...เมื่อครั้งเกิดเหตุ เรื่องภิกษุชาวโกสัมพีเกิดความแตกแยกกัน
พระพุทธองค์ทรงห้ามปรามก็ไม่เชื่อฟัง จึงเกิดเป็นเหตุให้พระบรมศาสดา
ทรงอนุโมทนาเรื่องการอยู่ร่วมกันอย่างมีสามัคคีของพระเถระทั้งสาม
คือพระอนุรุทธเถระ พระกิมพิลเถระ และพระนันทิยเถระ
เพื่อให้เป็นตัวอย่างแก่ภิกษุเหล่านั้น ดังนี้

โดยสมัยนั้น พระผู้มีพระภาคพุทธเจ้า ประทับอยู่ ณ โฆสิตาราม
เขตพระนครโกสัมพี ภิกษุสงฆ์ในวัดโฆสิตาราม เกิดความบาดหมาง
เกิดความทะเลาะ ถึงการวิวาทกัน ย่อมแสดงกายกรรม วจีกรรม
อันไม่สมควรต่อกันและกัน ทำปรามาสกันด้วยมือในโรงอาหาร ในละแวกบ้าน
ชาวบ้านทั้งหลาย ก็พากันติเตียน โพนทะนาว่า ไฉนพระสมณะเชื้อสายพระศากยบุตรทั้งหลาย
จึงได้เกิดความบาดหมาง เกิดความทะเลาะ ถึงการวิวาท
แสดงกายกรรมวจีกรรม อันไม่สมควรต่อกันและกัน
เล่าภิกษุทั้งหลายได้ยินชาวบ้านติเตียน
ก็ได้กราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาค

พระผู้มีพระภาคทรงสอบถามภิกษุทั้งหลาย ถึงเรื่องดังกล่าวว่าจริงหรือไม่
เหล่าภิกษุ ทูลรับว่า เป็นจริงอย่างนั้น พระพุทธองค์จึงทรงติเตียน
แล้วทรงห้ามถึง ๓ ครั้ง เหล่าภิกษุนั้นก็ยังคงดื้อดึงไม่เชื่อฟัง

พระผู้มีพระภาคทรงดำริว่า ภิกษุเหล่านี้หัวดื้อนักแล
เราจะให้ภิกษุเหล่านี้เข้าใจกัน ทำไม่ได้ง่ายเลย
ดังนี้ แล้วเสด็จปลีกพระองค์ เสด็จพระดำเนินไปจำพรรษา
ณ โคนไม้รังใหญ่ ในป่ารักขิตวัน เขตตำบลบ้านปาริไลยกะนั้นเพียงพระองค์เดียว

ในระหว่างทาง ได้เสด็จพระพุทธดำเนินไปทางบ้านพาลกโลณการกคาม
ที่ท่านพระภคุพักอยู่ พระผู้มีพระภาค แล้วทรงแสดงอานิสงส์ในการเที่ยวอยู่แต่ผู้เดียว
ให้ท่านพระภคุเห็นแจ้ง สมาทาน อาจหาญ ร่าเริง แล้วเสด็จพุทธดำเนิน
ไปทางปราจีนวังสทายวัน ที่ท่านพระอนุรุทธะ ท่านพระนันทิยะ และท่านพระกิมพิละ พักอยู่
ด้วยทรงทราบว่าท่านทั้ง ๓ นั้น อยู่บำเพ็ญธรรมร่วมกันอย่างมีสามัคคีดียิ่ง
พระพุทธองค์จึงทรงปรารถนา จะยกย่องการอยู่ร่วมกันอย่างสามัคคี
เพื่อให้เป็นตัวอย่างแก่เหล่าภิกษุที่ขัดแย้งกันนั้น
ให้เห็นความสำคัญของการอยู่อย่างสามัคคีพร้อมเพรียงกันว่า
แม้พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็ยังเสด็จสู่ที่พักของภิกษุ
ผู้อยู่อย่างสามัคคีพร้อมเพรียงกันด้วยพระองค์เอง
ทำปฏิสันถาร แสดงธรรมและทรงยกย่องเหล่าภิกษุทั้ง ๓
เมื่อทรงทำให้เห็นดังนั้น ก็ใครเล่าจะไม่พึงอยู่อย่างสามัคคีพร้อมเพรียงกัน

เมื่อพระพุทธองค์ได้พบพระเถระทั้งสามแล้ว
จึงได้ทรงตรัสถามถึงการอยู่อย่าง พร้อมเพรียงกันของพระเถระทั้งสามว่า
อยู่กันอย่างไร ซึ่งพระอนุรุทธเถระ ก็เล่าถวายพระบรมศาสดาเช่นที่ปรากฏในพระสูตรนั้นดังนี้

“พระอนุธุทธะ พระพุทธเจ้าข้า ในข้อนี้บรรดาพวกข้าพระพุทธเจ้า
รูปใดบิณฑบาตกลับจากบ้านก่อน รูปนั้นก็ปูอาสนะ
ตั้งน้ำล้างเท้า ตั่งรองเท้า กระเบื้องเช็ดเท้าไว้
ล้างสำรับกับข้าวแล้วตั้งไว้ตั้งน้ำฉันน้ำใช้ไว้

รูปใดบิณฑบาตกลับจากบ้านทีหลัง
ถ้ามีอาหารที่ฉันแล้วเหลืออยู่ ถ้าต้องการก็ฉัน
ถ้าไม่ต้องการ ก็เททิ้งในที่ปราศจากของเขียวสดหรือล้างเสียในน้ำที่ไม่มีตัวสัตว์
รูปนั้นรื้ออาสนะเก็บน้ำล้างเท้า ตั่งรองเท้า กระเบื้องเช็ดเท้า
ล้างสำรับกับข้าวแล้วเก็บไว้ เก็บน้ำฉันน้ำใช้ กวาดโรงฉัน

รูปใดเห็นหม้อน้ำฉัน หม้อน้ำใช้ หรือหม้อน้ำในวัจจกุฎีว่างเปล่า
รูปนั้นก็ตักน้ำตั้งไว้ ถ้ารูปนั้นไม่สามารถ พวกข้าพระพุทธเจ้าก็กวักมือเรียกเพื่อนมา
แล้วช่วยกันตักยกเข้าไปตั้งไว้
แต่พวกข้าพระพุทธเจ้ามิได้บ่นว่า เพราะข้อนั้นเป็นเหตุเลย

และพวกข้าพระพุทธเจ้านั่งประชุมกันด้วยธรรมมีกถาตลอดคืนยันรุ่งทุกๆ ๕ วัน พวกข้าพระพุทธเจ้าเป็นผู้ไม่ประมาทมีความเพียรเผากิเลส มีตนส่งไปอยู่ ด้วยวิธีอย่างนี้แล พระพุทธเจ้าข้า”



.............................................................

คัดลอกมาจาก ::
http://www.dharma-gateway.com/
http://www.manager.co.th/Dhamma/

(♡✿◕‿◕✿♡) กราบอนุโมทนาบุญกับท่านผู้เจริญในธรรมและกัลยาณมิตรทุกท่าน มีดวงตาเห็นธรรม มีความสว่างทั้งทางโลกและทางธรรม รู้แจ้งเห็นจริง มีความสุขความเจริญ อยู่เย็นเป็นสุข ท่านใดมีความทุกข์ขอให้พ้นทุกข์ ท่านมีความสุขขอให้มีความสุขยิ่ง ๆ ขึ้นไป ธรรมรักษา เทวดาคุ้มครอง สุขกายเจริญวัย สุขใจเจริญธรรม ขอให้ท่านเจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไปนะเจ้าค่ะ (♡✿◕‿◕✿♡)