พี่แตลองดูว่า ถูกจริตกับการปฏิบัติแบบไหน
แบบเจริญสติ หรือนั่งสมาธิกรรมฐาน
แล้วค่อยหาสถานที่อีกทีนะค่ะ

อ่านเรื่องของคุณแตมาตลอดค่ะ ตั้งแต่ตัวเองมีปัญหา เพราะตั้งแต่เริ่มมีปัญหาความรัก ก็ทำให้เริ่มศึกษาธรรมะอย่างจริงจัง และทุกอย่างก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ ปัญหาครั้งนี้ของดิฉันไม่เหมือนของคุณแต แต่เมื่อห้าปีที่แล้ว ดิฉันก็ผ่านวิกฤตแบบเดียวกัน ขอแชร์ให้ฟังนะคะ เผื่อจะได้ลองมองเรื่องนี้ในมุมอื่นดูบ้าง

คู่ชิวิตในอดีตเป็นแฟนคนแรกของดิฉัน คบกับไม่นานก็แต่งงานกัน ทำงานด้วยกัน ช่วยกันผ่อนบ้าน สร้างครอบครัว เรามีความสุขจนคนรอบข้างต่างพากันอิจฉาฉันว่ามีคนรักเอาใจ ดูแลอย่างดี เขาไม่พกโทรศัพท์ เพราะเราอยู่ด้วยกันตลอดแม้เวลาทำงาน เวลาอยู่บ้านเราก็ต่างคนทำที่ตัวเองรัก เขาทำสวน ฉันแต่งบ้าน แล้วฉันก็มีลูก เขารักลูกมาก แต่ก็ทำให้เราห่างกันเพราะดิฉันไม่สามารถทำงานไกล ๆ ได้ เราก็จะได้อยู่ด้วยกันเต็ม ๆ ครึ่งเดือน ก็ไม่มีปัญหาอะไร ดิฉันกลับไปเรียนโท แล้วเลี้ยงลูกอยู่บ้าน จนลูกอายุได้ สองขวบ มีผู้หญิงคนโทรมาหาเขาแล้วรีบวางไป แล้วส่งข้อความตามแหย่ ดิฉันขำเลยเอาไปแซวเขาว่าเดี่ยวนี้มีสาวโทรมาหาแล้วเหรอ ใครนะ คิดว่าเป็นเรื่องตลกเพราะความไว้ใจสุด ๆ แต่พอได้ยินเขาตกใจแล้วรีบแย่งโทรศัพท์ เห็นท่าทีเขาดิฉันก็เดาออก และนิ่งไป รับไม่ได้เลย ทุกอย่างระหว่างเราเปลี่ยนไปตั้งแต่วันนั้น เขาไม่เล่าอะไรแต่พฤติกรรมแปลกๆ ที่เมื่อก่อนเราไม่เคยระแวง ก็ชัดขึ้น หนักขึ้น วันที่ควรกลับบ้าน ก็โกหก แต่งตัวเก่ง โทรศัพท์ก็ลบทุกอย่าง แล้วโมโหพูดไม่ดีกับฉันตลอด หงุดหงิด อาละวาด กลายเป็นคนละคน ฉันนั่งมองเขาด้วยความท้อแท้ เขาหมดสิ้นความห่วงใย ขอหย่าเขาหลังจากพยายามทนมา หกเดือน เขาลังเลแต่ก็ยอม แต่ขอให้อยู่บ้านเดียวกันไป ดิฉันก็ยอมวันที่หย่าเป็นวันที่โล่งใจสุด ๆ ฉันไม่รู้ว่าแฟนใหม่เขาเป็นใคร มีแต่เบอร์ เลยส่งข้อความแสดงความยินดีให้เขา กลับจากเขตเขาก็ไปหาแฟนเขาทันที แต่ใจของฉันคงตายไปแล้ว เลยไม่รู้สึกอะไร หนึ่งเดือนหลังจากนั้น ก็รู้ว่าเพื่อนร่วมงานเก่าว่าแฟนใหม่เขาเป็นเพื่อนในที่ทำงานของฉันเอง ไม่ได้เสียใจแต่ไม่สามารถอยู่ในบ้านเดียวกันได้อีก เลยให้เขาย้ายออกไป ดิฉันลำบากมากเพราะเรียนยังไม่จบ เขาก็หยุดให้เงิน เพราะอยากกดดันให้ฉันยอมเขา แต่ดิฉันก็สู้ต่อ เขาฟ้องศาลเพื่อจะเอาลูก ดิฉันก็สู้ ผ่านมาห้าปีแล้ว ตอนนี้เขามีลูกกับคนใหม่แล้ว แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ระหว่างเราก็แบ่งลูกกันเลี้ยง คุยกันเรื่องลูกเท่านั้น ในระหว่างห้าปีเขาพยายามขอคืนดีตลอด และขอโทษ ผลมกับการอาละวาดเมื่อรู้ว่าฉันมีเพื่อนชาย แล้วท้ายสุดเขาก็ต้องเลิกกับแฟนทั้งที่มีลูก พร้อมบอกว่าผู้หญิงยอมรับว่าแม่ของเธอใช้ของเพื่อช่วยลูกสาวให้แย่งสามีไปจากฉัน จริง ไม่ จริงก็ไม่มีประโยชน์อะไร เพราะความรักได้ตายไปแล้ว เหลือแต่ความเห็นใจ

