โดนบอกเลิกมาสามอาทิตย์แล้ว ก็ทำใจได้บ้าง ไม่ได้บ้าง พอดีเพื่อนแนะนำให้อ่านธรรมะของคุณดังตฤน ก็เลยเข้ามาที่ลานธรรมนี้ ก็ช่วยได้มาก แต่ทำไมบางทียิ่งอ่าน ยิ่งมีความหวังก็ไม่รู้ แต่บางทีก็เหมือนจะทำใจได้

แฟนขอเลิกเหตุผลหลักมาจากตัวเราเอง ที่ชอบประชดประชัน ดื้อ ทำให้แฟนเครียด จนล่าสุดเกิดเมื่อวันเกิดเค้า เค้าก็รับไม่ไหว ทั้งๆ ที่เค้าก็บอกว่ารักเหมือนเดิม แต่ขอห่างกันดีกว่า ไม่งั้นก็จะแย่กว่านี้ เค้าบอกว่าพอเราต่างแข็มแข็งแรง เราจะเป็นเพื่อนกันได้ ไปกินข้าวกันได้ จริงๆ ระหว่างนี้มีโทรหาเค้า เค้าก็รับทุกครั้ง แต่เราก็ร้องไห้ อยากคืนดี แต่เค้าก็ยืนยันคำเดิมว่าคุยกันเข้าใจแล้วนิ เค้าบอกตอนนี้อยากมุ่งไปที่งาน เป็นหลักให้ที่บ้าน เค้าไม่อยากคิดเรื่องเราอีก เพราะทะเลาะกันก็ทำให้เค้าเครียดทำงานไม่ได้ เรารู้ตัวแล้ว แต่เค้าไม่ให้โอกาสเราแก้ตัวอีก เค้ารักและเอาใจเราตลอด อยู่ๆ เป็นแบบนี้นึกไม่ถึงเหมือนกัน

เค้าบอกว่าพื้นฐานเราต่างกันเกินไป พยายามปรับแล้ว แต่ก็ไม่ดีขึ้น แต่จริงๆ แล้ว เรายังไม่ได้ปรับเลย เรายังดื้อเหมือนเดิม เพราะเค้าเอาใจ เป็นห่วงเป็นใยเราตลอดเวลา เราก็เลยไม่เปลี่ยนตัวเอง เราแย่มาใช่ไหม

ตอนนี้ก็ปล่อยเค้าไป ไม่โทรหาแล้ว จากไม่เคยตักบาตรก็ไปตักบาตร ทำบุญถวายสังฆทาน สวดมนต์ หวังว่าจะทำให้เค้าเปิดใจรับเราอีกครั้งหนึ่ง เราไม่อยากคิดแบบนี้ แต่ก็อดไม่ได้ รู้ว่าจะทำให้เราไม่หลุดพ้น และวนเวียนแบบนี้ แต่สิ่งหนึ่งที่มั่นใจคือ ไม่มีมือที่สามแน่นอน เค้าบอกว่าเราผูกพันกันเกินกว่าจะตัดขาด แต่เราคบกันต่อไปไม่ไหวจริงๆ ไม่งั้นจะยิ่งแย่

อยากขอคำแนะนำว่าเราควรทำยังงัยให้หลุดจริงๆ ค่ะ ตอนนี้ยังมึนๆ ทุกเช้าจะจิตอ่อนคิดถึงเค้า ไม่หยุด

ปล. ถ้าเราอ่านธรรมะก่อนหน้านี้อาจจะไม่เป็นแบบนี้ก็ได้ รู้เมื่อสาย อยากได้แค่โอกาส

แฟนบอกเลิกนั่นแหละดีแล้ว จะได้เข้าใจตัวเอง ห่วงตัวเองยิ่งขึ้น ไม่วุ่นวายแต่ประการใด
ตอนนี้ก็ดีแล้วดูได้จากทำบุญมากขึ้น ทำดีในสิ่งที่เมื่อก่อนไม่เคยทำเลย

แล้วจะต้องทำไงให้หลุดจากเรื่องนี้ ก็ทำอย่างที่ จขกท. บอกไว้ล่ะครับ ทำตัวปกติ อยากทำไรก็ทำ
ไม่ต้องไปเหน็ดเหนื่อยทำอะไรมากจนเกินไป ก็พอมันสบายใจ คิดได้ มันก็หลุดของมันเอง
ตอนนี้ยังลืมไม่ได้ยังคิดถึง ก็ยังเก็บมาคิดอยู่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เป็นเรื่องปกติครับ

ปล..ทำบุญแลกกับแฟนคืนกลับ ทำยังงี้ไ่ม่ได้นะ บุญส่วนบุญทำเพื่อตัวเอง ทำแล้วสบายใจ ไม่ใช่ทำเพื่อซื้อจิตใจใคร ทำเสร็จก็แผ่เมตตาให้ตัวเองและเจ้ากรรมนายเวรไป ทำให้ตัวเองเข้าไว้ ไม่ต้องไปสนใจแฟนหรอก เพราะมันผ่านมาตั้งสามอาทิตย์แล้ว ควรจะลืมๆ ไปได้แล้วนะ

ใจเย็นๆ นะครับ แค่สามอาทิตย์ยังทำใจไม่ได้หรอกครับ
อย่างเร็วก็สักหกเดือนนะครับ โดยเฉลี่ยเป็นปี ถึงจะรู้สึกเฉยๆ ได้
แต่อย่างไรก็ต้องอดทนไว้ รอวันที่ทำใจให้ได้

ให้คิดว่าดีแล้วที่เขาบอกเลิก ถ้าเขาแอบไปมีผู้หญิงอื่นแล้วทิ้งคุณไป
คุณไม่เสียใจไปมากกว่านี้เหรอครับ

สำหรับเรื่องอกหักก็เป็นเรื่องธรรมดา ที่คุณต้องเสียใจและร้องไห้
ก็ขอเป็นกำลังใจให้คุณผ่านวิกฤตชีวิตไปให้ได้

พยายามหางานอดิเรกหรือไปหาเพื่อน อย่าพยายามอยู่คนเดียว
เดี๋ยวคุณจะฟุ้งซ่าน แล้วชีวิตมันก็ไม่ดีขึ้น พยายามเปลี่ยน Life style ใหม่
ให้อยู่คนเดียวโดยไม่มีเขาได้ ทำให้มันชิน แล้วชีวิตมันจะดีขึ้นเอง

ถ้าตั้งใจจะตัดใจจากเขาจริงๆ
และต้องการวิธีทีให้หลุดพ้นจากสภาพนี้ ให้บอกนะครับ
จะได้แนะนำในรายละเอียดให้

จริงๆ ก็ไม่อยากตัดใจ แอบหวังว่าถ้าเค้าคิดได้และยังคิดถึงเรา เค้าก็จะกลับมาหาเรา เพราะเรื่องดีดีระหว่างเราที่ผ่านมาด้วยกันเยอะมาก นอกจากเรื่องที่เราชวนเค้าทะเลาะแล้ว (เรื่องไร้สาระ) เรื่องอื่นไม่มีอะไรเลย แต่ถ้าเค้าเกิดตัดใจได้ (ตอนนี้เหมือนต่างคนต่างกำลังตัดใจ) แล้วเรายังไม่หลุด เราก็แย่คนเดียว ขอคำแนะนำด้วยค่ะ ว่าควรทำยังงัยดี ควรทำตัวให้หลุดพ้นก่อนใช่ไหม ไม่ควรกังวลถึงเค้าอีก

อะไรที่เป็นของๆ เรา ก็ต้องเป็นของเราวันยังค่ำครับ
แต่ถ้าไม่ใช่ของๆ เรา ต่อให้ร้องไห้จนน้ำตาเป็นสายเลือดก็ไม่ได้มาครองครับ
ทำงานประจำวันให้เรียบร้อยดี รับผิดชอบในหน้าที่การงาน
ขณะเดียวกันก็ฝึกหัดทำใจให้เย็นลง คิดก่อนทำ ก่อนพูด ติดเบรกติดห้ามล้อบ้าง
เมื่อรู้ว่าสึ่งนั้นไม่ดี เป็นจุดอ่อนเป็นจุดบกพร่อง
แล้ววันหนึ่งหากสิ่งนั้นเป็นของๆ เราจริงๆ เคยทำบุญร่วมกันมา ก็กลับคืนเจ้าของเดิมครับ

อย่าคิดว่าเราเป็นฝ่ายถูกทิ้ง
ให้คิดว่าเราเป็นฝ่ายเลือกที่จะทิ้งขยะชิ้นหนึ่งไป

อย่าคิดว่าเราต้องเป็นฝ่ายเหงา
ให้คิดว่าเราเป็นฝ่ายเลือกพักร้อนให้สบายตัวสบายใจสักระยะหนึ่ง

อย่าคิดว่าเราเป็นฝ่ายทรมาน
ให้คิดว่าเราเป็นฝ่ายเลือกทำความสบายใจแก่เขา

อย่าคิดว่าเราควรเหนี่ยวรั้งเขา
ให้คิดว่าเราเป็นฝ่ายให้อิสระเป็นทานแก่คนอื่น

เปลี่ยนมโนกรรม (กรรมทางความคิด)
จากมืดเป็นสว่าง ชีวิตจะสว่างเอง
จิตที่สว่างย่อมอบอุ่นเป็นสุข
มีแต่ใคร ๆ วิ่งมาหา มีแต่ความอิ่มเต็มเบิกบาน
มีแต่อยากได้อิสระให้ตนเองและใคร ๆ ทั้งโลก

วันก่อนเมื่อคุณยังไม่อกหัก ก็มีใครบางคนอกหักมาก่อน
วันนี้คุณกำลังอกหัก ก็มีใครบางคนหายเศร้า ทำใจได้ไปล่วงหน้าแล้ว
พรุ่งนี้ถ้าคุณสดใสได้เหมือนมีชีวิตใหม่อีกครั้ง
ลืมความเศร้าจากอาการฟูมฟายเพราะเสียของน่ารักน่าใคร่
ก็จะมีใครบางคนมารับช่วงแทน
โศกเศร้า อาลัยอาวรณ์ ราวกับไม่อาจผ่านทางลำบากได้สำเร็จ

ที่มา : http://www.dungtrin.com/watha_love/index2.html#4


สู้ ๆ นะคะ ^^ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

เหตุกาณ์คล้ายกันมากเลยค่ะ แต่ของเราตอนที่เลิกกันเค้าบอกกับเราว่า ... แทบจะไม่รู้สึกอะไรกับเราอีกแล้ว ทั้งๆ ที่ก่อนเลิกกัน 1 อาทิตย์ เราก็ยังไปเที่ยวด้วยกันอยู่เลย ตอนนี้ผ่านมา 5-6 เดือนแล้ว ยังไม่หายสนิทหรอกค่ะ ยังเข้ามาวนเวียนถามคำถามผู้รู้อยู่เลย แต่ก็ดีขึ้นกว่าเดิมมากๆ

ช่วงที่ใจแว่บออกไปจากความทุกข์ แม้เพียงแป๊บเดียว เช่นตอนที่คุยกับคุณพ่อคุณแม่เรื่องสบายๆ หรือตอนที่นั่งดูหนังตลกแล้วเผลอหัวเราะ ลองจับให้ได้นะคะ แล้วจะทราบว่าความทุกข์ไม่ได้อยู่กับเราตลอดเวลา เอาใจช่วยให้ดีขึ้นไวๆ นะคะ

มีเพื่อนคอยให้กำลังใจเีพียบสู้ ๆ นะครับ

ขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ

วันนี้ไปซื้อหนังสือคุณดังตฤณและธรรมะมา ห้าเล่ม หวังว่ามันจะช่วยได้นะ

ดีกว่าจะอยู่เฉย ๆ เฮ้อ

ความรักคือต้องการเอามาเป็นของของเรา ตัวกูของกู ที่คุณ noolun ยังคิดถึงเขาอยู่ก็เพราะเคยเป็นของของเรา ตามมันให้ทันนะครับจิตใจดวงนี้ เจ้าเล่ห์แสนกลยิ่งนัก สิ่งที่จะหยุดมันได้คือสติรู้เท่าทันความคิดของเราเองครับ ฝึกสติปัฎฐาน 4 นะครับช่วยได้มากเลย แนะนำวัดอัมพวัน 3 วัน 7 วันก็มีนะครับ สนใจลองเข้าไปที่เว็บหลวงพ่อจรัญนะครับ เป็นกำลังใจให้ครับผม

ใช้สติและธรรมะเข้าร่วมดีน่ะคุณ

ต้องใช้เวลา

มาใหม่ครับยินดีที่ได้รู้จักครับ ข้อความนี้เหมือนผมเลย บอกว่าไม่รู้สึกอะไรทั้งที่เพิ่งไปเที่ยวกันมา บอกอีกว่าเป็นแค่ความผูกพัน ไม่ใช่ความรักแล้ว แล้วเค้าก็มีคนใหม่ด้วย ก็เลิกได้ เกือบ 2 เดือนแล้ว ก็ยังคิดถึง ยังงงๆ สับสนกับตัวเองอยู่เลย แล้วก็ฟุ้งซ่าน ในบางครั้ง แต่ก็พยายามทำใจครับ