วันเวลาปัจจุบัน 29 มี.ค. 2024, 06:01  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง




กลับไปยังกระทู้  [ 719 โพสต์ ]  ไปที่หน้า 1, 2, 3, 4, 5 ... 48  ต่อไป  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 27 ส.ค. 2009, 12:03 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 ส.ค. 2009, 11:51
โพสต์: 505

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


แต่งงานกับสามีมายี่สิบกว่าปีมีลูกสองคน เมื่อประมาณปีที่แล้วสามีไปติดพันหญิงอื่นที่เป็นชาวบ้านลูกติดมีสามีก็หลายคนไม่ซ้ำหน้า เรารับราชการทั้งคู่ ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดี


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 27 ส.ค. 2009, 13:25 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 21 ส.ค. 2009, 02:28
โพสต์: 30

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


Onion_L ไม่ต้องทำอะไรค่ะ อยู่เฉยๆรักษาจิตใจเราให้ดี ทำหน้าที่ของแม่ที่ดี
อย่าไปสนใจใครชั่วก็ตัวของเขาไม่เกี่ยวกับเรา ไม่มีอะไรเป็นเราเป็นของเราค่ะ
ถ้าเลิกยึดมั่นถือมั่นว่า เขาคือสามีเรา คุณจะปลดปล่อยทุกข์นั้นได้ทันที
แล้วอย่าได้ไปประนามผู้หญิงคนนั้นว่า เขาผ่านผู้ชายมาหลายคน :b20:
เขาชั่ว-ดี ก็ตัวของเขาไม่เกี่ยวกับเราค่ะ รักษาคุณภาพจิตของเราเอาไว้ให้ดีก็พอ :b12:
ใครดี-ชั่ว ธรรมชาติจัดสรรค์กรรมของแต่ละคนเองค่ะ
กรรมดี กรรมชั่วผู้กระทำย่อมได้รับผลนั้นไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้ค่ะ สาธุ
ขออวยพรให้คุณมีดวงตาที่เห็นธรรมนะคะ ทราบค่ะว่าความทุกข์แบบนี้เป็นยังไง
เคยได้รับมาก่อนอย่างสาหัสค่ะ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์เท่านั้นที่จะช่วยให้เราเห็นแสงสว่างค่ะ
ทุกๆชีวิตเกิดมาตามกรรมของตนค่ะ ถ้าเราไม่เคยทำเขาๆจะไม่มีวันมาทำร้ายเราค่ะ
ขอให้ยอมรับสัจจะธรรมนั้นๆเสีย สวดมนต์ไหว้พระและแผ่เมตตาให้เขามากๆค่ะ :b43:
ทุกอย่างจะดีขึ้นเอง สาธุ :b8:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 27 ส.ค. 2009, 13:44 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 ส.ค. 2009, 12:54
โพสต์: 70

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


:b1: :b1: ใจเย็นๆก่อนนะค่ะคุณต้องตั้งสติให้ดีค่อยๆคิดทีละปัญหาดิฉันรู้ว่ามันทรมารทั้งทางกายและจิตใจคุณต้องทำใจให้มั้นคงนึกถึงลูกดิฉันไม่รู้จะให้คำแนะนำอย่างไรเพราะข้อมูลคุณน้อยมากค่ะถ้าคุณไม่ลำบากใจคุณลองเล่าเรื่องของคุณให้เราฟังคามรูสึกทั้งหมดที่คุณคิดและรู้สึกอย่างไรในตอนนี้....แล้วคุณจะสบายใจมากกว่านี้ที่อย่างน้อยก็ได้ระบายความในใจและถือว่าเล่าสู่กันฟังบางทีคุณอาจจะดีขึ้นก็ได้ค่ะ...
สาธุสาธุ :b8: :b8: :b8:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 28 ส.ค. 2009, 11:52 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 ส.ค. 2009, 11:51
โพสต์: 505

