รบกวนท่านผู้รู้ช่วยนำทางด้วยครับ

ผมสามารถดูจิตได้ในระดับหนึ่ง คือ รู้ว่าเราโกรธนะ รู้ว่าเรากำลังทำบาป กำลังไม่พอใจอยู่นะ ฯลฯ

แต่พอขึ้นมาในระดับที่ ดูทุกวินาทีหายใจ

ตัวรู้: เราโกรธนะ

ตัวเรา: เออ ก็รู้แล้วน่า

ตัวรู้: เรากำลังไม่พอใจนะ

ตัวเรา: เลิกตามดูทุกเวลาจะได้ไหม บางทีมันก็เบื่อเหมือนกันนะ

ตัวรู้: เรากำลังมีน้ำโห เรากำลังโกรธนะ

ตัวเรา: โว้ยยยยยย.... เครียด! ทรมาน! จะไม่ดูทุกเวลาได้ไหมเนี่ย! มันเหมือนตัวสอดรู้ทุกวินาทียังงั้นแหละ เครียด เบื่อ

ตัวรู้: เรากำลังบ้านะ

ตัวเรา: [เลิกดูจิตแล้ว เกลียดการดูจิตที่สุด!]

.....

เครียด ทรมานครับ หรือว่าไม่ต้องดูทุกวินาที เพราะเห็นพูด ๆ กันว่า พระอรหันต์มีสติตลอดเวลา...

แล้วอย่างนี้ผมจะทำยังไงครับ เวลาพูดถึงดูจิต เลยเครียด โมโห ขึ้นมาเลย อึดอัดมาก ๆ (จะปล่อยให้เราทำอะไรบ้างไม่ได้รึไง ดูตลอดเวลาอยู่ได้)

อันนี้เขาเรียกว่าฟุ้งซ่านแล้วค่ะ

มันจะเป็นแบบนี้เองแหละค่ะ ถกกับตัวเอง นี่ยังดีนะคะยังมีแค่ 2 ตัว ตัวที่ 3 ยังไม่โผล่

แล้วคุณจะค่อยๆเข้าใจไปเองค่ะ

เขียนใส่สมุดสิคะ วิธีดูจิต ไม่จำเป็นต้องทำแบบตายตัวค่ะ

น้ำจะใช้วิธีเขียนใส่สมุดบันทึกค่ะ คิดอะไร เขียนหมด เขียนตามความคิดที่เกิดขึ้น

เคยเป็นแบบคุณนี่แหละค่ะ คุยกับตัวเอง จนคิดว่า บ้าหรือเปล่าฟะ

มันเป็นไปตามสภาวะค่ะ ไม่มีอะไรหรอก


ผมสามารถดูจิตได้ในระดับหนึ่ง คือ รู้ว่าเราโกรธนะ รู้ว่าเรากำลังทำบาป กำลังไม่พอใจอยู่นะ ฯลฯ


ตรงนี้เรียกว่า เราเริ่มมีสติ สัมปชัญญะขึ้นมาระดับหนึ่ง

เลยเริ่มจับได้ว่าอะไรควรหรือไม่ควร มันจะรับรู้อารมณ์ความรู้สึกได้ไวขึ้น ละเอียดขึ้น

นี่ยังแค่น้ำจิ้มค่ะ จริงๆนะคะไม่ได้พูดเล่น

ดูจิตหรอครับ

ปรึกษาที่นี่เลย

http://larndham.net/index.php

ขับเคลื่อนอินทรีย์ให้ครบทั้ง ๕ ครับ แล้วจะเต็มเหนี่ยวเลย

พระเจ้าจอร์จ ยังมีตัวที่ 3 อีกเหรอครับเนี่ย แง้

ขอทราบด้วยครับว่าคือตัวอะไร... (ผมเป็นบ้าแน่ ๆ ถ้าตัวที่ 3 โผล่มา)

ที่จริงดูจิต นะครับ ก็ดูความคิดนั่นแหละครับที่มันเครียด แต่เราตามความคิดไปก็เลยเครียดตามความคิด อันที่จริง ถ้าดูจริง ๆ จะเห็นว่ามันเกิดแล้วก็ผ่านไป มีความคิดอันใหม่ เกิดขึ้นมา ก็ดูต่อไปอีก

ทำความรู้สึกตัวทั่วพร้อม สัมผัสกับความรู้สึกค่อย ๆ อันนี้กายกับจิตแยกจากกันแล้ว ไม่ได้กำหนดกาย แต่กำหนดดูที่จิตแล้ว

ความจริงก็ดูถูกแล้วนี่ครัีบ เพียงแต่ ถ้าเรารับความรู้สึกตามอารมณ์ที่เกิดเมื่อไหร่ ก็แสดงว่าสติเราอ่อนแล้ว

ลองทำความรู้สึกตัวทั่วพร้อมก็ช่วยได้ครับ อาจช่วยได้ กำหนดดูเฉยๆนะครับ

ผมก็กำลังฝึกแบบที่ว่านี้อยู่ เหมือนกันครับ ได้บ้างไม่ได้บ้าง ก็ปล่อยมันไปตามาแต่กำลังสติของเรา

อันนี้เป็นแนวที่ผมฝึกจะว่ากันไม่ได้นะคับว่า เหมือนกันไม่เหมือนกัน แต่สุดท้ายก็เห็นไตรลักษณะได้เหมือนกันครับ

อ่อ ที่จริงน่ะ เคยได้ยินหลวงพ่อปราโมทย์ท่านเทศน์ใน วีซีดี ครับว่า กิริยาอาการ การโกรธ หรืออารมณ์ต่าง ๆ ที่แสดงตัวออกมาน่ะดีแล้วครับ มันคือกิเลสที่แสดงตัวให้เราเห็น เราจะได้รู้จักมันว่า อ่อ กิเลสเป็นอย่างนี้เอง ก็กำหนดดูมันเฉย ๆ

ถ้าสนใจ vcd หลวงพ่อปราโมทย์ ก็จัดให้ได้ครับ มีหลายชุดเหมือนกันครับ

ดุจิตไม่เป็นน่ะสิครับ

ที่ว่ามานั่น ความคิดทั้งนั้น เอาความคิดไปดักความคิด
มันก็คือฟุ้งซ่านนั่นแหละครับ คิดต่อคิดไปเรื่อยๆ


"ผู้รู้"ไม่มีความคิดนะครับ ผู้รู้ไม่คิด ผู้คิดไม่ใช่ผู้รู้
เวลาที่"ผู้รู้" เห็น "สิ่งที่ถูกรู้" มันจะ"เห็นเป็นขณะ" เห็นแล้วดับ ผู้รู้ก็ดับ สิ่งที่ถูกรู้ก็ดับ

ถ้าดูเป็นนะ ผู้รู้มันไม่พากย์เป็นฉากๆแบบนี้หรอกครับ
ให้ทำความเข้าใจใหม่ ให้ไปอ่านของอาจารย์สุรวัฒน์ก็ได้ครับผม
กลับไปที่ปริยัติ

อุ้ย ผมก็ไม่เคยทราบว่าเขาแบ่งคำกันขนาดนั้นนะครับ
ส่วนของผมเอง มีแค่สองคำ คือผู้รู้ และสิ่งที่ถูกรู้

ดุจิตคือ...จิต-ทำหน้าที่-ระลึกรู้-เจตสิกทั้งปวง
ผู้รู้คือจิต สิ่งที่ถูกรู้คือเจตสิกครับ
เวลาเราดุจิตคือเรามีสติ(เจตสิก) ไปคั่นเจตสิกดวงเก่า(เจตสิกเหมือนกัน เช่นความคิด)

ที่ว่าจิตไม่มีความคิด เพราะความคิดคือสิ่งแสดงออกของจิต เป็นเจตสิก ไม่ใช่จิต
แต่ตัวจิตเองไม่คิด มันมีหน้าที่เดียวคือ "รู้" เจตสิก

สำนวนหลวงพ่อพุธท่านจะพูดว่า จิตมีเครื่องรู้ สติมีเครื่องระลึก
กล่าวคือทั้งสติและสิ่งที่สิง่ที่สติไประลึกรู้ รวมกันแล้วคือเครื่องรู้ของจิต

แต่คำว่าผู้รู้ที่พูดนี้พูดในระดับไข่
ยังเป็นผู้รู้แบบไข่ ยังหลับอยู่ในไข่ มันยังไม่ฟักเป้นไก่ที่ตื่นแล้ว
ยังไม่ใช่ และไม่เต็มภุมิ ของคำว่าผู้รู้ในความหมายที่ว่า "ผู้รู้ ผู้ตื่น ผุ้เบิกบาน"

อ่านหนังสือหลวงพ่อปราโมทย์สักเล่มหนึ่งดูนะครับ
จะละเอียดและแน่นอนกว่าฟังจากผมน่ะคับ

ผมว่าอาการของคุณไม่ใช้การดูจิต แต่เป็นการไปเพ่งจ้องให้เกิดสติตลอดเวลา
การดูจิตต้องปล่อยเป็นตามธรรมชาติ ปล่อยให้สติระลึกรู้อารมณ์ ซึ่งสติจะมาตามหลังอารมฌ์
ผมขอแนะนำให้คุณฝึกดูอารมณ์ใหญ่ๆ เช่นตัวอกุศลสามตัว หรือให้มีผัสสะแรงๆครับ
....คุณอย่าลืมนะครับวันหนึ่งๆ เราต้องมีภาระหน้าที่อย่างอื่นด้วย ซึ่งต้องใช้สมองในการคิดเรื่อง
งาน สิ่งเหล่านี้ไม่สามารถดูจิตได้ อย่าเอาไปปนกันนะครับ

ธรรมสวัสดีค่ะ คุณ passa และทุกท่าน

ลองอ่านธรรมบรรยายเรื่องนี้ดูนะคะ
อาจเป็นประโยชน์ต่อความก้าวหน้าในการปฏิบัติขึ้นค่ะ



ดูผู้รู้ : พระครูเกษมธรรมทัต (พระอาจารย์สุรศักดิ์ เขมรํสี)
viewtopic.php?f=2&t=23330&st=0&sk=t&sd=a&start=0