การพิจารณาอสุภะ
โดย พระราชพรหมยาน (หลวงพ่อฤาษีลิงดํา)
จาก...หนังสือคู่มือปฏิบัติพระกรรมฐาน
หมั่นคิดนึกไปเสมอๆ ถึงร่างกายที่มี สภาพเป็นซากศพ
ร่างกายที่ไม่มีอะไรแน่นอนจนจิตคิดเป็นปกติว่า
ร่างกายนี้ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา
เราไม่มีในร่างกาย ร่างกายไม่มีในเรา
ไม่หวั่นไหวต่อมรณภัย
มีจิตใจศรัทธาเชื่อมั่นในคำสั่งสอนขอพระพุทธเจ้า
จิตว่างจากกรรมชั่วครู่ คือรักษาศีล ๕ ได้เป็นปกติ
มีอารมณ์รักพระนิพพาน เป็นปกติ คือ
ใคร่ครวญปรารถนาแต่พระนิพพานไม่ต้องการความเกิดต่อไปอีก
อย่างนี้ท่านว่า ทรงคุณได้ในระดับพระโสดาบัน
เห็นร่างกายเป็นทุกข์แล้ว
ก็เห็นความดื้อด้านของสังขารร่างกายที่บังคับบัญชาไม่ได้
คือเห็นว่าความเสื่อมโทรมอย่างนี้เราไม่ต้องการ ก็บังคับไม่ได้
ไม่ต้องการให้ปวดเจ็บเมื่อยล้า แต่มันก็จะเป็น ไม่มีใครห้ามได้
ไม่ต้องการให้ระบบประสาทเสื่อมมันก็จะเสื่อม ใครก็ห้ามไม่ได้
ไม่ต้องการตาย มันก็ต้องตาย ไม่มีใครห้ามได้ สิ่งที่ห้ามไม่ได้นี้
ท่านเรียกว่า อนัตตา แปลว่า เป็นสิ่งเหลือวิสัยที่จะบังคับ
ที่ท่านแปล อนัตตาว่า ไม่ใช่ตัวตนนั่นเอง
เพราะถ้าเป็นตัวตนของเราจริงแล้ว เราก็บังคับได้
ถ้าบังคับไม่ได้ก็ไม่ใช่ตัวตนของเราแน่
เห็นร่างกายเป็นซากศพ เบื่อหน่ายในร่างกาย
และเห็นว่าร่างกายนี้เต็มไปด้วยความไม่เที่ยง
สกปรกโสมมแล้วยังหาความแน่นอนไม่ได้อีก
เคลื่อนไปหาความแก่ตายทุกวันเวลา
ขณะที่เคลื่อนไปก็เต็มไปด้วยความทุกข์
เพราะต้องได้รับทุกข์จากโรค
รับทุกข์จากการบริหาร ร่างกาย มีการประกอบการงานเป็นต้น
ทุกข์เพราะมีลาภแล้วลาภหมดไป มียศแล้ว ยศสิ้นไป
มีสุขแล้วก็มีทุกข์มาทับถม เดี๋ยวมีคำสรรเสริญมาป้อยอ
แต่ก็ไม่นานก็ถูกนินทา เป็นเหตุให้ใจ เป็นทุกข์
ทุกข์เพราะความเสื่อมโทรมของร่างกายมีอวัยวะทุพพลภาพ
หูหนัก ตาฟาง ฟันหัก ร่างกายร่วงโรย ความจำเสื่อม
ล้วนแล้วแต่เป็นส่วนของความทุกข์ทั้งสิ้น
รวมคำสอน “หลวงพ่อฤาษีลิงดำ” http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=38703
ประวัติและปฏิปทา “หลวงพ่อฤาษีลิงดำ” http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=13&t=34508