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขอขอบคุณมากค่ะที่ช่วยให้ข้อคิด ทุกวันนี้อยู่ด้วยความหวาดระแวง เพราะต่างที่ทำงาน มันทรมานใจมาก วิตกกังวลสารพัดบางครั้งคิดอยากจะเลิกกันให้รู้แล้วรู้รอดไป ลูกก็บอกว่าทำใจไม่ได้ลูก ๆ โตแล้วรับรู้ได้ อยากจะเที่ยวเตร่ก็ทำไม่ได้เพราะไม่เคยทำ อยากจะประชดด้วยการมีเพื่อนชายก็ทำไม่ได้อีกละอายใจ เลยไม่รู้จะทำอย่างไร ถ้าถามว่าตนเองบกพร่องตรงไหน ก็ตอบอยากเพราะทุกคนที่รู้เรื่องก็บอกว่าดิฉันก็พร้อมทุกอย่าง รูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ การเอาอกเอาใจ ไม่เคยทำเรื่องใดๆให้สามีเดือดร้อน มีแต่เราต้องช่วยเหลือดูแลเขาตลอด ก็เลยไม่รู้ว่าควรทำตนเองอย่างไรถึงจะอยู่ได้อย่างมีความสุข เคยถามสามีว่าผิดตรงไหน ไม่ดีตรงไหน เขาก็บอกว่าไม่ผิด ดีทุกอย่าง แล้วทำไมทำกับดิฉันอย่างนี้เขาตอบว่าก็แค่อยากลอง เคยจับได้เขาไปเที่ยวด้วยกันทะเลาะกันอย่างหนัก ตอนนี้ก็ทะเลาะกันอยู่ทุกวัน โดยปกติแล้วดิฉันจะเป็นคนที่ใจดีมากกับลูกและสามี สามีไม่ต้องรับผิดชอบอะไรเลยในบ้านดิฉันรับผิดชอบหมดทุกอย่าง เดี๋ยวนี้ดิฉันกลายเป็นคนโมโหร้าย แล้วควรทำอย่างไรดี
จะรอคำตอบนะคะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 28 ส.ค. 2009, 13:06 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
อาสาสมัคร
อาสาสมัคร
ลงทะเบียนเมื่อ: 17 ก.ค. 2008, 14:07
โพสต์: 285

อายุ: 0
ที่อยู่: ประเทศไทย

 ข้อมูลส่วนตัว


คุณต้องใจเย็นๆ นะครับ
ปัญหานี้ ต้องใช้เวลาแก้นะครับ

ก็ขอให้คุณเข้าใจว่า
เป็นเรื่องธรรมดาของคนเรา ที่อยู่ไปนานๆ ก็จะเบื่อ ก็ต้องแสวงหาสิ่งใหม่ๆ มาทำให้ตัวเอง
ตื่นเต้น มีความสุข
ตอนนี้ เขาอยู่ในช่วงหน้ามืดตามัว จะไปยื้อ จะไปสอนอะไรก็คงจะยาก
เพราะอยู่ในช่วงความหลง โมหะครอบงำอย่างมาก
หลงอยู่ในอารมณ์ของกามครอบงำ

สิ่งที่จะทำได้ ตอนนี้คือ ตัวคุณต้องทำใจ ให้สบาย
ให้มีความสุข ให้อภัย ให้มองสามีคุณด้วยความเมตตาสงสาร
ว่าเขาต้องทุกข์ทรมานจากการกระทำของเขาเอง
ตอนนี้ เขายังไม่เห็นความทุกข์ จากกระทำของเขา
เพราะยังหลงอยู่ในความสุข แต่สุดท้ายเขาก็ต้องได้ผลจากกระทำเหล่านั้น

ส่วนคุณที่ต้องรอให้สถานการณ์มันดีขึ้น
คุณก็จะควรจะหาเวลาไปปฎิบัติธรรมให้มากขึ้น ให้ชีวิตคุณมีความสุข

สำหรับตัวเขาเอง
ถ้าคุณกับเขายังมีวาสนากันอยู่
และเมื่อเขาเริ่มละอายในความดีของคุณ หรือประสบกับความทุกข์แล้ว
เขาก็จะกลับมาคุณเอง

ฉะนั้น ขอให้อดทนทำความดีต่อไปๆนะครับ
อย่าโกรธ อย่าพูดจา ทำร้ายกัน
ให้อภัย มีเมตตา สงสาร กันให้มากๆ
ทำเฉยๆ เรื่องที่เขาไม่ดีกับคุณไว้ แต่ให้ทำดีกับเขาให้มากๆ
แล้วชีวิตคุณจะมีความสุขเองครับ

.....................................................
"ใครเกิดมา ไม่พบพระพุทธศาสนา ไม่เลื่อมใส ไม่ปฎิบัติ ไม่เกิดประโยชน์อะไรเลย เป็นโมฆะตลอด ตั้งแต่วันเกิดจนวันตาย"

"ให้พากันหมั่นให้ทาน รักษาศีล เจริญเมตตาภาวนา"

พระอาจารย์มหาบัว ญาณสัมปันโน วัดป่าบ้านตาด จ.อุดรธานี
http://www.luangta.com/

"ทำสมาธิมากเนิ่นช้า คิดพิจารณามากฟุ้งซ่าน หัวใจของการปฏิบัติคือการมีสติในชีวิตประจำวัน"
หลวงปู่มั่น

"ดูจิต...ด้วยความรู้สึกตัว"
หลวงพ่อปราโมทย์ สวนสันติธรรม ชลบุรี
http://www.wimutti.net


แก้ไขล่าสุดโดย kritsadakorn เมื่อ 28 ส.ค. 2009, 13:09, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง

โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 28 ส.ค. 2009, 13:19 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 13 มิ.ย. 2009, 09:55
โพสต์: 4062

แนวปฏิบัติ: มรณานุสสติ
อายุ: 0
ที่อยู่: ตรงปลายจมูก

 ข้อมูลส่วนตัว


อ้างคำพูด:
สามีไปติดพันหญิงอื่นที่เป็นชาวบ้านลูกติดมีสามีก็หลายคนไม่ซ้ำหน้า

:b14: :b5: สิ่งที่ควรพิจารณาในอันดับแรกคือ ถุงยางอนามัยค่ะ
บอกได้คำเดียว น่ากัวมากๆๆๆๆๆๆๆ ขอให้รักษาชีวิตรอดจากเอดส์นะคะ :b8:

.....................................................
~ นิพพานัง ปัจจโยโหตุ ~


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 28 ส.ค. 2009, 22:58 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 8
สมาชิก ระดับ 8
ลงทะเบียนเมื่อ: 07 เม.ย. 2007, 15:22
โพสต์: 603

อายุ: 0
ที่อยู่: กทม.

 ข้อมูลส่วนตัว


น่ากลัว ไม่เท่า เรฟล่างหรอก :b12: :b12:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 29 ส.ค. 2009, 20:06 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


เสียใจด้วยนะค่ะ แต่ก็เป็นเรื่องรายชั่วโมง คุณไม่ได้เจอคนเดียวหรอกค่ะ
เหมือนไข้หวัดธรรมดาๆ ก่อนอื่นขอแนะนำให้คุณป้องกันตัวเองด้วย เพราะไม่คุ้มค่ากับการเสี่ยงแล้ว
ก็ระบายออกมาให้เยอะๆ ว่างๆก็เปิดไปอ่านเรื่องของเพื่อนๆในกระทู้ต่างๆ ซึ่งคำตอบมันก็จะ
อยู่ในนั้น พออ่านจบคุณอาจจะสบายใจมากขึ้นว่าคุณไม่ได้เป็นโรคติดต่อนี่คนเดียว มี 98%
ของประชากรไทยค่ะ ลองหลับตานึกดูซิค่ะ อยู่กันมาร่วมยี่สิบปี แล้วนับจากนี้ไปจะอยู่กันถึง
อีกยี่สิบปีข้างหน้าไหม? ไม่เขาก็เรา ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งต้องไปแน่นอน อาจจะพรุ่งนี้ หรือปีหน้าก็ไม่รู้
หาอะไรทำที่ตัวเองชอบ หรือหันไปมองรอบๆตัวคุณดูซิค่ะ มีคนไหนบ้างที่ไม่มีทุกข์เลย ลองคุย
กับพวกเขาดู มองดูทุกข์ของคนอื่นบ้าง แล้วคุณจะรู้สึกดีขึ้น เรื่องที่คิดจะมีใครสักคนเพื่อประชด
นั้น อย่าได้คิดเด็ดขาด ไม่ใช่ทางที่แก้ปัญหาเลย ยิ่งสุมปัญหาเข้าไปใหญ่ ในเมื่อคนที่คุณตัดสินใจ
แต่งงานด้วย และอยู่กันมาได้ตั้งยิ่สิบปี ยังทำได้ถึงขนาดนี้ แล้วคุณจะรู้ได้อย่างไรว่า "คนใหม่"
จะดีกว่าคนนี้ คนเรามีข้อดีข้อเสียกันทุกคน ถ้าที่ผ่านมาเขาเคยเป็นคนดีมาก่อน ตอนนี้ก็ถือเสียว่า
ให้โบนัส กับชีวิตเขาในช่วงสุดท้ายก็แล้วกันนะค่ะ
ทำใจให้สบาย ในเมื่อคุณมีพร้อมทั้งรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ ก็ถือว่าคุณทุกข์น้อยกว่าใครๆอีกหลายๆคนเป็นกำลังใจให้ มีอะไรก็ระบายออกมาอีกได้นะค่ะ จะเข้ามาอ่าน ถือว่าแชร์ความทุกข์กัน

