ใบตอง:



ไม่แน่นอน ขึ้นอยู่กับอุปนิสสัยแห่งกิเลสตัณหาที่สั่งสมมาว่ามีกำลังแรงมากน้อยเพียงไรประการหนึ่ง ปัจจัยรอบข้างในปัจจุบันประการหนึ่ง..เรื่องนี้ นอกจากพระพุทธเจ้าแล้วยากที่ใครจะชี้ชัดได้..มีหลายคนที่ปล่อยใจให้กิเลสลากจูงไป นอกใจภรรยา แต่ต่อมาเขาก็กลับตัวได้ แต่จำนวนนั้นน้อยเต็มที

การเกี่ยวข้องกับคนเช่นนี้ย่อมเป็นเรื่องที่ต้อง"เสี่ยงกรรม"กันไป และเมื่อต้องอยู่ด้วยก็คงหนีการหวาดระแวงไม่พ้นซึ่งก็ต้องพิจารณาดูผลที่ตามมาว่าจะรับไหวหรือไม่..



การอภัยให้เป็นบุญชั้นเลิศอย่างหนึ่งทีเดียว เป็นสิ่งที่ควรทำไม่ว่าเขาจะสำนึกผิดหรือไม่ก็ตาม.. เพราะการให้อภัยเป็นงานของจิตที่เป็นไปกับเมตตาและกรุณาทำแล้วเกิดความเย็นใจเบาใจ ตรงข้ามกับพยาบาท ที่นำมาแต่ความหนักใจร้อนใจ..

เขาจะสำนึกหรือไม่ ใครจะทราบได้นอกจากตัวเขาเอง?? บางคนปากบอกสำนึกแต่ใจไม่สำนึก เขาก็เพียงหลอกชาวโลกได้เท่านั้น แต่หลอกตัวเองไม่ได้แน่..แต่ชาวโลกหาได้ไปนรกเพราะการหลอกของเขาไม่ื ตัวเขาเองนั่นแลย่อมพาตนไปนรกเดิอดร้อนอยู่ด้วยด้วยกรรมอันตนทำอยู่เอง..



ไม่พึงวิตกกังวลว่าเขาจะ ไม่มีใคร..เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วพิสูจน์ให้เห็นว่า เขาสามารถหา"ใครๆ"มาให้"มี"ได้ .. นี่ขนาดเขามีคุณอยู่ แต่ก็ยัง"ไม่มีใคร"จนต้องหาสาวอื่นมาเพิ่ม ดูท่าว่าความ"ไม่มีใคร"ของเขา จะกลายเป็นความ"มี แต่ไม่พอ"หรือเปล่า?..ลองพิจารณาดู..ที่จริงที่ถามมานี้ เพราะตนเองกลัว"ไม่มีใคร"หรือเปล่า ลองคิดดูให้ดีๆ แต่ไม่ต้องตอบในนี้ ให้ตอบตัวเองก็พอครับ..ใครจะว่าอย่างไรก็ไม่มีใครทราบ แต่ใจเราเองทราบแน่ว่าความจริงคืออะไร..



ถูกต้องทีเดียว แต่ส่วนมากลืมดูว่ามือเรากำหรือแบอยู่..จึงจำต้องหากัลยาณมิตรเพื่อให้ช่วยบอกเราว่าเรากำหรือแบมืออยู่ และวิธีกำนั้นเราทุกคนชำนาญมากๆ แต่วิธีแบนั้น นอกจากวิธีของพระพุทธเจ้าแล้ว ไม่มีวิธีใดช่วยให้แบมือได้จริง อย่างมากก็เปลี่ยนของที่กำเท่านั้นครับ..

งั้นจะขอแสดงความคิดเห็นให้ทีละคำถามนะคะ แต่ยังไงก็ต้องใช้ดุลยพินิจของตัวเองตัดสินใจเองว่าจริงหรือไม่
1. ถ้าเราทำความดี มีความจริงใจ มีความซื่อสัตย์ ความรัก มอบให้กับคนคนนั้น สิ่งเหล่านี้สามารถเปลี่ยนนิสัยคนคนนั้นได้มั้ย หรือว่าไม่มีใครสามารถเปลี่ยนใครได้

ตามความเห็นของดิฉันนะคะ
นิสัยคนนะ เปลี่ยนได้
แต่ สันดาน เปลี่ยนไม่ได้นะคะ

...ลองพิจารณาดูนะคะ ว่าที่เขาเป็นนะเป็น นิสัย หรือ สันดาน...

