อ่านกระทู้นี้แล้ว
มึนๆ ปนสงสัย มากมาย
เข้าใจว่าเรามันยังพึ่งเริ่ม กอ ไก่ ขอ ไข่ แต่บางอย่างมันก็ยังดูตะแหม่งๆ



รู้สึกบอกไม่ถูกแต่ว่า เอ่อ.... เค้ารู้ได้ไงคะ
ทั้งที่เราเป็นคนเห็นเองไม่ใช่หรอ แล้วเล่าให้เค้าฟัง หรือเค้าเคยเห็นด้วยเหมือนกันคะ
แล้วเห็นแบบนี้มันจะช่วยให้สงบ มีสติ ปัญญา ยังไงอ่า มันก็ไม่ต่างกับการหลับฝันสิคะ
ขออภัยนะคะ หากเป็นคำถามอะไรที่ไม่รู้เรื่อง เราไม่รู้จริงๆค่ะ เราพึ่งเริ่มฝึกค่ะ และไม่เคยเห็นอะไรเลยค่ะ




ไม่ค่อยเข้าใจ เป็นการเปรียบเปรยหรือปล่าวคะ
แต่เรามืดอ่ะค่ะ แต่ก็ไม่ได้หลับนะ

ไม่รู้จะอธิบายยังไงนะ ถ้าเพิ่งเริ่มหัดก็หัดไปเรื่อยๆสักพักนั่นแหละ พยายามหาจริตตัวเองให้เจอนะว่าเหมาะกับวิธีไหน...การฝึกสมาธิมีหลายแบบ อยู่ที่เราจะถูกกับแบบไหนเท่านั้นเอง... ไม่เห็นอะไรก็ไม่ใช่ว่าจะทำไม่ได้ ขึ้นอยู่กับกำลังใจและการฝึกฝน และของเก่าในอดีต(หมายถึงในอดีตชาติเราเคยปฏิบัติมาก่อนชาตินี้เราก็จะปฏิบัติได้ไว) ระลึกถึงพระพุทธเจ้าไว้นะ พุทธนุสติไว้ กำลังใจมา หมั่นฝึกฝน ก็ไปได้เอง ที่สำคัญรักษาศีลและให้ทานอยู่เป็นนิจจะสั่งสมบารมี เวลาภาวนาจะเกิดผล... อันนี้เทรนเนอร์เราบอกมาน่ะ เราก็ไม่ได้เป็นอะไรมากมายหรอก เราก็ยังต้องพยายามอยู่เหมือนกัน ให้กำลังใจนะ...

สาธุ... อนุโมทนา

เพิ่มเติมอีกนิด เวลาก่อนภาวนาให้อาราธนาบารมีของพระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ พระสาวก พระอรหันต์ คุณบิดามารดา กุศลที่เราทำทั้งในอดีตและปัจจุบัน ให้มาหนุนนำจิตใจเรา และต่อมาให้ตัดร่างกาย คือให้ระลึกว่าเราไม่มีร่างกาย ร่างกายไม่มีในเรา ปลงสังขารนั่นเอง แล้วภาวนากำหนดลมหายใจ และระลึกถึงพระพุทธองค์ไปด้วย พอสงบแล้วอุทิศกุศลจากการเจริญภาวนาทั้งหมดให้กับบิดามารดา เทพเทวา นาคา พยายมราช เจ้ากรรมนายเวร ดวงวิญญาณทั้งหลาย สรรพสัตว์ตั้งแต่โลกมนุษย์ไปจนสุดโลกัณฑ์ ฯลฯ ให้เขาได้รับส่วนกุศลจากการเจริญภาวนาของเรา และให้เขาอนุโมทนากับการเจริญภาวนาของเราด้วย... อันนี้เป็นวิธีที่เราใช้ ต่างคนก็ต่างวิธีไป ก็แนะนำกันไป แล้วแต่จริตของบุคคลๆนั้นด้วย ลองดูนะ... กำลังใจมาอันดับหนึ่ง..สาธุ

]

