ถาม : อานิสงส์ของการปฏิบัติฝึกสมาธิ เจริญสมาธิ จะเกิดบุญกุศลแก่ตัวผู้ปฏิบัติอย่างไร และถ้าปฏิบัติแล้วจิตใจยังฟุ้งซ่านปรุงแต่งอยู่ก็แสดงว่าไม่ได้อานิสงส์อะไรเลยใช่ไหม


ตอบ : การปฏิบัติที่เรากำลังปฏิบัติอยู่นี้เป็นการสร้างกำลังใจ กำลังใจ คือ ศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิ ปัญญา ซึ่งเป็นนามธรรมสะสมไว้ในจิตใจของเรา จิตฟุ้งซ่านเป็นธรรมดาสำหรับทุกคน ยกเว้นพระอรหันต์เท่านั้น ความฟุ้งซ่านเป็นหนึ่งในสังโยชน์ขั้นสูง คือพระอรหันต์เท่านั้นที่ตัดได้ โสดาบัน อนาคามี ยังละไม่ได้

เมื่อเราดำเนินชีวิตหยาบๆ อยู่ จิตเราก็ฟุ้งซ่านแต่เราไม่รู้ พอเรามานั่งปฏิบัติธรรม พยายามทำสมาธิ เป็นความฟุ้งซ่านชัดก็ตกใจและรำคาญใจ แต่ความจริงช่วงที่ไม่ได้นั่งสมาธิ จิตฟุ้งซ่านมากกว่าแต่เราไม่รู้ เวลาที่เราไม่สมาทานปฏิบัติปล่อยใจตามสบาย อยากกินก็กิน อยากนอนก็นอน อยากทำอะไรก็ทำไป เหมือนลิงในป่ากระโดดจากกิ่งไม้กิ่งหนึ่งไปยังอีกกิ่งหนึ่งตลอดเวลา ก็สบายมีความสุข เมื่อจับลิงมาขังไว้ในกรงเหล็ก ลิงไม่ชอบ ไม่สบาย ดิ้นรน อาละวาด เดือดร้อน

ใจเราก็เหมือนกัน พอเริ่มเข้าวัด สมาทานศีล เข้าระเบียบของวัด ตั้งใจนั่งสมาธิ เดินจงกรม จิตใจก็อึดอัดฟุ้งซ่านมากขึ้นเหมือนลิงที่ถูกจับขังไว้ในกรงเหล็กนั่นแหละ หงุดหงิดอาละวาด ส่วนการกินเราเคยกินวันละหลายๆ ครั้ง เมื่อถูกจำกัดให้เหลือวันละหนึ่งครั้งท้องมันก็หิว ใจมันก็อยากก็คิดฟุ้งซ่านไป ขณะที่กำลังปฏิบัติจิตใจฟุ้งซ่านมากขึ้น และขณะที่ปฏิบัติก็เห็นความฟุ้งซ่านมากขึ้นด้วย

การปฏิบัติในปัจจุบันเป็นการสร้างเหตุที่จะทำให้ใจสงบ เรากำลังสร้างเหตุอยู่แต่ยังไม่ได้ผลจึงฟุ้งซ่าน ได้ผลเมื่อไหร่ก็จะเข้าถึงความสงบ เมื่อเริ่มปฏิบัติใหม่ๆ จิตใจอาจจะฟุ้งซ่าน อาจจะทุกข์ เดือดร้อนใจมากขึ้น กิเลสจึงปรากฏมากขึ้น ก็ไม่เป็นไร ฟุ้งซ่านก็เป็นธรรมะ เป็นธรรมะฝ่ายอกุศล อย่ายินดียินร้าย พอใจหรือไม่พอใจกับความฟุ้งซ่าน ให้ดูเฉยๆ ทำใจกลางๆ

เข้าใจธรรมชาติของฟุ้งซ่าน คือ การปฏิบัติ ในที่สุดความสงบก็จะปรากฏขึ้น


คัดลอกบางตอนมาจาก...
หนังสือ “โชคดีที่ได้รู้” ภาค ๒ : สมาธินำชีวิต
โดย พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก วัดสุนันทวนาราม

รวมคำสอน “พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=38514