แต่การที่คุณทำความดี มีความจริงใจ มีความซื่อสัตย์ ความรัก มอบให้ใคร ขอให้คิดว่า นั้นเป็นสิ่งที่ดี ดีต่อตัวคุณ แต่ที่คุณต้องเสียใจกับการทำดีของตัวเองนั้น เพราะคุณไป "คาดหวัง" กับคนที่ทำด้วยมากไป
ถ้าคุณไม่คาดหวังอะไรในตัวคนนั้น สิ่งที่คุณไดทำลงไป คุณไม่ต้องไปเสียใจเลยค่ะ

2. ผู้ชายเจ้าชู้ เค้าจะเจ้าชู้ไปจนวันตายใช่มั้ย
มันก็เหมือนกับคำถามแรกนะคะ ว่ามันเป็นแค่นิสัย หรือ เป็นสันดาน
บางครั้ง นิสัยก็เหมือนกับความเผลอเรอ...แต่ สันดาน มันเลิกกันไม่ได้ เ็ป็นไงก็เป็นงั้น มันเป็น จริตของคน เป็น อุปนิสัยตามส่งมาให้เป็นเช่นนั้น เช่นนี้ พระพุทธองค์จึงนำ ศีล 5 มาเป็น เครื่องห้าม ในข้อที่ 3 ไงคะ ....ลองถามตัวเองดูนะคะ ว่าที่คบกันตลอดมา คุณรู้จักเขาในแง่มุมนี้สักแค่ไหน...มีแต่คุณเท่านั้นที่ตอบได้ ว่าคนที่คุณรัก นั้น เขาเจ้าชู้จริง หรือ เจ้าชู้ปลอม


3. ถ้าคนเราเค้าสำนึกผิดจริง ๆ เราก็ควรให้อภัยใช่มั้ยค่ะ หรือว่าคนแบบนี้ไม่มีวันสำนึกผิด

ถ้าเขาสำนึกผิดจริงๆ เราก็ควรให้อภัยอย่างแน่นอนค่ะ เพราะการให้อภัย ก็นับเป็นบุญที่ดีอย่างหนึ่ง
แต่ดิฉันจะถามคุณใบตองกลับอย่างง่ายๆ ว่า แล้วคุณจะรู้ได้ยังไงว่า เขาสำนึกจริงๆ หรือ สำนึกผิดไปวันๆ ...ถ้าคุณอ่านมาถึงตรงนี้ ขอให้จงตระหนักกับคำถามของดิฉันให้ดีๆนะคะ การที่เราจะรู้ได้ว่ามันจริงแท้ แน่นอนหรือเปล่า มันไม่มีใครตอบได้หรอกค่ะ โลกนี้เป็นของไม่เที่ยง... อย่าไปยึดมั่น ถือมั่นกับสิ่งนั้น สิ่งนี้... ฉันแนะนำได้แต่เพียงว่า คุณให้อภัยเขาได้ และเป็นสิ่งที่ดีมากๆค่ะ แต่คุณต้องไม่ทำร้ายตัวเองด้วย ให้อภัย ไม่ใช่เพื่อให้รีบกลับไปหาเขา..แต่ให้อภัย เพื่อเปิดใจให้มันกว้างขึ้น เผื่อว่าสมองจะได้มีพื้นที่คิดอะไรได้มากขึ้น ใจว่างขึ้น เหมือนที่ดิฉันแนะนำไปในกระทู้แรกๆ เพราะมันคือจุดเริ่มต้นของการค่อยปล่อยวาง ความโกรธแค้นในใจ ถ้าคุณ อภัยให้เขาได้จริงๆ

