วันเวลาปัจจุบัน 29 มี.ค. 2024, 05:54  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง




กลับไปยังกระทู้  [ 719 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ... 48  ต่อไป  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 25 ก.ย. 2009, 00:22 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 ส.ค. 2009, 11:51
โพสต์: 505

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


มาส่งข่าวค่ะ ตามสัญญา

วันนี้ สงบเงียบได้แล้ว 1 วัน นับ 1-100 เลยนะ

คิดถึงทุกคนจริง ๆ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 25 ก.ย. 2009, 04:45 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


มานิตา เขียน:
มาส่งข่าวค่ะ ตามสัญญา

วันนี้ สงบเงียบได้แล้ว 1 วัน นับ 1-100 เลยนะ

คิดถึงทุกคนจริง ๆ


วันนี้คุณชนะใจตัวเองได้แล้ว วันต่อๆไปก็เรื่องเล็กแล้วละค่ะ
อีกหน่อยมันจะเป็นแบบอัตโนมัติเลย พอเราโกรธปุ๊ป อารมณ์มันจะตัดปั๊ปทันที
นับไปเถอะ นับไปเรื่อยๆ เลขเขามีให้นับแบบไม่มีจุดจบ เอาใจช่วยอยู่นะค่ะ
จะแวะมาเติมกำลังใจให้ทุกวันถ้าคุณต้องการ

เจริญในธรรมค่ะ

:b41: :b41: :b41: :b39: :b41: :b41: :b41:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 25 ก.ย. 2009, 07:59 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 5
สมาชิก ระดับ 5
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 เม.ย. 2009, 09:21
โพสต์: 376

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


สามีของเรายิ่งเฉย ยิ่งทำตัวแย่มากขึ้น เขาทำเหมือนกับว่าเขาไม่เคยมีเรา เขาไปอยู่กับหล่อนตลอดมาสองเดือนแล้ว เราก็ไม่โทรหาหรือถามอะไรทั้งสิ้น มันรู้สึกท้อใจแล้ว โดยลึกๆในใจแล้วเราก็ยังรักเขาอยู่ ถ้าเขาเลิกกับหล่อนเมื่อไรเราก็พร้อมที่จะให้อภัย แต่ถ้าเขายังทำตัวอย่างนี้อยู่ ก็คงทางใครทางมัน กรรมใดใครก่อคนนั้นก็รับไป ไหงมาระบายในกระทู้คุณมานิตาได้ละนี่ สงสัยอ่านเพลิน ยังคิดถึงทุกคนอยู่นะ ด้วยรักและคิดถึง


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 25 ก.ย. 2009, 08:51 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 6
สมาชิก ระดับ 6
ลงทะเบียนเมื่อ: 19 ส.ค. 2009, 15:01
โพสต์: 408

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ถึงคุณมานิตา คุณเริ่มเก่งขึ้นแล้วค่ะ ที่สามารถชนะอารมณ์ของตนเองได้ ทำไปตลอดนะค่ะ อย่าหลุด แล้วค่อยๆ เริ่มสังเกตุอาการของสามีว่าเป็นอย่างไร แล้วส่งข่าวกันมาบ้างนะค่ะ เพราะมันอาจเป็นวิทยาทานแก่ท่านอื่นๆ ที่ประสบปัญหาในเรื่องนี้

เจริญในธรรมนะค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 25 ก.ย. 2009, 08:57 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 6
สมาชิก ระดับ 6
ลงทะเบียนเมื่อ: 19 ส.ค. 2009, 15:01
โพสต์: 408

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ถึงคุณทุกข์ใจ ทฏษฎี ของคำว่าเฉย ดิฉันก็ยังยื่นยันนะค่ะว่า ได้ผล แต่อาจจะไม่ได้ส่งผลมาถึงปัจจุบันทันด่วน เนื่องจากใจของเรามันร้อนรนที่อยากเห็นผลทันตา ของแบบนี้ต้องค่อยเป็นค่อยไป เพราะกรรมแต่ละคนส่งผลไม่ได้พร้อมๆ กัน ช่วงนี้เค้า 2 คนสุข เพราะเค้าเสวยกรรมดีกันอยู่ แต่ตราบได้กรรมชั่วที่เค้าเริ่มส่งผล นั้นก็คือ สิ่งที่เรา 2 คนต้องเริ่มชดใช้กรรม ตอนนี้ขอให้คุณเข้มแข็ง และใจเย็นๆ เพื่อสุขภาพจิตและร่างกายที่ดีนะค่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ

เจริญในธรรมค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 25 ก.ย. 2009, 12:57 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
อาสาสมัคร
อาสาสมัคร
ลงทะเบียนเมื่อ: 11 ม.ค. 2009, 20:45
โพสต์: 1094

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


พอดีอ่านหนังสือ "โชคดี" ของพระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก

เลยนำข้อคิดมาโพสให้


เมื่อสามีนอกใจ
ปัญหาครอบครัวเรื่องสามีไปมีภรรยาน้อย เป็นความทุกข์มากของผู้หญิง เมื่อแต่งงานมีครอบครัว มีลูกด้วยกันแล้ว สามียังไม่เลิกเจ้าชู้คบหญิงอื่น

การแก้ปัญหา ต้องพิจารณาว่า ฝ่ายสามียังคงรักษาสถาบันครอบครัวอยู่หรือไม่ เช่นยังกลับบ้านสม่ำเสมอ ทำหน้าที่ของหัวหน้า ครอบครัว ดูแลลูก ๆ อยู่หรือไม่ ส่วนฝ่ายภรรยาก็ไม่ได้คิดที่จะหย่าขาดจากกันใช่ไหม หากไม่ต้องการหย่า ไม่คิดจะแยกทางกันแล้ว จะอยู่ด้วยกันอย่างไรให้มีความสุข

คิดดี คิดถูก คือ ภรรยาก็ต้องเข้าใจว่า เราเป็นคนเลือกผู้ชายคนนี้มาเป็นคู่ครองตั้งแต่ต้น เขาเคยมีนิสัยอย่างไร ปัจจุบันเขาก็เป็นอยุ่อย่างนั้น บังคับให้เขาเลิกเจ้าชู้ก็คงจะไม่ได้
ความเป็นจริงเขาก็เป็นพ่อของลูกอยู่แล้ว เราก็อยู่ด้วยกันในครอบครัวแบบพี่น้องที่รักกัน รักษาจิตใจ ถนอมน้ำใจกัน แทนที่คอยจับผิด ตำหนิ ยิ่งห้ามเขาก็เหมือนยิ่งทำลายความสัมพันธ์ให้แย่ลง ถ้าจะต่อสู้เอาชนะเขา ก็ให้สู้ด้วยความดี ใจดีมีเมตตา พยายามสร้างครอบครัวให้อบอุ่น ทำให้บ้านเป้นที่ซึ่งเขากลับมาแล้วสบายใจ ผ่อนคลาย ฝ่ายสามีจะไม่เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นก็ไม่เป็นไร เราทำดีที่สุดแล้ว

อนุโมทนาขอรับ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 25 ก.ย. 2009, 13:07 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 ส.ค. 2009, 12:54
โพสต์: 70

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


:b16: ดีใจกับคุณมานิตาด้วยค่ะถึงแม้ว่าจะทำได้แล้ววันหนึ่งแต่มันต้องมีวันที่สองและต่อๆๆๆไปค่ะเอาใจช่วยนะค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 25 ก.ย. 2009, 15:54 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 5
สมาชิก ระดับ 5
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 เม.ย. 2009, 09:21
โพสต์: 376

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


เห็นด้วยอย่างยิ่งกับคุณเพชร เราก็คิดว่าตอนนี้เขาสองคนกำลังเสวยสุขกับบุญเก่าอยู่ เมื่อบุญเก่าหมด กรรมที่เขาสองคนทำไว้ต้องสนองเขาอย่างแสนสาหัสเป็นแน่แท้ ตอนนี้เราก็ได้แต่สวดมนต์อธิษฐานให้ตัวเราเองหมดเวรหมดกรรมเสียที ขอเป็นกำลังใจให้ทุกท่านที่ยังอยู่ในห้วงทุกข์ และก็ดีใจกับผู้ที่หลุดพ้นจากทุกข์ :b17:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 25 ก.ย. 2009, 17:20 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับ 19
สมาชิกระดับ 19
ลงทะเบียนเมื่อ: 26 มิ.ย. 2008, 17:20
โพสต์: 1855

แนวปฏิบัติ: อานาปานสติ
อายุ: 0
ที่อยู่: THAILAND

 ข้อมูลส่วนตัว




04.jpg
04.jpg [ 30.95 KiB | เปิดดู 5307 ครั้ง ]
ธรรมะสวัสดี คุณมานิตา
พอดีได้รับ Mail จากที่ทำงาน อ่านแล้วเห็นว่าเข้าท่าดี
ช่วยสอนในแง่ของความคิด ให้คิดเป็น คิดถูก
เลยนำมาลง ลองอ่านดูนะจ๊ะ

จากเพื่อนสมาชิกผู้มีแต่ความหวังดีต่อคุณ
ขอให้มีความสุขกับชีวิตที่เหลือ และเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไป สาธุ



ชีวิตเป็นแค่สิ่งชั่วคราว

คนเราจะมีการสร้างความคุ้นเคยกับสิ่งต่าง ๆ ...
และมีการสูญเสียความคุ้นเคย ในบางอย่างเกิดขึ้นค่อนข้างบ่อย...
ซึ่งมันคือหลักฐานในการยืนยันว่าเรื่องราวต่าง ๆ ในชีวิตเป็นแค่สิ่งชั่วคราว..
สุดท้ายแล้ว...ไม่มีอะไรตั้งมั่นอยู่ได้อย่างถาวร...
แต่ถึงแม้จะรู้ว่าโลกนี้ไม่มีสิ่งถาวร
เรายังกลัวจะเสียบางความคุ้นเคยไป
ขณะเดียวกันมีบางความคุ้นเคย หล่นหายโดยไม่รู้ตัว...
เนื่องจากเรายึดความคุ้นเคยแต่ละชนิด ด้วยการถือมั่นไม่เท่ากัน...
แต่ละคนมีวิธีจัดการเรื่องชั่วคราวที่อยู่ในชีวิตได้ไม่เหมือนกัน
มีทั้งคนที่จัดการได้ดีและคนที่จัดการอะไรไม่ได้เลย
บางเรื่อง (ชั่วคราว) ที่สูญหายไปทำให้คนเราพ่ายแพ้อย่างยาวนาน...
มนุษย์ไม่ควรรู้สึกพ่ายแพ้ติดต่อกันนาน ๆ ...


และการรู้สึกแพ้นั้นเราจะรู้สึกเกินกว่าสถานการณ์จริงเสมอ
แพ้แค่ 3 ก็อาจรู้สึกว่าแพ้ถึง 10

ชีวิตคือการเดินทางผ่านเรื่องชั่วคราวจำนวนมาก
และสุดท้ายชีวิตของเราแต่ละคนก็เป็นเรื่องชั่วคราว...
ถ้าเราตระหนักให้รู้ชัด ๆ ว่ามันชั่วคราว..
ความทุกข์ในใจก็จะลดน้อยลงทันตาเห็น
แต่อย่างว่า...เราตระหนักกันไม่ได้...
เพราะไม่ยอมเรียนรู้ถึงความชั่วคราวในชีวิตอย่างจริงจัง
แทบทุกวันเราจึงเอาเป็นเอาตายกับเรื่องต่าง ๆ
ราวกับเรื่องเหล่านั้นคือความคงทนถาวรที่จะดำรงอยู่ตลอดไป
ที่บอกว่า "เอาเป็นเอาตาย" ไม่ได้เกินความเป็นจริงเลย...


เด็ก ๆ เอาเป็นเอาตายกับการเรียนพิเศษ...
ผู้ใหญ่เอาเป็นเอาตายกับการทำงาน...
ผู้ชายเอาเป็นเอาตายกับความใคร่...
ผู้หญิงเอาเป็นเอาตายกับความรัก...


บางเวลารู้สึกว่าสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น
และกำลังเป็นอยู่ ในชีวิตคนเราล้วนเพ้อไปทั้งนั้น...
ถ้าหยุดเพ้อลงบ้างก็ดี..การเกลียดใคร หรือรักใคร ก็เป็นการเพ้อ...
ทั้งความรักและความเกลียดไม่ใช่สิ่งถาวร...มันเพิ่มขึ้น...ลดลง...สูญหายได้
การเข้าไปยึดถือ และแบกเอาไว้ ทำให้ชีวิตมีน้ำหนักเพิ่มขึ้น...
อยู่อย่างเบา ๆ สบายตัวดีกว่า...โปรดสังเกตเวลาที่เราโกรธหรือเกลียดใคร
ความไม่สบายใจ...ความขุ่นข้องใจ...ความหนักใจก็จะเกิดขึ้นในทันที...


ปล. แนบภาพประกอบสวยๆ มาให้ด้วยนะจ๊ะ
อ้อ! ต้องย่อขนาดลง เลยทำให้สีไม่สวยเหมือนต้นฉบับ ขออภัยด้วย
แนบไฟล์:
16.jpg
16.jpg [ 27.81 KiB | เปิดดู 5306 ครั้ง ]
แนบไฟล์:
12.jpg
12.jpg [ 26.93 KiB | เปิดดู 5299 ครั้ง ]
แนบไฟล์:
03.jpg
03.jpg [ 19.97 KiB | เปิดดู 5299 ครั้ง ]

.....................................................
[สวดมนต์วันละนิด-นั่งสมาธิวันละหน่อย]
[ปล่อยจิตให้ว่าง-ชีวิตที่เหลือเพื่อธรรมะ]
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 29 ก.ย. 2009, 00:23 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 ส.ค. 2009, 11:51
โพสต์: 505

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


สวัสดีค่ะทุกคน ขอขอบคุณในไมตรีจิตและความปรารถนาดีที่มีให้นะคะ ทุกคำแนะนำทุกคำพูดที่ให้กำลังใจ เป็นพลังที่จะทำให้มีชีวิตที่จะต่อสู้ต่อไปได้ดีมาก ทุกครั้งที่เข้ามาอ่าน หรือพูดคุยด้วย
จะมีความสุขมาก มีความรู้สึกว่ารักและคิดถึงทุกคนด้วยใจจริง ไม่ได้มาคุยด้วยเพราะว่ามีอุบัติเหตุ
นิดหน่อยค่ะ
ทุกวันนี้เราก็ทำเฉย ๆ ไม่พูดถึง ทำปกติ แต่ยังไม่มีอะไรดีขึ้น บางทีก็เหมือนกับดีบางทีก็ยิ่งแย่ลง เหมือนกลับยิ่งแย่ลงหรือเปล่าก็ไม่รู้ เพราะเค๊า ( สามี) ทำเป็นไม่สนใจ เราจะทำอะไรไปไหนเค๊าก็ไม่ถามไม่พูดถึง เวลาเค๊ากลับมาบ้านบางครั้งพอเข้าบ้านก็ทำเป็นโมโหเรื่องนั้นเรื่องนี้ทั้ง ๆ ที่ไม่มีเรื่องอะไรเลย เช่น พอกินน้ำในตู้เย็นก็ปิดตู้เย็นกระแทก เดินผ่านโต๊ะเก้าอี้ก็ถีบบ้าง โยนไอ้โน่นโครม ไอ้นี่โครม พูดขึ้นมาลอยแบบว่าหาเรื่องไปในตัว ถ้ายิ่งเราไม่พูดก็ยิ่งทำหนักขึ้น เราเบื่อมากทุกวันนี้และเป็นอย่างนี้ทุกวัน ส่วนตัวเราเองคิดว่าความห่วงใยๆ ที่เคยมีให้กันมันคงหมดแล้ว เราจะพูดจะถามหรือไม่พูดไม่ถามก็เห็นเหมือนเดิม ด้วยหน้าที่การงานของเราไปไหนไม่ได้ต้องรับผิดชอบ แต่ของเค๊าไปไหนก็ได้ตอนนี้ก็สับสนอยู่เหมือนกัน ต้องใช้วิธีมองหน้าลูกแล้วนึกในใจว่าเราต้องอยู่เพื่อลูก ถ้าเราเป็นอะไรไปลูกต้องลำบากมากแน่ ๆ แล้วจะนึกถึงสิ่งที่เค๊าทำไม่ดีกับเราเสมอ ๆ วันหน้าจะมาคุยให้ฟังใหม่
แวะมาเติมมาให้กำลังใจกันหน่อยนะคะ
ขอบคุณทุก ๆ คน ทุก ๆ คำแนะนำค่ะ
:b26: :b26: :b26:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 29 ก.ย. 2009, 05:44 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


ระยะนี้คุณมานิตาคงต้องหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้าสักระยะ
เพื่อ "ขันติ"ของเราเอง แต่ถ้าเลี่ยงไม่ได้ ก็ใช้วิธีมองเขาเป็น "อากาศธาตุ" ซิค่ะ
ผู้ชายคนนี้ไม่มีตัวตนอยู่ในโลกนี้ ที่กำลังเต๊ะเก้าอี้ หรือกระแทกตู้เย็นอยู่นี่เป็นเพียง
"ภาพมายา" ค่ะ ลองดูนะค่ะ เอาใจช่วยเสมอค่ะ

เจริญในธรรม

:b41: :b41: :b41: :b43: :b41: :b41: :b41:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 29 ก.ย. 2009, 08:40 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 6
สมาชิก ระดับ 6
ลงทะเบียนเมื่อ: 19 ส.ค. 2009, 15:01
โพสต์: 408

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


เค้าอาจจะหงุดหงิดกับอาการเฉยของคุณมานิตาค่ะ เพราะผู้ชายเค้าเดาใจเราไม่ออก ก็เลยพาล แต่การเฉยเป็นการระงับความรุนแรง ไม่ต้องไปต่อปากต่อคำ เค้าจะหงุดหงิดหรือพาลแค่ไหน เราต้องใช้ "ขันติ" และ "เมตตา" กับการกระทำของเค้า เย็นให้ถึงที่สุด อภัยให้กับการกระทำของเค้า วันหนึ่งเค้าต้องคิดได้ค่ะ (แต่คนบางพวกอาจจะช้าหน่อย)

อย่าเราใจของเรา ไปคิดจนเราเกิดทุกข์ซะเอง ทำจิตใจเราให้สงบ สุขุม เข้าไว้นะค่ะ เอาใจช่วยค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 29 ก.ย. 2009, 23:26 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 ส.ค. 2009, 11:51
โพสต์: 505

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบคุณทุกคนนะคะ คุณทักทาย คุณเพชรด้วยที่มาให้กำลังใจตอนนี้ก็พยายามทำตามที่คุณๆ
แนะนำ บางครั้งก็นึกเกรงใจอยู่เหมือนกันเพราะปัญหามันเหมือนพายเรือในอ่างน้ำ วนไปวนมา
กลัวว่าคุณ ๆ จะเบื่อ เพราะมันเป็นปัญหาที่ไม่รู้จบจริง ๆ สาเหตุก็เพราะเราคงยังไม่หมดเวรกรรมต่อกัน
สามีเราไม่ชอบทำบุญ ไม่ไปวัด แต่ตัวเราเองชอบทำบุญ แม้แต่เวลาดีกันเราชวนก็ไม่ยอมไป
แต่ทำไมเขาไม่เคยทุกข์ มีแต่ความสุขสบาย กิน เที่ยว งานไม่ต้องทำก็อยู่อย่างสบาย
ไม่เห็นเป็นอะไรเลย สงสัยเมื่อชาติก่อนเราคงติดหนี้เวรกรรมกันไว้ ชาตินี้ถึงได้ต้องมาเจอกัน
เราเหมือนคนใช้ของเขาจริง ๆ

หรือเป็นเพราะอะไรกันแน่ ช่วยตอบที
:b7: :b7: :b7: :b7:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 ก.ย. 2009, 06:17 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


มานิตา เขียน:
ขอบคุณทุกคนนะคะ คุณทักทาย คุณเพชรด้วยที่มาให้กำลังใจตอนนี้ก็พยายามทำตามที่คุณๆ
แนะนำ บางครั้งก็นึกเกรงใจอยู่เหมือนกันเพราะปัญหามันเหมือนพายเรือในอ่างน้ำ วนไปวนมา
กลัวว่าคุณ ๆ จะเบื่อ เพราะมันเป็นปัญหาที่ไม่รู้จบจริง ๆ สาเหตุก็เพราะเราคงยังไม่หมดเวรกรรมต่อกัน
สามีเราไม่ชอบทำบุญ ไม่ไปวัด แต่ตัวเราเองชอบทำบุญ แม้แต่เวลาดีกันเราชวนก็ไม่ยอมไป
แต่ทำไมเขาไม่เคยทุกข์ มีแต่ความสุขสบาย กิน เที่ยว งานไม่ต้องทำก็อยู่อย่างสบาย
ไม่เห็นเป็นอะไรเลย สงสัยเมื่อชาติก่อนเราคงติดหนี้เวรกรรมกันไว้ ชาตินี้ถึงได้ต้องมาเจอกัน
เราเหมือนคนใช้ของเขาจริง ๆ

หรือเป็นเพราะอะไรกันแน่ ช่วยตอบที
:b7: :b7: :b7: :b7:


อย่ามัวแต่เปรียบเทียบอยู่เลยค่ะว่าทำไมเขาไม่ทุกข์ ทำไมเราทุกข์ สุขหรือทุกข์
มันอยู่ที่ไหนค่ะ? ถ้าไม่ใช่ที่ใจเรา เขาเลือกเอาสุขใส่ใจ ถึงจะเป็นสุขที่ไม่ถูกต้องนัก แต่ก็ใช่ว่าเขาจะ
ไม่ทุกข์ เพียงแต่คุณมองไม่เห็น ส่วนคุณเลือกเอาแต่ทุกข์เข้ามาไว้ในใจแทนสุข ทั้งๆที่คุณก็มีสุขเหมือนกัน
ลองพิจารณาให้ดีสิค่ะ เข้าวัดทำบุญก็ตั้งหน้าตั้งตารับเอาบุญดีกว่าทำใจให้เบิกบาน อะไรที่ทำให้ใจเรา
เศร้าหมอง ก็เอาทิ้งๆไปบ้าง อย่ารับเข้ามา รู้ค่ะว่าพูดง่าย แต่ทำก็ใช่ว่าจะยากเสียเลยทีเดียว
เพียงแต่ต้องใช้ความพยายามค่ะ พยายามให้มากๆ อะไรก็ตามที่คิดแล้วไม่สบายใจให้หยุดคิดเลย ถ้าคิด
แล้วเรายิ้มได้ สดชื่น มีใจที่อิ่มเอิบ ก็คิดไป แค่นั้นเองค่ะ แล้วอีกหน่อยมันจะแยกได้โดยอัตโนมัติเลยค่ะ

ยินดีที่จะเข้ามาให้กำลังใจเสมอ ระบายออกมาเถอะค่ะ แล้วสักวันมันก็จะหมดไปเอง เจริญในธรรมค่ะ

:b41: :b41: :b41: :b39: :b41: :b41: :b41:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 ก.ย. 2009, 08:55 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 6
สมาชิก ระดับ 6
ลงทะเบียนเมื่อ: 19 ส.ค. 2009, 15:01
โพสต์: 408

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


เหตุด้วยกับคุณทักทายทุกประการค่ะ สุขทุกข์อยู่ที่ใจ ใช่ใครทำ นะค่ะ ดิฉันและเพื่อนๆทุกคนในลานนี้ เป็นกำลังใจให้และพร้อมที่จะให้คำแนะนำค่ะ


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 719 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ... 48  ต่อไป

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 13 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร