หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
ผู้ใดฟังธรรมแล้วจำบทธรรมคำสอน
ที่ท่านนำมาแสดงให้ฟัง แล้วพิจารณาเห็นแจ้งในใจของตน
เกิดปีติปราโมทย์ขึ้นในใจ อันนั้นน่ะเป็น "กุศลอย่างแรง"
ได้ชื่อว่าเป็น "ผู้บำเพ็ญกุศลทางจิตใจ" ให้เข้าใจ
ไม่ใช่ไม่เป็นบุญนะการที่เราเห็นแจ้งในธรรมแล้วเราเลื่อมใส
เราเชื่อว่าเป็นทางพ้นทุกข์ได้จริงๆ อย่างนี้นะ
มันก็ได้บุญกุศลอย่างมากมายนะ มันเป็นอย่างนั้น
เพราะว่าเป็นอุบายที่ทำใจให้สงบเยือกเย็นนี้นะ
ใจไม่ไปเกาะไปข้องอยู่เรื่องภายนอก
มันยินดีอยู่ธรรมภายในจิตใจ อันนี้สำคัญมากทีเดียว
อย่างที่พูดมาแล้วบ๊อยบ่อย
คนทั้งคนก็มี "จิตดวงเดียว" เท่านี้แหละเป็นแก่น
เราทำความดีอะไรๆก็เพื่อจิตดวงนี้ ถ้าจะพูดด้วยเหตุผลแล้ว
การเราทำบุญกุศลทำความดีต่างๆ ก็เพื่อให้เกิดเป็น "กำลังในใจ"
ให้ใจมันเข้มแข็ง ตั้งมั่น มันจะได้ต่อสู้กับกิเลสที่มันรบกวนมา
เมื่อเรามีบุญคุณเป็นกำลังใจอย่างเข้มแข็งแล้วเช่นนี้
กิเลสตัณหามันกำเริบขึ้นมา มันจะรบกวนจิตใจ
ฟุ้งซ่านเลื่อนลอยไปให้เบื่อหน่ายบุญกุศลอย่างนี้มันจะไม่เบื่อหน่าย
จะไม่ไปตามอำนาจของกิเลสในเมื่อใจมีบุญมีคุณเป็นที่พึ่งแล้วนะ
มันเข้มแข็ง ไม่อ่อนแอ ให้สังเกตดูจิตใจของตนทุกคน
ว่าตนมีกำลังใจอยู่ด้วยบุญด้วยคุณ เข้มแข็งอยู่หรือเดี๋ยวนี้
หรือว่าใจมันอ่อนแอท้อแท้ยังไงน่ะ
นี่ทุกคนต้องสังเกตดูจิตใจของตน
เมื่อสังเกตดูมันก็รู้ได้ นั่นแหละ รู้ได้แหละใจใครใจเรา
แต่คนส่วนมากมันไม่มองดูจิตใจตัวเอง
มีแต่ "ผู้ภาวนา" เท่านั้นที่จะมองเห็นจิตใจตัวเอง
จะควบคุมจิตของตนเองเสมอๆ ไป ผู้ภาวนามันต้องเป็นอย่างนั้น
ไม่ว่ากลางวันกลางคืน ยืน เดิน นั่ง นอน ก็ต้องมี "สติสัมปชัญญะ"
ควบคุมจิต ประคองจิตที่เป็นปกติอยู่แล้วให้เป็นปกติสม่ำเสมอไป
อย่าให้มันขึ้นลงสูงต่ำไปตามอารมณ์ภายนอกต่างๆนั้นนะ
ให้มันตั้งมั่นอยู่ใน "พุทโธคุณ" อย่างเดียว
ผู้ใดนึกพุทโธเป็นอารมณ์ ก็ให้ใจมันตั้งมั่นอยู่ในพุทโธคุณอันนั้น
ส่วนหนึ่งจากพระธรรรมเทศนาหัวข้อ
“เหตุปัจจุบันของชีวิต”
:: ประวัติ ปฏิปทาและคำสอน “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43689