วันเวลาปัจจุบัน 25 เม.ย. 2024, 14:17  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง




กลับไปยังกระทู้  [ 719 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1 ... 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22 ... 48  ต่อไป  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 30 ธ.ค. 2009, 22:29 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 ส.ค. 2009, 11:51
โพสต์: 505

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


สวัสดีปีใหม่ 2553

ขอให้เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ กัลยานมิตรทุกท่าน
จงมีแต่ความสุขความเจริญ ปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ
สุขภาพร่างกายแข็งแรงและสมหวังตามที่ปรารถนาทุกประการ
ตลอดปี 2553 และตลอดไป


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 31 ธ.ค. 2009, 19:42 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 5
สมาชิก ระดับ 5
ลงทะเบียนเมื่อ: 08 ก.ย. 2009, 04:04
โพสต์: 356

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขอน้อมรับคำอวยพรด้วยความเต็มใจเลยค่ะคุณนิตา แล้วก็ขอส่งความสุขตอบกลับไปหาคุณนิตาด้วยนะ
ค่ะ....คืนนี้ช่วงเที่ยงคืนเค้าบอกกันว่าให้ทานของที่เป็นมงคลเยอะ ๆ ค่ะ นี่ที่บ้านแม่ของดิฉัน พี่ น้อง มา
กันเต็มบ้านเลยค่ะ อาหารทะเลเพียบ มีกล้วย ชีวิตจะได้เจอแต่เรื่องกล้วย ๆ ....หมูย่าง ชีวิตจะได้เจอแต่
เรื่องหมู ๆ ....ทองหยิบ ทองหยอด ชีวิตจะได้หอมหวาน.....และปิดท้ายด้วย ผลไม้องุ่น ทานตอนช่วง
นาฬิกาตีบอกเวลา เที่ยงคืนพอดี ให้ทาน 12 ลูก และต้องทานให้หมดเลยในช่วงนาฬิกาตี 12 ทีค่ะ...
เป็นความเชื่อของประเทศสเปนค่ะ แต่ที่บ้านนี้แอบนำมาใช้ ทำกันมา 10 กว่าปีแล้วค่ะ ....มันจะสนุกก็
ตอนแข่งกันกินนี่ล่ะ ....ช่วงนี้คำว่า "อ้วน" ไม่กลัวค่ะ .....รักนะจ๊ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 01 ม.ค. 2010, 04:44 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


หวัดดีปีใหม่ค่ะทุกท่าน

เอ..คืนนี้จะลองแข่งกันกินองุ่นตามคุณเพ็ญฯ
น่าสนุกนะค่ะ แต่เปลี่ยนรายการเป็นบะหมี่เกี๊ยวหมูแทน ได้ไหม?
ชีวิตจะได้ยืนยาวเหมือนเส้นบะหมี่...เกี๊ยวหมู...ก็เกี่ยวพันกับเรื่องหมูๆๆ
แล้วก็เป็ดย่าง...เป็ดมันร้อง..กับๆๆๆๆๆ...จะได้กลับบ้านเสียที....
:b13: :b32: :b17: :b16: :b12: :b19: :b32: :b4: :b27:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 02 ม.ค. 2010, 20:33 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 ส.ค. 2009, 11:51
โพสต์: 505

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


น้องเพ็ญต้องกินตำหมากยม ที่คุณทักทายจัดไว้
และหมากดันนี่พี่จัดให้เพราะเปรี้ยวถึงใจ
พี่รอหลานตัวเล็กอยู่นะ

ปีใหม่ปีนี้พี่นอนตั้งแต่ 4 ทุ่มนะไม่มีอะไรพิเศษ
ลูก ๆ ก็นอนเหมือนกัน นอนฟังเสียงปืน เสียงพลุ
เสียงคนข้างบ้านร้องเพลง
แล้วก็หลับไปด้วยความแค้นใจ
นี่แหละชีวิตพี่


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 03 ม.ค. 2010, 02:35 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


อ้างคำพูด:
เท่าที่พี่วิเคราะห์สถานการณ์ในบรรดาเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ
ของเรา ดูแล้วคงจะมีพี่ใหญ่ กับพี่เท่านั้นที่พลุบ ๆ โผล่ ๆ
สามวันดีสี่วันเหมือนจะเป็นไข้ (ถ้าไม่ใช่ต้องขอโทษด้วยนะพี่ใหญ่)
ทุกวันนี้พี่ก็ทำดีทำทุกอย่างเหมือนเดิม พูดคุยดี ๆ ไม่ถามไม่ดูโทรศัพท์
แต่น้องรู้มั้ยว่าพี่พูดธรรมดานี่แหละพูดดี ๆ แต่กลับไม่ถูกใจเขา
เงินเดือนเคยให้พี่ตามที่ตกลงกันแต่เดือนนี้และต่อไปเขาบอกว่าจะไม่ให้แล้ว
แต่พี่ต้องส่งลูกเรียน 2 คน เขาบอกให้พี่ส่งเองเงินเดือนไม่พอใช้
พี่ถึงเคียดแค้นอยู่ทุกวัน กินอยู่อย่างดีงานบ้านไม่ทำ
พอพูดเรื่องเงินทะเลาะกันทุกครั้งพอพี่ถามว่าทำไมไม่ช่วยค่าใช้จ่ายในบ้าน
เหมือนเดิมก็ทะเลาะกัน

น้องพิมและทุกคนช่วยบอกหน่อยค่ะว่าพี่ควรทำอย่างไร
คุณทักทายคะควรทำอย่างไรดี


หวัดดีปีใหม่ค่ะคุณนิตา
ย้ายกลับมาบ้านนี้นะค่ะ เกรงใจเข้าของบ้านโน้นค่ะ :b16:

ปีใหม่แล้ว อะไรเก่าๆก็ทิ้งไปให้หมด คิดเสียว่า
วาสนาเราคงหมดกันแค่นี้แล้ว คนที่เข้าๆออกๆบ้านของเรา
ขณะนี้ เป็นใครก็ไม่รู้ ที่เผอิญหน้าตา มาเหมือนสามีของเรา
ไม่ต้องคิด ไม่ต้องแค้น ยกเป็นอภัยทานให้หมด ไม่มีประโยชน์
ในการที่จะหวังให้เขามารับผิดชอบในหน้าที่ ที่เขาควรจะมี
เหมือนหวัง "ร่มเงาจากก้อนเมฆ" เราต้องการให้เขา"รับผิดชอบ"
แต่เขาไม่สามารถทำตามความต้องการของเราได้ ถึงแม้มันจะเป็นหน้าที่
ที่เขาควร รังแต่จะทำให้ใจเราเศร้าหมองไปเปล่าๆ สู้เราทำหน้าที่ของเรา
ให้ดีที่สุดดีกว่า คุณนิตาลองคิดดูให้ดีซิค่ะ แล้วจะสัมผัสกับความสุข
ที่ได้มีโอกาสได้เลี้ยงลูกฝ่ายเดียว ทำทุกอย่างให้ลูกๆคนเดียว จะมีความปลื้มใจ
สุขใจ แต่ที่ยังไม่เห็นความสุขชนิดนี้ เพราะมัวแต่ไปเฝ้ามองเขา พินิจพิจารณาเขา
ว่า "ทำไม" เขาไม่ทำหน้าที่อันพึงจะกระทำ มันเลยปกปิดความรู้สึกอิ่มใจ
สุขใจที่เราพึงได้รับ :b1:

ทักทายทำงานเหนื่อยมากๆ บางวันแทบจะไม่มีแรงที่จะทำธุระส่วนตัวเลย
ได้เท่าไหร่? จะส่งให้ทางเมืองไทยหมดทุกบาททุกสตางค์ จนพี่ที่ทำงาน
ด้วยกันเขาก็เฝ้าเตือนด้วยความสงสารและเป็นห่วงว่า "ให้ตัวเองบ้าง"
เพราะอะไรที่เป็นของตัวเอง บางทีราคาแค่ไม่กี่เหรียญ ก็จะคิดแล้วคิดอีก
กว่าจะตัดใจซี้อ แต่ทราบไหมค่ะ? ว่าถ้าซื้อแล้ว จะรู้สึกเสียดายเงินทุกครั้ง :b7:

ตรงกันข้ามกับความรู้สึกที่ได้ส่งตังค์กลับบ้าน แล้วได้ยินว่าเงินที่เราหาได้
มีประโยชน์กับลูกๆ เขาอยากได้อะไร? เราก็ให้เขาได้ เขาจะขาดก็แต่แม่เท่านั้น
แม้กระทั่ง ตัวแสบของทักทายเอง ถ้าเขาอยากได้อะไรที่เราสามารถให้เขาได้
ก็ให้ด้วยความเต็มใจ และสุขใจทุกครั้ง ที่ "ให้" เพื่อให้เขามีความสุข
เมื่อเขาสุข เขาก็มีแรง มีกำลังที่จะเลี้ยงดูลูกๆ ได้ดีอย่างมีคุณภาพ
ไม่ใช่ลูกของทักทาย ไม่ใช่ลูกของเขา แต่เป็น "ลูกเรา"
นี่คือความสุขสุดยอดของทักทาย ไม่มีใครมาแบ่งปันความรู้สึกนี้ไปได้
เพราะมันอยู่ที่ "ใจ" ของเราเอง.... :b16:


ไม่เคยสนใจด้วยว่าเราจะเหนื่อย ไม่เคยสนใจว่าเราจะได้อะไร?
จากการทำหน้าที่นี้ รวมทั้งการ"ให้" นี้ เพราะที่ได้นั้น
ไม่ใช่รูปธรรม แต่เป็นนามธรรม คือ "ปิติสุข" ค่ะ :b15:

ทุกวันนี้ภูมิใจในหน้าที่ของตัวเอง ดีใจที่สามารถทำให้หลายๆชีวิตมีความสุขได้
ทั้งๆที่ไม่ใช่หน้าทีโดยตรง เพราะคิดว่าเรามีโอกาสมากกว่าเขา เฝ้าขอบคุณเขา
ในใจทุกครั้งที่เกิดความรู้สึกภาคภูมใจ ที่มอบโอกาสอันดีนี้แก่เรา นี่คือความรู้สึก
ที่ได้รับทุกวันนี้ คุณนิตาก็มีโอกาสอันดีนี้เหมือนกัน เพียงแค่ยอมรับความจริง
เลิกคิดถึง เลิกมอง
คนอื่น สนใจแต่เรื่องตัวเรา หน้าที่ของเราก็พอแล้วค่ะ
ส่งกำลังใจมาให้สามตันนะค่ะ...ทั้งเรื่องของคุณนิตา และพี่ใหญ่เหลือก็เพียงแค่
"ทำใจ" เท่านั้นค่ะ...จะหลุดพ้นเร็วหรือช้า อยู่ตรงที่นี้แหละ ค่ะ :b4: :b4:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 03 ม.ค. 2010, 10:46 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 18 ธ.ค. 2009, 12:33
โพสต์: 49

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


พี่นิตาคะ แตมาเป็นกำลังใจให้ค่ะ แต่ก็ไม่รู้จะแนะนำอย่างไรกับเรื่องค่าใช้จ่ายที่เค้าไม่รับผิดชอบ
เพราะขอแต ไม่ว่าจะเป็นเงินทอง บริษัท บ้าน คอนโด รถ ทุกอย่างเป็นของแตหมด เพราะเค้าบอกตลอดว่า เค้าไม่เคยต้องการสิ่งพวกนี้ ทำทุกอย่างก็เพื่อครอบครัว (นั่นเมื่อก่อนนะคะ แต่ตอนนี้คงไม่ใช่แล้ว)
พี่นิตา สู้ สู้ นะคะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 03 ม.ค. 2010, 19:59 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 ส.ค. 2009, 11:51
โพสต์: 505

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบคุณค่ะคุณทักทาย นิตาจะพยายามทำให้ได้นะคะ
คุณทักทายสมกับเป็นเจ้าหญิงในดวงใจของนิตาจริง ๆ
เพราะทุกข์เมื่อไร คิดถึงเมื่อไร คุณทักทายก็มาทันทีเลย
นิตาขอบคุณจริง ๆ ค่ะ มีพลังต่อสู้แล้ว

ขอบคุณน้องแตด้วยนะคะที่ให้กำลังใจ
และพี่ก็ขอให้น้องมีความสุขและสมหวังนะคะ
พี่เป็นกำลังใจให้น้องเสมอค่ะ แต่แนะนำไม่เก่งเพราะอาจจะยังไม่สว่างทางใจ
จิตใจยังไขว่เขว้อยู่บ้าง แต่อีกหน่อยก็หาย
เรามารวมพลังสู้ ๆ ๆๆ กันเนอะ แล้วมาเยี่ยมเยือนกันอีกนะคะ

รักและคิดถึงทุกคนค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 04 ม.ค. 2010, 04:31 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


สู้ต่อไปนะค่ะคุณนิตา ค่อยๆเดินไป เดี๋ยวก็ถึงเส้นชัยเอง
ไม่มีอะไรที่จะเกินความพยายามของคนไปได้..... :b4: :b4: :b4:


"ขอเพียงแต่เขียนมา ขอเพียงส่งเสียงมา"

ทักทายอยู่แถวๆนี้แหละค่ะ ถ้าต้องการกำลังใจมีให้เสมอ...แว่บบบบ :b41:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 04 ม.ค. 2010, 11:07 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 ส.ค. 2009, 11:51
โพสต์: 505

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


คุณทักทายคะ นิตาขอถามหน่อยนะคะว่า
ทุกวันนี้คุณทักทายได้อยู่กับสามีปกติแล้วใช่ไหมคะ

เพราะว่าทุกครั้งที่คุณทักทายพูดถึงสามี จะพูดดีมาก
ไม่เหมือนกับว่าเคยมีเรื่องไม่สบายใจมาก่อนเลย
นิตาสังเกตุคำพูดของคุณทักทายยังชมในใจเลยว่าคุณทักทายยังคงรักสามีมาก
และสามีก็คงเป็นสามีที่ดีและเป็นพ่อที่ดีของลูก ๆ ดังเดิม
ถ้าละล่วงละเมิดอะไรก็ขอโทษไว้ ณ ที่นี้เลย

*เพียงอยากรู้ว่าคนที่ประสบปัญหาแล้ว ทำให้เราเจ็บแล้ว
ทำไมยังใจดี๊ดี*


*นิตาเองยังอยากฆ่าให้ตายไปต่อหน้าด้วยซ้ำ*


แก้ไขล่าสุดโดย มานิตา เมื่อ 04 ม.ค. 2010, 11:09, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง

โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 04 ม.ค. 2010, 12:26 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 5
สมาชิก ระดับ 5
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 เม.ย. 2009, 09:21
โพสต์: 376

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


สวัสดีปีใหม่จ๊ะคุณนิตา คุณนิตาอย่าไปฆ่าเขาให้เสียมืออันสะอาดของเรา ปล่อยให้เขาตายด้วยตัวของเขาเอง พวกเขาต้องตายอย่างทรมานแน่ๆ เพียงแต่ว่าเหตุการณ์มันเกิดขึ้นช้าจนไม่ทันใจเราเท่านั้นเอง พี่เองก็ยังตัดไม่ขาดเสียทีเดียว นานๆก็สะกิดๆใจเข้ามาหน่อยนึง เพียงแต่ว่าเดี๋ยวนี้ไม่ฟูมฟายเหมือนเมื่อก่อน พี่เห็นใจคุณนิตาจริงๆ เพราะเขายังอยู่ที่บ้าน คุณนิตายิ่งเห็นมันก็ยิ่งแค้น คุณนิตาต้องอดทนสุดๆๆ พี่เป็นห่วงจริงๆนะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 04 ม.ค. 2010, 13:43 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 ส.ค. 2009, 11:51
โพสต์: 505

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


พี่ใหญ่ทุกวันนี้ นิตาอดทนอยู่แล้ว อย่างมากด้วย
ถ้าตอนไหนจิตมันนึกขึ้นมามันก็โมโห แค้นก็เท่านั้น
นิตาจะรีบนึกถึงคำแนะนำที่เพื่อน ๆ พี่ๆ น้อง ๆ แนะนำก็สามารถช่วยได้
นิตาจะปริ้นส์คำแนะนำใส่แฟ้มไว้เลย จะอ่าน ๆๆๆๆ ทุกวัน
อ่านซ้ำไปซ้ำมาเพื่อเป็นการเตือนสติ และเป็นแนวทางในการปฏิบัติตน
ถ้าไม่ได้เข้ามาในลานนี้ป่านนี้คงเป็นบ้าไปแล้ว
ทุกวันนี้มองเห็นสัจธรรมมากขึ้น
แล้วพี่ใหญ่ละคงดีขึ้นมากแล้วนะ
สามีพี่ใหญ่ไม่กลับบ้านเลยหรือ
อย่างนี้พี่ใหญ่ก็เที่ยวสบายนะซิ
ขอให้พี่ใหญ่พบความสุขโดยเร็วนะคะ
ฝันดีแล้วนี่


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 04 ม.ค. 2010, 13:47 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 26 ต.ค. 2009, 13:39
โพสต์: 19

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบคุณนะคะ ที่แวะเป็นกำลังใจให้ พี่เองก็ปล่อยวางนะคะ ถ้าคุณมานิตายังอยากอยู่ร่วมกับเค้า ก็อย่าสนใจพวกเค้า แต่สำหรับthankyounaเลิกสนใจพวกเค้า คิดแค่ว่าถึงฟุ้งซ่านไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ทำในสิ่งที่อยากทำ คิดถึงอนาคตที่จะต้องไม่มีเค้า ก็คงใช้ชีวิตเหมือนตอนไม่เคยมีเค้า เมื่อก่อนเรายังอยู่ได้ ถ้าเลือกจะอยู่คุณต้องยอมรับมัน ทุกอย่างอยู่ที่ตัวเราค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 04 ม.ค. 2010, 14:16 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 ส.ค. 2009, 11:51
โพสต์: 505

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


thankyouna เขียน:
แต่สำหรับthankyounaเลิกสนใจพวกเค้า คิดแค่ว่าถึงฟุ้งซ่านไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ทำในสิ่งที่อยากทำ คิดถึงอนาคตที่จะต้องไม่มีเค้า ก็คงใช้ชีวิตเหมือนตอนไม่เคยมีเค้า เมื่อก่อนเรายังอยู่ได้ ถ้าเลือกจะอยู่คุณต้องยอมรับมัน ทุกอย่างอยู่ที่ตัวเราค่ะ


น้องใจเด็ดมากพี่ขอชมเชยนะคะ
พี่ก็ชอบความคิดของน้องนะ
มันเป็นความคิดของเด็กสมัยใหม่
ไม่ต้องแคร์ใครมาก น้องอายุเท่าไรแล้วคะ
พี่ประมาณว่าน่าจะยังไม่ถึงสามสิบ
ถ้าทำอย่างไร ผลเป็นอย่างไร มาบอกพี่บ้างนะ
เพราะถ้าน้องอ่านหน้าแรก ๆ ของกระทู้พี่พี่ก็คิดแบบนี้เหมือนกัน
แต่ตอนนี้พี่ชัก ล้า ๆ ชอบกล
อย่างไรก็ขอให้รอบคอบ ไตร่ตรองผลดี ผลเสีย ชั่งน้ำหนักดูนะคะ

เป็นห่วงค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 05 ม.ค. 2010, 09:33 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


มานิตา เขียน:
คุณทักทายคะ นิตาขอถามหน่อยนะคะว่า
ทุกวันนี้คุณทักทายได้อยู่กับสามีปกติแล้วใช่ไหมคะ

เพราะว่าทุกครั้งที่คุณทักทายพูดถึงสามี จะพูดดีมาก
ไม่เหมือนกับว่าเคยมีเรื่องไม่สบายใจมาก่อนเลย
นิตาสังเกตุคำพูดของคุณทักทายยังชมในใจเลยว่าคุณทักทายยังคงรักสามีมาก
และสามีก็คงเป็นสามีที่ดีและเป็นพ่อที่ดีของลูก ๆ ดังเดิม
ถ้าละล่วงละเมิดอะไรก็ขอโทษไว้ ณ ที่นี้เลย

*เพียงอยากรู้ว่าคนที่ประสบปัญหาแล้ว ทำให้เราเจ็บแล้ว
ทำไมยังใจดี๊ดี*


*นิตาเองยังอยากฆ่าให้ตายไปต่อหน้าด้วยซ้ำ*


เขาดูแลลูกๆอยู่เมืองไทยค่ะคุณนิตา
ที่สามารถพูดถึงเขาได้แบบที่คุณนิตารู้สึก ก็เพราะเขาเป็นอย่างนั้นจริงๆค่ะ
คนเรามักจะมองเห็นตัวเอง"ดี" เสมอ แต่คนอื่นนั้นหาความ "ดี" ไม่ค่อยได้ :b1:

พอตั้งสติได้ ก็เริ่มหันมามองดูตัวเอง ก็พบข้อบกพร่องเยอะเลยค่ะ
เป็นคนเด็ดขาดเสียจนไม่เคยฟังความคิดเห็นใครๆ มุ่งมั่นเสียจนกลายเป็นเผด็จการ
พูดจาตรงเสียจนไม่เคยคิดถึงใจคนฟัง และอีกมากมาย ที่เราคิดในแง่เดียว
หรือเข้าข้างตัวเองมาตลอดว่าเรา "ดี" :b11:

พอคิดได้และเริ่มรู้จักตัวเองมากขึ้น ก็เริ่มหันไปมองคนข้างเคียง ว่าเขาเลว
จริงหรือ? ก็เห็นความดีหลายๆอย่างในตัวเขา ตอนที่มีฐานะ พี่น้องทางฝ่ายเรากี่คนๆ
ที่เข้ามาขอความช่วยเหลือเรื่องเงินทอง ได้คืนบ้าง ไม่ได้คืนบ้าง เขาไม่เคยเก็บมาว่า
ไม่เคยตำหนิ เราว่าพี่น้องของเขามากมาย เขาก็ไม่เคยเอาไปพูดให้เป็นเรื่องเป็นราว
พี่น้องของเขาตำหนิเราเรื่องที่ทำการค้าล้มเหลว จนเป็นเหตุให้ต้องขายที่ดินของพวกเขา
ใจกลางเมืองเชียงใหม่ เนื้อที่สิบกว่าไร่ เพื่อใช้หนี้ธนาคาร เขาก็ไม่เคยเอามาเล่าให้เราฟัง
เป็นคนกลางที่เงียบเชียบจริงๆ ลืมนึกไปเลยว่า ช่วงนั้นเขาก็คงทุกข์ใจไม่น้อย แต่ไม่พูด
ไม่บ่น ไม่ตำหนิ ไม่เคยที่จะทำให้เราระคายเคืองเลย... และนี่อาจเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เขา
หันกลับไปติดต่อกันอีก.... :b1:

พอเห็นข้อบกพร่องของตัวเอง และเริ่มมองเห็นความดีของเขา อารมณ์ต่างๆมันก็ลดลง
ไม่ว่าจะเป็น รัก ชอบ เกลียด แค้น เสียใจ น้อยใจ มันเหลือแค่เฉยๆ พอมีความรู้สึก
แบบนี้ การอภัย อโหสิ มันก็ตามมาเอง มองเรื่องราวที่ผ่านมาเป็นเรื่องธรรมดา ที่ใครๆ
ก็มีสิทธิผิดพลาดกันได้ เพราะเราต่างก็ยังคงมีกิเลส ตัณหา ราคะ กันอยู่ เราโชคดีที่
เรารู้ตัวก่อนเขา เราพบหนทางดับทุกข์ได้เร็วกว่าพวกเขา แล้วก็กลับมีความรู้สึกสงสาร
พวกเขาตามมาอีก มันเป็นผลพวงตามกันมาจริงๆนะค่ะคุณนิตา บอกได้เลยว่า
เดี๋ยวนี้ไม่เคยคิดถึงเรื่องราวเหล่านั้น หรือถ้าคิดถึงทั้งเรื่องราวและพวกเขา ก็ไม่มี
ความรู้สึกใดๆทั้งสิ้น ไม่เจ็บแปล๊บในอก ไม่เจ็บปวด หรือถึงจะมีอยู่บ้างก็บางเบา
จนแทบไม่รู้สึกแล้ว :b20:

