รบกวนกัลยาณมิตรผู้มีประสบการณ์จ้า
ขณะที่ดิฉันนั่งสมาธิสักพักไม่น่าเกิด 5 นาที จะรู้สึกเหมือนว่าร่างกายไม่มี มันชา ๆ ว่าง ๆ
ขณะนั่งใช้การภาวนาพุธ โธ ไม่รู้สึกว่าหายใจคือลมหายใจมันเบาน่ะค่ะ
แต่ก็ภาวนาอยู่น่ะ เห็นแสงดำบ้าง ขาวบ้างสลับกัน (กลัวเหมือนกันแหละ)
พอรู้สึกอย่างนี้เมื่อไหร่ก็จะกำหนดลมหายใจใหม่ คือหายใจให้แรงขึ้นให้รู้สึกถึงลม
หายใจที่ผ่านมากระทบที่ปลายจมูก ก็จะหายจากอาการที่เหมือนชา ๆ แต่ไม่ได้เป็นเหน็บชาน่ะ
หรือว่าเป็นจิตเราที่ปรุงแต่งไปเองค่ะ
ถามแบบไม่รู้จริง ๆ ว่าควรจะปล่อยให้เกิดอาการแบบนี้ต่อไปจนถอนออกจากสมาธิดี หรือว่า
กำหนดลมหายใจใหม่ดีค่ะ เพราะดิฉันนั่งเองโดยไม่มีครู อาจารย์แนะนำเลย

อาการที่เกิดขึ้น เสมือนจิตเริ่มเข้าสู่สมาธิ เรียกว่า"ขณิกสมาธิ" ทำจิตให้นิ่งและท่องคำภาวนาไปเรื่อยๆ ส่วนแสงที่เห็นอาจเป็นนิมิตที่เกิดขึ้นในการเจริญสมาธิ ไม่ต้องไปสนใจ อาการดังกล่าวจะหายไปซึ่งจิตจะเข้าสู่ขั้นตอนของสมาธิต่อไป ไม่ต้องกลัวหรือวิตกกังวลครับ.

viewtopic.php?f=2&t=19826 ก็ลองๆอ่านตามลิงค์นี้ก่อนก็แล้วกันนะครับ แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้นแล้วกลับเข้ามากำหนดลงที่ลมหายใจตามเดิมอย่างที่เริ่มต้น
มันจะไม่เป็นสมาธิเอานา มันก็จะกลายเป็นเริ่มต้นใหม่ไปเรื่อยแหละครับ
ลองอ่านดูนะครับ เจริญในธรรมครับ

คุณ 1 เอง
ให้คำตอบที่โดนใจค่ะ
เพราะเราเองก็อยากทราบเช่นกัน อิๆ
คำตอบ เอาไป 10 เต็มฮับ

ขอบคุณคำตอบจากคุณ จักรวัฏ และคุณ 1เอง ค่ะ จะพยายามปฏิบัติต่อไปค่ะ
คุณเอกับคุณนักเดินทางปฏิบัติแล้วเป็นไงบ้างไว้มาแรกเปลี่ยนประสบการณ์กันน่ะจ๊ะ

ท่านพุทธทาสภิกขุ เล่าไว้อย่างน่าสนใจว่า

การที่จิตเป็นนิพพาน ต้องตัดขาดจากการยึดมั่นถือมั่นทั้งปวง

ให้จิตมันว่าง ถ้าเราเห็นแสง..ใจเราก็จะจดจ่ออยู่กับแสง

ตัดความรู้สึก จากสิ่งที่เข้ามากระทบทั้ง กาย จมูก ลิ้น ฯ

ให้มันหยุดอยู่แค่นั้น

หรือถ้ารับเข้ามาในจิตแล้ว ..ก็ให้หยุดมันเสีย..อย่ายินดียินร้ายด้วย

อย่าให้มันก่อเป็นตัวตัณหา

.. เพราะความสุขที่แท้จริงคือ "ความว่าง"

เว้นว่างจาก "ตัวเรา ของเรา "

อนุโมทนาครับ

ท่านได้วิธีแล้วหรือครับ แล้วท่านจะทำอย่างไรต่อไปครับ

พอเริ่มเห็นแสงเคลื่อนไหวไปมา ก็ให้ย้ายจากการจดจ่อกับลมหายใจ ไปอยู่ที่แสงแทน มองไปเรื่อยๆ มันจะมี 2 ทาง
หนึ่งคือ แสงหายไปหมด ก็ให้มองที่ความมืดนั้น พักหนึ่งอาจจะได้รู้ว่า ภวังคุปัจเฉท คืออะไร
สองคือ เห็นแสงเต็มจอ ก็ให้มองที่แสงนั่นแหล่ะ
สองอย่างนี้ อะไรจะเกิดก่อนเกิดหลัง ก็แล้วแต่บุคคลนะ

ลักษณะนี้เป็นอาการของ "จิต" ที่รวมกันเป็นหนึ่ง เอกคตา หรือสมาธิ เมื่อจิตเป็นสมาธิใหม่ ๆ บางคนเห็นว่าตัวเองพองใหญ่ บางคนเห็นว่าตัวลอย บางคนเห็นแสง บางคนเห็นโซ่มารัด ฯลฯ ผู้ฝึกใหม่จะมีอาการเหมือนกันบ้าง คล้ายกันบ้าง แตกต่างกันบ้าง เป็นเรื่องปกติ เป็นการคิดปรุงแต่งของสังขารก็ได้ หรือว่าเป็นตัวสภาวะก็ได้ มีหลักการไว้ให้สำหรับเมื่อพบอาการแปลก ๆ ว่า

การเห็นเป็นของจริง แต่สิ่งที่เห็น "ไม่จริง"

ขอเจริญในธรรมของพระพุทธศาสดา
พระอาจารย์แสนปราชญ์

ตอบตามที่รู้แระกันครับ



เท่าทีุ่รู้ก็มีแค่นี้ครับ

ขอบคุณทุกคำตอบค่ะ มีประโยชน์ทุกคำตอบเลย

น้ำใสในบึง เขียน:
ขอบคุณคำตอบจากคุณ จักรวัฏ และคุณ 1เอง ค่ะ จะพยายามปฏิบัติต่อไปค่ะ
คุณเอกับคุณนักเดินทางปฏิบัติแล้วเป็นไงบ้างไว้มาแรกเปลี่ยนประสบการณ์กันน่ะจ๊ะ


ท่านได้วิธีแล้วหรือครับ แล้วท่านจะทำอย่างไรต่อไปครับ


ท่านได้วิธีแล้วหรือครับ แล้วท่านจะทำอย่างไรต่อไปครับ


วิธีน่ะหรอค่ะ ก็ทำอ่านหนังสือบ้าง ทำตามคำแนะนำจากกัลยาณมิตรด้วยจ้า