ถ้านั่งสมาธิไปผมกําหนดรู้ว่ารู้สึกอย่างไรแล้วเห็นตามความเป็นจริงรู้เห็นของจริงอย่างงี้มันจะเดินปัญญาไหมครับ

ไม่ต้องนั้งสมาธิ..ลืมตาขึ้นก็เห็นแล้ว...ตามความเป็นจริง

แต่มันเป็น...ความเป็นจริง...ของอะไรละ

ก็กิเลสมันคลุมอยู่..หัวใจเป็นอวิชชาทั้งแท่งอยู่...ที่เห็นก็เห็นตามกิเลสไปนะซิ

หากอยากเห็น..อย่างความเป็นวิชชา...ก็ต้องใช้วิชาของพระพุทธเจ้ากำกับ

แรก ๆ ก็เหมือนท่องจำไปก่อน...ดูของหยาบง่ายที่สุด

เห็นกาย....ก็คิดไปว่าเดียวก็อนัตตา..จะต้องแตกสลายตายไปในที่สุด

เห็นกาย...ก็ให้คิดไปว่ามีแต่น้ำเลือด..น้ำเหลือง..น้ำหนอง...ไม่มีตรงไหนสดสวยจริงเลยสักนิด

เห็นกาย..ก็ให้คิดไปว่า..ขน..ผม..เล็บ..ฟัน..หนัง..อวัยวะน้อยใหญ่ทั้งหลาย..จะหาว่าเราอยู่ในนั้นก็ไม่มี...จะหาว่าเรามีในสิ่งเหล่านั้นก็ไม่ใช่...เราไม่มีอยู่ในสิ่งเหล่านั้น...สิ่งเหล่านั้นไม่ใช่เรา

เห็นแล้วก็คิด...เห็นแล้วก็คิด....จนใจมันร้อง..อ้อ...เป็นอย่างนั้นจริง ๆ ด้วย

ใจมันร้อง..อ้อ...เองนะ...ไม่ใช่คิดว่า..มันก็ควรเป็นอย่างนั้น...อย่างนี้..ไม่ใช่

ทำอย่างนี้เรียกว่า...ใช้ปัญญา(พระพุทธเจ้า)นำไปก่อน...จนมีสมาธิ...แล้วปัญญา(เรา)จึงเกิด

หากไม่เกิด....ก็ให้หันมาทำความสงบของใจ...เรียกว่ามาทำสมาธิก่อน...จนเกิดสมาธิแล้วจึงมาพิจารณาดูกาย...อย่างที่บอก

เมื่อเห็นกาย...แล้วก็เห็นความตาย...เห็นความสกปรก...ไม่เห็นความเป็นเราเขา...ผลคือใจมันจะเบื่อหน่าย...ใจคลายกำหนัด

หากเห็นแล้ว..ก็คือเห็น...ไม่มีผลคือเบื่อหน่ายคลายกำหนัด
การเห็นนั้นก็ไม่ใช่มรรค..ไม่ใช่ผลอะไร...

โลกียสัมมาทิฏฐิ ความเห็นชอบระดับโลกีย์ ได้แก่ ความเห็น ความเชื่อ ความเข้าใจเกี่ยวกับโลก และชีวิตถูกต้องตามหลักแห่งความดี เป็นไปตามคลองธรรม หรือสอดคล้องกับศีลธรรม


โลกุตรสัมมาทิฏฐิ ความเห็นชอบระดับโลกุตระ ได้แก่ ความรู้ ความเข้าใจเกี่ยวกับโลก และชีวิตถูกต้องตามความเป็นจริง หรือรู้เข้าใจตามสภาวะของธรรมชาติ

พูดง่ายๆว่า รู้เข้าใจธรรมชาตินั่นเอง

อนุโมทนาครับ

แต่ผมมักจะเจอบ่อยๆๆคือเสียงที่พูดกันแล้วเรากําหนดรู้ได้ยินก็รู้ว่ามันได้ยิน
แล้วความง่วงมันมาครอบงําแล้วกําหนดรู้ว่ามันง่วง ถ้าสมควรเราก็ต้องนอน ถ้าไม่สมควรเราก็ไม่นอน

ถูกยังคับผมๆๆ

"ดูก่อนพาหิยะ เพราะเหตุนั้นแล ท่านพึงศึกษาอย่างนี้ว่า

เมื่อเห็นจักเป็นสักว่าเห็น เมื่อฟังจักเป็นสักว่าฟัง
เมื่อทราบจักเป็นสักว่าทราบ เมื่อรู้แจ้งสักเป็นสักว่ารู้แจ้ง
ดูก่อนพาหิยะ ท่านพึงศึกษาอย่างนี้แล

ดูก่อนพาหิยะ ในการใดแล เมื่อท่านเห็นจักเป็นสักว่าเห็น
เมื่อฟังจักเป็นสักว่าฟัง เมื่อทราบจักเป็นสักว่าทราบ
เมื่อรู้แจ้งจักเป็นสักว่ารู้แจ้ง

ในกาลนั้นท่านย่อมไม่มี
ในการใด ท่านไม่มี ในกาลนั้นท่านย่อมไม่มีในโลกนี้
ย่อมไม่มีในโลกหน้า ย่อมไม่มีระหว่างโลกทั้งสอง
นี้แลเป็นที่สุดแห่งทุกข์"

นั่งสมาธิ คือ การฝึกควบคุมความคิด และฝึกจิตใจให้สงบ อย่างที่คุณกล่าวมา ในทาง"จิตเวชศาสตร์" เรียกว่า "อาการโรคจิตประสาท "ชนิดสร้างภาพหลอน ขอรับ

ผมไม่ได้เป็นโรคจิตนะ ไม่ใช่วิทยาศาสตร์ผมถามพุทธศาสนามาอะไรครับๆ

ข้าพเจ้าก็ไม่ได้กล่าวโทษว่าคุณเป็นโรคจิตประสาทนะขอรับ
แต่สิ่งที่คุณเขียนมานั้น ในทาง จิตเวชศาสตร์ เรียกว่า อาการโรคจิตประสาท ชนิด สร้างภาพหลอน
ถ้าในทางพุทธศาสนา เรียกว่า " วิปัสสนูกิเลส"ขอรับ

ผมก็รู้ครับๆๆ

แล้วจะแก้ไขยังไงครับๆ

ให้พิจารณารู้เท่าทันใช่ไหมๆ

อยากถามว่าคำว่ารู้สึกตามความเป็นจริงนั้นท่านรู้สึกตามความเป็นจริง
ตามอายตนะใน หรือ นอก หรือ กำหนดรู้ตามทั้งในและนอก
เช่นมือทับมือท่านกำหนดรู้ตามว่าเป็นกายวิญญาณเกิดผัสสะ
เช่นอุ่นอยู่ หรือ ชาอยู่ หรือ ไม่ปรากฎว่ารู้สึกว่ามีมือทับกัน
แล้วเกิดเวทนา ทนไหวหรือไม่ไหว หรือท่านกำหนดรู้เป็นอย่างไร

ขอบคุณมากนะๆๆ