ถ้าคุณแต อดทนอีกนิด ไม่ใจร้อนวู่วาม วันหนึ่งทุกอย่างอาจดีขึ้นก็ได้ ถ้าดิฉันย้อนเวลาได้ ก็จะอดทนให้มากกว่านี้ ตอนนั้นประสบการณ์น้อย ไม่มีธรรมะ มีแต่ความถือดี คิดว่าตัวเองทำดีแล้ว ใจเย็น ๆ แล้ววันหนึ่งเขาก็จะกลับมาเป็นคนเดิม อย่าเพิ่งหมดรัก หมดเมตตา แต่ก็อย่าเอาใจตัวเองไปคิดหรือยึดอะไรกับเขามากช่วงนี้ เมตตาเขาเยอะ ๆ คำแนะนำทางโลกก็คือ อย่าทำท่าแคร์มาก แม้จะแคร์ เฉย ๆ ให้เขาแปลกใจบ้าง แต่ท้ายสุด ใช้ธรรมะ และคำแนะนำที่คุณแตได้จากที่นี่ ดีที่สุด[/size] ขอโทษที่เขียนยาวไปหน่อยนะคะ กำลังจะไปปฏิบัติธรรมที่วัดพิชัยญาติเหมือนกันค่ะเสาร์นี้ อยากทำบุญให้พ่อหายป่วย

ยินดีต้อนรับนะค่ะคุณ anana และก็ขอบคุณสำหรับการแชร์ประสบการณ์ พุดก็เป็นสมาชิกคนหนึ่งในลานธรรมแห่งนี้ และก็เป็นผู้หญิงที่ประสบปัญหาเดียวกันกับเพื่อนๆ ในลานธรรมแห่งนี้
อ่านเรื่องของคุณ ทำให้ได้คิดหลายเรื่อง แต่ ณ เวลานี้ดิฉันก็ตัดสินใจเช่นคุณ anana ในเวลานั้น คือยอมหักไม่ยอมงอ อยากเจ็บให้มันสุดๆ ครั้งเดียว แต่ก็ยังไม่รู้ว่ากว่าเรื่องราวจะจบได้แบบคุณ คงไม่ง่ายเลย ไม่รู้ว่าจะเจอเงื่อนไข การวีนอะไรอีกมากมาย ธรรมชาติของผู้ชายเห็นแก่ตัว ยิ่งเห็นว่าเราไม่ยอม เขารู้จุดอ่อนเราเรื่องลูก เขาจะเอาลูกมาต่อรองทันที..(ซึ่งมันก็ใช้ได้ผลเสียด้วยซิ...) แต่ยังงัยก็ตัดสินใจแล้ว ต้องเดินหน้าค่ะ อยากหลุดออกจากบ่วงกรรมนี้เหลือเกิน.... และวันข้างหน้าจะเป็นเช่นไร ก็พร้อมจะยอมรับผลจากการตัดสินใจของเราในครั้งนี้


ไม่ได้ทักพี่แตเลย โอมั้ยค่ะวันนี้ เป็นกำลังใจให้เสมอนะค่ะพี่ กรณีของพุดกับพี่ไม่เหมือนกันนะค่ะ ของพุดมันเกินเยียวยาค่ะ เพราะมันเกิดขึ้นตลอดชีวิตการแต่งงาน 9 ปี และไม่มีทีท่าว่าจะจบ เพราะเขาเริ่มกันตั้งแต่ตอนก่อนแต่ง และยังคงดำเนินไปตลอด เพราะคู่กรณีรับได้ที่จะอยู่ในสภาพนี้ แต่พุดรับไม่ได้ค่ะ และอยากจะทำทานสามี จะได้หมดเวรกัน แต่ของพี่เป็นกรณีหลงผิดไปชั่วครู่ชั่วยามเท่านั้น ถ้าชั่งนำหนักแล้วพุดว่ายังงัยความดีของสามีพี่ย่อมมีมากกว่า ยังงัยอดทนให้ผ่านช่วงนี้ไปให้ได้นะค่ะพี่ เอาใจช่วยค่ะ

บุญรักษาค่ะทุกท่าน
พุดจ้า

ขอบคุณ คุณ anana น้องพุด น้องอ้อค่ะ สำหรับคำแนะนำมีค่าทุกคำที่บอกเล่า
ทำให้ได้ข้อคิดเหมือนกัน ทุกวันนี้สามีก็ยังมาทำงานตามปกติ
และเราบอกยังไม่ต้องกลับบ้านหรอก เพราะยังทำใจไม่ได้ที่เค้าหักหาญน้ำใจเรามาก
พอส่งลูกกลับแล้วเค้าก็รีบไปนอนกับผู้หญิงคนนั้นทันที
ถ้าคิดเรื่องสามีที่ผ่านมา เค้าจะดีทุกอย่างไม่ว่าอะไรให้เราเป็นคนจัดการหมด ไม่เคยคิดเล็กคิดน้อย
เรื่องเงินทอง รถ บริษัท คอนโด ที่ดิน เป็นชื่อเราหมด (ไม่ได้จดทะเบียนค่ะ)
และไม่เคยรู้เลยว่าเรามีเงินเก็บแค่ไหน
ไม่เคยถาม ทำงานอย่างเดียว เราอยากซื้ออะไรแล้วแต่ ได้ทุกอย่าง
แต่เราเองก็ให้เค้าแบบสุด ๆ เหมือนกันไม่ว่ารถ BMW โทรศัพท์อะไรใหม่ คอมพิวเตอร์รุ่นใหม่
หรืออะไรที่เค้าต้องการเราก็จัดการให้เหมือนกัน
ตอนนี้ก็ยังสับสนว่า จะเอายังไงกับชีวิตต่อไปดี
วัน ๆ ต่างคนต่างนั่งทำงาน แทบจะไม่พูดจากันเลย

วันนี้มีโอกาส ไปทำบุญกับเด็กที่ออฟฟิซมาค่ะ ไปวัดเล่งเน่ยยี่ สถานรับเลี้ยงเด็กอ่อนปากเกร็ด
วัดชลประทาน และไปเที่ยวเกาะเกร็ดมา ทำให้รู้สึกสบายใจขี้นมาก
และขออนุโมทนาบุญ ให้กับพี่ น้อง และ เพื่อน ๆ ในลานแห่งนี้ด้วยค่ะ ขอให้ทุกคนมีแต่สิ่งดี ๆ ค่ะ

พี่แตเก่งมากเลยค่ะ อ้อนับถือ
การที่ต้องเจอหน้าสามีทุกวัน แต่เป็นแค่คนอื่น
เป็นอ้อคงแย่ อ้อว่าพี่แตทำได้ดีแล้วละค่ะ
ลองให้เขาไปใช้ชีวิตตามแบที่เขาคิดว่าดีดูซักพัก
เราเองก็จะได้พักตัว พักใจเราไปด้วย
และมีเวลาเป็นของตัวเองมากขึ้น ได้ดูแล
ตัวเองมากขึ้น เพื่อสุขภาพใจเข้มแข็ง
และสุขภาพกายที่แข็งแรง เตรียมเพื่อต่อสู้
กับสถานการณ์อื่น ๆ ที่เข้ามานะค่ะ
อ้อเป็นกำลังใจให้เช่นเคย
และขออนุโมทนาบุญกับพี่*้วยนะค่ะ
ขอให้บุญกุศลนี้ส่งผลให้พี่แต มีความสุข
และเจริญในธรรมค่ะ

แวะมาเยี่ยมค่ะ

พี่แตเก่งมากค่ะ ... แวะเข้ามาเป็นกำลังใจอีกครั้งค่ะ

พิม

ขอใช้กระทู้พี่คุยกับพุดหน่อยนะคะ

พุดจ๋า .... พิมทราบจากอ้อว่าพุดกำลังจะกลับบ้าน... ถ้ามันไม่ไหวจริงๆ พิมว่าการกลับไปอยู่กับคุณพ่อคุณแม่ก็ดีนะ อย่างน้อยพิมว่าการได้มีโอกาสดูแลคุณพ่อคุณแม่ก็เป็นสิ่งหนึ่งที่พิมต้องการทำมากเหมือนกัน ...

ยังงก็พร้อมจะเป็นกำลังให้พุดนะ

พิม

ขอเป็นกำลังใจให้อีกคนนะคะ ทุกอย่างเพื่อนๆก็พูดไปหมดแล้ว ใจเท่านั้นคือสำคัญ

แต่ถ้าคุณอยากไปปฏิบัติธรรม แบบสบายๆไม่เข้มมากก็ เสถียรธรรมสถานคะ มีโยคะสมาธิ
คือไม่เข้มงวดมาก ถ้าขั้นแรกก็ไปที่เบาๆก่อน แล้วค่อยฝึกฝนตัวเองขึ้นไปเรื่อยๆ

คุณหนุงหนิงคะ สมัครเรียบร้อยแล้วค่ะ วันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์นี้ก็จะไปปฏิบัติธรรมที่เสถียรธรรมสถานแล้วค่ะ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจจาก พี่ ๆ น้อง ๆ ค่ะ ตั้งความหวังอย่างแรงว่าเราต้องหลุดพ้นจากทุกข์นี้ให้ได้

ขอบคุณมากจ๊ะพิม พุดก็เป็นกำลังใจให้พิม และเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ในลานธรรมแห่งนี้ ขอให้ผ่านวิกฤติ โรคระบายรายชั่วโมงนี้ไปด้วยกัน....


พี่แตค่ะอย่าลืมนำเบาะเล่นโยคะไปด้วยนะค่ะ ช่วงฝึกโยคะสมาธินี่แหล่ะที่พุดชอบมาก (เพระได้งีบหลับตั้งหลายนาที ตื่นมาสดชื่นเลย เพราะอยู่บ้านเคยชินกับการตื่นหกโมงเช้า ไปปฏิบัติธรรมต้องตื่นตีสี่...วันแรกๆ ก็ยังปรับเวลาไม่ได้...)

อ้อจ๊ะช่วงนี้พุด อยู่ในช่วงตัดใจจ๊ะ ก็เลยต้องหาหนังสือ แนวที่ทำให้ปลงได้ วางลง อ่านให้เยอะๆ ขอแนะนำหนังสือ เรื่อง วางลงก็เป็นสุข ของ เซียวเย่ว์ แปลโดยคุณ สุธิมา โพธิ์เงิน ว่างๆ ก็หาอ่านนะจ๊ะ ที่ร้านซีเอ็ด ดีมากเลย... ขอบอก

บุญรักษาจ๊ะ

ขออนุโมทนาสาธุ ด้วยคะ กับการไปปฏิบัติธรรมครั้งนี้

แอบติดตามอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆค่ะ 55+
พี่แตเป็นอย่างไรบ้างคะวันนี้