กระผมแค่..ไม่ต้องการมีร่างกาย...เพราะนำความทุกข์หลายอย่างมาให้ผม...

เลยคิดง่าย ๆ แค่ว่า..

ทุกข์ทั้งหลายมีเพราะมีร่างกาย
ร่างกายมี..เพราะมีเกิด
เมื่อไม่เกิด..ร่างกายย่อมไม่มี..ทุกข์ก็ย่อมไม่มีตามไปด้วย

กระผมคิดแค่นี้...จึงได้สนใจธรรมจริง ๆ มาจนถึงทุกวัน

แล้วก็มาเจอในปฏิจจฯ..อย่างที่คุณ flame..ยกมานั้นแหละ

มันก็เหมือน ๆ กัน..เพียงแต่คุณ flame อาจจะกลัวคำว่า..แน่ ๆ..มากไป
( เดียวมันจะไม่ไปสอดคล้องกับกฎไตรลักษณ์ใช่มัย )

แต่กระผม..ไม่กลัว..เพราะมันคือจุดมุ่งหมาย

คือการ..ไม่มีทุกข์อีกตราบอนัตตกาล...ภาษาชาวบ้านก็คือ..ไม่มีทุกข์อีกแน่ ๆ...

หากวิชชาของพระพุทธเจ้า...ไม่ได้นำสู่การพ้นทุกข์อย่างจริงแท้แน่นอน...แล้วมันจะต่างอะไรจากสมาบัติ 8 ของ อุทกดาบส อาฬารดาบส..ละ

คุณ flame ว่ามั้ย??

ขอให้คุณกบ.ถึงฝั่งพระนิพพานอันเกษม หยั่งลงสู่อมตะ อันไม่แก่ ไม่ตาย
ปราศจาคความทุกข์ชั่วนิรันดร์

ดีครับ
สติ แปลว่า ระลึกได้ สัมปัชฌัญญะ แปลว่า รู้สึกตัว...ทั่วพร้อม...
การปฏิบัติธรรม จะเจริญสติอย่างเดียว ก็ไม่ใช่ สมาธิอย่างเดียวก็ไม่ใช่

คิดว่า คุณคงจะกำหนดเพ่งนิมิตใดนิมิตนึงได้(พระพุทธรูป ดวงแก้ว ดวงไฟ น้ำ วงแสงสว่างๆลๆ แล้ว ให้จำภาพนิมิตนั้นๆ ไว้
ให้มั่น น้อมเข้ามาตรงกลางกายจุดตัดตรงสะดือกลางกั๊ก เอาให้นิ่งๆนานๆ ไปเลย เดี๋ยวก็จะสัมผัสสิ่งที่เป็นอจิณไตยได้ ไม่มากก็น้อย อย่าดีใจเสียใจอบ่าตื่นเต้น
อย่ากลัวตายหากเจอกับสภวะ ดิ่ง วูบ(ตกศูนย์)
ลองหาเวลานั่งสมาธิที่ห้องพระสวดมนต์ให้ดีๆ ลองดู
ขอให้ได้ฌาณสูงๆและทรงไว้ได้ตลอด อนุโมทนา

คุณครับ บางครั้งการไม่เข้าใจในสิ่งใดสิ่งหนึ่งอย่างถ่องแท้ แล้วเอามาปฏิบัติ
มันอาจทำให้หลงทางได้ อย่างเช่นคุณเป็นต้นครับ

ผมดูแล้วคุณยังขาดความเข้าใจในเรื่องปฏิจสมุบาทกับเรื่องของอิทัปปัจจยตา
ผมจะบอกให้นะครับว่า ในวงของปฏิจฯถ้าเรายังมีอวิชชาเป็นเหตุ มันย่อมมีผลที่ตามมา
จนครบวงแห่งปฏิจฯครับ มันขึ้นอยู่กับหลักของอิทัปปัจจยตาหรือเหตุปัจจัยแห่งการเกิด
เมื่อมีสิ่งหนึ่งย่อมต้องมีสิ่งหนึ่งแบบหลีกเลี่ยงได้

ที่คุณบอกเพราะชาติดับ ชรามรณะฯลฯจึงดับด้วย
อันนี้แหล่ะครับเป็นความเข้าใจผิดเป็นอย่างมาก
ผมจะบอกให้ครับ ถ้าภพยังอยู่ ชาติย่อมต้องมีครับ
อุปทานยังมี ภพและชาติก็ยังอยู่ครับ
จากคำพูดที่ว่า ไม่มีสิ่งนี้ สิ่งนี้จึงไม่เกิด ความหมายที่แท้จริง
ก็คือ การไม่มีอวิชาเป็นอันดับแรกครับ ถ้ายังมีอวิชาอยู่
ปฏิจฯมันก็ยังมีแถมมีครบเสียด้วย

เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๔ บรรทัดที่ ๑ - ๑๑๕. หน้าที่ ๑ - ๕.
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_it ... agebreak=0

ผมว่าไอ้คำว่าบ้องตื้น มันเหมาะสำหรับคุณมากกว่าครับ
ธรรมเข้ามีไว้ให้พิจารณาด้วยไม่ได้มีไว้ให้อ่านแต่อย่างเดียว

คนเขารู้ในสิ่งที่ตัวเองไม่รู้ แต่ตัวกลับมาตีโพยตีพายแบบนี้
เด็กๆแถวบ้านผมเรียกว่าบ้องตื้นครับ
มันเป็นอาการที่จะปกปิดความไม่รู้ของตัวเอง จิตแพทย์เขาว่าเป็นปมด้อย

คุณเม็ด ใครไปบิดเบือนครับ พระพุทธเจ้าสอนอะไรต่อมิอะไรไว้มากมาย
เขารู้ในสิ่งที่พระพุทธเจ้าสอนมากกว่าคุณ คุณมาว่าเขาบิดเบือน ลักษณะแบบคุณ
ผมว่ามันเหมาะสมกับคำว่า กบในกะลาหรือรำไม่ดีโทษปี่โทษกลอง คุณไปเลือกเอาครับ
หรือจะเอาทั้งสองก็ได้เพราะมันเข้ากับคุณทั้งสองครับ

ที่ว่าถูกมันถูกอย่างไรครับ ไม่เห็นบอกเลย
เห็นมีแต่อ้างโน้น ขู่นี้
ธรรมะเขาไม่ได้มีไว้ใช้ด่าคนอื่นนะ คุณเม็ด
อย่าทำตัวให้น่าสงสารไปกว่านี้เลย ผมไม่อยากเสียน้ำตาเพราะสงสารคุณครับ

ไปดูเอาเอง แป๊ะยู๋เขาลากลิ้งไว้ให้แล้ว
ถ้าไม่เข้าใจตรงไหนค่อยมาถาม

คุณเม็ด คุณรู้หรือเปล่าว่า ความทุกข์มันเกิดจากอะไร
การดับทุกข์ต้องทำอย่างไร
ถามหน่อยรู้จัก อริยสัจจ์สี่มั้ยครับ อริยสัจจ์สี่เป็นหนทางแห่งการพ้นทุกข์หรือเปล่า
แล้วผมจะบอกให้ว่า การไม่รู้อริยสัจสี่ มันเป็นอวิชชาในปฏิจจสมุบาทครับ

ซ้ำซากย้ำคิดย้ำทำอยู่นั้นแหล่ะ
ใครมันเล่นกับนายกัน
เราไม่ใช่เพื่อนเล่นนายนะ

พูดแล้วไม่รู้ฟัง แกล้งแถไปเรื่อย
ตลกดีนี่ เป็นวงจร แต่ดันบอกไม่มีต้นไม่มีปลาย
เอางี้มันไม่มีต้นไม่มีปลายอย่างไรช่วยบอกมาหน่อยซิ

ถ้าไม่รู้ก็ถามมาจะตอบให้เอาบุญ