วันเวลาปัจจุบัน 29 มี.ค. 2024, 02:15  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


กฎการใช้บอร์ด


รวมกระทู้จากบอร์ดเก่า http://www.dhammajak.net/board/viewforum.php?f=2



กลับไปยังกระทู้  [ 64 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2, 3, 4, 5  ต่อไป  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 02 ม.ค. 2012, 13:12 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 ต.ค. 2010, 10:42
โพสต์: 249

แนวปฏิบัติ: ไม่เอา ไม่เป็น ไม่ยึด
สิ่งที่ชื่นชอบ: ทุกเล่มของท่านพุทธทาส
อายุ: 32
ที่อยู่: สงขลา

 ข้อมูลส่วนตัว


เมื่อท่านผ่าน 1 เดือนนี้มาได้ ก็ขอให้พักสัก 2-3 วัน เอาช่วงวันหยุดยาวนี้แหละ พักสักหน่อย ไปทำสิ่งอะไรก็ได้ที่เคยอยากทำแต่ถูกกำหนดให้งดมาตลอด ลองทำดูและสังเกตดู แต่อย่าลืมว่า ห้ามผิดศีล ศีลนี้ต้องรักษาไว้
สิ่งสำคัญอย่างหนึ่งคือ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ขอให้กำหนดรู้ พอใจไม่พอใจขอให้รู้ ถ้ารู้สึกอยากมากที่จะบอกเล่าสิ่งที่เกิดจากการฝึกนี้แก่ผู้อื่น(โม้) ก็ขอให้กำหนดรู้และวางความอยากนั้นเสีย ความสงสัยก็เช่นกัน ยิ่งอยากถาม ก็ให้รู้และวางให้ได้ ยิ่งเจอคนที่คิดว่า เขาต้องตอบคำถามเราได้แน่ ก็ให้รู้และวางความอยากอันมากมายและหนักอึ้งนั้นให้ได้ รู้ได้ไม่สำคัญเท่าวางได้ ขอให้พยายาม

เมื่อหมดระยะพัก ก็เริ่มฝึกภาพต่อไป เอาภาพที่3นี้ ซ้อนเก็บไว้หลังสุด

.....................................................
วงว่างยงอยู่ยั้ง อนันตกาล
ในถิ่นที่ทุกสถาน แหล่งหล้า
ยึดมั่นไป่พบพาน ประจักษ์
ยามปล่อยหยุดไขว่คว้า ถึงได้โดยพลัน


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 02 ม.ค. 2012, 13:31 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 ต.ค. 2010, 10:42
โพสต์: 249

แนวปฏิบัติ: ไม่เอา ไม่เป็น ไม่ยึด
สิ่งที่ชื่นชอบ: ทุกเล่มของท่านพุทธทาส
อายุ: 32
ที่อยู่: สงขลา

 ข้อมูลส่วนตัว


ภาพที่4 เปลี่ยนนิสัย

ฝึกนานพอ ก็มีผล ดลใจสัตว์
ค่อยขจัด จิตร้าย กลายอ่อนไหว
ปราบวัวป่า อย่าประมาท ก่อนมั่นใจ
ผูกเชือกไว้ กับไม้ต้น คอยยลตาม
แนบไฟล์:
4.jpg
4.jpg [ 137.19 KiB | เปิดดู 5231 ครั้ง ]

สิ่งสำคัญในภาพนี้คือ ต้องฝึกนานพอ คำว่านานพอนี้กำหนดยาก ขอให้ทำ 3 เดือน ทำเหมือนภาพที่ผ่านๆมาแต่เพิ่มระยะเวลาเป็น 3 เดือน สิ่งที่จะเป็นตัวชี้วัด ตัวบ่งชี้ว่าท่านฝึกได้ผลก็คือ อุปนิสัยที่เปลี่ยนจากก้าวร้าวเป็นชอบช่วยเหลือ ไม่เบียดเบียนสิ่งใดๆแม้จะเล็กน้อย เช่น มด ยุง เป็นต้น

เนื่องจากสภาวะของโลกเปลี่ยนแปลงมาก จำเป็นต้องเร่งปฏิบัติ จึงมีสิ่งที่ขอให้ท่านลองทำคือ
ในเดือนสุดท้ายให้เลิกทำสิ่งที่ท่านทำเสมอเพราะเหตุผลบางอย่าง เช่น การบูชาเจ้าที่เจ้าทาง การวิงวอนสิ่งศักดิ์ เป็นต้น ถ้าท่านมีความกลัวเกิดขึ้นขอให้กำหนดรู้ และใช้มือตบหน้าอกเบาๆพร้อมกับพูดว่า พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ อยู่ในนี้ อยู่ให้กายที่ยาวประมาณ 1 วา หนาประมาณ 1 คืบนี้ ถ้าต้องตายจากการเว้นการกระทำดังกล่าว ก็ยอม ตายไปพร้อมกับพระรัตนตรัยจะกลัวอะไรอีก ลองทำดู เดือนเดียวเอง แต่ไม่ต้องไปยุ่งกับคนอื่น ทำที่ใจเราเท่านั้น

เป็นกำลังใจให้กัลยาณมิตรทุกท่าน

.....................................................
วงว่างยงอยู่ยั้ง อนันตกาล
ในถิ่นที่ทุกสถาน แหล่งหล้า
ยึดมั่นไป่พบพาน ประจักษ์
ยามปล่อยหยุดไขว่คว้า ถึงได้โดยพลัน


แก้ไขล่าสุดโดย โกเมศวร์ เมื่อ 26 ส.ค. 2013, 23:50, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง

โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 02 เม.ย. 2012, 09:09 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 ต.ค. 2010, 10:42
โพสต์: 249

แนวปฏิบัติ: ไม่เอา ไม่เป็น ไม่ยึด
สิ่งที่ชื่นชอบ: ทุกเล่มของท่านพุทธทาส
อายุ: 32
ที่อยู่: สงขลา

 ข้อมูลส่วนตัว


การได้ระลึกถึงสิ่งใดอยู่สม่ำเสมอ เป็นอุบายให้เจริญสติ
การดูจิต บางครั้งจะลำบาก คือ แยกยากว่าที่รู้นั้น มันจริงหรือหลอก
ดังนั้น เมื่อรู้สึกว่าแปลกๆ มันแปลกๆ ให้กลับไปรู้สึกที่กาย
การรู้กายนี้ มันซื่อ ไม่ลวงหลอก ให้รู้ที่กายไว้เมื่อเริ่มไม่แน่ใจในการปฏิบัติ อาจโดยวิธีรู้การเคลื่อนไหว การหายใจ การกะพริบตา เป็นต้น

ตลอด 3 เดือนที่ผ่านมา เมื่อท่านกดข่มความอยากไว้ มันจะดิ้นรนหาทางสนองความอยาก นั่นเป็นโอกาสให้ท่านได้เห็นพฤติกรรมของจิต แต่ให้ระวัง เมื่อรู้อะไรสิ่งนั้นอาจเป็นอุปสรรค
แต่เมื่อเห็นว่า มันเป็นอุปสรรค เท่ากับว่า ท่านได้เห็นทางที่จะปฏิบัติต่อไป
ตัวอย่างเช่น ท่านมีความรู้ขึ้นมาว่า "อ้าว แท้จริงวันเวลาเป็นสิ่งสมมตินี่นา" อันนี้ยังจริงอยู่ แต่อาจมีความคิดเข้ามาครอบงำว่า "งั้นเราก็ไม่จำเป็นต้องรอให้ครบที่กำหนดไว้ 90 วันสิ เพราะมันเป็นสิ่งที่เนื่องกันไป ไม่รู้จะนับตรงไหนเป็นวัน" อันหลังนี้เป็นอะไรที่จ้องทำลายความเพียร ขอให้รู้ทัน ตอนนี้ยังจำเป็นต้องฝึก อย่าไปเชื่อคำยุยงอันหลังนั้น

นอกจากนี้ เมื่อรู้อะไรมากขึ้น มันอาจมีความอยากที่จะบอกกล่าวแก่ผู้อื่น อยากเขียนหนังสือ เป็นต้น
ขอให้อดทน อย่าเพิ่งทำ ยังไม่ใช่เวลานี้ ไม่งั้นสิ่งที่เริ่มได้ที่จะพังเสียหมด ให้อดทนไว้

พักสัก 3-4 วัน อยากทำอะไรก็ทำ แต่ห้ามเบียดเบียนตนเอง ผู้อื่นหรือสัตว์อื่น และอย่าให้เสียหน้าที่การงาน

.....................................................
วงว่างยงอยู่ยั้ง อนันตกาล
ในถิ่นที่ทุกสถาน แหล่งหล้า
ยึดมั่นไป่พบพาน ประจักษ์
ยามปล่อยหยุดไขว่คว้า ถึงได้โดยพลัน


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 02 เม.ย. 2012, 09:59 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 ต.ค. 2010, 10:42
โพสต์: 249

แนวปฏิบัติ: ไม่เอา ไม่เป็น ไม่ยึด
สิ่งที่ชื่นชอบ: ทุกเล่มของท่านพุทธทาส
อายุ: 32
ที่อยู่: สงขลา

 ข้อมูลส่วนตัว


ผ่านการฝึกมาระยะนึงแล้ว ลองทำแบบนี้ดู

ฟังเพลงนี้ http://www.youtube.com/watch?v=fnv5yHSk-mk
จากนั้น ให้ฟังซ้ำอีกครั้ง แต่ให้ "แทนคำว่าเธอด้วยธรรม"

สุดท้ายลองฟังเพลงนี้ https://www.youtube.com/watch?v=4wdkhztdXmo
แล้วลองถามตัวเองดูว่า ใจสู้หรือเปล่า
ถ้าคำตอบมันออกมาจากข้างในว่า สู้โว้ย ตรูสู้โว้ย จะไม่ยอมแพ้อีกต่อไปแล้ว
อันนี้ใช้ได้ ตะโกนจากข้างในออกมาทั้งน้ำตานั่นแหละ เริ่มใช้ได้แล้ว

ให้สังเกตสิ่งที่เกิดขึ้น สิ่งที่เกิดขึ้นนี้อาศัยปัจจัยเพื่อก่อเกิด
สุดท้ายก็ดับไป หายไป ขอให้กำหนดรู้

"สิ่งใดมีการเกิดขึ้น สิ่งนั้นย่อมดับไปเป็นธรรมดา"

สัพเพ สังขารา อนิจจา
สัพเพ สังขารา ทุกขา
สัพเพ ธัมมา อนัตตา

.....................................................
วงว่างยงอยู่ยั้ง อนันตกาล
ในถิ่นที่ทุกสถาน แหล่งหล้า
ยึดมั่นไป่พบพาน ประจักษ์
ยามปล่อยหยุดไขว่คว้า ถึงได้โดยพลัน


แก้ไขล่าสุดโดย โกเมศวร์ เมื่อ 25 ก.ค. 2015, 01:14, แก้ไขแล้ว 2 ครั้ง.

โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 03 เม.ย. 2012, 13:00 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 14 มี.ค. 2012, 17:36
โพสต์: 210


 ข้อมูลส่วนตัว


:b8: :b8: :b8: :b8: :b8:

.....................................................
กระบี่อยู่ที่ใจ : เมตตาธรรมค้ำจุนโลก


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 06 เม.ย. 2012, 10:40 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 ต.ค. 2010, 10:42
โพสต์: 249

แนวปฏิบัติ: ไม่เอา ไม่เป็น ไม่ยึด
สิ่งที่ชื่นชอบ: ทุกเล่มของท่านพุทธทาส
อายุ: 32
ที่อยู่: สงขลา

 ข้อมูลส่วนตัว


นำภาพที่ 4 ซ้อนไว้หลังสุด แล้วพิจารณาภาพต่อไป

ภาพที่5 ฝึกราบคาบ

ใต้พฤกษ์พุ่ม ลุ่มธาร ที่เชิงเขา
ปล่อยวัวเจ้า เที่ยวได้ ไม่ต้องล่าม
ครั้นเย็นย่ำ จะคืนเหย้า เข้าเขตคาม
มีวัวตาม ต้อยติด สนิทใจ
แนบไฟล์:
5.jpg
5.jpg [ 124.41 KiB | เปิดดู 5231 ครั้ง ]

การฝึกในช่วงนี้ ให้ใช้ชีวิตตามปกติ ทำหน้าที่อย่างเต็มความสามารถ อยากทำอะไรก็ทำ แต่มีข้อแม้ว่า
1) ต้องไม่เบียดเบียนตนเอง ผู้อื่นและสัตว์อื่น
2) ห้ามเปิดไปดูภาพถัดไป จนกว่าจะครบ 2 เดือน

ในขณะที่ใช้ชีวิตนั้น เมื่อรู้สึกว่ากำลังเพลินกับสิ่งใด ให้ออกมาเสีย ให้หยุดทำ แล้วสังเกตจิตใจในขณะนั้น

ตัวอย่างเช่น ชอบดูละคร วันนี้ละครเรื่องนี้กำลังจะจบ เป็นตอนจบ เีราอยากดูมาก ก็เลยดู ขณะที่ดูก็สนุก ลุ้นมาก "ทันใดนั้น ก็รู้สึกตัวว่าเพลิน ว่าติด ไม่อยากทำอย่างอื่น" จังหวะนั้นแหละ ให้ออกมา ให้เลิกดูเลย แล้วมาสังเกตว่า จิตใจเราเป็นอย่างไร มันพยายามมากมายเพียงไรเพื่อให้ได้กลับไปดู และเราใช้วิธีใดเพื่อไม่ให้มันกลับไปดู ขอให้ลองทำดู เลือกกิจกรรมที่ไม่รบกวนใคร ทำแล้วไม่มีใครเดือดร้อน อะไรที่ตัดใจได้ยาก สิ่งนั้นแหละเหมาะสมที่จะเพิ่มกำลังปัญญาถ้าตัดมันได้ แต่ถ้ายอมแพ้มัน ก็ต้องวนเวียนกันอีกนาน

.....................................................
วงว่างยงอยู่ยั้ง อนันตกาล
ในถิ่นที่ทุกสถาน แหล่งหล้า
ยึดมั่นไป่พบพาน ประจักษ์
ยามปล่อยหยุดไขว่คว้า ถึงได้โดยพลัน


แก้ไขล่าสุดโดย โกเมศวร์ เมื่อ 26 ส.ค. 2013, 23:51, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง

โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 10 เม.ย. 2012, 22:07 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 14 มี.ค. 2012, 17:36
โพสต์: 210


 ข้อมูลส่วนตัว


โกเมศวร์ เขียน:
ปฏิบัติจนตัวรู้ รู้สิ่งที่ถูกรู้ อยู่เสมอ
สุดท้ายปล่อยวางตัวรู้เสีย ก็จบ พอกันที!

:b8: :b8: :b8: :b8: :b8:

.....................................................
กระบี่อยู่ที่ใจ : เมตตาธรรมค้ำจุนโลก


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 12 เม.ย. 2012, 14:09 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับสูงสุด
สมาชิกระดับสูงสุด
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 เม.ย. 2010, 08:10
โพสต์: 2830

แนวปฏิบัติ: ขันธ์5ด้วยการสังเกตุ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ และอินทรีย์22
สิ่งที่ชื่นชอบ: พระสุตตันตปิฎก
อายุ: 0
ที่อยู่: ระยอง อุบลราชธานี

 ข้อมูลส่วนตัว


อ้างคำพูด:
ตัวอย่างเช่น ชอบดูละคร วันนี้ละครเรื่องนี้กำลังจะจบ เป็นตอนจบ เีราอยากดูมาก ก็เลยดู ขณะที่ดูก็สนุก ลุ้นมาก "ทันใดนั้น ก็รู้สึกตัวว่าเพลิน ว่าติด ไม่อยากทำอย่างอื่น" จังหวะนั้นแหละ ให้ออกมา ให้เลิกดูเลย แล้วมาสังเกตว่า จิตใจเราเป็นอย่างไร มันพยายามมากมายเพียงไรเพื่อให้ได้กลับไปดู และเราใช้วิธีใดเพื่อไม่ให้มันกลับไปดู ขอให้ลองทำดู เลือกกิจกรรมที่ไม่รบกวนใคร ทำแล้วไม่มีใครเดือดร้อน อะไรที่ตัดใจได้ยาก สิ่งนั้นแหละเหมาะสมที่จะเพิ่มกำลังปัญญาถ้าตัดมันได้ แต่ถ้ายอมแพ้มัน ก็ต้องวนเวียนกันอีกนา


เป็นอุบายที่ดีมากครับ

.....................................................
อย่าท้อถอยต่อการปฏิบัติ อย่าปล่อยให้ความขุ่นเคืองเข้าแทรก สร้างพลังด้วยคำสอนของพระพุทธเจ้า รำลึกและตอบแทนพระคุณมารดา และบิดา มองโลกด้วยใจเป็นกลาง ระลึกเสมอว่าเรายังด้อยปัญญาหากยังไม่ได้ปัญญา


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 04 มิ.ย. 2012, 11:30 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 ต.ค. 2010, 10:42
โพสต์: 249

แนวปฏิบัติ: ไม่เอา ไม่เป็น ไม่ยึด
สิ่งที่ชื่นชอบ: ทุกเล่มของท่านพุทธทาส
อายุ: 32
ที่อยู่: สงขลา

 ข้อมูลส่วนตัว


เวลาในช่วงที่ปล่อยให้ใช้ชีวิตตามปกตินั้น มักจะทำให้รู้สึกว่า ผ่านไปเร็ว เมื่อเทียบกับช่วงที่ห้ามไม่ให้ทำนั่นทำนี่ มันเป็นแค่ความรู้สึกลมๆแล้งๆ แต่อาจแรงพอที่จะทำให้ทุกข์ได้ เป็นอะไรที่คิดไปเอง แล้วทุกข์เอง

นอกจากนี้ ระหว่างใช้ชีวิตอาจมีความรู้สึกไม่พอใจคนนั้น สิ่งนั้น ทำไมเขาทำอย่างนั้น ทำไมเขาไม่ทำอย่างนี้ อันนี้ให้กำหนดรู้ว่า ไม่พอใจ
การที่ยังไม่พอใจ แสดงว่า ยังมีอะไรที่เราพอใจอยู่ แต่ไม่ไ้ด้สิ่งนั้น ก็เลยแสดงอาการไม่พอใจออกมาให้เห็น
ในทางกลับกัน ถ้าเราพอใจอะไรโดยไม่รู้สึกตัว ก็แน่นอนว่าจะต้องเจอกับความไม่พอใจเมื่อพลัดพรากจากสิ่งนั้น เพียงแต่ความพอใจนั้นเห็นยากกว่าไม่พอใจ เนื่องจากมันเพลิน

ความเพลิน นั้นทำให้มองไม่เห็นปัญหา ยิ่งไปให้ความเมตตากับความเพลิน ก็ยิ่งไปกันใหญ่ ทำให้เนิ่นช้า มีแต่สติเท่านั้น ที่จะช่วยเตือนว่า นี่กำลังเพลิน

ท่านพุทธทาสแต่งกลอนไว้ คิดว่ามีประโยชน์ จึงนำมาแสดงไว้ ถ้าคำผิดเพี้ยนไปจากของเดิม ก็ขออภัย
ท่านกล่าวว่า

วางจิตไว้ มิให้ หลงยึดมั่น
ทุกสิ่งอัน ไว้เพื่อ เหยื่อตัณหา
มีสติ ปล่อยมัน ทันเวลา
เห็นธรรมดา ไม่ยึดมั่น สิ่งอันใด

กลอนบทนี้แนะนำวิธีปฏิบัติต่อสิ่งต่างๆ ที่เข้ามา ไม่ว่าทางตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ
ตราบใดที่ยังเห็นธรรมดาไม่ได้ ก็ต้องทำกันต่อไป

กลอนต่อเนื่องบทถัดมา ท่านพุทธทาสกล่าวถึงผลที่เกิดตามมาจากการปฏิบัติดังในกลอนบทแรกไว้ดังนี้

ว่างจากความ ยึดมั่น เช่นนั้นแล้ว
จิตผ่องแผ้ว ประภัสสร สุดแจ่มใส
สิ้นกิเลส เผาลน พ้นจากไฟ
ทุกข์ไรไร ว่างหมด สุดงดงาม

นี่เป็นผลในเบื้องต้นของการปฏิบัติ

เอาแผ่นภาพที่5 นี้ซ้อนเก็บไว้หลังสุด แล้วพักสัก 3-4 วัน อยากทำอะไรก็ทำ แต่อย่าผิดศีลและอย่าให้เสียหน้าที่การงาน จากนั้นค่อยฝึกภาพถัดไป

.....................................................
วงว่างยงอยู่ยั้ง อนันตกาล
ในถิ่นที่ทุกสถาน แหล่งหล้า
ยึดมั่นไป่พบพาน ประจักษ์
ยามปล่อยหยุดไขว่คว้า ถึงได้โดยพลัน


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 มิ.ย. 2012, 09:42 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 ต.ค. 2010, 10:42
โพสต์: 249

แนวปฏิบัติ: ไม่เอา ไม่เป็น ไม่ยึด
สิ่งที่ชื่นชอบ: ทุกเล่มของท่านพุทธทาส
อายุ: 32
ที่อยู่: สงขลา

 ข้อมูลส่วนตัว


ภาพที่ 6 : หมดปัญหา

วัวหมอบนอน ในลานทุ่ง ไม่ยุ่งจิต
ไม่มีกิจ การฝึก ฝืนนิสัย
หนุ่มก็พัก ผ่อนกาย สบายใจ
เป่าขลุ่ยไพ เราะล้ำ ฉ่ำซึ้งจริง
แนบไฟล์:
6.jpg
6.jpg [ 124.63 KiB | เปิดดู 5231 ครั้ง ]

ภาพนี้ให้ฝึก 3 เดือน การฝึกในช่วงนี้คือ ให้หยุดอ่านธรรมะทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นหนังสือ กระดานอภิปราย วงchat ข้อมูลในinternet เป็นต้น กิจกรรมอื่นทำได้ตามปกติแต่ต้องไม่ผิดศีลและไม่เสียหน้าที่การงาน

สมมุติว่าไปร้านหนังสือ เห็นหนังสือธรรมะเล่มใหม่น่าอ่านมาก หยิบมาดูจะเปิดอ่าน ขอให้รู้สึกตัว อย่าเปิดอ่าน ถ้าอยากซื้อเก็บก็อย่าเพิ่งซื้อ รอให้ผ่าน 3 เดือนนี้ไปก่อน แล้วพยายามสังเกตจิตใจเราเอง มันว้าวุ่นอย่างไร ตอนไม่มีอาการอย่างนั้นมันเป็นอย่างไร ดูใจเราไว้

ถ้าเวลามีเหลือมาก ก็ให้ทำงาน เก็บกวาดเช็ดถูบ้าน จัดบ้าน แต่งสวน พาลูกไปเดินเล่น ดูแลครอบครัว

ถ้าเวลายังเหลืออีก งานบ้านก็ทำหมดแล้ว หน้าที่รับผิดชอบก็ทำหมดแล้ว ก็ให้ไปช่วยเหลือสังคม เป็นกลุ่มจิตอาสา ทำประโยชน์ให้ผู้อื่นโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน เช่น ไปเก็บขยะในสวนสาธารณะ ไปช่วยเหลือคนชรา เด็กด้อยโอกาส ผู้ป่วยยากไร้ เป็นต้น

ถ้าจิตใจฟุ้งซ่านมาก ให้เอามือตบหน้าอกเบาๆ พระรัตนตรัยอยู่ในนี้ ตายเป็นตาย บ้าเป็นบ้า ในสมัยพุทธกาลยังไม่มีหนังสือ เขายังอยู่กันได้ ปัจจุบันคนอ่านหนังสือไม่ออกก็มีมาก ไม่เห็นเขาจะเป็นอะไร ทนให้ได้ 3 เดือน แล้วค่อยว่ากันใหม่ ขอให้อดทน

.....................................................
วงว่างยงอยู่ยั้ง อนันตกาล
ในถิ่นที่ทุกสถาน แหล่งหล้า
ยึดมั่นไป่พบพาน ประจักษ์
ยามปล่อยหยุดไขว่คว้า ถึงได้โดยพลัน


แก้ไขล่าสุดโดย โกเมศวร์ เมื่อ 26 ส.ค. 2013, 23:55, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง

โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 07 ก.ย. 2012, 12:15 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 ต.ค. 2010, 10:42
โพสต์: 249

แนวปฏิบัติ: ไม่เอา ไม่เป็น ไม่ยึด
สิ่งที่ชื่นชอบ: ทุกเล่มของท่านพุทธทาส
อายุ: 32
ที่อยู่: สงขลา

 ข้อมูลส่วนตัว


เมื่อมีการกำหนดห้ามมากเกินไป จะทำให้เกิดความวุ่นวายใจ นั่นเป็นสิ่งที่ท่านต้องกำหนดรู้

ในทางตรงข้าม ถ้าไม่กำหนดใดๆเลย ปล่อยใ้ห้ทำทุกอย่าง บางครั้งมันเพลิน จนมองไม่เห็นอะไร

ดังนั้น ต้องกลางๆ เลือกวิธีปฏิบัติที่กลางๆ ไม่ตึงจนรบกวนการมีชีวิตของตนเองและผู้อื่น ในขณะเดียวกันก็ไม่หย่อนจนเกินไป

วัวในภาพนี้เริ่มสังเกตเห็นเสียงขลุ่ยที่เกิดจากลำไผ่(แทนความว่าง) และหายไปในอากาศ (แทนความว่าง)

ความผิดปกติในใจ ไม่ว่าจะเป็นความพอใจหรือไม่พอใจก็เช่นกัน มันเกิดขึ้นชั่วคราว ตั้งอยู่ได้ไม่นาน แล้วดับไป

สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นเป็นทุกข์
สิ่งใดเป็นทุกข์ สิ่งนั้นควรหรือที่จะถือว่าเรา ว่าของเรา ว่าเป็นเรา

พักสัก 7 วัน อยากทำอะไรก็ทำแต่อย่าผิดศีลและอย่าเพิ่งเปิดไปดูภาพถัดไป

.....................................................
วงว่างยงอยู่ยั้ง อนันตกาล
ในถิ่นที่ทุกสถาน แหล่งหล้า
ยึดมั่นไป่พบพาน ประจักษ์
ยามปล่อยหยุดไขว่คว้า ถึงได้โดยพลัน


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 08 ก.ย. 2012, 21:21 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 ต.ค. 2010, 10:42
โพสต์: 249

แนวปฏิบัติ: ไม่เอา ไม่เป็น ไม่ยึด
สิ่งที่ชื่นชอบ: ทุกเล่มของท่านพุทธทาส
อายุ: 32
ที่อยู่: สงขลา

 ข้อมูลส่วนตัว


20,000 วัน

ชีวิตนี้เรามีเวลากันแค่ไหน?

วันนี้เราควรใช้ชีวิตกันอย่างไร?

ลองฟังเพลงนี้ดู

http://www.youtube.com/watch?v=kkdZgTtybjI

เพราะวันนี้จะถูกใช้ไปอีก 1 วัน จากชีวิตที่แสนสั้นไม่ได้ยืดยาว
ทั้งที่จริงเรามาที่นี่กันแค่เพียงชั่วคราว อีกไม่นานก็คงต้องลาจากไป

.....................................................
วงว่างยงอยู่ยั้ง อนันตกาล
ในถิ่นที่ทุกสถาน แหล่งหล้า
ยึดมั่นไป่พบพาน ประจักษ์
ยามปล่อยหยุดไขว่คว้า ถึงได้โดยพลัน


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 15 ก.ย. 2012, 22:13 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 ต.ค. 2010, 10:42
โพสต์: 249

แนวปฏิบัติ: ไม่เอา ไม่เป็น ไม่ยึด
สิ่งที่ชื่นชอบ: ทุกเล่มของท่านพุทธทาส
อายุ: 32
ที่อยู่: สงขลา

 ข้อมูลส่วนตัว


นำภาพที่ 6 ซ้อนเก็บไว้หลังสุด แล้วเริ่มฝึกภาพต่อไป

ภาพที่7: วางมือหมด

พริ้วสายธาร ผ่านทิว หลิวแดดร่ม
แสงฟ้าพรม ผืนหญ้า หนาหนั่นยิ่ง
วัวดื่มน้ำ เล็มหญ้า ผาสุกจริง
หนุ่มหลับพิง อิงหิน สิ้นกังวล
แนบไฟล์:
7.jpg
7.jpg [ 118.12 KiB | เปิดดู 5231 ครั้ง ]

ให้ทบทวนสิ่งที่ได้เรียนรู้จากการฝึกทั้ง 6 ภาพที่ผ่านมา
แล้วสรุปเป็นหลักการดำเนินชีวิตต่อไปจากนี้
เราควรจะใช้ชีวิตอย่างไร เพื่อให้ทุกข์แต่น้อยหรือทุกข์ไม่เป็น และไม่เสียหน้าการงานที่รับผิดชอบ
ลองทำดูและสังเกตดูประมาณ 6 สัปดาห์ครับ

กติกาเดิมห้ามผิดศีลและห้ามเปิดไปดูภาพถัดไป

.....................................................
วงว่างยงอยู่ยั้ง อนันตกาล
ในถิ่นที่ทุกสถาน แหล่งหล้า
ยึดมั่นไป่พบพาน ประจักษ์
ยามปล่อยหยุดไขว่คว้า ถึงได้โดยพลัน


แก้ไขล่าสุดโดย โกเมศวร์ เมื่อ 26 ส.ค. 2013, 23:57, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง

โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 01 พ.ย. 2012, 10:22 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 ต.ค. 2010, 10:42
โพสต์: 249

แนวปฏิบัติ: ไม่เอา ไม่เป็น ไม่ยึด
สิ่งที่ชื่นชอบ: ทุกเล่มของท่านพุทธทาส
อายุ: 32
ที่อยู่: สงขลา

 ข้อมูลส่วนตัว


ต้องมีหลักให้พักพิงเพื่อสามารถใช้ชีวิตได้ตามปกติ

หลักที่ว่านี้ต้องแข็งแรงมั่นคง สงบเย็น ไม่หวั่นไหวต่อสิ่งใดๆ ช่วยให้รอดได้ในทุกกรณี

เมื่อเราตามดูตามสังเกตพฤติกรรมของจิตในแต่ละขณะๆ จะเห็นว่าบางขณะก็ปกติสบายใจดี แต่พอมีอะไรมากระทบทางตา หู จมูก ลิ้น กายสัมผัส หรือผุดขึ้นในใจ มันก็อาจปั่นป่วนขึ้นมาได้ ขอให้รู้

เมื่อมันเริ่มปั่นป่วนก็ให้รู้ เมื่อกำลังปั่นป่วนเต็มที่ก็ให้รู้ เมื่อมันเริ่มจางคลายก็ให้รู้ เมื่อมันกลับสู่ภาวะปกติแล้วก็ให้รู้ ให้รู้อยู่อย่างนี้

ในระหว่างที่มันปั่นป่วนวุ่นวายใจอยู่นั้น ให้สำรวมระวังการกระทำทางกายและวาจาให้มาก การกระทำใดๆออกไปในระหว่างนั้นมีโอกาสผิดพลาดหรือกระทบกระทั่งกันได้มาก ให้กำหนดรู้ สังเกตดูความวุ่นวายปั่นป่วนในใจนั้น จะเห็นว่ามันอยู่ได้ไม่ตลอด เป็นธรรมดาของมันอย่างนั้น แต่ถ้ายังไม่สามารถทนดูมันได้ ก็ให้ดึงมารู้ที่กาย พอมารู้ที่กายเช่น การขยับ การกะพริบตา นิ้วถูกัน เป็นต้น มันก็จะไม่สนใจอารมณ์นั้น เมื่อใดที่สามารถทนดูได้แล้ว ก็ทนไปดูไป ไม่ต้องแทรกแซง ก็จะเห็นความเป็นจริง

ปีนึงนี้ แป๊บเดียวจริงๆ หวังว่าจะมีเวลาอีกสักแป๊บ

อีก 5-7 วัน ให้เปิดไปดูภาพถัดไป

.....................................................
วงว่างยงอยู่ยั้ง อนันตกาล
ในถิ่นที่ทุกสถาน แหล่งหล้า
ยึดมั่นไป่พบพาน ประจักษ์
ยามปล่อยหยุดไขว่คว้า ถึงได้โดยพลัน


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 06 พ.ย. 2012, 14:36 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 ต.ค. 2010, 10:42
โพสต์: 249

แนวปฏิบัติ: ไม่เอา ไม่เป็น ไม่ยึด
สิ่งที่ชื่นชอบ: ทุกเล่มของท่านพุทธทาส
อายุ: 32
ที่อยู่: สงขลา

 ข้อมูลส่วนตัว


นำภาพที่7 ซ้อนไว้หลังสุด แล้วเริ่มพิจารณาภาพต่อไป

ภาพที่8: หมดลักษณะสมมุติ

เมฆขาวคลุม ร่างวัว เปลี่ยนตัวขาว
หนุ่มถึงคราว โปร่งใจ ไร้มัวหม่น
จันทร์ส่องเมฆ เสกสีขาว พราวสกล
ต่างเปลี่ยนตน ไปตามกฏ บทจร

แนบไฟล์:
8.jpg
8.jpg [ 130.88 KiB | เปิดดู 5231 ครั้ง ]


ความไม่พอใจที่เกิดขึ้นคือปัญหา แต่ยิ่งไม่พอใจที่มันเกิดจนไปพยายามดับมัน กลับกลายจะทำให้ปัญหาลุกลาม

การฝึึกในช่วงนี้คือ ลองไม่พยายามดับมัน โดยทำดังนี้
เมื่อความไม่พอใจเกิดขึ้น ให้นึกถึงคำบริกรรมต่อไปนี้

เมตตายะ ภิกขะเว เจโตวิมุตติยา

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เมตตาอันเป็นไปเพื่อความหลุดพ้นแห่งจิตนี้ อันบุคลบำเพ็ญจนคุ้นแล้วทำให้มากแล้ว ย่อมมีอานิสงส์ สิบเอ็ดประการ
อานิสงส์สิบเอ็ดประการ อะไรบ้าง

(๑) (ผู้เจริญเมตตาจิตนั้น) หลับอยู่ก็เป็นสุขสบาย
(๒) ตื่นขึ้นก็เป็นสุขสบาย
(๓) ไม่ฝันร้าย
(๔) เป็นที่รักของเหล่ามนุษย์ทั้งหลาย
(๕) เป็นที่รักของเหล่าอมนุษย์ทั่วไป
(๖) เทวดาย่อมคุ้มครองรักษา
(๗)ไฟก็ดี ยาพิษก็ดี ศัตราก็ดี ย่อมทำอันตรายไม่ได้
(๘) จิตย่อมเป็นสมาธิได้โดยเร็ว
(๙) ผิวหน้าย่อมผ่องใส
(๑๐) เป็นผู้ไม่ลุ่มหลง ทำกาลกิริยาตาย
(๑๑) เมื่อยังไม่บรรลุคุณวิเศษอันยิ่งๆขึ้นไป ย่อมเป็นผู้เข้าถึงพรหมโลกแล

ระหว่างนั้นก็สังเกตความไม่พอใจที่กำลังเกิดขึ้น ให้ท่องในใจไปจนกว่าจะสังเกตเห็นว่าความไม่พอใจหายไป ระหว่างนี้ให้สำรวมการกระทำทางกายและวาจาให้ดี

เมื่อชำนาญขึ้น ก็ไม่จำเป็นต้องใช้คำบริกรรมอีก

พยายามทำทุกครั้งที่ความไม่พอใจเกิดขึ้น
ภาพนี้ให้ฝึก 2 เดือน

.....................................................
วงว่างยงอยู่ยั้ง อนันตกาล
ในถิ่นที่ทุกสถาน แหล่งหล้า
ยึดมั่นไป่พบพาน ประจักษ์
ยามปล่อยหยุดไขว่คว้า ถึงได้โดยพลัน


แก้ไขล่าสุดโดย โกเมศวร์ เมื่อ 26 ส.ค. 2013, 23:58, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง

แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 64 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2, 3, 4, 5  ต่อไป

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 13 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร