สวัสดีครับพี่ๆทุกคนด้วยความเครารพ.
**ผมขออนุญาตสนทนาธรรมในหัวข้อนี้ด้วยคนนะครับ เริ่มด้วย...
สติ ในภาษากลางๆคือ ความระลึกได้ครับ ส่วนในภาษาบ้านๆป่าๆเรียกว่า ความรู้ตัว
สัมมาสติ เป็นภาษาธรรม ความหมายย่อมเป็นไปในทางธรรม คือความรู้ตัว รู้จิต รู้ใจ ของตน ที่เป็นไปเพื่อออกจากอกุศลกรรม เป็นไปเพื่อกำจัดกิเลสและทุกข์สิ้นเชิง
**ส่วนเรื่องหัวข้อธรรมระหว่างพี่ อโศกะกับพี่ Sriariya นั้นผมขออนุญาตแสดงความเห็นนิดหน่อยนะครับ ในเรื่อง สัมมาทิฏฐิ และ สัมมาสังกัปปะ รวมถึงเรื่องขันธ์ 5 ด้วยครับ
สัมมาทิฏฐิ(ความเห็นชอบ) ในทางธรรมแล้ว หมายว่า เชื่อว่าปาบมี บุญมี สวรรค์มี นรกมี กรรมดี กรรมชั่วมี ทำดีได้ดี ทำชั่วย่อมได้รับผลของกรรมชั่ว เชื่อว่า พระพุทธเจ้ามีจริง พระธรรมมีจริง พระอรหันตสาวกที่สำเร็จตามพระพุทธเจ้ามีจริง นิพพานมีจริง ทางสู่นิพพานมีจริงและทำได้จริง ครับ นี่คือสัมมาทิฏฐิที่เป็นบาทแห่งมรรคครับ
สัมมาสังกัปปะ(ความคิดชอบ) ในทางธรรมแล้ว หมายว่า เมื่อสัมมาทิฏฐิเกิดขึ้นแล้ว บุคคลย่อม ย่อมมีความคิดชอบว่า เราจะเลือกทำกรรมดีประกอบกุศลกรรมไม่ทำกรรมชั่วไม่ประกอบอกุศลกรรม เพราะเหตุที่เชื่อว่าทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว สวรรค์มีจริง นรกมีจริง เราจะปฏิบัติตนตามแนวทางแห่งมรรคเพื่อมรรคผลนิพพาน เพราะเชื่อว่า พระพุทธเจ้ามีจริง พระธรรมมีจริง พระอรหันตสาวกที่สำเร็จตามพระพุทธเจ้ามีจริง นิพพานมีจริง ทางสู่นิพพานมีจริงและทำได้จริง นี่คือสัมมาสังกัปปะที่เป็นผลสืบเนื่องต่อมาจากสัมมาทิฏฐิครับ
ขันธ์ 5 ผมขอแก้ไขในส่วนของพี่ อโศกะ นิดเดียว ตรงที่ว่า เวทนา กับ สังขาร ครับ คือถ้าเป็นเวทนาทางกายแล้วจะเกิดก่อนสังขารครับ แต่ถ้าเป็นเวทนาทางใจจะเกิดเพราะสังขารปรุงแต่งครับ พี่อาจจะลืมอธิบายตรงจุดนี้ไป ผมขอเสริมแค่ตรงนี้แหละครับ
**สุดท้ายนี้ผู้ปฏิบัติย่อมรู้อยู่เฉพาะตัวครับ และผู้ปฏิบัติย่อมรู้เหมือนๆกันในภูมิที่มีและผ่านมาเหมือนกัน และเพียงได้สนทนาธรรมกันก็เข้าใจกันได้ครับ อีกอย่างนะครับ การพิจารณาธรรมต้องพิจารณาโดยธรรมในทางธรรม จะเอาสมมติในทางโลกมาเป็นหลักพิจารณาไม่ได้ครับ ไม่งั้นมันจะติด ธรรมที่ถูกจะกลายเป็นผิดไป จะกลายเป็นมิจฉาทิฏฐิที่ยากจะแก้ได้ครับ

ส่วนเรื่องขันธ์ ๕ คุณผู้ใช้ชื่อว่า "ลูกพระป่า" คุณยังไม่มีความรู้ความเข้าใจในเรื่องของขันธ์๕ ดีพอ ที่ผู้ใช้ชื่อว่า อโศก กล่าวไว้นั้น ถูกต้องแล้ว จะเวทนา แบบไหน สังขาร ย่อมเกิดก่อนเสมอ

สวัสดีครับพี่sriariya
**ผมอยากให้พี่ลองเอาเข็มจิ้มที่แขนของตัวเองดูครับว่า เวทนาทางกายคือความรู้สึกเจ็บนั้นเกิดขึ้นทันทีมันหรือว่าต้องรอให้เกิดความปรุงคือสังขารก่อนแล้วจึงเกิดเวทนาทางกายคือความเจ็บปวดขึ้นมา ลองสอบอารมณ์กับใจตัวเองตอนนั้นดูนะครับว่ากายเจ็บแล้วใจเราเจ็บตามมั้ย...ใจกับกายนั้นเป็นคนละส่วนกันมิใช่หรือครับ
ขอบคุณครับ

สวัสดีครับพี่sriariya
**พระอรหันต์ทั้งหลายนั้นท่านยังคงมีเวทนาทางกายคือรูปขันธ์อยู่ แต่ถึงแม้จะเกิดเวทนาทางกายกับท่านสักเพียงไหนใจท่านก็เฉยๆไม่เป็นทุกข์ใจไปตามอาการของธาตุขันธ์นั้นๆ พี่ว่าเป็นเพราะอะไรครับ...
ขอบคุณครับ

เฮ้อ...ขออภัยนะขอรับ คุณสำเร็จอรหันต์แล้วหรือยัง ถ้ายังคุณจะถามทำไม
พระอรห้นต์ ทุกพระองค์ ย่อม "รู้จักทำอาสวะให้สิ้น" นั่นหมายถึงการขจัดขับหรือดันอาสวะทั้งหลายทั้งปวง ทั้งความคิด อารมณ์ ความรู้สึก ให้ออกจากร่างกาย เพราะ อาสวะทั้งหลายเหล่านั้น เป็นคลื่นไฟฟ้า
ข้าพเจ้าให้คุณไปศึกษา พระไตรปิฎก ในเรื่องของ ขันธ์ ๕ แล้วให้ตอบคำถาม จะได้มีความรู้ว่า อะไรคือ รูป,อะไรคือ สัญญา,อะไรคือ เวทนา, อะไรคือ สังขาร,
แต่คุณกลับมาถาม ถามแล้วคุณได้อะไรขอรับ ฝึกปฏิบัติก็ไม่ได้ แค่คำว่า สังขาร ก็ไม่รู้เรื่องแล้ว พยายามเข้านะจะได้ฉลาดรู้ในธรรม

สวัสดีครับพี่sriariya
ผมมีคำถามปุจฉาพี่สักหน่อยครับ เวทนาทางกายนั้นเป็นเป็นอาการของขันธ์ใดในขันธ์ 5 ครับ และเวทนาทางใจนั้นเป็นอาการของขันธ์ใดในขันธ์ 5 ครับ ถ้าพี่เห็นว่ามันเป็นกองขันธ์ข้อเดียวกันผมก็ไม่มีอะไรจะพูดอีกแล้วครับ
ขอบคุณครับ

อุบะ...ข้าฯถามเจ้า แต่เจ้ากลับไม่ตอบคำถาม ดันกลับมาถามลองภูมิซะอีก อย่าหาว่าข้าฯดูถูกดูหมิ่นเจ้าเลยนะ เจ้าผู้ใช้ชื่อว่า ลูกพระป่า ระดับสมองสติปัญญาของเจ้านั้น ยังอ่อนด้อย เจ้าไปศึกษา วิชา "ระบบสรีระร่างกายของมนุษย์" แล้วเอามาเปรียบเทียบกับ หลักพุทธศาสนา คือ หลัก ขันธ์ ๕ แล้วเจ้าก็จะรุ้ดี อย่าทำเป็นอวดฉลาด ตอบคำถามของข้าพเจ้าให้ได้ซะก่อน ถ้าไม่รุ้จริงๆแล้วค่อยมาถาม เอ็ง ยังรู้จักข้าฯน้อยไปแล้ว (ต้องขออภัยต่อท่านทั้งหลายที่เข้ามาอ่าน อาจจะดูเหมือนไม่สุภาพ ก็ขอให้คิดว่า เป็นการเสวนา ระหว่าง ลุงกับหลานนะขอรับ)

เฮ้อ....เจ้าลูกพระป่าเอ๋ย.....ข้าพเจัาอ่านภาษาไทยออก และเข้าใจความหมายของภาษาไทยตามบริบทได้ดีตามสมควรด้วย
แต่ข้าพเจ้าให้เจ้าตอบคำถาม ที่ข้าพเจ้าได้ถามเจ้า และข้าพเจ้าให้เจ้าไปศึกษามา เจ้ากลับโอ้อวด หลบไปหลีกมา ไม่ตอบสักที แถมยังมีหน้ามาสอนข้าพเจ้าซะอีก
ฮ่า ฮ่า ฮ่า เจ้ากลับไปอ่านหลักคำสอนหรือบทความธรรมะต่างๆที่ข้าพเจ้าได้เขียนไป ข้าพเจ้าไม่ได้เขียนเพ้อเจ้ออย่างที่เจ้ากล่าวมาดอกนะ
แล้วเจ้ายังกล้าถามเพ้อเจ้อเกี่ยวกับ พวกไม่มีกายหยาบ....ฮ่า ฮ่า ฮ่า เจ้ามองเห็นพวกที่ไม่มีกายหยาบ หรือ พวกโอปปาติกะ หรือ ผีที่ยังไม่ไปเกิด(สัมภเวสี) หรือ พวกเจ้าที่เจ้าทาง เจ้ามองเห็นหรือ เจ้าถึงได้ถาม แต่ข้าพเจ้าสามารถมองเห็นพวกเขาได้ถ้าอยากจะเห็น จะเรียกมาคุยก็ยังได้ถ้าจำเป็น (นี้เรื่องจริงนะ ไม่ได้โอ้อวด)

เอาละ ข้าพเจ้าจะโปรดสัตว์อย่างเจ้าเอาว่า ....พวกที่ไม่มีกายหยาบ ก็มีอาสวะ เพราะถ้าพวกเขายังอยู่ในโลกมนุษย์ พวกไม่มีกายหยาบทุกชนิด มีกิเลสหรือมี อาสวะทั้งนั้น แต่จะมีมากมีน้อย หรือจะขจัดอาสวะได้มากบ้างน้อยบ้างก็แล้วแต่

ถึงแม้ไม่มีกายหยาบ แต่พวกเขาก็มีจิตที่เล็กที่สุด คือ นิวเคลียส์ มนุษย์ธรรมดามองไม่เห็นเขาดอกนะ

บ่นไรลุง ทำใจดีดีเอาไว้

บ่นไปอย่างนั้นแหละ เพราะรู้อยู่ว่าเขาเป็นใคร
โธะ..โธ่....ใจของข้าพเจ้าดีอยู่แล้ว ทั้งระบบการทำงาน และความแข็งแรง ขั้นเทพ..เลยละขอรับ