พี่นิตาขา.... ถ้าเหนื่อย ท้อ หรือเครียด ลองหาอะไรที่เราชอบทำสิคะ

ช่วงที่พิมเบื่อมากๆ พิมเคยหลบไปนอนบางแสนคนเดียวพร้อมหนังสือนิยายที่พิมชอบหลายเล่ม (ช่วงนั้นลูกๆ อยู่กับคุณปู่คุณย่าที่ต่างจังหวัดค่ะ)

เช่าเตียงผ้าใบ.... นอนอ่านนิยายคนเดียว .... พอหายเบื่อ... พิมก็กลับบ้านค่ะ


กับเพื่อนร่วมงานพิมเองก็ไม่ได้บอกใคร ... บางทีเรื่องบางเรื่องถ้าพูดต่อๆ กันไปมันก็อาจจะผิดจะเพี้ยนได้ ทั้งๆ ที่คนพูดไม่ได้ตั้งใจ ... พิมเลยไม่เล่าอะไรดีกว่าค่ะ

รักพี่นิตานะคะ
พิม

มาเป็นกำลังใจให้คุณนิตาอีกคนนะจ๊ะ

พี่จำได้ว่าคุณนิตาเคยบอกว่าเขาไม่ยอมออกไปจากบ้านเรา ถ้าอย่างนั้นพี่ว่าคุณนิตาต้องทำอย่างที่คุณทักทายบอก คุณนิตาทำเฉยๆเสีย ทำเหมือนเขาไม่มีตัวตนในบ้าน เราไม่ต้องพูดกับเขา หน้าก็ไม่ต้องมอง ไม่ต้องไปทำอะไรให้ทั้งสิ้น ทุกอย่างจริงๆนะ เขาจะโมโห เตะโต๊ะ เตะประตู ขว้างปาอะไรก็ทำเฉยเสีย คุณต้องอดทนหน่อยนะ นับหนึ่งถึงสิบเข้าไว้ ท่องพุทโธ ก็ได้ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นคุณนิตาอย่าลืมคุยให้ลูกเข้าใจด้วยนะ พี่ห่วงความรู้สึกของลูกมาก เพราะลูกคุณนิตากำลังอยู่ในช่วงวัยรุ่น อารมณ์จะแปรปรวนง่าย คุณนิตาต้องใกล้ชิดเขาให้มากๆนะ เพราะพ่อเขาเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีของลูกไปแล้ว ก็เหลือแต่แม่ที่เป็นที่ปรึกษาของลูก

รักและห่วงใยเสมอจ้ะ

สวัสดีค่ะ คุณมานิดาและทกๆ ท่านที่น่ารักทุกๆ คน
เข้ามาให้กำลังใจค่ะ และขอให้ผ่านพ้นอุปสรรคไปได้ในทางที่ดีเร็วที่สุดด้วยค่ะ
หลังพายุร้ายพัดผ่านไป ฟ้าหลังฝนมักจะสวยงามอยู่เสมอนะคะ
ขอให้กำลังใจอีกคนค่ะ

ให้ข้อคิดนะโยม
ไม่จากวันนี้ก็จากวันหน้า
ไม่ช้าก็เร็ว
มีพบ มีพราก มีจาก มีเจอ
เจริญพร