สวัสดีคะพี่ทักทาย
หนูคิดว่าความรู้สึกเขาคงแย่มาก เพราะเวลาให้ยาเขา เขาจะรีบกินและอ้าปากให้ดูว่าเขากลืนไปหมดแล้วนะ กลัวว่าเราจะคิดว่าไม่กินไม่กลืนยาจริง เขาจะพูดว่าเขาต้องกินยาให้ครบ ถ้ากินยาไม่ครบเดี๋ียวต้องกลับไปอยู่รพ.อีกไม่เอาแล้ว ที่นอนก็อย่างนั้น ห้องน้ำก็อย่างนี้ มีแต่คนที่บ้า บางคนก็ร้องโวยวาย โดนรัดโดนมัด มันทรมาณจิตใจที่เห็นและต้องอยู่ในสภาพแบบนั้น(อีก) เขาจะถามว่าตอนเขาเป็นแบบนั้นไม๊ หนูก็เล่าความจริงให้เขาฟังว่า ช่วงที่ยังไม่รู้ตัวเขาก็โดนรัดแบบนั้นเหมือนกัน (เขาไม่รู้เรื่องและจำไม่ได้) เขาก็เหรอเขาเป็นขนาดนั้นเลยเหรอ งงๆ เขาก็จะคิดว่าเขากลัวจะต้องเป็นไปอีก หนูก็จะคอยบอกว่าให้ทำใจสบายๆ ไม่ต้องคิดอะไร

ดีใจด้วยนะคะน้องแสง พี่ว่างานนี้สามีของน้องแสงคงจะเข็ดจนตาย
เห็นไหม๊คะ ความทุกข์ครั้งนี้มันทำให้"เขา" รู้สึกได้ว่า เขาต้องทรมานจากการป่วย
แล้วเข้าไปอยู่ รพ.นั้นมันมากขนาดไหน (นี่คือการใช้กรรมที่เขาได้กระทำเอาไว้ค่ะ)

ดังนั้นหากวันหน้าเขาจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมอีก
คงจะเป็นเพราะเวรกรรมที่เขาทำเอาไว้
ไม่ว่าจะเป็นชาติที่แล้วหรือชาตินี้ มันคงหนักหนาสาหัสมากค่ะ
ชาตินี้เลยต้องมาชดใช้กรรมหนักหนาขนาดนี้

น้องแสงทำใจให้สบาย ดูแลสามีให้ดี ให้ความอบอุ่นเขา
พี่เชื่อนะคะว่า ความดีที่น้องแสงได้ทำไว้กับสามี
จะส่งผลดีกลับมายังน้องแสงแน่นอนค่ะ

พี่เชื่อว่าคนดี พระท่านย่อมคุ้มครอง

ยินดีด้วยนะคะคุณแสงอาทิตย์

ได้กลับมาอยู่กันเป็นครอบครัว เก็บอดีตไว้เป็นบทเรียน ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด(ดิฉันก็จะทำอย่างนั้นเหมือนกันเพราะความทุกข์ทำให้เราได้เรียนรู้) ขอให้ความทุกข์หมดไปได้ในเร็ววันนะคะ เป็นกำลังใจให้คะ

ขอบคุณคุณTooptien มากเลยคะ ขอให้คุณผ่านเรื่องแย่ๆไปให้ได้เช่นกันนะคะ
สู้ๆ คะ

ดีใจด้วยนะคะคุณโอ๋
อ่านเรื่องแฟนคุณแล้วรู้สึกสงสารเขานะ
คิดว่าบทเรียนครั้งนี้เป็นบทเรียนที่ยิ่งใหญ่เลยแหละ
วันที่เขาเป็นแบบนี้ ก็มีแต่คุณโอ๋เนี่ยแหละที่ดูแลเขา
เขาคงซาบซึ้งมากเลยเนอะ
คิดว่าความรักความอบอุ่นจากครอบครัวคงจะทำให้เขา
กลับมาปรกติในเร็ววันคะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ

ขอบคุณคุณsiyapat นะคะ
ตอนนี้สภาพจิตใจของสามีก็ยังกลัวและกังวลอยู่บ้าง
แต่สภาพร่างกายยังไม่ดีเลยคะ
ด้านซีกซ้ายเขาจะอ่อนแรงมาก(คล้ายๆคนเป็นอัมพฤกษ)
เดินเหินยังไม่ปกติ พูดจาบ้างครั้งน้ำลายก็จะคอยย้อย
ต้องดูแลเอาใจใส่มากกว่าปกติ (เหนื่อยมากคะ)
แต่ห้วงความคิดและการพูดคุยเขาจะระลึกและ
สำนึกในความผิดพลาดจากการกระทำของเขามาก
จะพูดวนเวียนถึงสิ่งที่เคยทำไม่ดีไว้ตลอด
บางครั้งพูดแล้วก็คิดเองว่าเราจะไม่ให้อภัย
เราจะทิ้ง กลัวการสูญเสีย กลัวการต้องอยู่คนเดียว
ห่างกันไม่ค่อยได้ อาการเหมือนเด็ก (เสมือนมีลูกเพิ่มอีกคนคะ)
ขี้น้อยใจ ออเสาะ ตอนนี้ก็คอยเป็นกำลังใจให้เขา
เพราะอะไรมากระทบกระเทือนใจก็จะรู้สึกง่าย
อยู่กันยากเหมือนกันคะ แต่ต้องทำใจในเมื่อเขาลิขิตมาแล้ว
ทุกอย่างย่อมเป็นไปตามกรรมคะ ขอบพระคุณคะ

ขอบคุณ คุณARARE
อยากบอกว่าตอนนี้ทำหน้าที่(ที่ดี) แบบเหนื่อยมากเลยคะ
บางครั้งเขาจะอารมณ์เหมือน(เด็ก) ยิ่งกว่าลูกสาวอายุ7ขวบอีกคะ งอแงเรื่อง
กิน จะกินนั้นก็ไม่อร่อยกินนี่ก็เผ็ด ทั้งที่ก็อร่อ่ยและไม่เผ็ด (เขาจะเรื่องเยอะเิิอาใจไม่ถูก)
อย่างเวลาพาออกข้างนอกนี่จะลุ้นมากว่าจะทำเราขายหน้าเมื่อไร เพราะเขา
จะแบบว่านึกจะพูดหรือทำอะไรก็จะทันที แล้วจะชอบแสดงออกด้วยคะ
ก็จะต้องคอยกำกับ บอกเขาว่าเรายังไม่ปกตินะ บางครั้งคำพูดและกิริยา
ถ้าเราไม่พูดหรือแสดง คนอื่นก็ไม่รู้หรอกว่าเราไม่ปกติ แต่ตัวเองชอบพูด
และแสดงให้คนอื่นเขาเห็นและมองเราแปลกๆ เขาก็จะเศร้า(อีกแล้ว)
เราก็จะต้องมานั่งอธิบายว่าทำไมอย่างไร เพราะเราไม่อยากให้คนอื่น
มองและเห็นเราไม่ปกติแปลกประหลาด (ถ้าไม่พูด) คนอื่นก็ไม่รู้(นะจ๊ะ)
คำพูดก็ต้องกลั่นกรอง เพราะเขาจะบอบบาง(มาก) ขี้น้อยใจที่หนึ่ง
แล้วเวลาเราพูด ก็จะหาว่าเรา(ด่า,ดุ) เหนื่อยคะ สำหรับตัวเราเอง
ตอนนี้ก็พยามทำใจ คิดว่าสิ่งที่เขาทำแล้วเรา(อาย) อาจเพราะ
เราเห็นแก่ตัว คิดแต่เรื่องหน้าตาของตัวเอง เรากำลังปรับเปลี่ยนนิสัย
ของเราอยู่คะ ว่าเราต้องทำใจยอมรับสภาพ(ทุกอย่าง)ให้ได้สิ
เพราะเขายังต้องใช้ชีวิตอยู่กับเรา อาการที่เป็นอยู่เราก็ต้องรับให้ได้
ไม่ว่าจะ(อาย)ก็ต้องยอมรับ พยามคิดให้เป็นเรื่องขำๆ
ก็คิดว่าอาการเขาจะดีขึ้นเรื่อยๆ คะ ขอบคุณคะ

ไม่ได้เข้ามานานเลย คิดถึงพ่ีโอ๋คนเก่งของวินะคะ ยังเค้าก็มีเราเป็นคู่ชีวิตดูแลกันแบบนี้ท่ีพ่ีโอ๋ทำค่ะ วิว่าเค้าคงดีใจเป็นท่ีสุดว่าถึงอย่างไรไม่ทิ้งกัน

ผิดกันล่าสุดเป็นไข้แถบจะแย่ไปๆๆมาๆๆทำใจตั้งนานว่าจะขอเช็ดตัวให้หายาให้ก็เป็นเราท่ีเค้าเกลียดแน่ท่ีดูแล เช็ดตัวให้พร้อมๆกับเด็กตัวน้อยๆๆ

