อันนนี้ก็ไม่สมบูรณ์งับ

สาธุงับ

น ตาวตา ธมฺมธโร
ยาวตา พหุ ภาสติ
โย จ อปฺปมฺปิ สุตฺวาน
โย ธมฺมํ นปฺปมชฺชติ.
ส เว ธมฺมธโร โหติ
โย ธมฺมํ นปฺปมชฺชติ



บุคคลไม่ชื่อว่าเป็นบัณฑิต ด้วยเหตุเพียงที่พูดมาก
บุคคลผู้มีความเกษมไม่มีเวร ไม่มีภัย
เราเรียกว่า เป็นบัณฑิต

บุคคลไม่ชื่อว่าทรงธรรมด้วยเหตุเพียงที่พูดมาก
ส่วนผู้ใดฟังธรรมแม้น้อยแล้ว
ย่อมพิจารณาเห็นธรรมด้วยนามกาย
ไม่ประมาทธรรม
ผู้นั้นแล ชื่อว่าเป็นผู้ทรงธรรม






น เตน เถโร โหติ
เยนสฺส ปลิตํสิโร
ปริปกฺโก วโย ตสฺส
โมฆชิณฺโณติ วุจฺจติ.

ยมฺหิ สจฺจญฺจ ธมฺโม จ
อหึสา สญฺญโม ทโม
ส เว วนฺตมโล ธีโร
โส เถโรติ ปวุจฺจติ.



บุคคลไม่ชื่อว่าเป็นเถระ
เพราะเหตุที่มีผมหงอกบนศีรษะ
วัยของบุคคลนั้นแก่หง่อมแล้ว
บุคคลนั้นเรากล่าวว่า เป็นผู้แก่เปล่า

สัจจะ ธรรมะ อหิงสา
สัญญมะและทมะ มีอยู่ในผู้ใด
ผู้นั้นแลมีมลทินอันคายแล้ว เป็นนักปราชญ์
เราเรียกว่าเป็นเถระ





เจริญในธรรมค่ะ

พระพุทธเจ้าทรงเป็นยอดแห่งครู สอนสั้นๆ ก็ได้
สอนเป็นลำดับ จากง่ายไปหายากก็ได้
สอนจากในออกนออก (สังเคราะห์)
สอนจากนอกเข้าใน(วิเคราะห์)

สอนสมถะล้วนๆก็มี
สอนวิปัสสนาล้วนๆก็มี

สอนสมถะผสมวิปัสสนาก็มี

ฯลฯ

ไม่เชื่อลองไปวิเคราะห์เอาเองในพระสูตรครับ

ที่ผมชอบใจคือการสอนแบบกระตุ้นต่อมวิปัสสนาภาวนา ไม่ต้องมาถกเถียงกันเรื่อง สมถะ วิปัสสนา ฌาณ ญาณ เช่น

พาหิยะ เมื่อเธอเห็น จงสักแต่ว่า เห็น (เฉยลูกเดียว)

สัพเพสังขารา อนิจจา สัพเพสังขารา ทุกขา สัพเพธัมมา อนัตตา (ท้าพิสูจน์)

สัพเพธัมมา นาลัง อภินิเวสายะ (ธรรมทั้งปวงไม่ควรยึดมั่น ถือมั่น) (ปล่อยวาง)

อตีตังนานวาคเมยยะ นัปฏิกังเข อนาคตัง ปัจจุปันนันจะ โยธัมมัง ตัตถะ ตัตถะ วิปัสสติ อสังหิรัง อสังกุปปัง ตังวิธรามนุพูหะเย (สะสมความรู้ทันปัจจุบันอารมณ์)

บัณฑิตคือผู้ที่รู้ถูกต้อง และ ทำได้จริงในสิ่งที่รู้

ต้องกล่าว ว่า "อนัตตาธรรม เข้าใจว่า พระพุทธเจ้าสอนอย่างนี้"
เพราะ พระพุทธองค์ ไม่ได้สอนสมถะล้วน ไม่ได้สอนวิปัสสนาล้วน
และพระพุทธองค์ไม่เคยตรัสสอน กระตุ้นต่อมวิปัสสนา ที่ท่านคิดนึกไปเอง

การอ่านโปรดใช้วิจารณญาณ ในการอ่าน อ่านได้ไม่เกินวันละ 2 รอบ

คุณเช่นนั้น

จะเป็นอะไรหรือ

สวัสดีคุณ mes
เสพ เกิน ต่อมเกิน

สาธุค่ะ .....

อย่าเอาความเข้าใจของตนไปตู่พระผู้มีพระภาคเจ้าค่ะ

สาธุ

...ผู้ที่เจตนาศีล5บริสุทธิ์ขึ้นชื่อว่าปฏิบัติเข้าใกล้ความเป็นพระโสดาบัน...
...คือข้าพเจ้าเคยได้ฟังพระธรรมเทศนาท่านว่าไว้อย่างนี้...

...ข้าพเจ้าก็พยายามเจตนารักษาศีล5ให้บริสุทธิ์อยู่นะ...ก็ว่าน่าจะเข้าใกล้ตามบรรทัดแรกอ่ะนะ...
...ปริยัติไม่ได้เรียน...ปฏิบัติธรรมจากฟังพระธรรมเทศนาจากวิทยุของหลวงตามหาบัววัดป่าบ้านตาดค่ะ...
...ตอนหลังซึ้งในรสพระธรรม...จึงเริ่มมาศึกษาประวัติพระพุทธเจ้า...อื่นๆที่เป็นปริยัติค่ะ...

...ข้อรักษาศีลนี่แหละที่น่าจะเป็นหลักใหญ่ต้องเข้าใจวิธีรักษาว่าทำอย่างไรจะบริสุทธิ์...
...เพราะพระโสดาบันมีศีล5เป็นปกติคือท่านไม่ต้องฝืนใจรักษาก็บริสุทธิ์...ใครรู้บอกทีนะ...

...สิ่งที่ข้าพเจ้าคิดคือการปฏิบัติธรรมนี่แหละที่น่าจะเป็นบาทฐานไปสู่การบรรลุธรรมทั้งหลาย...
...และการศึกษาประวัติพระพุทธเจ้า คำสอน วิธีการปฏิบัติตามหลักคำสอน...
...วธีการให้ทานที่ถูกต้องก็น่าจะมีส่วนต่อการปฏิบัติธรรมมากเลย...
...คติธรรมประจำใจก็สำคัญต่อการปฏิบัติธรรม...ที่ควรยึดคือไม่เห็นแก่ตัว...
...มีหิริโอตัปปะเจตนารักษาศีลให้บริสุทธิ์คือไม่ล่วงศีล...สวดมนต์แผ่เมตตา...
...น่าจะต้องมีพรหมวิหารธรรม(เมตตา,กรุณา,มุทิตา,อุเบกขา)ด้วย...

...น่าจะเกี่ยวข้องกับมีความคิดเห็นที่ถูกต้องเป็นสัมมาทิฐิในวิธีปฏิบัติก่อนแหละ...
...รักษาศีลคือละชั่ว ทำดี ทำจิตใจให้ผ่องใส...แล้วปฏิบัติภาวนา...
...หมั่นทำบุญให้ทานสร้างกุศลเป็นประจำสม่ำเสมอ...
...สวดมนต์ไหว้พระ(ทำวัตรเช้า-เย็น)...
...สวดบทพิจารณากายาคตาสติ...
...กายาคตาสติพิจารณาธาตุ4ขันธ์5...

...ข้าพเจ้าอ่านเจอในหนังสือธรรมะ...หาชื่อหนังสือมาอ้างอิงไม่ได้จำเล่มไม่ได้...
...ความว่ามีพระภิกษุจำนวนหนึ่งขอให้พระพุทธเจ้าแสดงธรรมะตอบข้อสงสัยก่อนออกเดินทาง...
...แต่พระพทธเจ้าทรงตรัสให้เดินทางไปพบพระสารีบุตรให้แสดงธรรมะแก้ข้อสงสัยแทน...
...พระภิกษุเหล่านั้นถามวิธีปฏิบัติเพื่อการบรรลุธรรมตั้งแต่โสดาบัน สกิทาคา อนาคามี อรหันต์...
...ว่าควรพิจารณาสิ่งใด...พระสารีบุตรตอบแต่ละคำถามด้วยคำตอบเดียวกันคือให้พิจารณาขันธ์ 5...
...และย้ำอีกว่าแม้บรรลุความเป็นอรหันต์แล้วก็ต้องไม่หยุดพิจารณาในขันธ์5...ดังนี้แล...