เจริญในธรรม

:b41: :b41: :b41: :b43: :b41: :b41: :b41:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 29 ส.ค. 2009, 20:43 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกใหม่
สมาชิกใหม่
ลงทะเบียนเมื่อ: 29 ส.ค. 2009, 20:33
โพสต์: 2

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


พิจารณาตัวเอง เกิดอะไรขึ้น ทำแต่งานอยู่หรือเปล่า เหนื่อยมากไปใช่ไหม
สุดท้ายก็ต้องเสียใจ ตอนนี้ก็คงตอบได้ว่าทำใจ เขาไม่ใช่คนที่เรารักอีกแล้ว
หันมาดูแลตัวเองดีกว่าไหม รักตัวเองมากๆ อยู่กับความจริงที่ได้รับ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 29 ส.ค. 2009, 21:49 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 ส.ค. 2009, 11:51
โพสต์: 505

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบคุณทุก ๆ คำปลอบใจนะคะ ทำให้ได้ข้อคิดมากมายและมีความรู้สึกว่าสบายใจขึ้น
ตอนนี้ก็พยายามทำตามคำแนะนำของทุกท่านที่สามารถทำได้ แต่สิ่งที่ยังทำไม่ได้ก็คือความหวาดระแวง วิตกกังวล คิดมาก สงสัย อดคิดไม่ได้นี่ก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ทะเลาะกัน เพราะยังอยู่บ้านเดียวกันจะตัดให้ขาดโดยไม่คิด ไม่มอง ไม่เห็น ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไม่พูดด้วยก็ทำไม่ได้
จริงแล้วอยากตัดใจไม่ให้คิดเลย แต่ไม่รู้จะใช้วิธีไหน เรื่องสวดมนต์ ทำบุญ แผ่เมตตา
ทำทาน การอุทิศผลบุญให้กับสรรพสัตว์ทั้งหลาย ทำเป็นประจำอยู่แล้ว ทำมาตลอดขนาดขับรถหรือให้อาหารสัตว์ ทำทานทุกชนิดก็จะอุทิศผลบุญให้เจ้ากรรมนายเวรทันที ถ้าใครมีคำแนะนำช่วยแนะนำหน่อยนะคะ ขอขอบคุณล่วงหน้ามา ณ ที่นี้เลยค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 ส.ค. 2009, 05:22 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


ถ้าคุณอยากตัดใจไม่คิด คุณก็อย่าหาข้อมูลมาคิดซิค่ะ
อย่าพยายามรุ้ว่าเขาไปไหน? ไปทำไม? กับใคร? แล้วที่สำคัญใจคุณนั่นแหละอย่า
คิดนำ พอเขาออกบ้าน ก็คิดตามเลยว่าเขาต้องไปหาคนนั้นคนนี้ เขาต้องไปกับ
คนนั้น ให้ทำใจปกติ จะไปไหนก็ช่าง เข้าบ้านมาถ้าอยากทักคุณก็ทักธรรมดาๆ
เช่น กินข้าวมาแล้วยัง? แทนที่จะถามว่า ไปไหนมา? ถามว่า เหนี่อยไหม? แทนที่
จะถามว่า ไปกับใครมา? ถ้าตัดใจถามแบบนี้ได้ก็ถาม ถ้าไม่ได้สู้ไม่ต้องพูดกันดีกว่า
พูดในสิ่งที่จำเป็นก็พอ สุขหรือทุกข์ มันอยู่ใกล้ๆเรานี่แหละค่ะ เราเลือกได้ว่าต้องการ
อะไร? ขอให้คุณโชคดีนะค่ะ

