พระอาจารย์เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
ทำความเพียรเพื่อทำใจให้สงบระงับ
ใจที่สงบระงับนี่แหละถึงจะมีความสุข
เราจะไปหาความสุขจากอย่างอื่นน่ะมันไม่ได้
มันเป็นสุขชั่วคราว สุขอันเกิดจากการทำใจให้สงบนี้
ได้ชื่อว่าเป็นความสุขแท้แต่ก็ยังไม่แท้จริงๆ หรอก
ต่อเมื่อได้เจริญปัญญาฟอกจิตใจนี้เข้าไป
จนมันละอุปาทานความยึดมั่นถือมั่นโดยประการทั้งปวงได้
นั้นแหละถึงจะได้รับความสุขอันเป็นแก่นสารจริงๆ
ความสุขอันไม่เปลี่ยนแปลง
ความสุขที่มันเปลี่ยนแปลงอยู่นี่
ก็เพราะมันเป็นความสุขที่อิงอาศัยวัตถุภายนอก
อาศัยความยึดถือในวัตถุอันใดอันหนึ่งเป็นอารมณ์ไว้
เมื่อวัตถุเหล่านั้นแปรปรวนไป ดับไป
ความสุขมันก็หมดไปด้วยกัน
นี่แหละให้พึงพากันพิจารณาเห็น
ความสุขชั่วคราวนี้มันอิงอาศัยวัตถุต่างๆ
ดังนั้นการที่เรามาทำความเพียร ทำสมาธิภาวนา
ฝึกจิตใจให้เข้าถึงความสงบในที่นี้
หมายถึงเราต้องการให้จิตนี้มันสงบอยู่โดยลำพัง
ไม่ต้องอาศัยวัตถุสิ่งอื่นใดมาเป็นอารมณ์
ให้มันสุขให้มันสงบอยุ่ด้วยสติ สงบอยู่ด้วยปัญญา
ปัญญาพิจารณาเห็นสังขารทั้งหลายเป็นของไม่เที่ยง
เกิดขึ้นแล้วดับไป ไม่มีสิ่งใดที่ควรจะยึดถือ
เอามาเป็นที่พึ่งอันเป็นแก่นสารได้
ปัญญาต้องมองเห็นสังขารคือสิ่งที่บังเกิดขึ้นในโลกนี้
ทุกสิ่งทุกอย่างนะเราจะเอามาเป็นที่พึ่งไม่ได้เลย
ล้วนแต่เป็นของไม่เที่ยงไม่ยั่งยืนทั้งนั้น
เพราะฉะนั้นจึงไม่ควรส่งจิตไปยึดไปถือสิ่งภายนอก
ในขณะที่เราทำความเพียรอยู่ ต้องทวนกระแสจิต
กลับเข้ามาภายใน มาเพ่งลมหายใจเข้าลมหายใจออก
มากำหนดรู้ลมหายใจเข้าหายใจออกให้ได้
ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ “เตรียมพร้อมไว้เสมอ”
:: ประวัติ ปฏิปทาและคำสอน “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43689
