ท่านพ่อลี ธัมมธโร
วัดอโศการาม
อ.เมือง จ.สมุทรปราการ


คนที่ใจไม่อยู่กับตัว ใจไม่นิ่งอยู่กับที่
ก็เหมือนคนที่ยืนอยู่บนพื้นสนามหญ้า
ยืน ๑๐ แห่งก็มีหญ้าขึ้นทั้ง ๑๐ แห่ง
เพราะยืนตรงนี้แล้วก็ย้ายไปยืนตรงนั้น แล้วก็เปลี่ยนไปยืนตรงโน้นอีก
ยืนอยู่ไม่เป็นที่สักแห่งอย่างนี้ หญ้าก็เกิดขึ้นได้ทุกที่

ถ้าเรายืนอยู่ที่ใดที่หนึ่งให้จริงลงไปเฉพาะแห่งเดียวแล้ว
ที่ตรงนั้นจะมีหญ้างอกขึ้นมาได้อย่างไร
หญ้าจะโผล่ขึ้นมาตรงที่ที่ตรงฝ่าเท้าของเรา
เหยียบทับอยู่ย่อมไม่ได้ มันจะต้องคุดกลับลงไปในดินหมด

ฉันใดก็ดี ถ้าจิตใจของเราตั้งตรงเป็นหลักอยู่กับที่
มีสติอยู่ที่ลมหายใจเข้าออกอยู่เสมอแล้ว
นิวรณ์และกิเลสทั้งหลายก็ย่อมจะเกิดขึ้นไม่ได้





คัดลอกเนื้อหาจาก
หนังสือแนวทางวิปัสสนา-กัมมัฏฐาน, พระอาจารย์ลี ธมฺมธโร.
โดยชมรมกัลยาณธรรม ปี พ.ศ. ๒๕๕๒. หน้า ๒๕-๒๖


:: ประวัติและคำสอน “ท่านพ่อลี ธมฺมธโร”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=38679