ประวัติของพระไภษัชยคุรุไวฑูรยประภาตถาคตเจ้า

พระพุทธเจ้าที่ได้อธิษฐานไว้ว่า หากได้บรรลุธรรมเป็นพระพุทธเจ้าเมื่อใด ขอให้พุทธเกษตรของท่านปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ

แม้ว่าพระองค์ท่านจะไม่ได้เป็นมนุษิยพุทธเจ้า คือ ไม่ได้เป็นพระพุทธเจ้าที่เกิดเป็นมนุษย์ ในคติฝ่ายมหายาน อาจจะทำความเข้าใจอีกนัยหนึ่งได้ว่า เป็นปุคลาธิษฐานในพระคุณของพระพุทธเจ้าที่จะเยียวยารักษาเรา อีกทั้งฝ่ายเถรวาทในประเทศไทยเอง ก็มีความคุ้นเคยกันดีกับพระกริ่ง (เพี้ยนมาจากภาษาบาลีว่า "กิง กุสโส") ซึ่งนิยมนำมาแช่น้ำแล้วอธิษฐาน ดื่มกินเพื่อให้หายจากโรคภัยไข้เจ็บ แท้ที่จริงก็คือ พระพุทธเจ้าพระองค์นี้นี่เอง

เมื่อ พ.ศ.2536 เจ็ดปีก่อนที่หลวงแม่ธัมมนันทาภิกษุณีจะบวช ท่านได้นิมิตรเห็นพระไภษัชยคุรุฯ พุทธเจ้า เป็นพระพุทธรูปหินที่แกะสลักจากภูเขาขนาดใหญ่ นั่งอยู่ในหุบเขาที่หัวเข่าด้านขวา มีประตูทางเข้าให้คนเข้าไปรักษาไข้ นิมิตนี้ชัดเจน เมื่อบวชแล้ว หลวงแม่จึงคิดว่านิมิตนั้นน่าจะเป็นโจทย์การบ้าน ที่พระองค์ให้หลวงแม่ทำงานในการเยียวยารักษาผู้ที่เจ็บไข้ได้ป่วย เป็นการสืบสานงานของหลวงย่าด้วยอีกโสตหนึ่ง ลูกหลานของหลวงย่ารุ่นเก่าจะทราบดีว่า หลวงย่าท่านช่วยเหลือเยียวยาคนเจ็บป่วยแบบหลวงพ่อสด วัดปากน้ำ มาตั้งแต่ พ.ศ.2498

การสร้างพระพุทธรูปไภษัชยคุรุฯ ซึ่งเป็นหมอยาจึงเกิดขึ้น เพื่อขอบารมีจากท่านให้ได้ช่วยเหลือสรรพสัตว์ที่ได้ทุกข์ด้วยโรคภัยไข้เจ็บทั้งทางกายและทางใจ ขณะเดียวกัน เป็นการสร้างบารมีสำหรับลูกหลานสายโพธิสัตต์ด้วย

การหล่อรูปพระไภษัชยคุรุฯ เริ่มจากการที่หลวงแม่สเก็ตซ์แบบที่เห็นในนิมิตแล้ว ให้ช่างศิลป์ขึ้นรูปองค์พระด้วยหุ่นขี้ผึ้ง ใช้เวลาแก้ไขปรับแต่ง 1 ปี จึงเททองเป็นพระพุทธรูปทองเหลือง หน้าตักกว้าง 108 นิ้ว พระวรกายสีน้ำเงิน จีวรปิดทองคำเปลว งดงาม อัญเชิญมาตั้งในพระวิหาร ตั้งแต่ พ.ศ.2548

บทสวดพระไภษัชยคุรุไวฑูรยประภาตถาคตสูตร
มีการสวดพระคาถานี้ 108 จบ เพื่อขอบารมีจากพระองค์ท่าน ทุกวันพระ หลังทำวัตรเย็น
ที่วิหารพระไภษัชยคุรุฯ

"นะโม ภะคะวะเต ไภษัชยะคุรุไวฑูระยะประภา ราชายะ ตะถาคะตายะ
อะระถะเต สัมยักสัมพุทธายะ ตัตถะยะถา
โอม ไภษัชเย ไภษัชเย ไภษัชยา สมุทะคะเต สะวาหา"