วันเวลาปัจจุบัน 29 มี.ค. 2024, 06:05  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง




กลับไปยังกระทู้  [ 719 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2, 3, 4, 5 ... 48  ต่อไป  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 ส.ค. 2009, 20:11 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 ส.ค. 2009, 11:51
โพสต์: 505

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบคุณ คุณdamjao คุณsasikarn คุณtaktay มากนะคะที่แวะเวียนมาให้คำแนะนำ
ทุกคำแนะนำมีประโยชน์มากจริง ๆ อย่างน้อยทำให้เรารู้ว่ายังมีเพื่อนที่ดีและจริงใจอีกมากมาย
ถึงแม้จะไม่ได้เห็นหน้ากันก็ตาม ในความรู้สึกเหมือนกับว่าเราเป็นเพื่อนกันมานานแสนนาน
ตอนนี้ถ้าเริ่มคิดเรื่องที่ทำให้ไม่สบายใจ ก็จะเปิดกระทู้ที่ทุกท่านโพสต์เข้ามาอ่านและอ่านกระทู้ของเพื่อนๆ ในลานธรรมจักร ก็ทำให้ลืมเรื่องอื่น ๆ ได้ในชั่วขณะ ขอขอบคุณด้วยความจริงใจ
ได้อ่านกระทู้ สามีมีลูก และขอคำแนะนำแล้ว ก็สงสารและเห็นใจอยู่ที่ต้องประสบปัญหาเหมือนกัน
แต่ไม่ได้ให้คำแนะนำเพราะตัวเองยังมีปัญหาอยู่ที่ยังแก้ไขไม่ได้ ก็ได้แต่เอาใจช่วยให้พ้นจากความทุกข์และเหตุการณ์ที่ไม่พึงปรารถนาเหล่านั้น อย่าลืมแวะเวียนมาให้กำลังใจกันอีกนะคะ :b2:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 ส.ค. 2009, 20:20 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 ส.ค. 2009, 11:51
โพสต์: 505

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบคุณ คุณtaktay คุณsasikarn คุณdamjao ขอรับคำแนะนำที่ดีจะนำไปปฏิบัติ
เหตุการณ์ที่เลวร้ายอาจจะดีขึ้นบ้าง แล้วจะมาเล่าให้ฟัง อย่าลืมแวะมาให้กำลังใจอีกนะคะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 03 ก.ย. 2009, 11:47 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 ส.ค. 2009, 12:54
โพสต์: 70

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


tongue คุณมานิตาคงดีขึ้นบางแล้วซินะค่ะไม่ได้มากนิดหนึ่งก็ยังดีค่ะทุกคนมีปัญหาที่แตกต่างกันออกไปนะค่ะแต่ดิฉันก็เชื่ออยู่อย่างหนึ่งว่า..เวลา....จะสามารถช่วยอะไรได้มากที่สุดขึ้นอยู่กับว่าเราจะทนได้นานแค่ไหน(เหมือนปลอบใจตัวเองเลยเนอะยังไงไม่รู้)แวะมาทักทายค่ะอยากบอกว่าดิฉันจะเข้ามาโพสน์ทุกวันเลยค่ะมันทำให้เราลืมเรื่องร้ายๆได้ชั่วขณะหนึ่งค่ะจะเป็นกำลังใจให้นะค่ะ ..สู้สู้...


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 04 ก.ย. 2009, 09:51 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


สวัสดีค่ะ คุณมานิตา ดีขึ้นบ้างหรือเปล่าค่ะ? คุณมีเพื่อนเพิ่มขึ้น
อีกหลายท่านเลยนะค่ะ เห็นจากที่คุณเข้าไปเยี่ยมและให้กำลังใจหลายๆกระทู้ เห็นไหมค่ะ
ไม่มีใครไม่ทุกข์ อยู่ที่เราจะเก็บเกี่ยวมันไว้ในใจ หรือเลือกที่จะทิ้งมันไป เท่านั้นเองค่ะ
ขอส่งกำลังใจให้นะค่ะ ขอให้ผ่านพ้นไปโดยเร็วที่สุดนะค่ะ

เจริญในธรรมค่ะ

:b41: :b41: :b41: :b43: :b41: :b41: :b41:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 04 ก.ย. 2009, 13:23 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 ส.ค. 2009, 11:51
โพสต์: 505

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบคุณคุณทักทาย มากนะคะ ที่ให้กำลังใจตลอดเวลา

ทำอย่างไรดีเราจึงจะไม่คิด ไม่คอยจับผิด ไม่คอยสังเกต ด้วยความหวาดระแวงรู้ทั้งรู้ว่าเราเจ็บ
แต่มันก็อดไม่ได้ พยายามทำตามที่คุณ ๆ แนะนำ เพราะจะอ่านซ้ำอยู่ตลอดเวลาเพื่อเป็นการเตือนสติ
และเป็นการกระตุ้นความคิดที่ดี แต่ใจมันก็อดที่จะหวนไปคิดอีก เช่น ถ้าเขาปิดโทรศัพท์ กลับผิดเวลาโดยที่เราไม่รู้ว่าไปไหน ขับรถจำนวนกิโลเกินความจริงจากที่ทำงาน ใจจะคิดไปต่าง ๆ นาๆ ความโกรธจะขึ้นสมองทันที ใครก็ได้ช่วยแนะนำด้วยนะคะ ถ้าพ้นจากจุดนี้ได้คิดว่าคงจะดีขึ้นมาก


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 04 ก.ย. 2009, 14:17 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 ส.ค. 2009, 12:54
โพสต์: 70

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


:b16: คุณมานิตาค่ะลองคิดแบบดิฉันดูซิค่ะอาจจะช่วยได้บ้างนิดหนึ่งก็ยังดีค่ะ....คือพยายามอย่าไปปรุงแต่งความคิดว่าเขาทำอะไรอยู่กับใครดิฉันลองอยู่ได้พักหนึ่งแต่ก็หลุดเหมือนกันเมื่อเห็นพฤติกรรมเขาเอาใหม่คิดใหม่ลองวิธีอย่าคิดเกินกว่าตัวเอง100เมตรแล้วท่องคำว่าชั่งมันชั่งมันๆๆๆๆ...ไม่ได้ผลอีกก็หาอะไรทำเพื่อตัวเองคุณชอบแต่งตัวหรือเปล่าค่ะลงทุนหน่อยค่ะทำทุกอย่างที่อยากทำอยากแต่ง....
หรือไม่ก็ไปเดินซื้อของดูของเล็กๆน้อยๆตามห้างสพรรสินค้า(แต่ไม่ต้องช้อปเกินตัวหรือประชดนะค่ะ)
ขอบอกว่าทุกวิธีที่ดิฉันเอยมาดิฉันทำทุกอย่างทุกวันนี้ก็มีหลุดบ้างใจมันก็คิดไปบ้างแต่เราก็กลับมาตั้งต้นใหม่ได้ค่ะ(ความลับค่ะก่อนนอนและหลังตื่นนอนยังไม่ต้องแปรงฟันให้อธิฐานว่า..ขอให้เขาทั้งคู่จงได้รับใช้เวรรับใช้กรรมที่ก่อขึ้นมาเร็วๆด้วยเถอะสิ่งใดที่ทำให้ข้าพเจ้าทุกข์ใจข้าพเจ้าไม่ขอรับจงส่งผลกับเขาทั้งคู่100เท่า1000เท่าเถอะสาธุ)ไม่รู้ว่าจะปาปหรือเป็นการแช่งหรือเปล่านะค่ะโปรดใช้วิจารณญาณในการรับข้อมูลด้วยค่ะแต่ลึกๆแล้วดิฉันดีขึ้นมากที่ได้ท่องคำนี้.....ค่ะ.....
สู้ สู้ เป็นกำลังใจช่วยเสมอนะค่ะ :b4: :b4: :b4:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 05 ก.ย. 2009, 10:45 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


มานิตา เขียน:
ขอบคุณคุณทักทาย มากนะคะ ที่ให้กำลังใจตลอดเวลา

ทำอย่างไรดีเราจึงจะไม่คิด ไม่คอยจับผิด ไม่คอยสังเกต ด้วยความหวาดระแวงรู้ทั้งรู้ว่าเราเจ็บ
แต่มันก็อดไม่ได้ พยายามทำตามที่คุณ ๆ แนะนำ เพราะจะอ่านซ้ำอยู่ตลอดเวลาเพื่อเป็นการเตือนสติ
และเป็นการกระตุ้นความคิดที่ดี แต่ใจมันก็อดที่จะหวนไปคิดอีก เช่น ถ้าเขาปิดโทรศัพท์ กลับผิดเวลาโดยที่เราไม่รู้ว่าไปไหน ขับรถจำนวนกิโลเกินความจริงจากที่ทำงาน ใจจะคิดไปต่าง ๆ นาๆ ความโกรธจะขึ้นสมองทันที ใครก็ได้ช่วยแนะนำด้วยนะคะ ถ้าพ้นจากจุดนี้ได้คิดว่าคงจะดีขึ้นมาก


คุณมานิตาค่ะ มันเป็นธรรมดามาก ในเมื่อเราโดนเขาทรยศ มันก็ย่อมมีแต่
ความระแวง เขาจะไปไหน? เขาจะพูดกับใคร? เขาจะทำอะไร? เราอยากรู้ไปหมด เพราะตัวอยาก
รู้นี่แหละค่ะที่ทำให้เราทุกข์ซ้ำ ทุกข์ซ้อน กลับไปกลับมาไม่จบสักที ลองวิธีนี้ดูนะค่ะ
ถ้าอยากรู้เรื่องของเขา ให้ถามตัวเองว่า "รู้แล้วได้อะไร? ไม่รู้แล้วได้อะไร?" ถ้าอยากตามเขาไป
ก็ถามว่า "ตามแล้วได้อะไร? ไม่ตามแล้วได้อะไร?" "รักแล้วได้อะไร? ไม่รักแล้วได้อะไร?" ทุกคำถาม
ที่ใจเรามี ให้ถามกลับใจเราแบบนี้แหละค่ะ แล้วเราจะได้คำตอบด้วยตัวเอง
มันทรมานมากกับการที่เราถูกทรยศ จากคนที่เรารัก และไว้ใจที่สุดในชีวิตเชื่อว่าผู้หญิงทุกคนแทบ
จะร้อยทั้งร้อย ต้องคิดว่า "ฉันอุตส่าเลือกเธอ ทั้งๆที่มีคนมาจีบ มาชอบ มาต้องการฉันเยอะแยะเธอ
น่าจะต้องภูมิใจนะที่ได้ฉันไปครอบครอง แล้วยังจะมาทรยศอีก" เพราะเราคิดว่าเราเป็นผู้หญิงที่พิเศษ
สุด เขาก็ต้องเป็นผู้ชายที่พิเศษสุดเหมือนกัน แต่เราลืมไปว่า ทั้งเขาและเรา ก็เป็นเพียง "คนธรรมดา
ธรรมดา" มีโลภ โกรธ และหลง พวกผู้หญิงเราก็เลยช้ำใจเป็นสองเท่าของความน่าจะเป็น
ลองคิดกันใหม่ซิค่ะ ลองกลับด้านดู คิดว่า "ฉันเป็นคนธรรมดา ไม่ได้ดีเลิศอะไรเลย แต่เธอก็ยัง
เลือกฉัน ตอนนี้เธอคงเบื่อผู้หญิงธรรมดาคนนี้แล้ว" ไม่เป็นไร ฉันก็ขออยู่แบบธรรมดาๆดูบ้าง
ลองหันกลับมามองดูตัวเราอีกสักครั้ง มองหาข้อบกพร่องนะค่ะ เชื่อแน่ว่าน้อยคนนักที่จะเห็นข้อเสีย
ของตัวเอง ยิ่งกรณีแบบนี้ ยิ่งเห็นแต่ข้อเด่น ถ้าคุณมองเห็นข้อเสียของตัวเองสักสองสามข้อ
มันจะทำให้คุณคิดอะไรบางอย่างออกค่ะ แล้วก็จะทำให้สบายใจขึ้น ไม่ยึดติดกับตัวเอง ลองดู
นะค่ะ แล้วจะแวะมาค่ะ

เจริญในธรรมค่ะ
:b41: :b41: :b41: :b43: :b41: :b41: :b41:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 08 ก.ย. 2009, 13:20 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 ส.ค. 2009, 11:51
โพสต์: 505

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบคุณมากค่ะ คุณแม่ลูกสาม คุณทักทาย ที่ให้กำลังใจเป็นกำลังใจที่ดีมาก อ่านแล้วสบายใจขึ้นมากเลย ขอให้คุณแม่ลูกสาม คุณทักทาย และคุณ ๆ ( ทุกคน ) ในลานธรรมนี้มีแต่ความสุขทั้งกายและใจทุกคนนะคะ ตอนนี้ฉันพยายามทำตามที่คุณ ๆ แนะนำ ที่คุณทักทายแนะนำทำให้ฉันคิดได้ว่า
คิดไป รู้ไป ไม่คิด ไม่รู้ ผลสุดท้ายใจเราก็เจ็บเหมือนเดิม แล้วจะคิดไปทำไม จะคิดว่าชั่งมัน ๆๆๆ แบบคุณแม่ลูกสามบอกก็คงดีเหมือนกัน ทุกวันนี้ตอนนี้เตรียมตัวให้พร้อมเพื่อรองรับการเปลี่ยนแปลงไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม อยากเล่าอะไรอีกมากมายบางทีก็ไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร ฉันเข้าไปอ่านของทุกคนในลานนี้ทุกวันก็ได้ข้อคิดที่ดีนำมาใช้ได้ดีเหมือนกัน
ขอบคุณนะคะ อย่าลืมแวะเวียนมาให้กำลังใจกันนะคะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 08 ก.ย. 2009, 13:52 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับ 19
สมาชิกระดับ 19
ลงทะเบียนเมื่อ: 17 มิ.ย. 2008, 22:40
โพสต์: 1769

แนวปฏิบัติ: กินแล้วนอนพักผ่อนกายา
งานอดิเรก: ปลุกคน
สิ่งที่ชื่นชอบ: Tripitaka
ชื่อเล่น: สมสีสี
อายุ: 0
ที่อยู่: overseas

 ข้อมูลส่วนตัว


มาส่งกำลังใจอีก๑เสียงครับ มีแพทย์รักษาใจระดับมือโปรอย่างท่าน taktay.. ทั้งยังมีคุณหมอมือใหม่ที่เริ่มชำนาญอย่างคุณแม่ลูกสาม ก็นับว่าคุณมานิตามีบุญมากทีเดียว...

:b4: :b4: :b4: :b46: :b47: :b41:

.....................................................
ศีล ๕ รักษาตนไม่ให้เกิดในอบายภูมิ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 08 ก.ย. 2009, 14:09 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 ส.ค. 2009, 12:54
โพสต์: 70

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


:b16: คุณมานิตาค่ะคุณกำลังทำได้แล้วค่ะเห็นไหมละใช้เวลาไม่นานเลยนะค่ะดีขึ้นใช่ไหมค่ะดิฉันขอบอกว่าดิฉันใช้เวลาประมาณ 2 เดือนนับจากเกิดเรื่องเข้ามาในที่นี้ดิฉันดีขึ้นมากเลยค่ะ(มีบ้างที่หลุดไปหลงทางไปแต่พอมานั่งอ่านคำแนะนำเก่าๆของทุกคนก็สามารถกลับมาได้ค่ะ)....คุณดีขึ้นมากเลยค่ะนับจากดิฉันได้อ่านกระทู้ของคุณวันแรกๆเป็นกำลังใจให้คุณสู้และก้าวต่อไปในอนาคตนะค่ะ(แต่ดิฉันรู้ว่าเหตุการณ์ข้างยังมาไม่ถึงอาจจะดีหรือร้ายขอให้คุณคิดว่าไม่ใช่คุณคนเดียวที่กำลังทุกข์ใจยังมีอีกหลายคนที่เขาทุกข์เหมือนคุณและพร้อมจะให้กำลังใจและคำแนะนำเสมอค่ะ.... :b16: :b39: :b39: :b55:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 09 ก.ย. 2009, 05:52 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


-dd- เขียน:
มาส่งกำลังใจอีก๑เสียงครับ มีแพทย์รักษาใจระดับมือโปรอย่างท่าน taktay.. ทั้งยังมีคุณหมอมือใหม่ที่เริ่มชำนาญอย่างคุณแม่ลูกสาม ก็นับว่าคุณมานิตามีบุญมากทีเดียว...

:b4: :b4: :b4: :b46: :b47: :b41:


คำว่า"แพทย์รักษาใจระดับมือโปร"(ชอบจังเลยค่ะตำแหน่งนี้) ขอถือเป็นคำชมนะค่ะ
แต่จริงๆแล้วทักทายไม่ใช่โปรตัวจริงหรอกค่ะ ทุกอย่างเป็นเพียงสิ่งที่ "เคย"
ประสบมา ก็เลยพอจะนึกภาพความทุกข์ของมิตรทุกท่านได้อย่างชัดเจน ก็เลยเอาตัวเอง
เป็นหลัก ซึ่งอาจจะได้ผลบ้าง ไม่ได้บ้าง จะมีก็แต่ความจริงใจและกำลังใจเท่านั้นที่มีให้เต็มๆค่ะ

ใช่ค่ะคุณมานิตาและเพื่อนทุกข์ทุกท่านที่เข้ามาในลานนี้โชคดีมากที่มาเจอ "โปร" และ "คุณหมอ
มือใหม่" และยังแถมผู้ชายสองดี(-dd-) ที่ดูเหมือนจะเข้าใจคอยให้กำลังใจ "ผู้หญิงมีทุกข์" อย่าง
เสมอมา ผู้ชายที่ดี หายากมาก แต่คุณมีตั้งสองดี ขอบคุณอีกครั้งนะค่ะสำหรับกำลังใจที่ส่งมาให้
ผู้มีทุกข์ อนุโมทนาค่ะ ขอให้คุณมีความสุขมากๆ ตลอดไป สว่างทั้งทางโลกและทางธรรมนะค่ะ
คุณสองดี
เจริญในธรรมค่ะ

:b41: :b41: :b41: :b43: :b41: :b41: :b41:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


แก้ไขล่าสุดโดย ทักทาย เมื่อ 09 ก.ย. 2009, 06:14, แก้ไขแล้ว 2 ครั้ง.

โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 09 ก.ย. 2009, 06:07 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


มานิตา เขียน:
ขอบคุณมากค่ะ คุณแม่ลูกสาม คุณทักทาย ที่ให้กำลังใจเป็นกำลังใจที่ดีมาก อ่านแล้วสบายใจขึ้นมากเลย ขอให้คุณแม่ลูกสาม คุณทักทาย และคุณ ๆ ( ทุกคน ) ในลานธรรมนี้มีแต่ความสุขทั้งกายและใจทุกคนนะคะ ตอนนี้ฉันพยายามทำตามที่คุณ ๆ แนะนำ ที่คุณทักทายแนะนำทำให้ฉันคิดได้ว่า
คิดไป รู้ไป ไม่คิด ไม่รู้ ผลสุดท้ายใจเราก็เจ็บเหมือนเดิม แล้วจะคิดไปทำไม จะคิดว่าชั่งมัน ๆๆๆ แบบคุณแม่ลูกสามบอกก็คงดีเหมือนกัน ทุกวันนี้ตอนนี้เตรียมตัวให้พร้อมเพื่อรองรับการเปลี่ยนแปลงไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม อยากเล่าอะไรอีกมากมายบางทีก็ไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร ฉันเข้าไปอ่านของทุกคนในลานนี้ทุกวันก็ได้ข้อคิดที่ดีนำมาใช้ได้ดีเหมือนกัน
ขอบคุณนะคะ อย่าลืมแวะเวียนมาให้กำลังใจกันนะคะ


ค่ะ ใช่แล้ว รู้ไปก็เท่านั้น รักไปก็เท่านั้น วางอารมณ์ทุกอย่างลงให้หมด
เจ็บตรงไหน? ทิ้งไว้ตรงนั้น ช้ำตรงไหน? ทิ้งไว้ตรงนั้นเช่นกัน ค่อยๆปล่อยมันออกไปเรื่อยๆ และอย่า
รับเอาอารมณ์ใหม่เข้ามา ไม่นานสิ่งที่คั่งค้างอยู่ภายในมันก็จะหมดไปเอง ถึงวันนั้นแล้วคุณจะรู้สึกโล่ง
สบายจริงๆค่ะ ดีใจค่ะที่เรื่องเล่าต่างๆ ทำให้คุณรู้สึกดีขึ้น เห็นมิตรทุกท่านมีทุกข์แล้วบอกได้เลยว่า
ก็รู้สึกทุกข์ไปกับทุกท่านด้วย ส่งกำลังใจให้เสมอนะค่ะ ขอให้คุณดีวันดีคืนค่ะ

เจริญในธรรมค่ะ

:b41: :b41: :b41: :b43: :b41: :b41: :b41:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 10 ก.ย. 2009, 11:44 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 ส.ค. 2009, 11:51
โพสต์: 505

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบคุณ คุณทักทาย คุณแม่ลูกสาม คุณ-dd- ด้วยนะคะ ( ช่วงหลังนี้คุณ -dd- หายไป ก็เลยเกรงใจไม่กล้ารบกวนแต่ก็คิดถึงอยู่นะคะเพราะเห็นตอบในกระทู้อื่นอยู่ก็ติดตามอ่านและร่วมอนุโมทนาด้วยตลอดค่ะ ) และขอขอบคุณทุก ๆ ท่านนะคะที่เข้ามาให้คำแนะนำ
ในจิตสำนึกตอนนี้ไม่ว่าจะทำอะไร คำแนะนำของทุกท่านจะก้องอยู่ในหูเหมือนกับว่าคอยเตือนสติอยู่ตลอดเวลา เช่น บางครั้งอยากโทรหาอยากรู้ว่าไปที่ไหนกัน อย่างไร ก็จะหวนนึกว่า โทรไปแล้วได้อะไร เขาไม่เห็นคุณค่าจะอาลัยอาวรณ์อยู่ทำไม แต่งตัวซื้อเสื้อผ้าพาลูกไปกินข้าว ถ้าเราตายเขาคงไม่โดดลงโลงไปกับเราด้วย เขาก็แค่คนอื่น และอีกมากมายที่คุณ ๆ แนะนำบันทึกไว้ในสมองหมดแล้ว ( และยังแอบบันทึกคำแนะนำของกระทู้อื่น ๆ ที่คุณ ๆ แนะนำไว้ด้วย ) แต่บอกก่อนนะคะตอนนี้ทำใจได้ก็ประมาณ 50 : 50 ค่ะ แต่ก็ทำให้มีกำลังใจขึ้นมาก จะสู้ต่อไปค่ะ แวะเวียนมาอีกนะคะ
:b4: :b4: :b4:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 10 ก.ย. 2009, 13:54 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับ 19
สมาชิกระดับ 19
ลงทะเบียนเมื่อ: 17 มิ.ย. 2008, 22:40
โพสต์: 1769

