เห็นใจ เข้าใจ และเป็นกำลังใจค่ะ
สิ่งที่เลวร้ายจะผ่านไปถ้าเรารู้จักรักตัวเองนะคะ

สวัสดีค่ะ คุณเพชร คุณทักทาย ไมได้หายไปไหนค่ะ แวะเวียนมาที่นี่เป็นประจำ ยังระลึกทุกๆท่านที่ลานธรรมแห่งนี้เหมือนเดิมนะคะ ตอนนี้สบายใจแล้วค่ะ มีความสุขแล้ว ตอนนี้กลายเป็นเจ้าหญิงตัวน้อย ๆ ของใครคนหนึ่งไปแล้วแหละ

สวัสดีค่ะทุกท่าน ตอนนี้ยังนอนไม่ค่อยหลับค่ะ ต้องเพิ่งยานอนหลับ เรียกดิฉันว่าน้องนิดหน่อยน่ะค่ะ ตอนนี้รับราชการอยู่ที่จังหวัดอุบลราชธานี เป็นพื้นที่เงียบเหงา และกันดาร ทำให้เรายิ่งรู้สึกหดหู่มาก เพราะไม่มีร้านเสริมสวยหรือแหล่งช็อปปิ้งเลยค่ะ มีแต่ชาวบ้านและ ได้แต่นั้งมองน้ำโขงทุกวัน ตอนนี้ยังไม่ได้บอกทางบ้านเลยค่ะกลัวแม่เสียใจและเป็นห่วง คิดถึงแม่และพ่อแต่การเดินทางที่แสนยาวไกล เราจึงเศร้าค่ะ หดหู่มากค่ะ อยากกลับบ้านแต่หนทางยาวไกลมาก เลยได้แต่อยู่คนเดียว ยิ่งแต่คิดเรื่องของเขา ทุกวัน

สัวสดีค่ะพี่taktay และพี่ๆทุกท่าน ตอนนี้เริ่มทำใจได้บ้างแล้วน่ะค่ะ แม้จะยังเจ็บปวดอยู่บ้างก็ตาม บางครั้งก็มีแอบคิดอยู่บ้างค่ะว่าเค้าคงอยู่ด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน ดูหนังด้วยกัน ทำเหมือนที่ทำกับเราทุกอย่างคิดแล้วปวดใจค่ะ ในขณะที่เรานั้งกอดเข่าร้องไห้เดียวดาย แบบนี้คงไม่ปลงใช่ไหมค่ะ ต้องพยายามค่ะ ไม่รู้ว่ามันจะนานเพียงใดค่ะ ต้องทำให้ได้ สู้ๆสู้ๆ บางครั้งก็แอบคิดถึงค่ะ ตอนนี้ก็มีคนเข้ามาคุยมากมายค่ะ เนื้อหอมขึ้นมากค่ะ(ก็คนไม่ได้ขี้เหล่เน๊อะ) แต่ยังทำใจไม่ได้ค่ะ เดี๋ยวทำงานก่อนน่ะค่ะส่วนเรื่องเมืองอุบลนั้นเดี๋ยวกลับมาอัพเดตให้ฟังค่ะ ทำงานก่อนค่ะ