สัก 1 ตัวอย่างก่อนนะครับ คำสอนของพระพุทธเจ้าเรื่องวิปัสสนาล้วนๆ

สัพเพธัมมา นาลัง อภินิเวสายะ

ธรรมทั้งปวง ไม่ควรยึดมั่นถือมั่น

พระดำรัสสั้นๆเท่านี้ บัณฑิต ย่อมจะต้องนำไป คิด พิจารณา วิตก วิจารณ์ ต่อ เช่น

ธรรมทั้งปวง หมายถึงอะไร

ไม่ควรยึดมั่นถือมั่น จะต้องทำอย่างไร ในภาคปฏิบัติ เช่นเมื่อนั่งขัดสมาธิ ตั้งกายตรงดำรงสติไว้ตรงหน้าดีแล้ว จะเจริญความไม่ยึดมั่นถือมั่นในสิ่งทั้งปวงต่อไปอย่างไร

ทั้งหมดนี้เป็นกระบวนการของการใช้ สติ ปัญญา ค้นหาความจริง วิธีปฏิบัติจริง อันเป็นเรื่องของวิปัสสนาภาวนา จึงอาจกล่าวว่า พุทธพจน์เพียงประโยกคเดียวได้กระตุ้นต่อมวิปัสสนาภาวนา ของบัณฑิต ผู้ได้ยินข้อธรรมสั้นๆนั้น

อีกตัวอย่างของการสอนวิปัสสนาล้วนๆ เช่น

พาหิยะ เมื่อเธอเห็น จงสักแต่ว่าเห็น

ที่เหลือเป็นเรื่องที่พระพาหิยะจะต้องคิดค้น พิจารณาต่อไป ซึ่งนั่นก็เป็นเรื่องของการเจริญปัญญา วิปัสสนาภาวนา

การวิเคราะห์ ข้อธรรมคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพื่อค้นหา ประเด็น จับประเด็น จับหลัก จับหัวใจ และเทคนิคการปฏิบัติจริงออกมาให้ได้

หรืออาจกล่าวว่า การเรียนปริยัติ จดจำ คัดเลือก คัดลอกปริยัติ ข้อธรรมอันวิเศษในพระสูตรมากล่าวนั้น มิใช่เรื่องยากมากนัก

แต่การวิเคราะห์ข้อธรรมคำสอนของพระพุทธองค์เพื่อนำไปสู่การปฏิบัติจริงนั้น มิใช่เรื่องง่าย หากจะมาคิดค้น ด้น ทำเอาเอง แต่หากมีครูบาอาจารย์ กัลยาณมิตรที่มีประสบการณ์จริงมาก่อนช่วยชี้แนะ ก็ย่อมจะทำให้กากรปฏิบัติง่ายขึ้น ตรง แม่นยำขึ้น ดังนี้เป็นต้น ขอคุณเช่นนั้นและน้องกระบี่ไร้เงาได้โปรดทราบถึงกุศลเจตนาที่ซ่อนอยู่นี้ด้วยครับ

คนจดจำและคัดลอกพระธรรมมาแสดงสู่กันฟังมีเยอะแล้วแทบทุกลาน

แต่คนวิเคราะห์ข้อธรรม มาแจกแจงทำให้ง่ายต่อการปฏิบัติจริงยังมีน้อยและเกิดยากเพราะจะถูกเบรคโดยผู้หวังดีต่อพระศาสนาและนักอนุรักษ์นิยมรุมโจมตีจนต้องกลับเข้าป่า ภาวนาเอาเองต่อไป สงบใจ สบายกว่าการมาผาดโผนในยุทธจักร์

อนัตตาธรรม อาจคิดแผลงๆ ขวางโลก ขัดใจคนบ้างนิดๆ แต่ซ่อนกุศลจิตไว้ภายใน หวังประโยชน์แก่ชนหมู่มาก ในแง่มุม ที่คนส่วนใหญ่ไม่กล้าจะมองและแสดงออกมา แต่ก็หวังว่า จะช่วยให้ทุกท่านคลายความยึดมั่นถือมั่น ในความรู้ ความคิ มาอยู่ตรงกลางๆ พิจารณาธรรมไปด้วยกัน เดินทางไปด้วยกันบนเส้นทางแห่งมรรคมีองค์ 8 อันอุดม ตามที่พระบรมศา่สดาทรงรับรองไว้ว่า

สัมมาวิหาเรยุง อสุญโญโลโก อรหันเตหิ แปลกันเอาเองนะครับ สาธุ

สัพเพธัมมา นาลัง อภินิเวสายะ

ธรรมทั้งปวง ไม่ควรยึดมั่นถือมั่น

คนจดจำ และคัดลอกพระธรรมมาแสดงสู่กันมีเยอะแล้วแทบทุกลาน
คนวิเคราะห์และ คิดเองเออเอง มาแจกแจง ยิ่งมีมากกว่าและปรากฏทั่วๆไป ไม่เว้นแม้แต่ในลาน หรือนอกลาน หากไปขัดใจผู้วิเคราะห์นั้น ผู้วิเคราะห์นั้นก็มักไปกล่าวหาคนบางกลุ่มนั้นว่า นักอนุรักษ์นิยมบ้าง หรือผู้หวังดีต่อพระศาสนาบ้าง ว่าเป็นผู้เบรค
ดังนั้น ผู้วิเคราะห์ผู้นั้นหากขาดเสีย ซึ่งหลักปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธจากครูอาจารย์ผู้รู้แจ้งประกอบด้วยปฏิสัปภิทา4 ก็พึงกลับไปเรียนรู้เพิ่มเติม เพื่อความสวัสดีแห่งพระสัทธรรมในพระพุทธศาสนานี้

การเรียนรู้ต้องมีองค์ความรู้ที่ถูกต้อง ปฏิบัติให้ได้ตรงตามองค์ความรู้นั้น เพื่อผลที่ได้ตามองค์ความรู้
การเรียนรู้ในพุทธศาสนาไม่เหมือนกับ การแสวงหาองค์ความรู้ทางวิชาการอื่น
เพราะเหตุไร
เพราะ เราไม่มีสัพพัญญุตาญาณ เทียบเท่านพระพุทธองค์
เราจึงเป็นเพียง ผู้เดินตามและปฏิบัติตามองค์ความรู้ที่ได้บัญญัติไว้ดีแล้ว โดยพระพุทธองค์
เราเป็นเพียงผู้ต้องปฏิบัติให้ได้ผลตามที่พระพุทธองค์บัญญัติไว้

เราไม่ใช่พระศาสดา
อาจารย์ทั้งหลายก็ไม่ใช่พระศาสดา
เรามีหน้าที่เพียงต้องเข้าใจ และปฏิบัติให้ได้

การที่มีนักคิดวิเคราะห์หาทางปฏิบัติให้ตรงตามคำสอนเป็นสิ่งดี
แต่นักคิดเหล่านั้นไม่พึงตั้งตนเองเฉกเช่นเป็นพระศาสดา โดยการบิดเบือนวิธีการปฏิบัติที่พระศาสดาทรงตรัสสอนไว้
สิ่งที่นักคิดเหล่านั้นพึงแสวงหาและขบคิดแล้วมาเผยแผ่ คือความเข้าใจในอธิศีลสิกขา อธิจิตตสิกขา และอธิปัญญาสิกขา

ดังนั้นการทักท้วงในธรรม ต้องนำเอาหลักธรรมคำสอนมาทักท้วง
เพราะสิ่งที่นักคิดเหล่านั้นได้ยินได้ฟังมา แต่ไม่ได้นำมาไต่สวนกับพระธรรมคำสอน แต่กลับสรุปความเห็นไปตามมติอาจารย์ทั้งหลาย

สิ่งที่ท่านมักจะเอ่ยอ้างว่า เป็นเทคนิคใดๆ
ท่านควรจะไปศึกษาเทคนิค ที่พระพุทธองค์ทรงตรัสแนะนำไว้อย่างชัดเจน โดยไม่จำเป็นต้องไปสร้างเทคนิคใดให้ยุ่งยากไปกว่านั้น เพียงท่านมีศรัทธาไม่เลื่อนลอย ท่านก็จะเข้าใจได้โดยง่าย