4. เรากลัวเค้าจะไม่มีใคร ไม่เหลือใคร

คุณอย่าไปคิดแทนเขาเลยค่ะ ห่วงตัวเองดีกว่า ว่าจะหยุดทำให้พ่อแม่ทุกข์ไปพร้อมกับคุณในเรื่องได้เมื่อไหร่ คุณเชื่อฉันเถอะนะ ไม่มีคุณเขาก็ไม่ตายหรอก ถ้าเขาอยากตายอยู่ไม่ได้มันก็เรื่องของเขาและอีกอย่าง การที่คุณคิดแบบนี้ มันก็สะท้อนในมุมของความสงสารออกมา ความรักกับความสงสาร มันคนละแนวทางกันนะคะ ถ้าคุณอยู่ด้วยความสงสาร ต่อไป เขาไปทำผู้หญิงท้องกลับมาอีก คุณก็คงจะต้องสงสารแบบนี้ไปเรื่อยๆจนวันตาย

แต่ถ้าคุณทั้งคู่อยู่ด้วยความรัก บนพื้นฐานของความรัก มันจะต้องมีความพอ และเห็นใจซึ่งกันและกัน ไม่ใช่อีกคนก็ถูกกระทำตลอด อีกฝ่ายก็กระทำตลอด แบบนี้อยู่ด้วยกันได้ไง มีแต่เจ็บปวด

คุณถามมา 4 ดิฉันก็แนะนำไป 4 นะคะ
ดิฉันเห็นใจคุณนะคะ คุณยังสับสนมาก แต่ยังไงก็ขอให้อย่าห่างคนเป็นพ่อเป็นแม่ และเพื่อนๆที่รักคุณ
มีอะไรก็ต้องนึกถึงคนเหล่านี้ไว้ก่อน ดิฉันจะบอกคุณไว้เลยนะ ว่าดิฉันได้เห็นสัจจะธรรม คำว่า "เราจำเป็นต้องมีเพื่อนร่วมทางบนโลกใบนี้" มันเป็นเรื่องจริงนะคะ

คุณใบตองคะ จุฬาภินันท์ขอแนะให้ทำใจให้สงบก่อนค่ะ ขออนุญาตบอกตรงๆนะคะ ถามตัวเองให้แน่ว่ารักเขามากขนาดจะให้อภัยเขาได้แน่ๆหรือเปล่า คิดถึงอนาคตด้วยนะคะว่าต่อไปคุณจะเกิดความระแวงจนตัวคุณทุกข์มั้ย ถ้าทุกข์ก็ควรถอยค่ะ ความรักไม่ได้ทำร้ายคุณเท่ากับความคิดคุณต่างหากที่ทำร้ายคุณ

จุฬาภินันท์ว่าเด็กแท้งค่ะ ผู้หญิงคนนั้นไม่แคร์ศีลธรรมย่อมไม่คิดถึงใจคุณแน่นอน ถ้าคุณตอบตัวเองได้ว่ารักแฟนคุณแน่ๆ คุณก็ให้โอกาสเขาเถอะค่ะ เรื่องลูกจะเป็นบทเรียนมีค่าสำหรับเขามาก อย่างน้อยเขาจะระวังตัวเองค่ะเวลาจะนอกใจคุณ สันดานผู้ชายเป็นแบบนี้นะคะ เห็นกามเป็นเรื่องสนุกและเขาไม่เสียหาย เขารักคุณจริงๆนะคะจุฬาภินันท์รู้สึกแบบนั้นค่ะ (อ่านโทนการเล่าเรื่องของคุณน่ะค่ะ)

คุณและเขาทำวิบากกรรมกันมาและก็ทำบุญร่วมกันมาด้วย ยังไงก็หนีกันไม่พ้นหรอกค่ะ แต่ทางเลือกเป็นของคุณว่าจะอยู่แบบไหนมากกว่า แบบเพื่อนหรือสามี คู่กันแล้วไม่แคล้วกันส่วนใหญ่เป็นแบบนั้นค่ะ เพราะคนไม่คิดจะเปลี่ยนเหตุให้ผลมันออกมาดี เหตุทำให้เกิดผลนะคะและผลย่อมมาจากเหตุ การพบกันยังไงก็ต้องพบแน่นอนเพราะมีกรรมและบุญร่วมกัน พรหมลิขิตเปลี่ยนได้ค่ะถ้าเปลี่ยนมันที่เหตุ อนาคตเป็นผลของปัจจุบัน เพราะฉะนั้นการกระทำในปัจจุบันย่อมสำคัญต่อผลในอนาคตชัวร์ค่ะ จุฬาภินันท์เลยบอกว่าคุณมีสองทางเลือกคือเป็นเพื่อนหรือเป็นสามี

