(๗) เรื่อง “จดหมายจากหลวงตามหาบัวถึงหลวงปู่ลี”
ปีพุทธศักราช ๒๕๑๔ หลวงพ่อสมศรี อัตตสิริ
ท่านว่าเราพักปฏิบัติอยู่กับ “หลวงปู่ลี กุสลธโร”
ที่วัดป่าสานตม ตำบลสานตม อำเภอภูเรือ จังหวัดเลย
มีวันหนึ่งขณะท่านเดินจงกรมอยู่ข้างศาลา (หลังเก่า) วัดป่าสานตม
มีโยมผู้ชายขับรถบรรทุกของเข้ามาในวัด
โยมผู้ชายคนนี้บอกท่านว่า หลวงตามหาบัว วัดป่าบ้านตาด
ท่านฝากจดหมายกับสิ่งของเครื่องใช้มาให้
ท่านพระอาจารย์ลี (หลวงปู่ลี กุสลธโร)
หลวงพ่อสมศรีท่านเดินไปบอกหลวงปู่ลี
แต่พอไปถึงกุฏิเห็นหลวงปู่ลีกำลังเดินจงกรมอยู่
ท่านก็เลยมาบอกโยมผู้ชายคนนี้ว่าพระอาจารย์ลีกำลังเดินจงกรม
ท่านจะเลิกเดินจงกรมตอนฉันน้ำร้อนช่วงบ่าย
โยมผู้ชายคนนี้บอกท่านว่าเขารอถึงเวลานั้นไม่ได้
เพราะกลัวจะค่ำตอนเวลาเดินทางกลับบ้านที่อุดรธานี
โยมผู้ชายคนนี้เลยฝากของและจดหมายน้อย
ที่หลวงตามหาบัวท่านเขียนถึงหลวงปู่ลี
เอาไว้ให้กับหลวงพ่อสมศรี แล้วเขาก็ลากลับไป
พอตรวจดูสิ่งของเครื่องใช้แล้ว
หลวงพ่อสมศรีท่านก็อ่านดูหน้าซองจดหมายน้อย
ที่หลวงตามหาบัวท่านเขียนถึงหลวงปู่ลี
หลวงพ่อสมศรีว่าคำจ่าหน้าซองจดหมายน้อย
ที่หลวงตามหาบัวท่านเขียนถึงหลวงปู่ลีนั้นคือ
“ถึงท่านพระอาจารย์ธรรมลี ท่านผู้มีธรรมอันลัดทุ่ง”
หลวงพ่อสมศรีว่าพอท่านอ่านเห็นคำว่า
“ถึงท่านพระอาจารย์ธรรมลี ท่านผู้มีธรรมอันลัดทุ่ง”
ที่องค์หลวงตามหาบัวเขียนจ่าหน้าซองถึงหลวงปู่ลี กุสลธโร
ท่านนั้นถึงกับยิ้มแล้วนึกขำขึ้นมาในใจของตนเอง
หลวงพ่อสมศรีท่านเล่าเป็นขำๆ ว่า
“เกิดมากะจั่งสิพ้อคำจ่าหน้าซองจั่งซี้
(เกิดมาก็พึ่งจะได้เห็นคำจ่าหน้าซองแบบนี้)
หลวงพ่อสมศรีพอว่าให้ฟังแบบนี้แล้วท่านก็หัวเราะขำขัน
หลวงพ่อสมศรีว่าพอบ่ายหลวงปู่ลีก็เลิกจากทางจงกรม
ออกมาฉันน้ำร้อนที่ศาลา ท่านก็กราบเรียนหลวงปู่ลีว่า
มีโยมเขาเอาของมามอบให้พร้อมกับจดหมายน้อย
ที่หลวงตามหาบัวท่านเขียนถึงอาจารย์ลี
หลวงปู่ลีท่านก็เปิดอ่านจดหมายน้อย
ที่พ่อแม่ครูบาอาจารย์หลวงตามหาบัวเขียนถึงท่าน
หลังอ่านจดหมายน้อยขององค์ท่านหลวงตามหาบัวแล้ว
หลวงปู่ลีท่านก็ยิ้มบอกกับหลวงพ่อสมศรีว่า
“พ่อแม่ครูจารย์เพิ่นฝากของมาให้ผมแจก
หมู่คณะอยู่สานตม กับหมู่คณะอยู่นำวัดวาอ้อมแอ้มแถวนี้”
หลวงพ่อสมศรีสงสัยในคำจ่าหน้าซองจดหมาย
ที่หลวงตามหาบัวท่านเขียนถึงหลวงปู่ลีนั้น
ว่ามีความหมายมาจากเหตุอะไร หลวงปู่ลีท่านจึงบอกที่มาของคำว่า
“ถึงท่านพระอาจารย์ธรรมลี ท่านผู้มีธรรมอันลัดทุ่ง”
ให้พระอาจารย์ธรรมศรี (หลวงพ่อสมศรี) ทราบ
หลวงปู่ลีท่านบอกหลวงพ่อสมศรีว่า
ตอนหลวงตามหาบัวท่านมาสร้างวัดป่าบ้านตาดใหม่ๆ
มีหมู่คณะเข้ามาขอพักปฏิบัติอยู่กับท่านหลายองค์
พอมีหมู่คณะมาขออยู่พักปฏิบัติด้วยมากๆ
หลวงตามหาบัวท่านเห็นว่ามันวุ่นวาย
ท่านก็เลยอยากจะแยกตัวออกไปหาเที่ยววิเวกโดยลำพังองค์เดียว
หลวงตามหาบัวท่านบอกหลวงปู่ลีว่าให้อยู่บ้านตาด
ช่วยดูแลวัดโดยไม่ต้องไปไหน
จนกว่าท่านนั้นจะกลับมาจากเที่ยววิเวก
หลวงปู่ลีท่านก็รับคำพ่อแม่ครูอาจารย์โดยที่ใจท่านนั้นก็ร่ำๆ รอนๆ
อยากจะติดตามไปรับใช้อุปัฏฐาก เที่ยววิเวกกับครูบาอาจารย์
แต่เพราะครูบาอาจารย์สั่งให้อยู่เฝ้าวัด ท่านก็เลยต้องหยุดใจ
ในสิ่งที่ตนเองอยากจะไปเที่ยววิเวกกับครูบาอาจารย์
หลวงปู่ลีท่านจัดบริขารให้ครูบาอาจารย์และช่วยถือบริขาร
มาส่งองค์ท่านหลวงตามหาบัวที่ชายป่าวัดป่าบ้านตาด
หลวงปู่ลีท่านเล่าให้หลวงพ่อสมศรีฟังว่า
“เห็นพ่อแม่ครูจารย์เพิ่นออกเที่ยววิเวก
ใจเจ้าของนั่นกะคึดฮ่ำฮอนนำเพิ่น (ใจตัวเองนั้นก็คิดรุ่มร้อนถึงท่าน)
มานั่งคึดเค้าเม่าอยู่กุฏิเจ้าของ
เฮานี่หนากะมาฝากเป็นฝากตายเอาธรรมนำเพิ่นจั่งใด๋น้อ
กูสิมาอยู่เป็นลูกกำพร้าผู้เดียวบ่ มีพ่อบ่มีแม่มาฮักสานี่
คึดได้ซ่ำนี่แล้วเจ้าของกะฟ้าวแต่งบริขารจ้ำอ้าวลัดท่งนานำก้นเพิ่นเด้
ถ่าพ่อแม่ครูจารย์เพิ่นสิฮ้าย เฮากะสิบ่หนี ถ่าเพิ่นสิตี เฮากะยอม
ใจเจ้าของนั่นอยากสิไปนำเพิ่นอยู่อย่างเดียว”
หลังหลวงตามหาบัวท่านเดินออกจากวัดป่าบ้านตาดไปได้ประมาณชั่วโมงหนึ่ง
หลวงปู่ลีท่านก็แต่งบริขารเครื่องใช้อันจำเป็นของตนเอง
แล้วรีบจำอ้าวลัดทุ่งนาไปตามทางที่หลวงตามหาบัวท่านเดินไป
หลวงตามหาบัวนั้นเหมือนท่านจะรู้ใจในศิษย์คชสารธรรมขององค์ท่าน
หลวงพ่อสมศรีว่าพอไปถึงระหว่างกลางทุ่งนา
หลวงตามหาบัวท่านก็ไปนั่งพักสูบบุหรี่อยู่ที่ห้างนาของโยมที่รู้จักกัน
ซึ่งโยมเจ้าของนาผู้นี้นั้นเป็นญาติกันกับองค์ท่านหลวงตามหาบัว
พอหลวงตามหาบัวท่านเห็นหลวงปู่ลีเดินแบกบาตรสะพายบริขารจ้ำอ้าวมาทางนี้
หลวงพ่อสมศรี “หลวงปู่ลีบอกพอหลวงตามหาบัวเห็น
ท่านเดินแบกบาตรสะพายกลดมา
หลวงตามหาบัวท่านบอกโยมว่า พ่อออกๆ...! ฟ้าวไปเบิ่งดู้ (รีบไปดูซิ)
ฟ้าวไปฮับบาตรพระเพิ่นแหน่
ถามพระอาจารย์ธรรมลัดท่งเบิ่งดู้ว่าเพิ่นสิฟ้าวจ้ำนาไปทางใด๋
พ่อออกผู้นี่กะออกไปฮับเอาบาตรบริขารของหลวงปู่ลี”
หลวงปู่ลีท่านเล่าให้หลวงพ่อสมศรีฟัง
พ่อแม่ครูจารย์ (องค์ท่านหลวงตามหาบัว) เพิ่นฮ้าย (ท่านดุ)
หือ...! ไห่เฝ้าวัดเฝ้าวาซ่ำนี่กะบ่ได้ ย้อนเล่นตายมานำอีหยังล่ะนี่
(ให้เฝ้าวัดเฝ้าวาแค่นี้ก็ไม่ได้ แล่นมาตายด้วยทำไมนี่)
หลวงปู่ลีท่านกราบเรียนหลวงตาว่า
ข้าน้อยอยู่บ่ได้กะเลยฟ้าวแต่งของมานำหาพ่อแม่ครูจารย์
หลวงตามหาบัวท่านว่าให้หลวงปู่ลี
หือ...! คันซั่นถ่ามันสิตายแท้ๆ กะไป
เฮาเสียเวลานั่งสูบยาถ่าอยู่นี่โดนแล้ว
(หือ...! ยังงั้นถ้ามันจะตายจริงก็ไป
เราเสียเวลานั่งสูบบุหรี่คอยอยู่นี่นานแล้ว)
พักอยู่ขนำนาคุยกับโยมได้พักหนึ่ง
หลวงตามหาบัวท่านก็พาหลวงปู่ลีเดินออกเที่ยววิเวก
หลวงปู่ลีท่านบอกหลวงพ่อสมศรีว่า ตั้งแต่เหตุการณ์นั้นเป็นต้นมา
เวลาว่าหยอกกันตามประสาอาจารย์ศิษย์พ่อลูก
หรือเวลาที่องค์หลวงตามหาบัวท่านเขียนลิขิตธรรมใดๆ ถึงหลวงปู่ลี กุสลธโร
หลวงตามหาบัวท่านก็มักจะพูดหรือเขียนคำจ่าหน้าซองจดหมาย
หยอกศิษย์ “คชสารธรรม” ขององค์ท่านว่า
“ท่านพระอาจารย์ธรรมลี ท่านผู้มีธรรมอันลัดทุ่ง”
บันทึกโดย ครูบากล้วย - พระวีระศักดิ์ ธีรภัทโท
ปีพุทธศักราช ๒๕๑๔ หลวงพ่อสมศรี อัตตสิริ
ท่านว่าเราพักปฏิบัติอยู่กับ “หลวงปู่ลี กุสลธโร”
ที่วัดป่าสานตม ตำบลสานตม อำเภอภูเรือ จังหวัดเลย
มีวันหนึ่งขณะท่านเดินจงกรมอยู่ข้างศาลา (หลังเก่า) วัดป่าสานตม
มีโยมผู้ชายขับรถบรรทุกของเข้ามาในวัด
โยมผู้ชายคนนี้บอกท่านว่า หลวงตามหาบัว วัดป่าบ้านตาด
ท่านฝากจดหมายกับสิ่งของเครื่องใช้มาให้
ท่านพระอาจารย์ลี (หลวงปู่ลี กุสลธโร)
หลวงพ่อสมศรีท่านเดินไปบอกหลวงปู่ลี
แต่พอไปถึงกุฏิเห็นหลวงปู่ลีกำลังเดินจงกรมอยู่
ท่านก็เลยมาบอกโยมผู้ชายคนนี้ว่าพระอาจารย์ลีกำลังเดินจงกรม
ท่านจะเลิกเดินจงกรมตอนฉันน้ำร้อนช่วงบ่าย
โยมผู้ชายคนนี้บอกท่านว่าเขารอถึงเวลานั้นไม่ได้
เพราะกลัวจะค่ำตอนเวลาเดินทางกลับบ้านที่อุดรธานี
โยมผู้ชายคนนี้เลยฝากของและจดหมายน้อย
ที่หลวงตามหาบัวท่านเขียนถึงหลวงปู่ลี
เอาไว้ให้กับหลวงพ่อสมศรี แล้วเขาก็ลากลับไป
พอตรวจดูสิ่งของเครื่องใช้แล้ว
หลวงพ่อสมศรีท่านก็อ่านดูหน้าซองจดหมายน้อย
ที่หลวงตามหาบัวท่านเขียนถึงหลวงปู่ลี
หลวงพ่อสมศรีว่าคำจ่าหน้าซองจดหมายน้อย
ที่หลวงตามหาบัวท่านเขียนถึงหลวงปู่ลีนั้นคือ
“ถึงท่านพระอาจารย์ธรรมลี ท่านผู้มีธรรมอันลัดทุ่ง”
หลวงพ่อสมศรีว่าพอท่านอ่านเห็นคำว่า
“ถึงท่านพระอาจารย์ธรรมลี ท่านผู้มีธรรมอันลัดทุ่ง”
ที่องค์หลวงตามหาบัวเขียนจ่าหน้าซองถึงหลวงปู่ลี กุสลธโร
ท่านนั้นถึงกับยิ้มแล้วนึกขำขึ้นมาในใจของตนเอง
หลวงพ่อสมศรีท่านเล่าเป็นขำๆ ว่า
“เกิดมากะจั่งสิพ้อคำจ่าหน้าซองจั่งซี้
(เกิดมาก็พึ่งจะได้เห็นคำจ่าหน้าซองแบบนี้)
หลวงพ่อสมศรีพอว่าให้ฟังแบบนี้แล้วท่านก็หัวเราะขำขัน
หลวงพ่อสมศรีว่าพอบ่ายหลวงปู่ลีก็เลิกจากทางจงกรม
ออกมาฉันน้ำร้อนที่ศาลา ท่านก็กราบเรียนหลวงปู่ลีว่า
มีโยมเขาเอาของมามอบให้พร้อมกับจดหมายน้อย
ที่หลวงตามหาบัวท่านเขียนถึงอาจารย์ลี
หลวงปู่ลีท่านก็เปิดอ่านจดหมายน้อย
ที่พ่อแม่ครูบาอาจารย์หลวงตามหาบัวเขียนถึงท่าน
หลังอ่านจดหมายน้อยขององค์ท่านหลวงตามหาบัวแล้ว
หลวงปู่ลีท่านก็ยิ้มบอกกับหลวงพ่อสมศรีว่า
“พ่อแม่ครูจารย์เพิ่นฝากของมาให้ผมแจก
หมู่คณะอยู่สานตม กับหมู่คณะอยู่นำวัดวาอ้อมแอ้มแถวนี้”
หลวงพ่อสมศรีสงสัยในคำจ่าหน้าซองจดหมาย
ที่หลวงตามหาบัวท่านเขียนถึงหลวงปู่ลีนั้น
ว่ามีความหมายมาจากเหตุอะไร หลวงปู่ลีท่านจึงบอกที่มาของคำว่า
“ถึงท่านพระอาจารย์ธรรมลี ท่านผู้มีธรรมอันลัดทุ่ง”
ให้พระอาจารย์ธรรมศรี (หลวงพ่อสมศรี) ทราบ
หลวงปู่ลีท่านบอกหลวงพ่อสมศรีว่า
ตอนหลวงตามหาบัวท่านมาสร้างวัดป่าบ้านตาดใหม่ๆ
มีหมู่คณะเข้ามาขอพักปฏิบัติอยู่กับท่านหลายองค์
พอมีหมู่คณะมาขออยู่พักปฏิบัติด้วยมากๆ
หลวงตามหาบัวท่านเห็นว่ามันวุ่นวาย
ท่านก็เลยอยากจะแยกตัวออกไปหาเที่ยววิเวกโดยลำพังองค์เดียว
หลวงตามหาบัวท่านบอกหลวงปู่ลีว่าให้อยู่บ้านตาด
ช่วยดูแลวัดโดยไม่ต้องไปไหน
จนกว่าท่านนั้นจะกลับมาจากเที่ยววิเวก
หลวงปู่ลีท่านก็รับคำพ่อแม่ครูอาจารย์โดยที่ใจท่านนั้นก็ร่ำๆ รอนๆ
อยากจะติดตามไปรับใช้อุปัฏฐาก เที่ยววิเวกกับครูบาอาจารย์
แต่เพราะครูบาอาจารย์สั่งให้อยู่เฝ้าวัด ท่านก็เลยต้องหยุดใจ
ในสิ่งที่ตนเองอยากจะไปเที่ยววิเวกกับครูบาอาจารย์
หลวงปู่ลีท่านจัดบริขารให้ครูบาอาจารย์และช่วยถือบริขาร
มาส่งองค์ท่านหลวงตามหาบัวที่ชายป่าวัดป่าบ้านตาด
หลวงปู่ลีท่านเล่าให้หลวงพ่อสมศรีฟังว่า
“เห็นพ่อแม่ครูจารย์เพิ่นออกเที่ยววิเวก
ใจเจ้าของนั่นกะคึดฮ่ำฮอนนำเพิ่น (ใจตัวเองนั้นก็คิดรุ่มร้อนถึงท่าน)
มานั่งคึดเค้าเม่าอยู่กุฏิเจ้าของ
เฮานี่หนากะมาฝากเป็นฝากตายเอาธรรมนำเพิ่นจั่งใด๋น้อ
กูสิมาอยู่เป็นลูกกำพร้าผู้เดียวบ่ มีพ่อบ่มีแม่มาฮักสานี่
คึดได้ซ่ำนี่แล้วเจ้าของกะฟ้าวแต่งบริขารจ้ำอ้าวลัดท่งนานำก้นเพิ่นเด้
ถ่าพ่อแม่ครูจารย์เพิ่นสิฮ้าย เฮากะสิบ่หนี ถ่าเพิ่นสิตี เฮากะยอม
ใจเจ้าของนั่นอยากสิไปนำเพิ่นอยู่อย่างเดียว”
หลังหลวงตามหาบัวท่านเดินออกจากวัดป่าบ้านตาดไปได้ประมาณชั่วโมงหนึ่ง
หลวงปู่ลีท่านก็แต่งบริขารเครื่องใช้อันจำเป็นของตนเอง
แล้วรีบจำอ้าวลัดทุ่งนาไปตามทางที่หลวงตามหาบัวท่านเดินไป
หลวงตามหาบัวนั้นเหมือนท่านจะรู้ใจในศิษย์คชสารธรรมขององค์ท่าน
หลวงพ่อสมศรีว่าพอไปถึงระหว่างกลางทุ่งนา
หลวงตามหาบัวท่านก็ไปนั่งพักสูบบุหรี่อยู่ที่ห้างนาของโยมที่รู้จักกัน
ซึ่งโยมเจ้าของนาผู้นี้นั้นเป็นญาติกันกับองค์ท่านหลวงตามหาบัว
พอหลวงตามหาบัวท่านเห็นหลวงปู่ลีเดินแบกบาตรสะพายบริขารจ้ำอ้าวมาทางนี้
หลวงพ่อสมศรี “หลวงปู่ลีบอกพอหลวงตามหาบัวเห็น
ท่านเดินแบกบาตรสะพายกลดมา
หลวงตามหาบัวท่านบอกโยมว่า พ่อออกๆ...! ฟ้าวไปเบิ่งดู้ (รีบไปดูซิ)
ฟ้าวไปฮับบาตรพระเพิ่นแหน่
ถามพระอาจารย์ธรรมลัดท่งเบิ่งดู้ว่าเพิ่นสิฟ้าวจ้ำนาไปทางใด๋
พ่อออกผู้นี่กะออกไปฮับเอาบาตรบริขารของหลวงปู่ลี”
หลวงปู่ลีท่านเล่าให้หลวงพ่อสมศรีฟัง
พ่อแม่ครูจารย์ (องค์ท่านหลวงตามหาบัว) เพิ่นฮ้าย (ท่านดุ)
หือ...! ไห่เฝ้าวัดเฝ้าวาซ่ำนี่กะบ่ได้ ย้อนเล่นตายมานำอีหยังล่ะนี่
(ให้เฝ้าวัดเฝ้าวาแค่นี้ก็ไม่ได้ แล่นมาตายด้วยทำไมนี่)
หลวงปู่ลีท่านกราบเรียนหลวงตาว่า
ข้าน้อยอยู่บ่ได้กะเลยฟ้าวแต่งของมานำหาพ่อแม่ครูจารย์
หลวงตามหาบัวท่านว่าให้หลวงปู่ลี
หือ...! คันซั่นถ่ามันสิตายแท้ๆ กะไป
เฮาเสียเวลานั่งสูบยาถ่าอยู่นี่โดนแล้ว
(หือ...! ยังงั้นถ้ามันจะตายจริงก็ไป
เราเสียเวลานั่งสูบบุหรี่คอยอยู่นี่นานแล้ว)
พักอยู่ขนำนาคุยกับโยมได้พักหนึ่ง
หลวงตามหาบัวท่านก็พาหลวงปู่ลีเดินออกเที่ยววิเวก
หลวงปู่ลีท่านบอกหลวงพ่อสมศรีว่า ตั้งแต่เหตุการณ์นั้นเป็นต้นมา
เวลาว่าหยอกกันตามประสาอาจารย์ศิษย์พ่อลูก
หรือเวลาที่องค์หลวงตามหาบัวท่านเขียนลิขิตธรรมใดๆ ถึงหลวงปู่ลี กุสลธโร
หลวงตามหาบัวท่านก็มักจะพูดหรือเขียนคำจ่าหน้าซองจดหมาย
หยอกศิษย์ “คชสารธรรม” ขององค์ท่านว่า
“ท่านพระอาจารย์ธรรมลี ท่านผู้มีธรรมอันลัดทุ่ง”
บันทึกโดย ครูบากล้วย - พระวีระศักดิ์ ธีรภัทโท
