ผมขอมอบให้กับเพื่อนผู้ใฝ่ธรรมทุกๆท่าน จากหนังสือ ทางพ้นทุกข์ ของ เด็กน้อยในแดนธรรม ดังนี้


สมาธิหรือจิตสงบนั้น สามารถที่จะทำได้ ๒ อย่างคือ ทั้งอิริยาบถนิ่งและ

อิริยาบถเคลื่อนไหว และทำได้ทุกท่าโดยไม่จำกัดท่าใดๆด้วย เพราะใจ

ทำ ใช้กายเป็นสถานที่ทำ คือ ใช้ใจจับดูกาย เท่านั้น กายจะอยู่ท่าไหน

ก็ได้ พยายามสนใจดูตัวเอง ว่าปัจจุบันนี้ เดี๋ยวนี้

ขณะนี้ กายเรากำลังทำอะไรอยู่ ก็กำหนดย้ำความรู้สึกลงไปอีกทีว่า กำลังทำอะไร

อยู่ (ข้อสำคัญ ให้ย้ำความรู้สึกอีกครั้งซ้ำลงไป เรียกว่ารู้ในรู้ หรือสติสัมปชัญญะ

ก็คือตัวนี้นี่แหละ) มันจะเปลี่ยนแปลงเคลื่อนไหวอย่างไร ก็ให้กำหนด รู้ตามปัจจุบันขณะ

อยู่เสมอ คือ(ให้ใจรู้กาย)

ให้สังเกตดูว่าทุกเหตุการณ์ทำแล้วผลนั้นเป็นอย่างไร สุขหรือทุกข์

หรือเฉยๆ มันมีอาการอย่างไรบ้าง ก็ให้รับรู้ดูไว้

เมื่อผลปรากฏให้รู้แล้ว เราควรนำเหตุการณ์นั้นๆ มาทบทวน พิจารณาหาสาเหตุที่แท้

จริงอีกทีว่า เหตุเกิดจากอะไร (เมื่อมีเวลาว่างควรนั่งทบทวนพิจารณาดูอีกที)