ทางโลกมีสองทางเท่านั้นจริงๆค่ะ แต่ทางธรรมเพื่อหลุดจากทุกข์ก็ต้องเป็นการวางอุเบกขาค่ะ กรณีของคุณยากมากเพราะยังไงก็เจอกัน เขาก็รักคุณมากและอนาคตก็มีโอกาสที่เขาจะนอกใจคุณอีก วางอุเบกขาในที่นี้คือเข้าใจตามความเป็นจริงว่าผู้ชายเป็นแบบนั้น คุณจะอยู่กับเขาอีกนานถ้าเลือกจะเป็นภรรยา ความทุกข์จะครอบงำคุณไปเรื่อยๆนะคะ จุฬาภินันท์แนะให้คุณเข้าทางธรรมดีกว่าค่ะ

เหตุผลเพื่อพ่อแม่ของคุณซึ่งเปรียบเหมือนอรหันต์ในบ้าน คุณทุกข์ท่านก็ทุกข์ แม้ไม่เกิดบาปกรรมใดๆแต่มันเกิดทุกข์ทางอารมณ์เพราะความคิดค่ะ การวางอุเบกขาเพื่อให้หลุดพ้นวงจรของวิบากของกันและกันได้ คุณต้องไม่เอาความคิดของคุณมาทำร้ายตัวเอง ไม่เอาความรู้สึกรักมาหลอนตัวเอง อย่าจินตนาการถึงอนาคตซึ่งมันเป็นผลมากเกินไป ทำบุญแผ่ส่วนกุศลให้เขา ชาติหน้าคุณก็จะหลุดจากเขาค่ะ

คุณไม่ได้ใจร้ายใจดำอะไรเลยค่ะ คุณพร้อมจะให้ต่างหากและนี่เป็นกุศล อย่าเกลียดกันจนมองหน้ากันไม่ติดและอย่าสนิทกันจนจมลึกกับอารมณ์

คนเราทุกข์ก็วางทุกข์ได้ค่ะ จุฬาภินันท์ไม่สบายอยู่หลายวันกับเรื่องของตัวเองและสามี ไม่ใช่เพราะเขานอกใจ เราเป็นสามีภรรยากันในนามเพราะกรรมบังคับให้เป็นแบบนั้น และจุฬาภินันท์เลือกจะให้มันเป็นไปตามชะตาแห่งกรรมโดยการอยู่กับเขา ในขณะเดียวกันจุฬาภินันท์ก็วางทุกข์ได้ทั้งที่เจอเขาแค่สองครั้งเอง แต่อนาคตเจอกันชัวร์แบบเดียวกับคุณ จุฬาภินันท์วางด้วยความเข้าใจว่ามันยังไม่ใช่เวลาแห่งผลของชะตานั้น จุฬาภินันท์เลือกจะไม่แก้เหตุในปัจจุบันเพราะรักเขาและเขารักเรา จุฬาภินันท์เลือกจะไม่ทุกข์ด้วยการคิดถึงเขาเฉยๆ เฉยแบบเฉยๆน่ะค่ะ ไม่เอาอนาคตว่าเราจะอย่างนั้นอย่างนี้มารบกวนใจ มันก็ยากอยู่ในตอนแรกๆ แต่ไม่กี่วันก็ทำได้ค่ะ

กรณีของคุณขึ้นอยู่กับตัวคุณค่ะ สามีของจุฬาภินันท์เคยสอนว่าธรรมะคือธรรมชาติ เขาเองก็เลือกจะเฉยแบบเฉยๆ และผลแห่งชะตากรรมเขาเลือกแบบเดียวกับจุฬาภินันท์ค่ะ อนาคตเลยจะเป็นไปตามยถากรรมเพราะมันดี ส่วนของคุณอนาคตมันไม่ดี ถ้าอยากให้มันดีก็เฉยแบบเดียวกับจุฬาภินันท์ แต่ต้องเปลี่ยนชะตากรรมค่ะตรงที่คุณเลือกจะเป็นเพื่อนค่ะ

หวังว่าจะเข้าใจนะคะ ธรรมะอธิบายกันลำบากน่ะค่ะ

คุณเป็นคนจิตใจดีมากครับ ให้อภัยเขาเสมอ แต่ก็ควรทำใจไว้นะครับ

เหอๆๆ เห็นทีคงเลือกไม่ได้แล้วกระมัง เพราะได้มาทั้งสองอย่างเลยอ่ะ

อ่านดูแล้ว ดี ดี ดี

เป็นประโยชน์กับประชาชนทั่วไปมาก ๆ

อ่านไป อ่านมา มาได้รู้อีกอย่างหนึ่ง

ความรัก มันเป็นเสียอย่างงี้

สิ่งที่ยังไม่ได้มา มันจะมีคุณค่าเสมอสำหรับเรา

สิ่งที่มีอยู่ มันมักจะไม่ค่อยถูกใจเราเสมอ

มันก็เลย ต้อง หา หา หา ไปเรื่อย ๆ

ประชาชนทั่วไป โดยมากเป็นอย่างนั้น

เฮ้อ ............

น่ากลัวๆ
แล้วแพ็คเกจแบบ เลือกคนน่ารัก แถมถือศีลและรักเดียวใจเดียว ไม่มีบ้างหรือครับ
แล้วถ้ามีจะต้องใช้ต้นทุนมหาศาลขนาดไหนที่จะได้เลือกแพ็คเกจที่มหัศจรรย์เช่นนี้ได้ล่ะ

หวา ตกลงจะไม่มีแพ็คเกจอย่างที่ผมว่าหรือครับ
ไปหาตามวัดน่าจะมีอยู่บ้างนะ คิดว่าอย่างนั้น
อ้อ แต่ไม่ใช่พระนะ

วันนี้ใบตองรู้สึกว่าใจนิ่งขึ้นเยอะเลยค่ะ วันหยุดที่ผ่านมาใบตองรู้สึกว่าใจมันเบาขึ้น เมื่อก่อนถ้าเป็นวันหยุดมันจะรู้สึกหยุดหงิด จะฟุ้งซ่านถึงจะให้ทำอะไรใจก็จะคิดอยู่ตลอดเวลา แต่ก็แปลกทุกครั้งที่คิด ก็อย่างที่บอก เวลามันไม่มีคำตอบมันก็ร้อน ร้อนใจ แต่แปลกค่ะวันหยุดที่ผ่านมา
คุณรู้มั้ยค่ะคุณ taktay คุณ dd คำพูดของคุณอยู่ ๆ มันก็ลอยเข้ามาในความคิดของใบตองเวลาที่มันคิดเรื่องราวต่าง ๆ ที่มันย้ำไปย้ำมากับตัวเอง แต่ในคำถามนั้นมันกลับมีคำพูดของคุณลอยเข้ามา

"แค่เริ่มต้น...ก็คด..งอเสียแล้ว..ต่อไปมันจะตรงได้อย่างไร?..ขนาดเริ่มต้นตรง...ปลายๆยังโค้งเลย"

"เมื่อถึงเวลาอะไรๆก็จะมาเอง..ถึงไม่ไขว่คว้า...ก็ต้องได้...."

"หากเปรียบกับต้นไม้ในสวนของเรา เราย่อมปรารถนาที่จะเลี้ยงไม้พันธ์ดีไว้ชื่นชม หากรู้ว่า ต้นไม้นั้นเป็นพันธ์เสีย โรคเยอะ และสิ้นเปลืองปุ๋ยมาก ยากต่อการดูแล ต้องเอาใจใส่มากจนหมดเปลืองเวลาและความสุข..เราจะพึงสงวนรักษา ต้นไม้ที่ไร้ค่าอย่างนั้นหรือ?

คนฉลาดย่อมร่าเริงบันเทิงใจที่จะได้โอกาสเหมาะที่จะ"กำจัด" ไม้พันธ์ทรามนั้นออกจากที่ดินอันอุดมของตนเสีย แล้วเปิดหน้าดินที่ดินนั้นไว้รอ"ไม้พันธ์งาม" มาปลูกไหม่

ไม้ไม่ดีอย่าเสียเวลาปลูก ต้นรักของท่านเป็นพิษเสียแล้ว ท่านพึงกำจัดออกไปเสียเถิด ใช่ว่า ต้นรักต้นใหม่จะหมดไปก็หาไม่

ใครจะรู้ได้ว่า...เพราะบุญของเราก็เป็นได้ที่มากำจัด บุคคลนี้ออกไปจากชีวิตของเรา เพราะธรรมชาติแห่งความไม่เหมาะควร ไม่คู่ควรแก่เรานั้น ปรากฏมา แสดงออกมาแล้ว

บุญของเรานั่นแหละ กำลังบอกแก่เราว่า "..นี่เธอ ฉันจำเป็นต้องเอาคนๆนี้ออกจากชีวิตเธอนะ เพราะเหตุที่เขาไม่มีบุญพอ ไม่สมควรแก่เธอ เขาเป็นคนไม่มีสัจจะ เธอจะได้เห็นความจริงอย่างนี้....เมื่อเห็นความจริงแล้ว เธอย่อมฉลาดที่จะหันจากไปเสีย..."

ไม่รู้ว่าจะบอกยังไง แต่ใจมันเบาขึ้น มันนิ่งขึ้นบ้าง ขอบคุณนะค่ะสำหรับคำพูดเตือนสติดี ๆ และขอบคุณทุก ๆ คนด้วยนะค่ะที่ให้กำลังใจ

ใบตอง:




สาธุ ดีใจด้วยครับ คุณได้ฐานที่มั่นคงที่จะสู้ปัญหาต่อไป ซึ่งจะทำได้่ง่ายขึ้นและ หวั่นไหวโอนเอนน้อยลง ความมั่นคงในจิตเป็นสิ่งจำเป็นในทุกสถานการณ์เสมอ ขอให้โชคดีมีความสุขครับ..

สวัสดีค่ะ วันนี้ใบตองมีเรื่องอยากขอคำปรึกษาหน่อยนะค่ะ คิดมาหลายวันแล้วแต่ไม่รู้ว่ามันจะดีหรือป่าวเพราะใบตองรู้ตัวเองดีว่า เป็นคนที่คิดเร็วทำเร็ว บางครั้งคิดโดยใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผล จึงอยากรบกวนขอคำปรึกษาค่ะ เพราะไม่อยากให้เรื่องเล็กกลายเป็นเรื่องใหญ่ที่ตัวเองต้องมานั่งปวดหัวกับการกระทำหรือการตัดสินใจของตัวเองอีก

คือหลายวันมานี้ใบตองยังคงนึกถึงน้องผู้หญิงคนนั้นอยู่ อยากรู้ว่าเค้าเป็นยังไงบ้าง เด็กในท้องเป็นอย่างไงบ้าง อยากโทรไปหาเค้า แต่ก็กลัวว่าความหวังดีของเราจะกลายเป็นประสงค์ร้ายกับเค้า กลัวปัญหาจะไม่จบไม่สิ้น หรือว่าปล่อยเค้าไปไม่ต้องสนใจใยดี เรื่องของเค้า ปวดหัวค่ะคิดมาก มันเหมือนเรื่องไร้สาระแต่มันก็ยังติดอยู่ในใจ ไม่รู้ว่าจะมีใครคิดบ้า ๆ แบบใบตองหรือป่าว ยอมรับค่ะว่าบางครั้งก็สงสารน้องเค้า เป็นห่วงด้วย แต่บางครั้งก็คิดว่าน้องคนนั้นทำตัวของเค้าเอง

ใบตองขอคำปรึกษาหน่อยนะค่ะ