ตอนนี้ถ้าถามว่า จะกลับไปใช้ชิวิตอยู่ร่วมกันเหมือนเดิมได้ไหม? บอกได้เลยว่า ติดใจใน
ความเงียบเหงาเสียแล้ว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า จะไม่ติดต่อ ไม่พูด ไม่คบกัน ทุกอย่าง
ยังคงเหมือนเดิม เพียงแต่ความเป็นสามีภรรยากันนั้น มันคงยุติไปแล้วทางพฤตินัย :b16:

นับจากวันนี้ไป วันใดที่คุณนิตารู้สึกแค้น รู้สึกโมโห กับเรื่องที่เกิดขึ้น ลองนั่งลง
แล้วนึกถึงวันเก่า นึกถึงเรื่องราวเก่าๆ ที่เขาเคยทำอะไรเพื่อเรา ดีกับเรา แล้วทาง
ตรงกันข้าม มองดูข้อบกพร่องของตัวเรา ดูว่าเรามีข้อเสียตรงไหน? มีอะไรที่ควร
แก้ไขบ้าง แบบไม่เข้าข้างตัวเอง และอย่าคิดว่าข้อเสียเหล่านั้นเป็นเพียงเรื่องเล็กๆ
แล้วคุณนิตาจะรู้สึกสบายใจ ว่าเราไม่ได้ถูกทรยศ มันเป็นเพียงความเปลี่ยนแปลง
ทางธรรมชาติ หรือในทางธรรมว่า "เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป" ลองนึกดูดีๆซิค่ะ
ใครๆก็ต้องเจอะเจอกับเรื่องแบบนี้ทั้งนั้น เพียงแต่บางครั้ง และบางเหตุการณ์ก็ไม่ทันนึก
หรือนึกไม่ถึงเท่านั้นเอง :b10:

ดีใจที่จะตอบค่ะ บางเรื่องทักทายก็คั่งค้างอยู่ในใจมานาน อยากระบายเหมือนกัน
และที่สำคัญถ้าจะทำให้เพื่อนๆรู้สึกดีขึ้น นำไปประกอบการพิจารณาปัญหา
ก็ยินดีและเต็มใจเสมอค่ะ.... :b19:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 05 ม.ค. 2010, 09:51 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 10
สมาชิก ระดับ 10
ลงทะเบียนเมื่อ: 16 ก.ย. 2009, 14:32
โพสต์: 874

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


เข้าใจพี่มานิตานะค่ะ
เพราะเรื่องเงินทองเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่มันก็เป็นใหญ่
เพราะเราต้องกิน ต้องอยู่ ต้องดูแลลูก ต้องส่งลูกเรียน
จริง ๆ นี่ก็เป็นอีกเหตุผลที่อ้อต้องอยู่ในฐานะภรรยาของเขาอยู่
อ้อทำงานราชการ รายได้น้อย จำเป็นต้องพึ่งรายได้สามี
เลี้ยงลูก เช่นกัน ของอ้อดีหน่อยอ้อเป็นคนถือเงินในบ้านทั้งหมด
เราเลยคุมค่าใช้จ่ายของเขาได้
ขอเป็นกำลังใจให้พี่นะ อ้อว่าลองคุยเรื่องค่าเล่าเรียน
หรือค่าใช้จ่ายรายเดือนของลูกอีกที
เพราะเขาคืออนาคต ของเรานะค่ะ
และก็เป็นอนาคตของพ่อเขาเหมือนกัน


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 719 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1 ... 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22 ... 48  ต่อไป

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 55 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร