24201.สนทนาพองยุบ

ทักทาย

อาจารย์ค่ะ อาการโอนเอนตอนเดิน หนังตาหนัก มึนๆ เหมือนง่วงนอน
จิ๊ดๆตรงนั้นบ้างตรงนี้บ้าง เหมือนยุงกัดขณะเดินและนั่งนั้น ที่จริงแล้วเป็นมาหลายวันแล้วค่ะ
แต่ไม่ได้รายงานเพราะคิดว่าไม่สำคัญและ คิดว่าเดินแล้วเอียงเป็นเพราะการทรงตัวไม่ดี
หนังตาหนัก มึนๆ ก็คิดว่าคงง่วง เพียงแต่แปลกใจว่าพอเสร็จจากกรรมฐานแล้วทำไม
นอนไม่หลับ แล้วที่เหมือนยุงหรือแมลงกัด ก็คิดว่าเป็นเรื่องปกติค่ะ วันนี้ตอนเดินอาการเหล่านี้
ก็ยังมีอยู่ตลอดระยะการเดิน คิดมีจางๆ ค่ะ เท้าก็ยังมีเจ็บๆส้น และจะว่าหนักก็ไม่ใช่เสียเลยที่เดียว
มันอธิบายไม่ถูกตอนที่ยกหนอ หรือย่างหนอ พอลงเหยียหนอ จะจั๊กจี้มาก บ้างครั้งก็เพิ่ม
เหมือนขนลุก แต่มันก็ไม่ใช่ แบบเหมือนมีลมออกมาตามรูขุมขน เป็นเยือกๆ

ส่วนการนั่ง ก็คล้ายๆเดินค่ะ ที่คิดว่าหลับในขณะนั่งนั้นชักไม่แน่ใจแล้วว่าหลับจริงหรือเปล่า
อย่างวันนี้ก็มีอาการแบบที่ว่าคือ มันหายไปทุกอย่างมันหายไปหมด แต่พอรู้ตัวก็กลับมาพอง
ได้ตรงอยู่ค่ะ ท้องวันนี้มีความรู้สึกว่ากลวงๆ ถ้าเป็นห้องก็ห้องโล่งๆตอนที่รู้สึกแบบนั้น
พองยุบก็ยังมีอยู่ คิดยังมีอยู่ นิมิตแทบไม่มีเลย มีครั้งหรือสองครั้งแบบแป๊ปเดียวแต่ไม่รู้
ว่าเป็นอะไร ปวดหลัง ก็มีนิดเดียว ปวดเข่าหายไป มีแต่เหมือนไฟฟ้าแล่นไปจี๊ดตรงนั้นบ้าง
ตรงนี้บ้างเป็นครั้งคราว วันนี้ก็เฝ้าดูเวทนา ทั้งเดินและนั่ง ปรากฎน้อยมาก กำหนดครั้งสองครั้งก็หายค่ะ
จะพยายามพิจารณาทุกอย่างตามที่อาจารย์แนะนำมานะค่ะ

อาจารย์ค่ะยังงงกับคำสั่งอยู่ว่าอาจารย์สั่งให้นั่งเดินเท่าไหร่? ระหว่างสองข้อนี้
๑.ระยะหนึ่งสิบนาที ระยะสามยี่สิบนาที ระยะสี่ สี่สิบนาที นั่งสามสิบนาที
๒.ระยะหนึ่งสิบนาที ระยะสามยิ่สิบนาที ระยะสี่ยิ่สิบนาที

เรียนมาเพื่อพิจารณา

อนุโมทนา เจริญในธรรมค่ะ

:b41:

กามโภคี

taktay เขียน:

มันอธิบายไม่ถูกตอนที่ยกหนอ หรือย่างหนอ พอลงเหยียหนอ จะจั๊กจี้มาก บ้างครั้งก็เพิ่ม
เหมือนขนลุก แต่มันก็ไม่ใช่ แบบเหมือนมีลมออกมาตามรูขุมขน เป็นเยือกๆ

หนังตาที่มึนๆหนักๆ ความหดหู่แห่งจิต อาการนี้เข้าใจง่ายๆว่านิวรณ์ แต่สาเหตุ
ที่เกิดขึ้น เพราะสติด้อยกว่าสมาธิ เดินไวหน่อยก็ได้ กำหนดคำสั้นๆ อย่าลากเสียง
อาการจี๊ดๆ เป็นอาการปีติ บางทีก็คล้ายปลาตอดหรือเอ็นกระตุก เขาปรากฏแล้ว เราก็กำหนด
เหมือนเป็นอุปกรณืฝึกสติเรา
เมื่ออกจากกรรมฐานแล้วไม่ง่วง เพราะสมาธิเราลดลง เกิดการสมดุลกับสติ ทำให้ตื่นตัว ไม่ค่อยง่วง
ตรงที่ขีดไว้ ลองสังเกตนะ ว่ามีอะไรดับหายไป รู้สึกว่าผมจะอธิบายไปแล้วที่เอ็มนะ

taktay เขียน:

ส่วนการนั่ง ก็คล้ายๆเดินค่ะ ที่คิดว่าหลับในขณะนั่งนั้นชักไม่แน่ใจแล้วว่าหลับจริงหรือเปล่า
อย่างวันนี้ก็มีอาการแบบที่ว่าคือ มันหายไปทุกอย่างมันหายไปหมด แต่พอรู้ตัวก็กลับมาพอง
ได้ตรงอยู่ค่ะ ท้องวันนี้มีความรู้สึกว่ากลวงๆ ถ้าเป็นห้องก็ห้องโล่งๆตอนที่รู้สึกแบบนั้น
พองยุบก็ยังมีอยู่ คิดยังมีอยู่ นิมิตแทบไม่มีเลย มีครั้งหรือสองครั้งแบบแป๊ปเดียวแต่ไม่รู้
ว่าเป็นอะไร

ดูดีๆนะ อาการพองยุบไม่มีไม่ใช่เหรอ ถ้ามีอีก ลองแวะพิจารณาดูว่าพองยุบหรือตึงหย่อน แล้วลอง
มาบอกใหม่ ถ้าสภาวะนี้เกิดอีก ทักทายลองไม่กำหนดเป็นคำเช่น พองยุบ หรือเห็นหนอ(เมื่อเห็น)
ลองละคำบัญญัติดู กำหนดรู้เฉยๆ ไม่ต้องมีบริกรรมในใจ อะไรกระทบก็รู้เท่านั้น ถ้าจิตจะส่ายหรือฟุ้ง
ซ่าน หรือคิด หรือสภาวะไม่ชัดแล้ว ทักทาค่อยกำหนดเป็นบริกรรมในใจใหม่

taktay เขียน:

ปวดหลัง ก็มีนิดเดียว ปวดเข่าหายไป มีแต่เหมือนไฟฟ้าแล่นไปจี๊ดตรงนั้นบ้าง
ตรงนี้บ้างเป็นครั้งคราว วันนี้ก็เฝ้าดูเวทนา ทั้งเดินและนั่ง ปรากฎน้อยมาก กำหนดครั้งสองครั้งก็หายค่ะ
จะพยายามพิจารณาทุกอย่างตามที่อาจารย์แนะนำมานะค่ะ

สติสมาธิดีขึ้นมาก จากที่อ่านตามมา การกำหนดทุกอย่าง สำคัญอยู่ที่การวางใจในอารมณ์ที่เรากำหนด
อย่าตกไปในยินดียินร้าย กำหนดแค่รู้เท่านั้น ให้รู้สภาวะทุกอย่างตั้งแต่ต้น(คือเริ่มเกิด)จนกระทั่งมันดับ
หายไป เมื่อหายไปแล้ว จึงย้ายการรับรู้ไปอีกที่หนึ่งตามที่ปรากฏชัดที่สุด ถ้าเราไม่ยินดียินร้ายในอารมณ์
หรือสภาวะที่ปรากฏได้ และสมาธิดีแล้ว นิวรณ์จะระงับทันที เมื่อนั้น ความจริงของรูปนามจะปรากฏให้
เห็นอย่างชัดแจ้ง
อนุโมทนาที่ตั้งใจปฏิบัติเสมอต้นเสมอปลาย ทำไว้ในใจเสมอว่า คนจะล่วงทุกข์ด้วยความเพียรเล็กน้อย
ไม่มี ยิ่งผลที่จะได้ยิ่งใหญ่เท่าไร วิริยะต้องมากตาม

taktay เขียน:

อาจารย์ค่ะยังงงกับคำสั่งอยู่ว่าอาจารย์สั่งให้นั่งเดินเท่าไหร่? ระหว่างสองข้อนี้
๑.ระยะหนึ่งสิบนาที ระยะสามยี่สิบนาที ระยะสี่ สี่สิบนาที นั่งสามสิบนาที
๒.ระยะหนึ่งสิบนาที ระยะสามยิ่สิบนาที ระยะสี่ยิ่สิบนาที
เรียนมาเพื่อพิจารณา
อนุโมทนา เจริญในธรรมค่ะ
:b41:

วิธีจำง่ายๆ ระยะละ ๑๐ นาที ระยะสุดท้าย ๒๐ นาที

หลังจากที่ได้อ่านโพสนี้ไป ทักทายเพิ่มเวลาหน่อยอีก ๒๐ นาที โดย.....
เดินระยะที่ ๑ เวลา ๑๐ นาที
เดินระยะที่ ๓ เวลา ๒๐ นาที
เดินระยะที่ ๔ เวลา ๒๐ นาที
รวมเวลา ๕๐ นาที(เพิ่มอีก ๑๐ นาที)
เวลานั่ง ๔๐ นาที(เพิ่มอีก ๑๐ นาที)

ทักทาย

อาจารย์ค่ะ เดินวันนี้ มีอยู่ช่วงหนึ่งมีความรู้สึกว่าทุกอย่างมันหายไป
คือพอยกส้นหนอ ยกหนอ ย่างหนอ นี่แหละที่ความรู้สึกทั้งหมดหายไปเลย มารู้สึกอีกที่ก็
เหยียบหนอแล้ว เป็นครั้งเดียว แล้วก็ง่วงมากๆ หนังตาจะปิดให้ได้เลย พอกลับหนอทุกครั้ง
มีความรู้สึกงงๆ เหมือนคนถูกปลุก แล้วก็ยังคงเจ็บส้นเท้า เหมือนเหยียบหินหนักๆมา แล้วก็เพิ่ม
จิ๊ดๆ มานิดหน่อยด้วยค่ะ ปวดหลังมีแบบแทบไม่รู้สึก

นั่งวันนี้ เริ่มรายการ เหมือนแมลงกัดที่หน้าขาขวา กำหนดห้าหกครั้ง ไม่หายนะค่ะ เพียงแต่
นิมิตแทรกเข้ามาก็เลยหันไปกำหนดนิมิต ระหว่างนั้นอาการเหมือนแมลงกัดถึงได้หายไป กำลัง
กำหนดนิมิตอยู่นั้นก็มีความรู้สึกว่าที่ท้องเหมือนห้องโล่งๆ แล้วพองยุบไม่ได้อยู่ในห้อง แต่ไปอยู่
นอกห้อง บอกไม่ถูกค่ะ มีเหมือนฟ้าแลบครั้งหนึ่ง แต่ไม่ได้เป็นแบบเส้นๆนะค่ะ เป็นแบบแผ่นๆ
คือวาบเป็นแผ่นกว้างๆ แว่บหนึ่ง และมีในหู ดังเหมือนอะไรดี จะว่าเหมือนเราเป่าลมออกหูก็ไม่ใช่
กลืนน้ำลายแล้วดังก็ไม่เชิง มันพรึ่บมาแว่บหนึ่งค่ะ แล้วเหมือนง่วงนอนทุกอย่างหายไปหมด
แต่จำไม่ได้ว่าพองยุบยังอยู่หรือเปล่า เพราะก่อนที่จะมีความรู้สึกว่าทุกอย่างหายไปนั้น กำลังกำหนด
เห็นหนออยู่ค่ะ วันนี้ทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนฉากขาวๆ ท้องที่ว่าเหมือนห้องโล่งๆนั้น ก็เป็นสีขาว
ปวดหลังมีแต่ไม่มาก กำหนดหายไป แป๊ปก็กลับมาใหม่ จนจบรายการ จำได้แค่นี้ค่ะ
จึงเรียนมาเพื่อพิจารณาค่ะ

อนุโมทนา เจริญในธรรมค่ะ

:b41:

กามโภคี

เพิ่มเวลาไปแล้ว ลองไปตานั้นก่อน
จะนั่งลดลงหน่อยก็ได้ แต่อย่านั่งมากกว่าเดิน
การเดินระยะที่ ๔ ให้กำหนดให้ดี เพราะระยะที่ ๔ นี้ สติจะถูกฝึกได้ดี ไม่ทรงตัวลำบากไป
หรือไม่ง่ายไปจนเพลิน เท่าที่อ่านดู สติยังน้อยกว่าสมาธิแล้ว

กฎการใช้บอร์ด

24201.สนทนาพองยุบ

ผู้ใช้งานขณะนี้


ทั่วไป เว็บธรรมจักร