จริตนี่หมายถึงอะไรคะ

เอ่อ.. จะจำกัดความยังไงดีหละ คล้ายๆอุปนิสัยลึกๆของเรา บอกไม่ถูกเหมือนกัน ลองถามผู้รู้ดูนะ แต่ว่าถ้าจะให้ดี ลองฝึกที่ทำอยู่ไปเรื่อยๆก่อนก็ได้ ถ้ารู้สึกว่ามันสงบ สบาย เราไม่อึดอัด ไม่หงุดหงิด ก็แสดงว่าถูกกับจริตเราแล้วนะ แต่ถ้าเราฝึกไปรู้สึกไม่ค่อยสบาย เครียด อึดอัด แสดงว่าไม่ถูกกับจริตเรา เราควรหาวิธีใหม่ เพื่อสมาธิของเราจะได้ก้าวหน้า.
ส่วนเรื่องของจริตคืออารมณ์ที่ชอบ เช่นราคะจริตคือชอบเป็นคนรักสวยรักงาม โทสะจริตคือชอบโกรธเกลียดพยาบาท วิตกจริตคือตกอยู่ในอำนาจของความหลง ฟุ้งซ่านฯลฯ และมีอีกอื่นจำไม่ได้อ่ะ คือแต่ละจริตก็จะเลือกกรรมฐานที่เหมาะกับตนซึ่งมีกว่า40 แบบ

ตั้งแต่อนุสติ10 กสิน10 อสุภะกรรมฐานและอื่นๆ ลองหาศึกษาดูนะ แต่ว่าโดยส่วนใหญ่เดี๋ยวนี้อาณาปานสติจะใช้ได้กับทุกจริตแหละนะ แต่วิธีการทำสมาธิแบบอาณาฯ ก็มีหลายวิธีเหมือนกัน บางคนจับภาพพระพุทธรูปเพื่อกันฟุ้งซ่าน บางคนก็ภาวนาไม่เหมือนกัน เช่น พุทโธ นะมะพะทะ สัมมาอรหัง ฯลฯ แต่การคำภาวนาเป็นเพียงกุศโลบายให้เรามีสมาธิจดจ่ออยู่กับมันเท่านั้น สำคัญที่สุดคืออารมณ์นั่นแหละนะ

เอาเข้าใจง่ายๆว่า ตอนนี้ฝึกอาณาปานสตินั่นแหละ... จะพุทโธ สัมมาอรหัง ยุบหนอพองหนอ หรือนะมะพะทะ ก็แล้วแต่ความถนัด กำหนดลมหายใจเข้าออกเหมือนกัน ส่วนวิธีอื่นๆที่เป็นกุศลโลบายให้เราสงบมากขึ้นก็แล้วแต่บุคคล ซึ่งจะไม่เหมือนกันเสียทีเดียว

เราว่าลองถามผู้ที่รู้ดีกว่า ส่วนเราไม่รู้มากมาย ถ้าขาดตกบกพร่องอะไรก็ขออภัยด้วย... สู้ต่อไป... ธรรมะสวัสดี... เจริญในธรรมนะ

ถ้าไม่ผิดน่าจะเป็นวิปัสสนูกิเลส นะงับ ที่เรียกกว่า โอภาส ละไปดีที่สุดงับ

ขอบคุณค่ะ อนุโมทนาค่ะ

เรื่องของการส่งจิตไปหากันนี่ เราอยากจะตำหนิพวกฌาณสูงทั้งหลาย
ในเมื่อส่งภาพไปแล้ว อีกฝ่ายรับได้ (จะด้วยเหตุใดก็ตาม) ก็ควรจะยอมรับในสิ่งที่ตนได้กระทำ อย่าเฉไฉ อ้างว่าเป็นพระเป็นเทพหรือเป็นอะไรมาดลใจ เพราะมันจะสร้างความเชื่อผิดๆ ต่อเนื่องกันไป (และอาจเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้จิตของผู้ส่ง ไม่ก้าวหน้าเท่าที่ควร เพราะเมื่อโกหกแล้ว ใจจะยังพะวงกับเรื่องนี้ต่อไป เป็นการบั่นทอนตนเองเสียเปล่า)

และอยากจะบอกพวก เจโต ทั้งหลาย อย่าทดสอบใครโดยที่เขาไม่ได้อนุญาต อย่าถือวิสาสะ ในเมื่อเป็นอริยะ ก็จงทำตนให้สมกับความเป็น อริยะ โดยเฉพาะเมื่ออีกฝ่าย ไม่ได้รู้จักกันมาก่อน...