เจริญในธรรมค่ะ

:b41: :b41: :b41: :b43: :b41: :b41: :b41:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 ส.ค. 2009, 06:04 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 9
สมาชิก ระดับ 9
ลงทะเบียนเมื่อ: 16 เม.ย. 2009, 06:18
โพสต์: 731

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


จอมวีรบุรุษที่ชนะคนทั้งโลก
แต่อาจมาแพ้ผู้หญิงเพียงคนเดียว
ก็เพราะตนของตนไม่มี มีแต่ตนของความอยาก
เพราะฉะนั้นตนของความอยากจึงไม่ใช่ตนอันแท้จริง
ตนของความไม่อยากต่างหากเป็นตนอันแท้จริง
พระพุทธองค์ตรัสว่า ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน
หมายถึงตัวตนอันแท้จริง การคายออกเสียซึ่งความกำหนัดรักจึงเป็นทางแห่งความสุข

บุคคลที่ไม่ประมาทมัวเมาจนตกเป็นทาสของโลกและชีวิต
อย่างที่เรียกได้ว่า หลงโลก เมาชีวิต
ก็เพราะมีสติ รู้จักมอง รู้จักพิจารณา
รู้จักวางตัววางใจต่อความจริงต่างๆ อันมีอยู่ประจำกับโลกและชีวิตเป็นคติธรรมดา

รู้ทันโลก คือ รู้จักพิจารณา รู้เท่าทัน
ตั้งสติให้ถูกต้องต่อสภาวะอันหมุนเวียนเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ
ในชีวิตที่อยู่ท่ามกลางโลก ซึ่งเรียกว่า โลกธรรม ๘ ประการ คือ

ชื่นชม
1.ได้ลาภ
2.ได้ยศ
3.สรรเสริญ
4.สุข
ขมขื่น
5.เสื่อมลาภ
6.เสื่อมยศ
7.นินทา
8.ทุกข์

ธัมโม หะเว รักขะติ ธัมมะจาริง
ธรรมะย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม


การใช้หลักธรรมะเป็นหลักปฏิบัติในชีวิตประจำวัน
ก็เหมือนเรามีดวงประทีปส่องทาง
ให้เราเดินไม่ผิดทาง เดินได้เรียบร้อยก้าวหน้า
เป็นไปด้วยดี ชีวิตจะไม่ตกตำ
ฉะนั้นเมื่อเราเจอปัญหาใดใดขอให้เรามีความอดทน มีสติสัมปชัญญะ
ให้เรานำเอาปัญหานั้นมาเป็นแบบฝึกหัด
ใช้ปัญญาแก้ไขปัญหาโดยหมั่นศึกษาธรรมะ
อ่านฟัง เข้าใกล้ผู้รู้ เช่น เข้าวัดฟังธรรม
ซักถามปัญหากับผู้ที่มีประสบการณ์ แล้วนำมาปฏิบัติในชีวิต
เชื่อแน่ว่าปัญหาทุกอย่างคงผ่อนคลาย

ขอเป็นอีกหนึ่งแรงใจให้เหล่ากัลยาณมิตร

ขอกราบอนุโมทนาบุญ................สาธุ tongue


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 ส.ค. 2009, 13:36 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 ส.ค. 2009, 11:51
โพสต์: 505

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


สวัสดีค่ะคุณ taktay ทุกวันนี้เป็นอย่างที่คุณพูดจริง ๆ เหมือนตาเห็นเลยนะคะ บางครั้งพอเห็นเขาแอบโทรศัพท์ ทำลุกลี้ลุกลน แอบเก็บโทรศัพท์ไม่ให้เห็นตัวดิฉันเองจี๊ดขึ้นสมองเลย บางครั้งควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ด้วยซ้ำ ความต้องการของดิฉันคือต้องการให้เขาเลิกกันโดยเด็ดขาด เขาก็รับปาก
แต่ถ้าดูรูปการณ์แล้วยังไม่เลิก ดิฉันทำงานทั้งคู่อายเพื่อนฝูงมากเขารู้กันหมดพี่น้องรู้หมดลูกก็รู้
ไม่ชอบให้เรื่องมันไม่จบไม่สิ้นสักทีมันน่าเบื่อ ตอนนี้คิดไว้สองอย่าง คือ 1. เลิกกันเลยหรือแยกกันอยู่เสียใจอย่างมากก็ชั่วเวลาหนึ่ง 2. พยายามดึงกลับมาแต่ไม่รู้จะจบสิ้นเมื่อไรแต่จะทุกข์ทุกวันจนวันตายจากกัน หรือคุณว่าอย่างไร ขอคำปรึกษาด้วยนะคะคุณ taktay และทุกท่านที่โพสต์เข้ามาอ่านด้วยค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 ส.ค. 2009, 14:47 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 30 ส.ค. 2009, 02:56
โพสต์: 290

