พ ร ะ ร า ช ปุ จ ฉ า ใ น รั ช ก า ล
พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช*
ว่าด้วยอานิสงส์ยิ่งกว่ากันเป็นชั้นๆ • พ ร ะ ร า ช ปุ จ ฉ า ที่ ๘
ว่าด้วยอานิสงส์ยิ่งกว่ากันเป็นชั้นๆ
ตั้งแต่บุคคลิกทาน จนถึงจำเริญพระไตรลักษณญาณ
กับอานิสงส์บำรุงยกพระศาสนา ใครจะมากกว่ากัน
ศุภมัสดุจุลศักราช ๑๑๔๖ นาคสังวัจฉรนักษัตร ฉศก
เจตรมาศ กาลปักษ์ ปัญจมีดฤถีรวิวารปริเฉทกาลกำหนด
พระบาทสมเด็จบรมบพิตรพระพุทธเจ้าอยู่หัว
เสด็จสถิต ณ พระที่นั่งดุสิดารมย์
ทรงพระกรุณาดำรัสเหนือเกล้าฯ ประภาษพระราชปุจฉา
ให้ออกหลวงศรีวรโวหารราชบัณฑิตลิขิตเขียนหน้าพระที่นั่ง
แล้วให้ไปเผดียงถามสมเด็จพระสังฆราช พระราชาคณะทั้งปวงว่า
ผลอานิสงส์สังฆทานนั้นก็ยิ่งหนักหนาหาที่สุดมิได้
อันบุคคลได้ถวายทานแก่
พระโสดา สกิทาคา อนาคา อรหันตาขีณาสพเจ้าเต็มทั่วไปทั้งจักรวาฬ
แต่ก็เป็นบุคคลิกทาน
ก็บ่มิเท่าสังฆทาน มิเท่าผลานิสงส์
บุคคลสร้างโรงธรรมสภาศาลา
ถวายแก่พระสงฆ์ในจตุรทิศทั้ง ๔
สร้างโรงธรรมสภาศาลาถวายแก่พระสงฆ์ในจตุรทิศ
ก็มิเท่าพระรักษาพระไตรสรณคมน์
รักษาสรณคมณ์
บ่มิเท่าผู้ถึงแก่พระสรณคมน์แล้วแลรักษาศีล ๕
ถึงสรณคมณ์แล้วรักษาศีล ๕
บ่มิเท่าผู้จำเริญเมตตาวนาแต่ประมาณรูดน้ำนมโคที่หนึ่ง
จำเริญเมตตาภาวนา
บ่มิเท่าผู้เห็นอนิจจัง พระทุกขัง พระอนัตตาเพียงลัดนิ้วมือหนึ่ง
ซึ่งเป็นอานิสงส์สุดยอดอานิสงส์เป็นชั้นๆกันขึ้นมาถึงเพียงนี้
กับผู้ได้บำรุงพระศาสนานั้น
ข้างผู้ใดจะมีผลานิสงส์มากกว่ากัน
ขอให้สมเด็จพระสังฆราช พระราชาคณะทั้งปวงวิสัชชาจงแจ้ง
(มีต่อ)