ดูแลกันไปคะ คิดเสียว่ายังไม่หมดกรรมต่อกัน
ยังเป็นกำลังใจให้วินะจ๊ะ

สวัสดีคะ อยากบอกเรื่องไม่สบายใจอีกเรื่องเป็นเรื่องที่หนักใจมากๆ คือเรื่องคุณแม่ของเราเองคะ
ตอนนี้แม่เราป่วยอยู่ห้องไอซียู ติดเชื้อในกระแสเลือดคะ พอเข้า รพ. ก็ตรวจเจอเป็นโรคลิ้นหัวใจรั่วอีก
คุณหมอบอกว่าเป็นโรคหัวใจอีกแบบหนึ่ง จากเดิมคุณแม่เราเป็นโรคตับอับเสบไวรัสซี (ตับแข็งบางส่วน)
ก็รักษามาสองปีกว่าแล้ว ไวรัสก็ยังไม่หาย อาการก็เจ็บออดๆแอดๆมาตลอด จนมาป่วยครั้งนี้ก็อยู่ไอซียูมาสองวันแล้ว ความรู้สึกคือรู้สึกเหมือนว่าชีวิตคนเราพอเจอวิกฤตในชีวิตทำไมมันไม่จบไม่สิ้นเสียที มันจะโหดร้ายไปถึงไหนกัน ดูเหมือนจะไม่ให้มีเวลาหายใจกันเลย อยากบอกว่าจะเล่นงานกันให้ตายกันไปข้างหนึ่งเลยใช่ไหม อยากปล่อยวางนะ แต่มันก็รู้สึกท้อแท้ชอบกล แต่ไม่เป็นไรคะ จะสู้ไปอย่างนี้แหละคะ
คิดว่าคงไม่มีอะไรเลวร้ายไปกว่านี้อีกแล้ว สวดมนต์ก็ภาวนาบอกว่าถ้าเจ้ากรรมนายเวรจะเล่นงานก็ขอให้เล่นงานให้ถึงที่สุดให้สุดๆ จะรับสภาพให้ได้ แล้วขอให้ชีวิตที่เหลืออยู่มีสิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตเสียที เหนื่อยใจเหลือเกินแล้วคะ บางคนบอกว่าเธอต้องเข้มแข็งนะ ไหนจะเรื่องสามีไหนจะเรื่องแม่(แถม)ลูกสาวก็ดื้อมาก
มีเรื่องให้หัวเสียทุกวัน วันนี้บ่นยาวเลยคะ เดี๋ยวก็ต้องไปเยี่ยมแม่อีกแล้วคะ วันนี้ทั้งวันก็อยู่ รพ.ทั้งวัน กลับบ้านมาอาบน้ำก็ขอแวะเข้าลานธรรม ขอระบายนิ๊ดนึง ขอบพระคุณลานธรรมคะ

สวัสดีคะคุณบัว
ไม่ทราบว่าคุณพ่อคุณบัวเป็นมะเร็งตับด้วยสาเหตุใดคะ คือแม่เราก็เสี่ยงเป็นมะเร็งอยู่คะ
แม่เราเป็นไวรัสตับอับเสบซี แล้วทำให้ตับแข็งไปบางส่วน เสี่ยงที่จะเป็นมะเร็ง กลัวอยู่คะ
เพราะครั้งนี้ที่แม่เข้า รพ. เนื่องจากการกินอาหารที่ไม่สะอาดและไม่ย่อยด้วย คนที่เป็นโรคตับ
จะกินอะไรยากเพราะของต้องห้ามเยอะมาก ช่วงที่เป็นเมื่อสองปีก่อนแม่ก็จะระวังมากเรื่องกิน
อาหารต้องของสดและสะอาดต้องปรุงให้ร้อน น้ำแข็งใสก็กินไม่ได้เพราะหมอบอกว่าไม่สะอาด
แต่หลังๆ แม่ก็เริ่มไม่ค่อยระวัง ห้ามก็ไม่ค่อยฟัง บางครั้งอยากกินมากๆก็ต้องยอมให้กินบ้าง
จนมาครั้งนี้กินหอยแมลงภู่ต้มบอกว่าอยากกินมากกก ก็เลยยอมให้กิน เป็นเรื่องเลยคะ
ติดเชื้ออย่างแรง หมอบอกว่าถ้ารักษาหายเรื่องติดเชื้อในลำไส้ครั้งนี้ก็ต้องส่องกล้องใหม่
ดูว่ามีเนื้องอกหรือเปล่า เรากังวลมากเลยคะ กลัวเจอก้อนเนื้อ(ร้าย) คิดไปต่างๆนาๆ
แล้วคุณพ่อคุณบัวเป็นไปได้อย่างไรคะ เป็นตับแข็งก่อนหรือเปล่า ถึงได้กลายเป็นมะเร็งตับ
อยากทราบข้อมูลมากเลยคะ รบกวนด้วยนะคะ ขอบคุณคะ