ฉันเคยไม่ชอบฤดูฝน เพราะฤดูฝนก่อให้เกิดความลำบากนานัปการ... โดยเฉพาะกับฉันที่ใช้ชีวิตอยู่ใน กรุงเทพนครหลวง ทั้งการเดินทางก็ลำบาก รถติด เกิดอุบัติเหตุบนทางหลวงบ่อย ยังไม่นับความป่วยไข้ที่มักจะเกิดเมื่อเข้าฤดูฝน..และ ผ้าที่ตากไว้ล่ะ? เป็นห่วงมันจัง สมัยเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยถ้าฝนเกิดตก เด็กหอไม่มีอารมณ์ทำอะไรเลย นอกจากอยากจะให้อาจารย์ปล่อยเร็วๆ แล้วไปเก็บผ้าที่ตากไว้หลังห้อง ก็ผ้าที่โดนฝนน่ะ..เหม็นอับจะตาย นี่ฉันต้องซักใหม่หมดหรือนี่?

ก็ตอนเรียนมหาวิทยาลัยนั่นเอง ครั้งหนึ่งที่ฉันทำหน้าบูดบึ้งอยู่ที่ป้ายรถประจำทาง เพราะรังเกียจฝน รุ่นพี่ที่รู้จักกันก็เห็นเข้า เขาอมยิ้มและพูดว่า “คนในกรุงเทพนี่ คงไม่ชอบฝนเนอะ...แต่คนต่างจังหวัดเวลาฝนตกเขาจะดีใจมาก” ฉันถึงกับอึ้ง เพราะไม่เคยตระหนักเรื่องนี้มาก่อน และอีกอย่างที่ทำให้ฉันละอายใจอาจจะเป็นเพราะ ที่บ้านของพี่คนนั้นเขาทำนาข้าวด้วยก็เป็นได้….

ด้วยเหตุนั้นเอง ทำให้ฉันเลิกรังเกียจฤดูฝนโดยทันใด และเริ่มที่จะพยายามมองสิ่งต่างๆที่อยู่ตรงข้ามกับด้านเดิมของมันให้มากขึ้น...อย่างไรก็ตาม นอกจากเลิกรังเกียจฝนแล้ว ตอนนี้ฝนตกทุกครั้งฉันก็กลับชื่นใจ เพราะมองเห็นความสวยงามของฝนได้อย่างน่าแปลกใจทีเดียว

รวมถึงวันฝนพรำที่วัดถ้ำเสือ จังหวัดกาญจนบุรีในวันนี้ก็เช่นกัน นอกจากจะเห็นว่า บรรยากาศที่ครึมฟ้าครึมฝนก็มีเสน่ห์ไปอีกแบบ สายลมเย็นกับละอองฝนหยาดเล็ก ที่ปลิวเข้ามาสัมผัสกับใบหน้าของฉัน ทำให้รู้สึกได้ว่า เป็นความสดชื่นคนละรูปแบบกับฤดูร้อนเจ้าของท้องฟ้าสดใส กับคุณนายฤดูหนาวที่ทำให้ทุกคนหลับอย่างมีความสุขใต้ผ้าห่มอุ่น

วัดถ้ำเสือตั้งอยู่บนเนื้อที่สงบเงียบ บนเนินเขาเล็กๆ ในอำเภอท่าม่วง จังหวัดกาญจนบุรี นับว่าเป็นสัปปายสถานที่เหมาะแก่การให้พุทธศาสนิกชนเข้ามาสักการะบูชา

บริเวณรอบด้านสงบเงียบ เห็นแต่ทุ่งนาและเขาเขียวระยะไกลลิบจากสายตา อากาศยามครึมฟ้าครึมฝน มองเห็นหมอกลอยต่ำโอบรอบขุนเขา

และบรรยากาศของฤดูฝน ไม่ได้ทำให้ผุ้มีศรัทธากลัวสักนิด ที่จะต้องเปียกฝน พระพุทธชินน์ประทานพร ท่านประดิษฐานเด่นเป็นสง่า อย่างสมพระเกียรติ ณ ลานกว้างของวัดบนยอดเขา กลิ่นธูปเทียนอบอวลอยู่ที่หน้าลาน พร้อมกับเสียงดังกรุ๋งกริ๋ง เมื่อพุทธศาสนิกชนบรรจงหยอดเหรีญญทำบุญลงในถ้วยเล็กๆที่รอกพาขึ้นเอาไปถวายต่อหน้าพระพักตร์

เมื่อลมบนยอดเขาพัดแรงขึ้น และพัดเอาหยาดฝนเม็ดเล็กๆเข้ามากระทบใบหน้านั่นแหละ จึงพากันเดินแถวเข้าไปในพระเจดีย์เกศแก้วมหาปราสาท ผ่านบันไดเวียนรอบแล้วรอบเล่า จนรู้สึกว่าขามีการไหวสั่นนิดๆคงเป็นเพราะความตึงเครียดของกล้ามเนื้อที่ต้องเดินผ่านขึ้นบรรไดเวียนเล็กๆนั่นเอง

ภายในพระเจดีย์เกศแก้ว ประดิษฐานองค์พระรายรอบอยุ่ทุกชั้น มองตรงไปยังหน้าต่างหลังองค์พระจะมองเห็นวิวทิวทัศน์รอบๆเนินเขา และชั้นบนสุดนี่เองที่เป็นจุดหมาย คือ พระบรมสารีริกธาตุได้รับพระราชทานจากสมเด็จพระสังฆราช ซึ่งทุกคนต้องการที่จะขึ้นมาแสดงความนอบน้อมบูชา

อย่างไรก็ตามที่นี่ไม่ได้มีสิ่งน่าสนใจแต่เพียงเท่านี้ เพราะจากคำบอกเล่า ถ้ำที่อยุ่ในวัดเคยมีพระพุทธรูปศิลาแลงชำรุดมากมาก สันนิษฐานว่าเป็นผลจากการทำสงครามไทย-พม่า เมื่อหลายร้อยปีก่อน...ถามว่า มีอะไรที่ดีๆเกิดขึ้นบ้าง เมื่อยามเกิดศึกสงคราม ?

นอกจากนี้วัดถ้ำเสือแห่งนี้ยังมี พระอุโบสถอัฏมุข หรือพระอุโบสถ ๘มุขเป็นลักษณะทรงไทยมีลวดลายสวยงามวิจิตร ออกแบบจากจินตภาพ ที่พระอรหันต์มาประชุมพร้อมกันและกราบทูลสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าออกเผยแพร่พระพุทธศาสนาทั้ง๘ ทิศ

ฉันทดลองขึ้นรถกระเช้าลงเขา-ขึ้นเขา อย่างละหนึ่งรอบ พลางนึกถึงตอนที่ฉันออกเดินทางตระเวณไปนมัสการพุทธสถานแผ่นดินธรรมตามที่ต่างๆ ก็เกิดความสงสัยว่าวัดและสถานที่เหล่านี้เกิดขึ้นมาได้อย่างไร ?

เมื่อค้นหา...คำตอบที่มีอยู่ในใจ คิดว่า..คงไม่ใช่เพียงเพราะความศรัทธาของพุทธศาสนิกชนที่มีอย่างสูงล้นต่อบวรพระพุทธศาสนาเท่านั้น แต่เกิดจากต้นเหตุที่ย้อนขึ้นไปจากนั้น คือพระคุณ และความดีอันไม่มีประมาณของพระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์ต่างหาก เป็นที่มาของความศรัทธาแห่งมหาชน

ท่ามกลางความทุกข์ร้อนของหมู่สัตว์ที่น่าสงสารยังต้องเวียนว่าย พระมหากรุณาธิคุณของพระพุทธศาสนา ก็อาจเปรียบได้กับสายฝนเย็นโปรดปราย ดับความทุกข์ร้อนของสรรพสัตว์ทั้งหลายให้คลายไปได้ตามกำลัง สติปัญญา ความสามารถของผู้เพียรปฏิบัติตามรอยทาง...

เนื้อหา : น้อมเศียรเกล้า, ภาพฝนพรำ ณ วัดถ้ำเสือ โดย : น้อมเศียรเกล้า


หลวงพ่อชินประทานพร วัดถ้ำเสือ จ.กาญจนบุรี
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=24&t=42490

สวัสดีค่ะ
ทริป ที่ 4 กย. ไปหรือป่าวคะ

ดูแล้วจะขึ้นบันไดไหวหรือป่าวเนี่ยะ ไม่อยากนั่งรถรางน่ะค่ะ อยากฝึกเจริญสติมากกว่า

อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ
ถ่ายรูปมาสวยเหลือเกิน ขอบคุณนะคะ