ตอบคุณแทนขวัญ : ไม่เห็นอะไรน่ะ ดีแล้ว... บางทีเราก็สับสนกับการใช้คำว่า นิมิต เหมือนกัน จริงๆ นิมิตคือภาพหรือเสียงที่เกิดในสมาธิ ทั้งจริงและไม่จริง ถือเป็นนิมิตหมด แต่ส่วนใหญ่เรามักจะใช้คำนี้ ในกรณีนิมิตแบบความฝัน คือเห็นเป็นภาพเคลื่อนไหว แบบดูหนัง หรือบางทีเราอาจจะเป็นผู้แสดงก็ได้
และย้ำคำเดิม ไม่เห็นอะไรน่ะ ดีแล้ว แสดงว่าฟุ้งซ่านน้อย... มีโอกาสเป็นแม่ชีสูง อิอิ


เพิ่มเติม: ส่วนการเห็นพวกผีนี่ ช่วยอะไรกับความสงบ สติปัญญาบ้าง ตอบว่า... มันคงมีในแง่ที่ว่า เราจะได้ตระหนักด้วยตนเอง (ซึ่งต่างจาก การตระหนักจากการบอกเล่า) ว่า ภูมิต่างๆ นั้น มีจริง ยิ่งถ้าเราได้เห็นความแตกต่างของผีต่างๆ เราก็จะเข้าใจอะไรๆ ได้ดีขึ้น
อีกอย่างนะ เมื่อสมาธิถึงระดับหนึ่ง จะเห็นได้เอง มันไม่ใช่วิชาอะไรนะ...

ก็ของมันแรง!!!

เรียนถาม... คุณ...เอ่อ... เรียกคุณมาริโอ้แล้วกันนะ (55++) เห็นชื่อมันคล้ายๆกันจะเรียกmurano ก็ไม่ถนัด..

อยากทราบว่า ถ้าผู้ที่รับภาพที่พวกฌานสูงส่งมาได้น่ะ.. จะด้วยเหตุใดบ้าง ขอรายละเอียดเพิ่มเติมหน่อยค่ะ... ขอบพระคุณอย่างสูง(ล่วงหน้า)

หมายถึงว่า ผู้รับจะต้องมีกำลังจิตกล้าแข็งด้วยหรือเปล่า ใช่มะ...

ถ้าผู้รับไม่ได้ฝึกจิตมาก่อน ภาพที่เกิดขึ้นจะเหมือน ความคิดของตน ลักษณะนี้เขาเรียกว่า ดลใจ คือผู้รับจะเข้าใจไปว่า ตนเองกำลังคิดเรื่องนั้นอยู่
ถ้ามีสมาธิพอสมควร (แต่ไม่ได้อยู่ในสมาธินะ) และช่างสังเกตหน่อย ก็จะเริ่มรู้สึกว่า ความคิดที่เข้ามานั้น ไม่ใช่ของตัว คือสมาธิที่มีจะทำให้เรารู้สึกแม่งๆ ว่า เราไม่ได้คิดเรื่องนี้นี่หน่า...

สิ่งที่ต้องระวังคือ หากผู้ส่งจิตมีกำลังที่เข้มแข็งมาก อาจทำให้ผู้รับเกิดอาการ เวียนหัวอย่างรุนแรง

ในสมาธิ ถ้ามีความสงบเพียงพอ ก็จะสามารถรับเป็นภาพได้
ถ้าทั้งสองคนต่างก็สามารถเห็นร่างทิพย์ได้ และมีภูมิจิตที่เท่ากัน ผู้รับก็จะเห็นตัวผู้ส่งด้วย เราไม่สามารถใช้ เจโตปริยญาณ กับผู้อื่นที่มีภูมิจิตเท่ากัน โดยที่เขาไม่รู้ตัวได้ บางทีก็เลยเลี่ยงไปใช้ ทิพยโสต คือฟังเสียงความคิดแทน ซึ่งถ้าผู้นั้นเขาต้องการจะเห็นจริง ก็เห็นได้

การดลใจต้องทำโดยผู้ที่มีภูมิจิตสูงกว่า แต่มันก็มีวิธีเช็คหลายวิธี เช่น นิมิตที่เกิดขึ้นนั้น ถ้าเราสามารถ จับ มันทิ้งไปได้ ก็เป็นภาพที่ส่งมาแน่นอน หรือใช้การส่งจิตตนเองออกไปด้านข้าง ถ้าความคิดนั้นยังติดอยู่กับตัว มันก็เป็นความคิดแปลกปลอมเป็นแน่

เราถึงเซ็งพวกเจโตเป็นอย่างมาก วุ่นวายเสียจริง กำลังหาข้อพิจารณาอยู่ว่า นี่เป็นผีหรือเทวดา หรือเป็นเทพ เอ... หรือว่าผีจำแลงมา ต้องเพ่งดู โอ... ผีจริงๆ ด้วย ไหนๆ ลองเพ่งภาพสาวๆ ดูซิ พวกเจโตมันเสือกจำแลงรูปผีเข้ามา... วันก่อน ลองมาเพ่งจิต ใครแม่งแอบดูเรา เสือกมีอสูรกายโผล่มา แถมมีพวกหน้าตาเหมือนพั้งค์ผสมกังฟูมาด้วย
จะลองเรียกผีดู มาให้ดูหน่อยๆ มาจริงๆ ด้วย แต่ที่มานี่ ไอ้พวกเจโตมันส่งมาแน่ๆ ส้นตีนจริงๆ... ว่างมากรึไง สุดท้ายแทนที่เราจะมาแยกแยะพวกร่างทิพย์ ยังต้องมาแยกพวกเจโตด้วย... มันอะไรกันฟะ

แต่เรารู้ว่าเป็นพระอย่างน้อย 1 (มีที่ไม่ใช่พระด้วย) ตอนที่ลองสวดมนต์ในใจแบบออกเสียงดู โอ้ โผล่มาให้เห็นเต็มๆ ตกใจล่ะซี่ ว่าไอ้หมอนี่มันมีเสียงทิพย์ เอิ้ก เอิ้ก (ย่อหน้านี้ บ่นๆ ให้อ่านเล่น)


ปล. เรื่องดลใจที่เขียนมา ไม่ต้องกังวลอะไรมากนักหรอก ฤทธิ์มันมีผลก็ตอนที่ใช้ฤทธิ์เท่านั้น ถ้าไม่ถูกจริตกับเรา เลิกดลใจก็เลิกกันเท่านั้น

ท่านมาริโอ้คะ... คือว่าอย่างที่เราเล่าว่า มันเกิดตอนเราเคลิ้มๆ คือกำลังจะหลับแหล่มิหลับแหล่
แล้ว... อาการเวียนหัวจะเกิดขึ้น ณ ขณะนั้นหรือเปล่า...

แต่วันนั้นไม่ได้เวียนหัว... จะมาเวียนหัวหลายวันต่อมา เวียนขนาดจะอ๊วก ซึ่งไม่ทราบสาเหตุ พอสวดมนต์ก็หายกริบ

อาการเวียนหัวจะเกิดในเวลาปกติที่ไม่ได้ทำสมาธิ คืออาจมีผู้พยายามดลใจ หรืออ่านใจ แต่ยังประเมินกำลังที่จะใช้ไม่เป็น
ถ้าเราทำสมาธิมานานเพียงพอ จะไม่เวียนหัว แต่จะรู้สึกตึงๆ ในหัว

เรื่องภาพพระธุดงค์นั้น ไม่ใช่ภาพจริงแน่นอน แต่จะเป็นภาพที่จิตเราสร้างขึ้นหรือผู้อื่นส่งมานั้น คงตอบไม่ได้ เพราะไม่ได้เห็นเองไง... ลองนึกทบทวนดูซิว่า ในเวลานั้นเราได้คิดถึงเรื่องพระหรือเปล่า ถ้าคิดอยู่ ก็อาจจะเป็นจิตเราสร้างเอง แต่เท่าที่อ่านมา... ในเมื่อพี่ที่ฝึก เขาบอกลักษณะพระได้ถูกต้อง มันก็เป็นภาพของเขานั่นแหล่ะ

ไปก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้มาใหม่ อิอิ

ของพี่เขานั่นแหละนะ.. คือพี่เขาจะมีลักษณะเด่นอย่างหนึ่ง คืออ่านจิตคนอื่นได้ ประมาณว่ายังไม่อ้าปากเขาก็ตอบมาแล้ว ประมาณรู้ว่าเราจะถามอะไร พอฝันถึงเขา ยังไม่อ้าปากบอกเขาก็พูดมาก่อนว่า รู้แล้วว่าฝันถึง...และอีกมากมายฯลฯ


แต่พี่เขาเป็นเทรนเนอร์ที่ดีมากๆ ถามไรได้หมด ไม่หวงวิชา ไม่กั๊ก บอกหมด แต่อยู่ที่เราว่าจะทำได้หรือเปล่า... ที่สำคัญน่ารัก

ก็ถือว่าโชคดีมาก ที่มีคนที่ฝึกได้จริงมาช่วยแนะนำ ก็ฝึกต่อไปก็แล้วกัน ต่อไปอาจจะได้ เจโตปริยญาณ แบบพี่เขาก็ได้

เจโตปริยญาณ คือการล่วงรู้ใจคนน่ะ
ส่วนเรามันสายอิทธิฤทธิ์ ฝึกเอง รู้เอง แต่ตอนนี้เริ่มรู้สึกเบื่อๆ แล้ว ก็คงจะเพลาๆ ลงไป