แนวปฏิบัติ: กินแล้วนอนพักผ่อนกายา
งานอดิเรก: ปลุกคน
สิ่งที่ชื่นชอบ: Tripitaka
ชื่อเล่น: สมสีสี
อายุ: 0
ที่อยู่: overseas

 ข้อมูลส่วนตัว


ได้สัมผัสความก้าวหน้าทางธรรมของคุณมานิตาแล้วขออนุโมทนาด้วย เห็นแว๊บๆว่าไปให้กำลังใจคุณแม่ลูกสามมาด้วยประโยคกินใจว่า...

อ้างคำพูด:
บางครั้งก็ให้นึกว่า สามีมันก็คนอื่นมาอยู่ด้วยกันก็เท่านั้น เลือดเนื้อเชื้อไขก็ไม่ใช่แล้วยังจะมาสร้างปัญหาอีก


ชื่นชมครับ! :b12: :b4: :b4: :b4:

ที่นี่จะมีที่พึ่งทางใจที่มีคำแนะนำดีดีมากๆมาเพิ่มเติมอีกท่านหนึ่งครับ .. :b35:

ขอเป็นกำลังใจให้ผ่านบททดสอบชีวิตครั้งนี้ด้วยคนครับคุณมานิตา :b4: :b41: :b41: :b41: :b46: :b47: :b48: :b49: :b50: :b41: :b41: :b41:

.....................................................
ศีล ๕ รักษาตนไม่ให้เกิดในอบายภูมิ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 12 ก.ย. 2009, 08:54 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


[quote="มานิตา"] แต่บอกก่อนนะคะตอนนี้ทำใจได้ก็ประมาณ 50 : 50 ค่ะ แต่ก็ทำให้มีกำลังใจขึ้นมาก จะสู้ต่อไปค่ะ แวะเวียนมาอีกนะคะ

[color=#40BF40]นับจากวันที่คุณเข้ามาโพสต์ จนถึงวันนี้เป็นเวลาประมาณสามอาทิตย์
คุณรู้สึกดีขึ้นได้เท่านี้ ก็นับว่าเป็นสถิติที่ไม่เลวเลยนะค่ะ แล้วอีกสามอาทิตย์ข้างหน้าหวังไว้ว่าคุณคง
จะเต็มร้อยเสียที ดีใจที่คุณมีแรงลุกขึ้นมาแต่งตัว ซื้อของ พาลูกไปกินข้าว ดีกว่ามานั่งคิดว่า
เขาไปไหน? กับใคร? ซึ่งมันเป็นการทำร้ายจิตใจตัวเราเอง ชีวิตคนเรามันไม่ได้ยืนยาวอย่างที่คิดกัน
เพราะฉะนั้นเวลาที่เหลืออยู่ก็เลือกทำอะไรก็ตามที่ทำให้ใจเป็นสุข รักษากายใจของเราให้รู้เท่าทัน
ความทุกข์ เลิกสนใจใครก็ไม่รู้ที่เผอิญต้องมาใช้ชีวิตร่วมกันชั่วขณะหนึ่ง พอถึงเวลาเขาก็ต้องไป
ตามทางของเขา เราก็ควรจะเลือกทางเดินของเรา อย่าฉุดรั้งกันอยู่เลย ดีใจค่ะที่คุณดีขึ้นและขอให้
เต็มร้อยเร็วๆนะค่ะ เอาใจช่วยเสมอ

เจริญในธรรมค่ะ



:b41: :b41: :b41: :b43: :b41: :b41: :b41: [/color][/i]

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


แก้ไขล่าสุดโดย ทักทาย เมื่อ 12 ก.ย. 2009, 08:55, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง

แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 719 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2, 3, 4, 5 ... 48  ต่อไป

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 23 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร