ภัยจากความเสน่หา
ในอดีตกาล ครั้งพระเจ้าพรหมทัตเสวยราชสมบัติอยู่ในกรุงพาราณสี พระโพธิสัตว์ถือกำเนิดในตระกูลเศรษฐี มีแม่โคนมหลายพันตัว ซึ่งโคบาลนำไปเลี้ยงไว้ในป่าแห่งหนึ่งในฤดูข้าวกล้า ครั้งนั้นนายโคบาลนำน้ำนมโคมาให้ เมื่อเศรษฐีเห็นน้ำนมโคใสผิดปกติ จึงถามถึงสาเหตุ นายโคบาลเล่าว่า พวกแม่โคนมกลัวราชสีห์ตัวหนึ่ง ซึ่งอยู่ในบริเวณป่าใกล้ๆ ทำให้ซูบผอมผิดปกติ
พระโพธิสัตว์ถามว่า ราชสีห์นั้นมีความสนิทสนมกับสัตว์ประเภทใด ก็ได้รับคำตอบว่า สนิทสนมกับแม่เนื้อตัวหนึ่ง จึงสั่งให้จับแม่เนื้อตัวนั้น ทายาพิษทั่วร่างให้แห้ง แล้วทาซ้ำๆ อีก ให้ขังแม่เนื้อไว้ ๒ - ๓ วันแล้ว จึงค่อยปล่อยแม่เนื้อนั้นไป พอปล่อยแม่เนื้อไปไม่ทันใด ราชสีห์ก็รีบมาคลอเคลีย และเลียที่ร่างของแม่เนื้อด้วยความเสน่หา และสิ้นชีวิตลงในเวลาต่อมา
เมื่อเศรษฐีโพธิสัตว์ทราบเหตุนั้นแล้ว จึงได้กล่าวเป็นสุภาษิตออกมาว่า
“บุคคลไม่ควรไว้วางใจในผู้ที่ยังไม่คุ้นเคยกัน
แม้ผู้ที่คุ้นเคยกันแล้ว ก็ไม่ควรไว้วางใจ
ภัยย่อมมาจากผู้ที่คุ้นเคยกัน
เหมือนภัยของราชสีห์เกิดจากแม่เนื้อ ฉะนั้น”
จบ อรรถกถาวิสสาสโภชนชาดกที่ ๓ เอกนิบาต ลิตตวรรค ข้อ ๙๓
พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เอกนิบาตชาดก เล่ม ๓ ภาค ๒
เพิ่งทราบว่า ความเสน่านี่ก็เป็นภัยไม่เบา เหมือนกัน
ขออนุโมทนา สาธุๆๆ ค่ะ