันเป็นคนชอบเข้าวัด สวดมนต์ไหว้พระอยู่แล้วค่ะ
ตอนแรกก็ยังพอทำไปเรื่อยๆตามโอกาส แต่ก็ระลึกเสมอ
แต่เดี๋ยวนี้ บอกตัวเองว่า "ต้องทำ" เพราะรู้ตัวว่ามีกรรมจริงๆ
ดิฉันกล้าบอกได้เลยว่าเป็นคนกตัญญูต่อพ่อแม่มาก เกิดมาในชีวิตไม่เคยทำให้พวกท่านเสียใจเลย
ดิฉัน ไม่เที่ยว ไม่กิน ไม่ดื่ม ไม่ฟุ่มเฟือย เป็นคนติดดินและเรียบง่ายในชีวิตมากๆ
ชีวิตผ่านความลำบากมามาก พ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่เป็นวัยรุ่น
ไม่มีเงินเรียนหนังสือ ครอบลำบากชอบมีปัญหาทางการเงิน
ดิฉันมานั่งคิดว่าเหตุการณ์ครั้งนี้ดิฉันผิดตรงไหน ตอบได้ว่า
1.เรื่องเงิน ที่เป็นหนี้สินเพราะต้องการช่วยเหลือบุพการี
2.เรื่องอุปนิสัย ที่มองโลกในแง่ดีเกินไป คิดว่าทุกคนคงจะเข้าใจเราตลอด เลยต่อยอดไปเป็นว่าคนอื่นๆหรือแม้แต่สามีตัวเองก็คงจะไม่ถือสา แต่จริงๆแล้วฉันคิดผิดถนัด ฉันควรละเอียดและลึกซึ้งให้มากกว่านี้

ดิฉันคิดออกแค่นี้...แต่วันนี้ดิฉันบอกตัวเองให้เริ่มต้นใหม่แล้ว
ฉันหลอกตัวเองมามากพอแล้ว ถึงแม้จะยังไม่นานก็ตาม แต่ถ้ายังหลอกตัวเองต่อไปก็คงไม่มีอะไรดีขึ้น
คิดเสียว่า
สายน้ำไหลไปไม่ย้อนกลับ...
แก้วที่ร้าวไม่อาจสวยได้ดังเดิม...
โอกาสไม่ได้เกิดในชีวิตคนเราได้บ่อย ถ้าเราไม่รักษา เราก็ต้องยอมรับที่จะเสียมันไป

ทุกวันนี้ก็ได้แต่บอกให้ตัวเองเข้มแข็ง และผ่านมันไปให้ได้
และก็อภัยให้กับตัวเรา และ เขา
เพราะฉันเชื่อว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นมันคือ "วิบากกรรม"

ขอบคุณทุกท่านมากค่ะ

คนเราถ้าลองหมดใจแล้ว ให้ทำดีแค่ไหน เขาก็ไม่เห็น ไม่รู้สึกหรอกคะ
ถ้ายังรักอยู่ ให้คุณทำอะไรไม่ดี ทำผิดแค่ไหน เขาก็มองข้ามมันไปได้
ทำใจเถอะคะ..วันนี้เขาหมดใจกับคุณแล้ว คุณก็ต้องรับความจริง
และต้องผ่านเวลานี้ไปให้ได้ ใครจะรู้ หลังเลิกกัน คุณอาจพบความสุขที่มากกว่าตอนอยู่ด้วยกันก็เป็นได้
อย่ากลัวที่จะต้องอยู่คนเดียวอย่ากลัวว่าชีวิตนี้จะไม่มีใครมารัก มาเห็นค่าที่คุณเป็นคุณ
คนนี้เขาจากไป ก็ไม่ได้ทำให้คุณต้องขาดใจ
ชีวิตคุณ..ยังต้องก้าวต่อไป สิ่งดีๆมันกำลังรอคุณอยู่ ว่าคุณจะเดินต่อไปหรือหยุดอยู่กับที่
เพียงเพราะคร่ำครวญแต่อดีต ที่คุณก็รู้ว่ามันไม่มีวันกลับมา

ไม่เห็นทุกข์ ไม่เห็นธรรม หรือเมื่อมีทุกข์ จึงแสวงหาทางพ้นทุกข์
ขอแนะนำให้คุณเข้าอบรมธรรมะ ที่ดิฉันโพสต์ไว้ในข่าวประชาสัมพันธ์ หัวข้อ26114
เพราะอาจารย์สอนได้ตรงจุด โดยเฉพาะท่านเข้าใจ ปัญหาของผู้หญิง เพราะท่านเองก็เป็นผู้หญิงทำงาน(จบธรรมศาสตร์ และเป็นลูกศิษย์ หลวงพ่อพุทธทาส)เพราะความทุกข์ยากในต่างแดน ทำให้ท่านต้องปฏิบัติ สติปัฏฐานสี่อย่างเข้มข้น จนสามารถนำธรรมะของพระพุทธเจ้า มาสอนโดยใช้ถ้อยคำธรรมดา ให้คนทั่วไป ที่ห่างไกลวัดและภาษาบาลีเข้าใจ และนำไปปฏิบัติได้จริง
เรียกว่าคนไข้ได้รับยา รักษาโรค
แต่ก็นั่นแหละ ท่านเป็นผู้ชี้ทาง เรื่องเดิน เราต้องเดินของเราเอง จึงจะพ้นทุกข์ได้
ถือเสียว่าความทุกข์นั้น เป็นขยะ ซึ่งเรากำลังจะแปรเปลี่ยนเป็นทอง

สู้ๆ นะคะ เข้มแข็งและอดทน วันเวลาจะทำให้พี่แข็งแรงคะ ส่งกำลังใจมาให้จ้า