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


tongue สามีนอกใจจะทำอย่างไรดี...อยากบอกว่าไม่ต้องทำอะไรค่ะ เพียงแคทำใจให้สงบที่สุด รู้ว่าทำยากแต่อยากให้ทำลองสวดมนต์ เจริญกรรมฐานดูนะคะอาจจะช่วยได้เยอะ
อย่างน้อยสิ่งที่ได้ก็คือความสงบ และมีสติปัญญาในการแก้ไขปัญหา อยากให้นึกถึงลูกเยอะ ๆ เลยนะคะสามีของเราถ้ายังอยู่ด้วยกันก็ยังเป็นสามีของเรา แต่เมื่อไหร่ถ้าเขามีคนอื่น เขาก็จะเป็นสามีคนอื่นที่ไม่ใช่สามีของเราอีกต่อไป แต่ลูกไม่ว่าเมื่อไหร่เขาก็เป็นลูก ไม่ว่าเขาจะแต่งงานอยู่กับคนอื่นลูกก็ยังเป็นลูกของเรา ไม่ว่าคุณจะคิดอะไร ทำอะไรก็ขอให้คิดถึงลูกมาก ๆ นะ...ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจนะคะ ขอให้คุณผ่านพ้นช่วงเวลานี้ไปให้ได้


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 ส.ค. 2009, 17:43 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


มานิตา เขียน:
สวัสดีค่ะคุณ taktay ทุกวันนี้เป็นอย่างที่คุณพูดจริง ๆ เหมือนตาเห็นเลยนะคะ บางครั้งพอเห็นเขาแอบโทรศัพท์ ทำลุกลี้ลุกลน แอบเก็บโทรศัพท์ไม่ให้เห็นตัวดิฉันเองจี๊ดขึ้นสมองเลย บางครั้งควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ด้วยซ้ำ ความต้องการของดิฉันคือต้องการให้เขาเลิกกันโดยเด็ดขาด เขาก็รับปาก
แต่ถ้าดูรูปการณ์แล้วยังไม่เลิก ดิฉันทำงานทั้งคู่อายเพื่อนฝูงมากเขารู้กันหมดพี่น้องรู้หมดลูกก็รู้
ไม่ชอบให้เรื่องมันไม่จบไม่สิ้นสักทีมันน่าเบื่อ ตอนนี้คิดไว้สองอย่าง คือ 1. เลิกกันเลยหรือแยกกันอยู่เสียใจอย่างมากก็ชั่วเวลาหนึ่ง 2. พยายามดึงกลับมาแต่ไม่รู้จะจบสิ้นเมื่อไรแต่จะทุกข์ทุกวันจนวันตายจากกัน หรือคุณว่าอย่างไร ขอคำปรึกษาด้วยนะคะคุณ taktay และทุกท่านที่โพสต์เข้ามาอ่านด้วยค่ะ


สวัสดีค่ะ คุณมานิตา ทักทายนึกภาพออกเพราะผ่านเหตุการณ์การ
เหล่านั้นมาแล้ว และรู้แม้กระทั่งว่า คุณจะต้องเจ็บแปล๊ปตลอดเวลาถ้านึกถึงสามี ไม่ทราบคุณ
ได้ไปเปิดอ่าน กระทู้ "สามีมีลูก" และ "ขอคำแนะนำ" แล้วหรือยัง? คำตอบส่วนมากของทักทายอยู่
ในสองกระทู้นี้ นั่นคือประสบการณ์ทั้งหมดในชีวิตของทักทาย คิดว่าอายุเราคงไม่ห่างกันสักเท่าไหร่?
ทักทายแย่กว่าคุณตรงที่ตอนเกิดเรื่องนี้ ลูกๆก็ยังเล็กทั้งคู่ แล้วกิจการที่มีอยู่ก็พังไม่เป็นท่า มีแต่หนี้
สามีมานอกใจอีก เงินก็ไม่มี คุณก็คิดดูเอาก็แล้วกันว่าเป็นอย่างไร? จำได้ว่าตอนนั้นสองสามวันถึง
หิวและกินข้าวครั้งหนึ่ง แม้แต่น้ำยังกลืนไม่ลงคอเลย ภายในหนึ่งเดือนน้ำหนักลงแบบน่าใจหาย
ส่องกระจกแล้วจำตัวเองไม่ได้เลย
แต่พอตั้งสติได้ ก็ทิ้งหมดทุกอย่าง ปิดหูปิดตา เขาจะไปไหน ทำอะไร ไม่ถาม ไม่สนใจ สนใจแต่
ลูกๆ และตัวเอง ว่างๆก็ไปทำสังฆทานที่วัด อุทิศส่วนกุศลให้เขาทั้งสองคน แรกๆมันยากค่ะ
แต่ถ้าเราตัดใจที่ละนิดๆ ไม่เอาข้อมูลใหม่เข้ามาใส่ในใจ มันก็ไม่ทุกข์มาก สำคัญที่ใจคุณอย่า
พยายามปรุงแต่งเรื่อง มันทำร้ายตัวเราเอง ถ้าเห็นเขาโทรศัพท์ หรือเขาออกนอกบ้าน แทนที่จะคิด
ว่าเขาคุยกัน หรือเขาจะไปหากัน ให้คิดว่าเขาโทรคุยกับเพื่อนเรื่องงาน และเขาออกไปธุระ ถึงแม้ว่า
เขาจะไปหากันจริงๆก็เถอะ คิดอะไรก็ได้ที่ทำให้เราสบายใจ อย่าไปคิดในสิ่งที่ทำให้ใจเราเศร้า
มันเป็นการซ้ำเติมตัวเองนะค่ะ
ถ้าคุณเลิกกับเขาได้จริงๆมันก็ดี แต่ลองทบทวนดูว่า ที่คุณทนอยู่ไปแบบนี้ คุณทนเพื่ออะไร?
ถ้าคุณเลิกกับเขาแล้ว คุณจะทุกข์น้อยลงไปหรือเปล่า? ลูกๆจะกระทบกระเทือนไหม?กับการที่ต้อง
เลิกกัน ตัวคุณรู้ปัญหาทุกอย่างดี เพียงแต่ว่าตอนนี้คุณกำลังสบสน เดี๋ยวรัก เดี๋ยวเกลียด เดี๋ยวแค้น
แล้วก็ลากเอาประชาชนรอบข้างเขามาพัวพัน กลัวขายหน้า อายเขา ทั้งๆที่ปัญหาพวกนี้มีแทบทุก
ครอบครัว เรียกว่าเป็นเรื่องธรรมดาที่ไม่ธรรมดา ถ้าเลิกกันได้จริงๆ ก็สนับสนุนค่ะ เพราะคุณจะได้
ไม่ต้องรับรู้อะไรๆ เกี่ยวกับเขาอีก และถ้าคุณไม่ต้องพึ่งเขาเกี่ยวกับค่าใช้จ่าย แต่ถ้าคุณยังตัดใจไม่ได้
คุณก็จะทุกข์เพราะพลัดพรากอีก ทุกข์ซ้อนทุกข์ ที่นี่หละท้วมท้นเลย มันอยู่ที่ใจเราเองต่างหากค่ะ
ถ้าทำใจได้ เลิกหรือไม่ ก็มีค่าเท่ากันค่ะ
ตอนนี้นะค่ะ ตั้งสติก่อน ทำใจให้สบาย แล้วชั่งใจตัวเองดู ถามตัวเองดูว่าต้องการอะไร? อย่าคาด
หวังให้เขาเปลี่ยน ตัวเราเองนั่นแหละที่ต้องเปลี่ยน ถ้าจะรักเขา ก็ให้รักตรงที่เป็นตัวเขา อย่ารัก
โดยที่จะให้เขาเป็นแบบที่เราต้องการ ขอให้คุณโชคดีนะค่ะ แล้วจะแวะมาเยี่ยมใหม่

เจริญในธรรมค่ะ

:b41: :b41: :b41: :b43: :b41: :b41: :b41:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


แก้ไขล่าสุดโดย ทักทาย เมื่อ 30 ส.ค. 2009, 18:24, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง

แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 719 โพสต์ ]  ไปที่หน้า 1, 2, 3, 4, 5 ... 48  ต่อไป

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 26 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร