กรรมฐาน (กรรม+ฐาน) แปลว่า ที่ตั้งแห่งการทำงานของจิต หรือ ที่ให้จิตทำงาน

มีความหมายเป็นทางการว่า สิ่งที่ใช้เป็นอารมณ์ในการเจริญภาวนา หรือ อุปกรณ์ในการฝึกอบรมจิต

หรือ อุบาย หรือ กลวิธีเหนี่ยวนำสมาธิ

พูดง่ายๆว่า สิ่งที่เอามาให้จิตกำหนด จิตจะได้มีงานทำเป็นเรื่องเป็นราว สงบอยู่ที่ได้ ไม่เที่ยวเล่นเตลิด

หรือ เลื่อนลอยฟุ้งซ่านไปอย่างไร้จุดหมาย

เฉพาะในกรณีนี้ ก็คือสิ่งที่เอามาให้จิตกำหนดเพื่อชักนำให้เกิดสมาธิ หรือ อะไรก็ได้ที่พอจิต

กำหนดจับเข้าแล้ว จะชักนำจิตให้แน่วแน่อยู่กับมันจนเป็นสมาธิได้เร็วและมั่นคง

พูดให้สั้นที่สุดว่า สิ่งที่ใช้ฝึกสมาธิ

หากโยคี ใช้ลมหายใจเข้า-ออก เป็นอารมณ์ให้จิตกำหนด ลมหายใจเข้า-ออก ก็เรียกว่า กรรมฐาน

โยคีใช้ท้องพอง-ท้องยุบ เป็นอารมณ์ให้จิตกำหนด ท้องพอง-ท้องยุบ ก็เรียกว่า กรรมฐาน

หากโยคีใช้กสิณดิน เป็นต้น เป็นอารมณ์ให้จิตกำหนด กสิดินนั้น ก็เรียกว่า กรรมฐาน ฯลฯ

นี่คือความหมายคำว่า กรรมฐาน

ผู้มีเข้าใจกรรมฐานเพี้ยนอยู่ไม่น้อย คือเข้าใจว่า กรรมฐาน เป็นของศักดิ์สิทธิ์มีอภิหาริย์บันดาลอะไรได้ทุกอย่าง

เช่นผู้สอนรายนี้ ก็เข้าใจทำนองนั้น


http://video.sanook.com/%E0%B8%84%E0%B8 ... 0%B8%A2_(3)-397449-player.html

เมื่อเข้าใจผิดเสียแล้ว จะสอนจะปฏิบัติก็ผิดตามกันอย่างนั้น

จึงตั้งชื่อกรรมฐานที่เขาสอนนั้นว่า กรรมฐานปลุกพระ + กรรมฐานยิมนาสติก

นั่งสั่นๆเหมือนปลุกพระ หมุนตัวเป็นเกลียวเหมือนนักยิมนาสติก