วันเวลาปัจจุบัน 29 มี.ค. 2024, 04:02  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง




กลับไปยังกระทู้  [ 904 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2, 3, 4, 5, 6 ... 61  ต่อไป  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 10 ก.ค. 2009, 12:17 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 13 มิ.ย. 2009, 09:55
โพสต์: 4062

แนวปฏิบัติ: มรณานุสสติ
อายุ: 0
ที่อยู่: ตรงปลายจมูก

 ข้อมูลส่วนตัว


:b8:
ในทางโลก ขอให้คุณให้อภัยเขาทั้งสองคน พร้อมกับมองเขาด้วยความเมตตา หากคุณยังรักสามีอยู่ก็ปฏิบัติกับเขาเช่นเดิมหรืออาจเพิ่มความรักและเมตตา ดิฉันเห็นมามากแล้วว่าสุดท้ายสามีก็แพ้ความดีค่ะ
จะภรรยาหลวงหรือน้อย ใครดีกับเขา เขาจะรักและเกรงใจ

ในทางธรรม อย่ากังวลกับสิ่งที่เป็นอดีตคือกรรมเก่าที่เราไม่อาจทราบได้ อโหสิกรรมให้เขาไปซะ และขอให้หมั่นสร้างกรรมใหม่ ซึ่งเป็นกุศลกรรมค่ะ ส่วนจะอธิษฐานอะไรก็สุดแล้วแต่ ทำไปเรื่อยๆ นะคะ ไม่ต้องตั้งตารอ หรือหวังผลด้วยใจจดจ่อ

สาธุค่ะ :b8:

อ้อ! มี Tips ฝากสำหรับคู่สามี-ภรรยาค่ะ
:b4: เมื่อออกนอกบ้าน เขาก็เป็นของคนอื่น ฉะนั้นเมื่ออยู่ในบ้าน เขาก็เป็นของเรา :b4:
:b9: จริงๆ แล้วไม่มีใครเป็นของใครได้นะคะ แม้แต่ลมหายใจก็ไม่ใช่ของเรา ทุกข์ทำไม :b9:
ขอให้ธรรมรักษานะคะ

.....................................................
~ นิพพานัง ปัจจโยโหตุ ~


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 10 ก.ค. 2009, 12:41 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 13 มิ.ย. 2009, 09:55
โพสต์: 4062

แนวปฏิบัติ: มรณานุสสติ
อายุ: 0
ที่อยู่: ตรงปลายจมูก

 ข้อมูลส่วนตัว


รูปภาพ

ไม่ทราบเคยมองภาพมุมกลับบ้างมั้ยคะ ลองคิดในแง่ดีๆ หรือนึกถึงส่วนดีๆ ของสามี
เช่น เออ..หนอ เราอยู่กันมาตั้ง 30 ปี ปล่อยให้เขาไป "ที่ชอบที่ชอบ" บ้างในระหว่างที่เขายังมีชีวิตอยู่
หรือให้โอกาสเขาได้กินอาหารที่เขาอยากกินบ้าง ดีกว่าไปเคาะเรียกตอนที่เขาไม่มีชีวิตอยู่แล้ว....
จะสบายใจกว่ามั้ยคะ

:b8: ขออภัยนะคะ ถ้าคำพูดดูแรงไปนิดนึง :b8:

:b11: เป็นเทคนิคที่ดิฉันบอกตัวเองเสมอค่ะ ใช้สำหรับขัดกิเลสออกจากใจ :b11:

.....................................................
~ นิพพานัง ปัจจโยโหตุ ~


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 10 ก.ค. 2009, 12:46 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 13 มิ.ย. 2009, 09:55
โพสต์: 4062

แนวปฏิบัติ: มรณานุสสติ
อายุ: 0
ที่อยู่: ตรงปลายจมูก

 ข้อมูลส่วนตัว


Amazing upside down เอามาฝากนะคะ แปลกดี

รูปภาพ

รูปภาพ

รูปภาพ
:b8: ขออนุโมทนาบุญที่ลูกชายท่านได้บวชด้วยค่ะ :b8:
ขออานิสงส์ส่งให้คุณทุกข์ใจได้หายจากทุกข์โดยเร็ววันนะคะ

.....................................................
~ นิพพานัง ปัจจโยโหตุ ~


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 10 ก.ค. 2009, 13:40 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกใหม่
สมาชิกใหม่
ลงทะเบียนเมื่อ: 10 ก.ค. 2009, 09:53
โพสต์: 3

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ไม่ต้องเครียดนะค่ะเพราะเป็นกรรมของแต่ละคนทุกอย่างถูกกำหนดมาแล้ว ดูกายดูใจนะค่ะ
ดิฉันเจอปัญหาเหมือนกันเลยค่ะ แต่ดิฉันแย่ตรงที่สามีเป็นรู้ธรรมะทุกอย่าง ถือศีลอุโบสถทุกวันพระ
ถือศีล5ทุกวันนั่งฌาณก็บ่อย เรียกได้ว่ามีบุญที่ไหนเราทำหมดเลยส่วนตัวดิฉันก็รัษาศีล5 นั่งฌาณบ้าง(ตอนนี้ขาดกระเจิงเลยตั้งแต่มีเรื่องนี้ขึ้นมาเพราะเขาขนเสื้อผ้าพึ่งหนีได้3เดือนเอง) เรา2คนจดทะเบียนกันมีลูกสาวที่น่ารัก ผู้หญิงก็รู้เขามีครอบครัวแล้ว ตอนนี่ธรรมะอย่างเดียวเลยคะเพราะดิฉันรักเขาและสงสารไม่อยากให้เขาตกนรกไปมากกว่านี่ถ้าเขาคิดไม่ได้ว่าจะหย่าให้เขาและเป็นแม่ที่ดีของลูกดีกว่าคะ ทุกวันนี้เครียดที่เรารักษาศีลให้บริสุทธิ์เหมือนเดิมไม่ได้ แต่ไม่ได้เครียดที่สามีไปมีคนอื่นนะค่ะ (คิดว่ามารมาพิสูจน์ธรรมเข้าแล้ว)


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 10 ก.ค. 2009, 14:53 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกใหม่
สมาชิกใหม่
ลงทะเบียนเมื่อ: 10 ก.ค. 2009, 09:53
โพสต์: 3

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


เรื่องแบบนี้เราต้องเข็มแข็งให้ได้มากที่สุดเราเสียใจเขาไปมีความสุข คิดว่าทุกทุกอย่างไม่ใช่ของๆๆเรามีพลัดพรากตายจาก ไม่มีใครอยู่ได้ค้ำฟ้า ร่างกายไม่ใช่ของๆๆเรานี้คะตายไปก็เป็นผงทุลี สามีของเราก็เหมือนกัน ศึกษาธรรมะเยอะๆๆคะช่วยได้จริงๆๆแล้วเราจะปล่อยวางถ้าวันนึงเขาคิดได้(อาจจะนะค่ะเพราะดิฉันมีเพื่อนเป็นเมียน้อยเขาเพื่อนสนิทแต่ดิฉันก็ได้แต่แนะนำเขาเท่านั้นให้เขาคิดเอง)เด๋วก็กลับมา
เป็นกำลังใจให้นะคะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 22 ก.ค. 2009, 05:27 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


ทุกข์ใจ เขียน:
ขอขอบคุณ คุณtaktay มากที่เป็นห่วง ตอนนี้สภาพจิตใจเราดีขึ้นมาก แต่ยังไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ ก็ได้จากการสวดมนต์เป็นนิจ อธิษฐานจิตเป็นประจำ ซึ่งตรงกันข้ามกับสามีเรา พฤติกรรมเขากับเลวร้ายกว่าเมื่อเดือนก่อนๆมาก เขาไม่สนใจความรู้สึกของเรากับลูกเลยแม้แต่น้อยนิด ถ้าเป็นเมื่อก่อนเราคงร้องห่มร้องไห้ ต่อว่าต่อขาน แต่ ณ วันนี้เราเฉยแล้ว สมองมันว่างเปล่าเสียส่วนใหญ่ นานๆจึงจะรู้สึกขึ้นมาบ้าง มันเป็นความรู้สึกสงสาร สมเภท เวทนา สามีเราที่เขายังหน้ามืดตามัว ยังเห็นกงจักรเป็นดอกบัว ถ้าเป็นคนอื่นเราก็ไม่เอามาคิดให้รกสมองหรอก แต่นี่คนมันอยู่กันมาตั้ง 30 ปี แถมอยู่กันแบบสามี-ภรรยาที่รักและเอื้ออาทรต่อกัน กระจุ๋มกระ* จนผู้ใหญ่เพื่อนฝูงอิจฉาไปตามๆกัน ชีวิตเรามันเหมือนกับคนที่กำลังนั่งรถชมวิวเพลินๆอยู่บนเขา อยู่ๆรถก็วิ่งตกเหวลงมาติดค้างบนต้นไม้ตรงไหล่เขา คนในรถยังไม่ตายแต่บาดเจ็บสาหัส โชคยังดีได้หมอธรรมะ มาช่วยไว้ได้ทัน เป็นไงชีวิตเราเหมือนนิยายน้ำเน่าไม๊ ท่านใดจะมีอะไรแนะนำเราอีก บอกมาได้เลยน่ะเรารอน้ำใจจากทุกๆท่านอยู่ ขอบคุณจริงๆ


คุณดีขึ้นมากจริงๆ รู้ได้จากประสบการณ์ของตัวเอง taktayก็เคยเจอปัญหา
คล้ายของคุณมาก ที่สำคัญเขาทรยศ ตั้งแต่ยังไม่แต่งงานกัน เขาคบกับผู้หญิงอีกคนก่อนหน้าที่
จะแต่งงานกันสี่ปี แล้วพอแต่งงานกันเขาก็ยังคบกันอยู่ทั้งที่ผู้หญิงก็รู้ว่าเขาแต่งงานแล้ว และไม่ได้เลือก
ตัวเอง แล้วก็คบกันมาเรื่อยๆ จากการที่เป็นแฟนอีกคนหนึ่ง กลายมาเป็นเมียอีกคนหนึ่งอีกสิบเอ็ดปี

ที่โดยที่taktay ไม่รู้เรื่องมาก่อนเลย จนวันที่ฟ้าถล่มทลายความจริงเปิดเผย คุณทุกข์ใจก็คิดเอาเองว่า
เราจะรู้สึกอย่างไร? ที่รู้ว่าคนคบกันมาได้สี่ปี ถึงหมั้น แล้วหมั้นกันได้สิบสี่ปีถึงแต่งงาน แล้วแต่งงานได้
อีกสิบเอ็ดปี ถึงรู้ว่าตลอดเวลารวมแล้วสามสิบกว่าปี "หักหลัง" เรามาตลอด ไม่มีวินาทีใดเลยที่จะซื่อ
สัตย์กับเรา ขณะที่เกิดเรื่อง ลูกชายคนแรกอายุได้เจ็ดขวบ ลูกสาวคนเล็กสี่ขวบ เราก็เกือบบ้า
หรือไม่ก็บ้าไปแล้วเหมือนกัน อารมณ์ ณ.ขณะนั้น สารพัด บรรยายไม่ถูกเลย นรกเป็นอย่างไร?
สัมผัสได้ด้วยใจเลย ไม่รู้จะปรึกษาใคร? จะเล่าให้พี่น้องฟัง ก็กลัวเอาความทุกข์ไปทับถมเขาอีก
ก็ได้แต่ไปทำสังฆทานที่วัด เท่าที่จะทำได้ คือพอไม่สบายใจ และมีตังค์ (ขณะที่มีเรื่องยังล้มละลาย
อีก) ก็จะทำสังฆทาน อุทิศให้เจ้ากรรมนายเวร ใจมันอยากทำเอง ไม่พูดกับใคร เพราะยิ่งพูด
ความทุกข์ก็ยิ่งมาก เพราะคนที่เราพูดด้วยก็จะมีความเห็นเป็นอย่างนั้น อย่างนี้ บางที่แทนที่จะช่วย
ให้จิตใจเราดีขึ้น กลับกลายเป็นซ้ำเติมปัญหาให้เราแบบไม่ตั้งใจอีก
จนมาถึงจุดจุดหนึ่ง ที่เวรกรรมของเรามันคงเบาบางลง เราก็คิดได้ว่าอะไรจะสำคัญไปกว่าลูก ซึ่งตั้ง
ใจให้เขาเกิดมา ในเมื่อพ่อเขามัวเมาเป็นที่พึ่งให้พวกเขาไม่ได้ เราก็จะเป็นแม่ที่ดีที่สุด จะทำทุกอย่าง
เพื่อคนที่ "รักเรา" เลิกคิดที่จะประชดประชันด้วยการแข่งกันทำชั่ว จะไม่ยอมเอาตัวไปเกลือกกลั้ว
แบบที่พ่อเขาทำเด็ดขาด และแล้วทุกสิ่งทุกอย่างก็ผ่านพ้นไป
นับจากวันที่รู้ความจริง จนถึงวันนี้หกปีแล้ว ตอนแรกก็คิดว่า "เจ็บนี้" คงนานกว่าจะหาย แต่คุณ
รู้ไหม? พอจริงๆแล้ว มันไม่ได้นานอย่างที่เราคิดเลย เหมือนเราเป็นหนอง พอบีบเอาหนองออก
อาการทุกอย่างมันดีขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ ไม่ถึงปี เราไม่มีอาการของคนชอกช้ำเลย ไม่ได้ลืมเรื่อง
พวกนี้ ไม่ได้ลืมคนสองคนที่ร่วมมือกันแทงเราข้างหลัง แต่ไม่เคยนึกถึง ทุกวันนี้ก็ยังอยู่กับคน
ทรยศ เขามีหน้าที่เลี้ยงลูก โดยที่เราออกมาทำงานหาเลี้ยงครอบครัว ต่างคนต่างทำหน้าทีของ
ตัวเอง ไม่ก้าวก่ายกัน แล้วยอมรับว่าเดี๋ยวนี้ไม่รู้สึกอะไรเลย เขาจะไปขึ้นช้าง ลงม้า ที่ไหน?
ไม่เคยสนใจ ไม่รับรู้ ปิดหู ปิดตา ขออย่างเดียวดูแลลูกๆให้ดีเป็นพอ
ตอนนี้ยอมรับว่า "ทุกข์" น้อยลงมาก เพราะคิดว่าคนเรา ไม่จากกันเป็น ก็ต้องจากกันตายอยู่ดี

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 22 ก.ค. 2009, 05:46 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


ทำใจว่าเขาไม่ใช่ของเรา ตัวเราเองก็ยังไม่ใช่ของเราเลย สักวันหนึ่ง
เขาก็ต้องมาเอาคืนไปหมด นับถอยหลังดูซิว่าเราเหลือเวลาที่อยู่บนโลกนี้อีกนานแค่ไหนกัน?
เราจะเหลือเวลาทำความดีอีกนานแค่ไหน? แล้วพวกเขาจะเหลือเวลาที่จะทำชั่วกันอีกสักกี่ปี?
เมื่อก่อนคิดถึงพวกเขาที่ไร ก็จะแค้น จะสาปแช่ง จะอาฆาต จนครั้งหนึ่งประมาณสองปี
ที่ผ่านมา ฝันเห็นผู้หญิงคนนั้นมาขออโหสิกรรม ในฝันก็อภัยให้ แต่ใจก็ยังไม่เรียบ กล่าวไป
แบบยังทำใจไม่ได้ ต่อมาอีกประมาณห้าหกเดือนหลังจากฝันครั้งแรก ก็ฝันอีก ครั้งนี้ในฝัน
เรารู้สึกเฉยๆ ไม่ได้โกรธแค้นเขาแล้ว และก็กล่าวอโหสิในฝันแบบรู้สึกดีกว่าครั้งแรก รู้ไหม?
ว่าพอตื่นขึ้นมานับแต่วันนั้น พอนึกถึงเรื่องพวกนี้ เราไม่มีความรุ้สึกอะไรเลย เหมือนดูหนัง
ดูละครพอจบแล้วก็แล้วไป ไม่ติดใจอะไรอีก ถึงได้รู้ว่าการให้"อภัย" อานิสงส์สูงมากๆ รับได้
ด้วยใจของเราเองเลย และไม่ต้องไปหาที่ไหนด้วย อยู่ที่ใจเรานี่่เอง
ตอนนี้คน "ทรยศ" ก็ยังอยู่ จะพูดจะปรึกษากันก็แต่เรื่องลูก เรื่องอื่นไม่ใส่ใจ อย่างที่บอก พอ
ไม่ "รัก" ก็ไม่ "ทุกข์" จริงๆด้วย
อยากให้คุณทุกข์ใจ เป็นเหมือนเราตอนนี้ และเชื่อว่าต้องทำให้ได้ เพราะอย่างน้อยๆ เรา
คงมีวาสนาต่อกัน ถึงได้มีโอกาสมาถ่ายทอดความทุกข์ และช่วยกันหาทางดับทุกข์ให้กันและกัน
เรื่องราวก็คล้ายๆกัน ตัดอาวรณ์ ตัดความยึดมั่น ว่าเขาเป็นของเรา ตัดความพิศวาสว่าเรา
รักเขา กลายเป็นเคยรักเขา ให้ได้แล้วคุณจะรุ้ว่า สวรรค์ก็อยู่ที่ใจเรานี่แหละค่ะ
ที่จริงไม่อยากเอ่ยถึงพวกเขาหรอกค่ะ แต่คิดว่าถ้าจะทำให้คุณเห็นภาพชัดขึ้นก็เลยต้อง
เล่าเพื่อคุณจะได้รู้ว่าคุณไม่ได้ทุกข์เพียงคนเดียว คุณไม่ได้เจอปัญหานี้เพียงคนเดียว มีเป็นล้าน
อย่าไปหมกมุ่นอยู่กับมัน ปลีกตัวออกมาให้ได้นะค่ะ ขอเป็นกำลังใจ แล้วจะแวะมาเยี่ยมใหม่
หวังว่าคราวต่อไป คุณจะต้องดีขึ้นมากกว่านี้นะค่ะ เจริญในธรรมค่ะ
:b17: :b17:
:b41: :b41: :b41: :b43: :b41: :b41: :b41:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 04 ส.ค. 2009, 11:56 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 5
สมาชิก ระดับ 5
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 เม.ย. 2009, 09:21
โพสต์: 376

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


สวัสดีทุกท่าน เราอยากจะเข้ามาตอบกระทู้ตั้งหลายวันแล้วแต่เข้าไม่ได้ อ่านชีวิตคุณtaktayแล้วเข้าใจความรู้สึกเลยว่าเป็นอย่างไร แต่ในปัจจุบัน คุณtaktayยังดีกว่าเราเยอะ เพราะเขายังรับผิดชอบดูแลลูกให้ แต่ของเรานี่ซิเขาไม่เคยรับผิดชอบมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ค่าใช้จ่ายในบ้าน ค่าเทอมลูก เราก็เป็นคนจ่าย เขาจ่ายแต่ค่าน้ำ ค่าไฟ โดยวิธีหักบัญชีของเขา ซึ่งมันก็แค่เดือนละถั่วเฉลียไม่ถึง 3000บาท แต่ค่าใช้จ่ายในบ้านซิบางเดือนร่วมแสน นี่ขนาดเราเป็นคนไม่เที่ยว ไม่ฟุ่มเฟือยนะ แต่เราก็ยินดีเป็นผู้เสียสละ เพราะเราเห็นว่าเราเงินเดือนมากกว่าเขา แต่ตอนนี้ซิเรารู้สึกว่าเขาเห็นแก่ตัวมากเหลือเกิน ขนาดลูกคนเล็กซึ่งยังตกงานอยู่ (สึกมาหลายวันแล้ว)โทรไปขอเงิน เขาบอกว่าทำไมไม่ขอแม่ เราเลยรู้สึกซาบซึ้งในน้ำใจเขาเหลือเกิน ตอนนี้เขาไปกินนอนบ้านหล่อนตลอด จะกลับมาก็ต่อเมื่อมีความจำเป็น เช่น กลับมาตอนกลางวันแล้วบอกเราว่าเย็นนี้จะพาไปเลี้ยงวันเกิด เป็นต้น ทั้งๆที่มีงานในบ้านต้องทำเยอะแยะ ซึ่งเมื่อก่อนนี้เราสองคนจะช่วยกันทำคนละไม้คนละมือ แต่ปัจจุบันเขาทิ้งภาระทุกอย่างไว้ให้เรา ลูกๆเราก็รู้สึกว่าพ่อเขาทำไม่ถูกแต่ก็ไม่สามารถจะทำอะไรได้ เพราะพ่อเขามีอัตตาสูงไม่ฟังใครอยู่แล้ว ตอนนี้ความรักความคิดถึงมันแทบจะไม่เหลืออยู่ในสมองเราแล้ว เราเพียงแต่จะเล่าให้ทุกๆท่านได้มีข้อมูลเพื่อใช้ประกอบคำแนะนำเท่านั้น ใครมีคำพูดหรือข้อตกลงดีๆบ้าง ช่วยเราคิดหน่อยซิ เราอยากให้เขาช่วยรับผิดชอบค่าใช้จ่ายบ้าง แต่เราก็ยังเกรงว่าเขาจะไม่ช่วย เพราะขนาดลูกขอเงิน ยังถามว่าทำไมไม่ขอแม่ทุกที ดูๆไปมันก็แปลกดีนะ จากคนที่มีน้ำใจ ห่วงหาอาทร กลายเป็นคนใจดำ ตั้งแต่เขาคบกับหล่อนคนนี้ แหมบ่นซะเหนื่อยหยุดพักก่อนดีกว่า หิวข้าวแล้ว รอความเห็นจากทุกๆท่านบ้างนะ :b4: :b45:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 05 ส.ค. 2009, 05:17 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


ทุกข์ใจ เขียน:
สวัสดีทุกท่าน เราอยากจะเข้ามาตอบกระทู้ตั้งหลายวันแล้วแต่เข้าไม่ได้ อ่านชีวิตคุณtaktayแล้วเข้าใจความรู้สึกเลยว่าเป็นอย่างไร แต่ในปัจจุบัน คุณtaktayยังดีกว่าเราเยอะ เพราะเขายังรับผิดชอบดูแลลูกให้ แต่ของเรานี่ซิเขาไม่เคยรับผิดชอบมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
คุณเข้าใจผิดค่ะ ดิฉันแย่กว่าคุณอีกค่ะ เพราะทุกวันนี้นอกจากต้องรับ
ภาระเลี้ยงลูกสองคนแล้ว ต้องเลี้ยงเขาด้วย ทุกอย่างตั้งแต่บาทหนึ่งเป็นต้นไปดิฉันเป็นคน
รับภาระทั้งหมด บางครั้งเขายังบวกบิลอีกต่างหาก เช่นค่าเทอมลูก หนึ่งหมื่นห้าพันบาท
ก็เป็นสองหมื่นห้าพันบาท อะไรทำนองนี่แหละ เขาคงคิดว่าเขายังโกหกดิฉันได้เหมือนเมื่อ
สามสิบปีที่แล้ว เขาลืมไปว่าเดี๋ยวนี้เรามีหูทิพย์ตาทิพย์ สามารถรู้อะไรก็ได้ที่อยากรู้ได้ภาย
ในไม่กี่วินาที
แต่คุณทุกข์ใจรู้ไหมค่ะ? พอดิฉันทราบเรื่องว่าเขา "โกง" แทนที่จะโกรธเหมือนเมื่อก่อน ดิฉันกลับ
มองว่าเขาคงไม่มีเงินใช้ถึงต้องทำแบบนี้ และก็โทรศัพท์คุยกับเขาเลยว่า ถ้าเงินไม่พอใช้ หรือ
อยากใช้อะไรส่วนตัว ขอให้คุยกัน บอกกันได้ อย่าทำแบบนี้เลย เอาบาปใส่ตัวเองเปล่าๆ เขาไม่
ได้ทำงานมานานแล้ว ขณะที่มีเรื่องกันเขาก็ไม่ได้ทำงาน ทุกอย่างจึงตกอยู่ที่ดิฉันทั้งนั้น ชีวิต
ตอนนั้นเหมือน"ขอทาน" เลย ไหนจะต้องดิ้นรนเพื่อเอาชีวิตรอด ไหนจะต้องต่อสู้กับความทุกข์
ทางใจอีก บอกได้เลยว่าเหมือ"คนบ้า" ลูกอยากกินบะหมี่หมูแดงชามเดียวไม่มีตังค์ซี้อให้ลูก
ตอนนั้นลูกสาวอายุสี่ขวบ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถามว่า "บ้านคุณยายเบอร์อะไรค่ะ" แล้วบะหมี่
สองชามเป็นเงินเท่าไหร่? เขาจะโทรไปขอยืมตังค์คุณยายเพื่อที่จะเอามาซี้อบะหมี่ แต่ก็ยังมีแก่ใจ
คิดถึงแม่ ไม่ได้คิดแค่ของตัวเอง คุณรู้ไหม? ดิฉันตัดสินใจบัดเดี๋ยวนั้นเลยว่า "ไม่ว่าอะไรจะเกิด
ขึ้น ไม่ว่าจะต้องไกลกันแค่ไหน? ดิ่ฉันจะต้องไป และต้องทำเพื่อลูก วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายแล้ว
ที่ดิฉันจะจน" ดิฉันทิ้งทุกอย่าง ไม่สนใจเรื่องที่เขานอกใจ ไม่สนใจว่าเขาจะกลับไปหากันอีกไหม?
ไม่สนใจว่า เขาจะมีใครอีก เดินหน้าอย่างเดียว ตั้งใจทำงาน ทุกบาททุกสตางค์ เพื่อลูกทั้งนั้น
แต่ต้องอาศัยเขาให้ดูแลลูกให้ เพราะจะให้อยู่กับคุณตาคุณยายก็ได้ แต่ลูกมีกิจกรรมหลังเลิกเรียน
มากมาย ทั้งเรียนดนตรี ทั้งว่ายน้ำ กว่าจะถึงบ้านไม่เคยก่อนสามทุ่ม และยังต้องดูแลเรื่องการบ้าน
ของลูกๆอีก ซึ่งข้อหลังคุณตาคุณยายไม่สามารถจะดูแลได้ ดิฉันเลยคิดว่า "จ้าง" ให้เขาดูแล
ลูกยังดีกว่าจ้างคนอื่น เพราะอย่างน้อยๆ ต่อให้เรามีเงินมากแค่ไหนจะจ้างให้ใครมารักลูกเราเหมือน
เขาคงไม่มี (นี่คือข้อดีของเขา)

อ่านแล้วคุณทุกข์ใจคิดอะไรบ้างไหมค่ะ? พ่อของลูกดิฉันแย่กว่าของคุณไหม? แต่คุณทราบไหมว่า
ถ้าเป็นเมื่อก่อนดิฉันก็จะคิดแบบนั้น แต่เดี๋ยวนี้ดิฉันคิดว่า "เขาเป็นพ่อที่ดีนะ" ถ้าไม่มีเขาเราก็คง
ไม่มีวันนี้ ไม่มีวันได้เห็นสัจจธรรม ไม่มีวันได้เดินเข้ามาหาหนทางดับทุกข์ ไม่มีวันรู้ว่าเราควรจะ
อยู่อย่างไร ใช้ชีวิตแบบไหน? เพื่อใคร? เพื่ออะไร?

ทุกครั้งที่เห็นคนอื่นมีปัญหาเรื่องพวกนี้ ดิฉันจะนึกขอบคุณเขาทุกครั้ง และนับถือเขาเป็นครูสอน
ให้ดิฉันได้รู้จัก "ความจริง" ของชีวิต เขาสอนให้ดิฉันเข้มแข็ง รู้จักต่อสู้ รู้ค่าของเงิน และ
ที่สำคัญที่สุดเขาทำให้ดิฉันได้มีโอกาสเป็น "แม่ที่ดีที่สุด"ของลูกๆค่ะ ทำหน้าที่ "แม่" ของเราให้
ดีที่สุด ไม่ต้องไปสนใจว่า เขาจะทำหน้าที่ "พ่อ" หรือไม่ แล้วคุณจะสบายใจค่ะ

ต้องขออโหสิกับบุคคลทั้งสองที่ต้องนำเขามาเป็นตัวอย่าง เหมือนเป็นการประจาน แต่ถ้าเรื่องนี้
ทำให้คุณทุกข์ใจ คิดอะไรออกบ้าง และทำให้คุณคลายความทุกข์ลงได้บ้าง ดิฉันก็ขอให้กุศล
ผลบุญให้ทั้งสามีและผู้หญิงคนนั้น ได้รับผลบุญอันนี้ด้วย อย่าได้มีเวรกรรมแก่กันและกันเลยขอให้
เขามีความสุขทั้งสองคน

คุณคงรู้แล้วซินะว่า "ทุกข์" ของดิฉันไม่ได้น้อยไปกว่าคุณเลย ถ้าจะบวกลบคูณหารแล้วของดิฉัน
อาจจะมากกว่าด้วยซ้ำไป คุณรู้ไหม?ว่าดิฉันไม่ได้เห็นหน้าลูกๆมาจะเข้าปีที่สี่แล้ว จากกันตั้งแต่
ลูกสาวคนเล็กได้เจ็ดขวบ เดี๋ยวนี้เขาจะเป็นสาวแล้ว เขาบอกว่าจำหน้าแม่ไม่ได้แล้ว ได้ยินแต่เสียง
แต่ดิฉันก็เป็นสุข ถ้าได้เจอกันอีกทีจะเหมาบะหมี่ให้ลูกทั้งร้านเลย 55555555

หวังว่าคุณคงดีขึ้น ถ้าได้อ่านจบแล้ว อนุโมทนา เจริญในธรรมค่ะ s003

:b41: :b41: :b41: :b43: :b41: :b41: :b41:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 05 ส.ค. 2009, 09:13 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 5
สมาชิก ระดับ 5
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 เม.ย. 2009, 09:21
โพสต์: 376

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


สวัสดีคุณtaktayและทุกๆท่าน เราเห็นใจคุณtaktayจังเลย ตอนนี้คุณอยู่ประเทศอะไร เราขอยกย่องให้คุณเป็นหญิงเหล็ก คุณแกร่งจริงๆ หวังว่าลูกๆคงจะเก่งเหมือนแม่น่ะ เราอยากให้คุณกลับมาอยู่กับลูกเร็วๆ เพราะลูกจะได้ซึมซับความขยัน ความดีจากแม่ เราไม่อยากให้ลูกๆ ได้ตัวอย่างที่ไม่ดีจากพ่อเขา หวังว่าความดีที่พวกเราได้ทำมาคงส่งผลให้ลูกๆพวกเราเป็นคนดี ไม่ประพฤติผิดศีลธรรม แหมได้เวลาต้องเข้าประชุมแล้ว แล้วจะเข้ามาคุยใหม่


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 06 ส.ค. 2009, 00:48 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


:b41:
ทุกข์ใจ เขียน:
สวัสดีคุณtaktayและทุกๆท่าน เราเห็นใจคุณtaktayจังเลย ตอนนี้คุณอยู่ประเทศอะไร เราขอยกย่องให้คุณเป็นหญิงเหล็ก คุณแกร่งจริงๆ หวังว่าลูกๆคงจะเก่งเหมือนแม่น่ะ เราอยากให้คุณกลับมาอยู่กับลูกเร็วๆ เพราะลูกจะได้ซึมซับความขยัน ความดีจากแม่ เราไม่อยากให้ลูกๆ ได้ตัวอย่างที่ไม่ดีจากพ่อเขา หวังว่าความดีที่พวกเราได้ทำมาคงส่งผลให้ลูกๆพวกเราเป็นคนดี ไม่ประพฤติผิดศีลธรรม แหมได้เวลาต้องเข้าประชุมแล้ว แล้วจะเข้ามาคุยใหม่


คุณยอมรับแล้วใช่ไหมค่ะ? ว่าคุณไม่ได้โชคร้ายคนเดียว และที่ว่า
"แกร่ง" นั้น ก็ภูมิใจในตัวเองลึกๆอยู่เหมือนกัน และก็ต้องขอบคุณคู่กรณีทั้งสองที่ทำให้ทักทาย
เป็นคนแกร่ง ตอนนี้ดูแล้วสถานะทางเมืองไทยก็พอจะเข้าที่เข้าทางแล้ว ลูกๆมีทุกอย่างตามที่เขา
ต้องการ มีคุณภาพชีวิตที่ดี ขาดก็แต่แม่เท่านั้น ต้องยกความดีให้ "เขา" อีกแหละ ยอมรับว่า
เขาเลี้ยงลูกได้ดี มีระเบียบแบบแผน จากเมื่อก่อนนี้มีความรู้สึกว่าเขาไม่รักลูกเลย มีแต่มัวเมา
เหลวไหล เลอะเทอะ แต่เดี๋ยวนี้มีความรู้สึกตรงกันข้าม ภาพพจน์ของคนรอบข้างเขาเป็นพ่อ
ที่ดี แต่ก็ยอมรับว่าถึงแม้เขาไม่เป็นสามีที่ดี แต่เขาเป็นพ่อที่ดี (กตัญญูต่อลูก) เชื่อว่าสามีของคุณ
ก็ต้องมีส่วนดีอยู่บ้างไม่งั้นคุณคงไม่เลือกเขา เลือกนึกถึงแต่สิ่งที่ดีของเขา ที่สำคัญอย่าว่าเขา
ให้ลูกฟังเป็นเด็ดขาด ระหว่างเราสามีภรรยากัน ล่วงเกินกันมันก็แค่บาป แต่ถ้าเป็นระหว่างลูก
กับพ่อ ลูกเราจะบาปมหันต์ อย่าลืมข้อนี้นะค่ะ อย่าเป็นทุกข์อยู่เลยค่ะ จะเหลือเวลากันอีกสัก
กี่ปีค่ะ วางทุกอย่างลงเถอะ เร่งเข้าเส้นชัยกันดีกว่าค่ะ มีอะไรที่ทักทายพอจะช่วยแบ่งเบาได้
บอกได้เลย ยินดีมากถ้าจะทำให้คุณรู้สึกดีขึ้น(แม้กระทั่งนินทาสามีทั้งๆที่ไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้แล้ว)

ก็หวังอย่างที่คุณหวังแหละค่ะ กุศลผลบุญคงนำทางให้พวกลูกๆเป็นคนดี ทักทายเชื่อในความดีค่ะ
อนุโมทนา เจริญในธรรมค่ะ

wink


:b41: :b41: :b41: :b43: :b41: :b41: :b41:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 06 ส.ค. 2009, 09:50 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 5
สมาชิก ระดับ 5
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 เม.ย. 2009, 09:21
โพสต์: 376

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


สวัสดียามสาย(ที่เมืองไทย) คุณtaktayยังไม่ได้บอกเราเลยว่าตอนนี้คุณอยู่ประเทศอะไร กลัวเราตามไปกวนใจละซิ (ล้อเล่นน่ะ) ว่าแล้วขอนินทาสามีต่อ อย่างที่บอกตั้งแต่ต้นกระทู้ ก่อนหน้าที่เขาจะคบกับหล่อน เขาเป็นคนดีมาก ไม่เจ้าชู้ เหล้าทานนิดหน่อยแล้วมาเลิกเมื่อ10ปีที่แล้ว แต่กลับมาเริ่มทานใหม่เมื่อสองปีที่แล้ว บุหรี่ไม่สูบ ไม่เที่ยวกลางคืน จึงทำให้เราภาคภูมิใจในตัวเขามาก ใครๆก็อิจฉาสามี-ภรรยาคู่นี้กันทั้งนั้น แต่พอเขาคบกับหล่อนเขาก็เริ่มเปลี่ยนไป เริ่มกลับดึก ทานเหล้าเกือบทุกวัน เข้าคาราโอเกะ ตอนแรกเขาคงไปกันหลายคน แหละแล้วตัณหามันคงขึ้นหน้า เขาสองคนจึงทำผิดศีลธรรม พูดแล้วก็ยังงงๆอยู่ว่าสามีเราเขาทำไปได้ยังไง แต่มาคิดอีกที นึกขึ้นมาได้ว่า หล่อนคนนั้นเป็นคนที่ผ่านผู้ชายมามาก มีประสบการณ์ช่ำชอง พอมาเจอไก่อ่อน มีหรือจะปล่อยให้หลุดมือไป เพราะหล่อนสามารถเอาสามีเราไปอวดใครต่อใครได้สบาย(โดยเฉพาะสามีเก่าของหล่อน) สามีเราเขาเป็นคนสุภาพเรียบร้อย หน้าตาดี หน้าที่การงานก็ดี มียศมีตำแหน่งสูง แล้วเขาก็ไม่เคยไปยุ่งกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน พอเขายุ่งกับหล่อนเขาถึงบอกว่าเขาทำไปแล้วเขาต้องรับผิดชอบ อายุหล่อนน้อยกว่าเราสองปี หน้าตาหล่อนก็ไม่ได้สวยกว่าเรา (เราไม่เคยเห็นเอง แต่ลูกเราตอนที่บวชเป็นพระเคยเห็น) แหมนินทาสามีเสียเหนื่อย มาพูดเรื่องลูกดีกว่า คุณtaktayบอกว่าไม่ให้ว่าเขาให้ลูกฟัง ของเราถึงไม่ว่าลูกก็รู้ ก็เห็น แล้วยิ่งตอนนี้เขาทิ้งบ้าน ที้งภาระทุกอย่างไว้ให้เรา โดยที่เขาไปกกอยู่กับหล่อน ลูกเราอายุ20กว่าแล้ว เขาถึงรู้ทุกอย่าง เราไม่รู้จะระบายความทุกข์กับใครเราก็เลยต้องระบายกับลูก แต่เราก็บอกลูกนะว่า แม่ว่าพ่อได้ แต่ลูกอย่าไปว่าพ่อเพราะมันเป็นบาป ถึงพ่อ แม่จะไม่ดีอย่างไรก็อย่าว่าพ่อ แม่เด็ดขาด ไม่รู้นะเราก็ได้แต่พยายามเตือนลูก แต่ตรงกันข้ามกับพ่อ เขากลับทำตัวอย่างที่ไม่ดีให้ลูกเห็น พูดไปพูดมาก็เริ่มมองเห็นสัจธรรม มองเห็นเรื่องกรรม เราคงกำลังชดใช้กรรมที่ทำไว้ตั้งแต่ชาติปางก่อนซึ่งคงทำเขาไว้เจ็บมาก เราก็ต้องยอมรับกรรมแต่โดยดี ตอนนี้พอเราสวดมนต์เสร็จ เราก็ตั้งจิตอธิษฐานขออโหสิกรรมให้สามีเรากับหล่อนคนนั้น ขอให้เรา3คนจงหมดเวรหมดกรรมกันแต่เพียงเท่านี้ อย่าได้จองเวรจองกรรมต่อกันอีกเลย สาธุ :b8:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 ส.ค. 2009, 09:54 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


สวัสดีค่ะ คุณ"ทุกข์ใจ" วันนี้คงดีกว่าเมื่อวานใช่ไหมค่ะ?
ขอโทษนะค่ะ ลืมบอกค่ะทักทายอยู่อเมริกาค่ะ ไม่ได้กลัวตามมากวนหรอกค่ะ สาวน้อย
ก็งี้แหละค่ะ ได้หัวลืมท้าย
เรื่องของเราคล้ายกันมากๆ คุยกันนอกกระทู้ดีกว่ามังค่ะ เพราะไม่อยากนินทา
สามีให้ใครรู้แล้วแหละ


ได้ตลอดเวลานะค่ะ ถ้าต้องการกำลังใจ อนุโมทนา เจริญในธรรมค่ะ

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


แก้ไขล่าสุดโดย ทักทาย เมื่อ 04 ธ.ค. 2009, 12:29, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง

โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 ส.ค. 2009, 10:18 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 5
สมาชิก ระดับ 5
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 เม.ย. 2009, 09:21
โพสต์: 376

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


สวัสดีคุณทักทาย คุณบอกว่าสาวน้อย เราว่าคุณพิมม์ตกคำว่าเหลือ ระหว่างคำว่าสาวกับคำว่าน้อย
เราคิดว่าเราไม่ตามคุณทักทายไปอเมริกาดีกว่า ไกลเหลือเกิน เมื่อเช้าเราเข้าไปอ่านหัวข้อที่คุณทักทาย ถาม-ตอบ เกี่ยวกับวิธี เดิน-นั่ง-ยืน ดูคุณทักทายเอาจริงเอาจังมาก อย่าซีเรียสมากนะเดี่ยวปวดหัว แล้วตกลงคุณจะกลับเมืองไทยเมื่อไหร่ รวยแล้วกลับเถอะ ลูกๆคิดถึง ถ้าเรามีโอกาสจะเมล์ไปปรึกษาปัญหาหัวใจนะ ตอนนี้กำลังตาลาย เพราะอ่านวิธี เดิน-นั่ง-ยืน ที่คุณสงสัย อ่านอยู่เป็นชั่วโมงขอพักเดี๋ยว


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 ส.ค. 2009, 11:08 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 9
สมาชิก ระดับ 9
ลงทะเบียนเมื่อ: 16 เม.ย. 2009, 06:18
โพสต์: 731

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ปิเยหิ วิปปะโยโค ทุกโข
ความพลัดพรากจากสิ่งที่เป็นที่รักที่พอใจก็เป็นทุกข์


บรรดาสิ่งอันเป็นที่ตั้งแห่งความใคร่
จะเป็นพวกรูปธรรม คือ รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส
หรือที่เป็นพวกนามธรรม เช่น ยศศักดิ์ สรรเสริญ ก็ดี
ที่เป็นที่ตั้งแห่งความกำหนัดรักนั้น
เป็นเหมือนเหยื่ออันหุ้มเบ็ดไว้
ความสุขอันเกิดจากสิ่งนี้ จึงเป็นสุขปลอม
ไม่จีรังยั่งยืน เป็นเพียงความเพลิน
หรือสุขที่เป็นไปกับด้วยเหยื่อ
พระพุทธองค์ไม่ทรงยกขึ้นเป็นความสุข

และเมื่อกำลังเมามัวหลงรักอญุ
ก็ต้องอุทิศหัวใจตนให้เป็นเหมือนเขียงรองสับเนื้อ
ยอมรับทุกๆประการ เพื่อบำรุงบำเรอของรักจนกกว่าจะเบื่อหน่าย
และพร้อมกันนั้นยังเป็นทางเกิดขึ้นแห่งความหึงหวง
อิจฉาริษยา ซึ่งเป็นเครื่องเผาลนอีกเป็นอย่างมาก
ความกำหนัดรัก เป็นบ่อเกิดของความโศก ความกลัว
เพราะฉะนันในนาทีแห่งความรัก
ก็คือนาทีแห่งความชั่วร้ายที่ออกมานานแล้ว
ไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่ง ในทำนองอันตรงกันข้าม
นาทีแห่งความจืดสนิทจากความรัก
ก็คือนาทีแห่งความโปร่งโล่งเยือกเย็นของใจนั่นเอง

พระพุทธองค์จึงตรัสว่า การชนะความรักเป็นความสุข
ผู้แพ้ความรักต้องทำงานให้ความรักทั้งหมด
เพราะในขณะนั้นตนของตนเองไม่มี
ผู้ที่พยายามในความรักจนสำเร็จสมหมาย
ก็คือผู้ที่แพ้ความรักตลอดเวลา
จนหมดไม่มีอะไรจะแพ้อีก สำหรับความรักเรื่องนั้นรายนั้น

ขอกราบอนุโมทนาบุญ........ :b8: ขอให้ประสบความสำเร็จในชีวิตคู่


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 904 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2, 3, 4, 5, 6 ... 61  ต่อไป

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 13 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร


cron