“ประโยชน์ของการอยู่กับครูบาอาจารย์”

ความรักพี่เสียดายน้องก็เป็นอย่างนี้มันถึงไปไม่ถึงไหนกัน เพราะยังห่วงนั่นห่วงนี่ ยังกังวลความรู้สึกของคนนั้นคนนี้อยู่ก็ไม่วันที่จะไปได้

พระพุทธเจ้า พระอรหันต์แต่ละองค์นี้ท่านไม่กังวลถึงความรู้สึกของใคร ท่านกังวลถึงการเวียนว่ายตายเกิดของท่าน ว่าท่านจะกำจัดมันได้อย่างไร

เพราะการไปกังวลกับความรู้สึกของคนอื่นไม่ได้มาช่วยการตัดภพตัดชาติ ตัดการเวียนว่ายตายเกิดได้

อยู่ที่การเห็นโทษของการเกิด แก่ เจ็บ ตาย
เห็นทุกข์ของการเกิด การเจ็บ การตายนี่แหละ
ที่เป็นตัวทำให้เรา ไม่กังวลกับเรื่องความรู้สึกนึกคิดของผู้อื่น

เพราะเวลาเราทุกข์นี้ ผู้อื่นเขามาทุกข์แทนเราได้หรือเปล่า เวลาเรานอนอยู่บนเตียงหายใจ
กระเเด๋วๆ คนอื่นบอกมานอนแทนเรา เขาก็ทำไม่ได้หรอก

ถึงแม้เขาอยากจะทำ เขาก็ทำไม่ได้ เราไม่คิดให้มันลึกซึ้งกว้างขวาง เราคิดแต่วงแคบๆ เพราะเราถูกอำนาจแห่งโมหะความหลงมันครอบงำใจอยู่

มันจะให้เราคิดไปในทางตัณหาความอยากเสมอ อันนี้ต้องอาศัยได้ยินได้ฟังแบบนี้มันอาจจะช่วยกระตุ้นบ้าง

ถ้าไม่ได้ยินได้ฟัง มันก็ไม่รู้จักแนวความคิด การได้อยู่กับครูบาอาจารย์ก็ได้ประโยชน์อย่างนี้

บางทีไม่ได้คิดปัญหาของเราหรอก แต่บางทีท่านเล่าถึงการแก้ปัญหาของคนนั้นของคนนี้ให้เราฟัง ต่อไปเวลาเราเจอปัญหานี้เราก็จะรู้จักวิธีแก้

ดังนั้นการได้อยู่กับผู้รู้ ผู้ได้กำจัดความหลง ความอยากต่างๆ แล้วนี้มันเป็นประโยชน์กับเรา เพราะว่าเราจะต้องเจอปัญหาคล้ายคลึงกัน

แล้วเราก็จะสามารถเอาวิธีที่ท่านใช้นี้มาแก้ปัญหาได้ เพราะถ้าเราลำพังให้เราคิดแบบท่านเราคิดไม่ได้

เพราะใจของเราถูกอำนาจของความหลง ของความอยากนี้มันคอยดึงคอยจูงให้ไปคิดในทางของมัน

คิดยังไงก็ไม่มีทางที่จะคิดย้อนศรของมันได้ ต้องคิดตามมันเสมอ มันถึงเป็นเจ้าของใจเรามาตลอด

อวิชชา ปัจจยา สังขารา ความหลงเป็นผู้ผลักดันความคิดปรุงเเต่งของเรา มันก็คิดปรุงเเต่งให้เราออกไปหารูป เสียง กลิ่น รส ไปหาความสุขทางตา หู จมูก ลิ้น กาย แล้วก็ไปเกิดตัณหาความอยาก

ไปเกิดอุปาทานติดอยู่กับความสุขแบบนี้ ดิ้นไม่หลุด ตายไปก็กลับมาเกิดใหม่ กลับมาหาความสุขแบบนี้ใหม่ แล้วก็มาพบกับความทุกข์ที่ต้องเกิดจากการแก่ การเจ็บ การตายใหม่ ก็จะเป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ ไม่มีวันจบสิ้น

จึงต้องเข้าหาครูบาอาจารย์ พยายามฟังธรรมมากๆ ศึกษาพระธรรมคำสอนมากๆ ของพระอริยะทั้งหลาย แล้วมันจะช่วยให้เราคิดไปในทางของพระอริยะ

แล้วมันจะทำให้เราออกจากอำนาจของอวิชชา ที่คอยควบคุมบังคับความคิดปรุงเเต่งของเราได้.

ธรรมะบนเขา
วันที่ ๑๑ ตุลาคม ๒๕๕๘
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต






…นี่คือการปฏิบัติเพื่อให้บรรลุผล
ผลก็คือ..” ความสุขที่เกิดขึ้น
ความทุกข์ที่หายไป “

.เริ่มต้นที่การเจริญสติ
แล้วก็นั่งนิ่งๆทำใจให้สงบ
ถ้าสงบแล้วก็ทำให้ชำนาญก่อน
เวลาออกจากสมาธิก็มาเดินจงกรม
มาเจริญสติต่อ แล้วกลับไปนั่งต่อ

.นั่งให้นานขึ้นไปเรื่อยๆ
ให้เกิดความชำนาญ
อยากจะสงบเมื่อไหร่..ก็สงบได้
สงบได้ทุกเวลา

.” พอมีความชำนาญทางสมาธิแล้ว
ค่อยเจริญปัญญา “

.ถ้าไม่มีความหงุดหงิดใจ
ไม่มีความทุกข์ใจ
ไม่มีอะไรต้องพิจารณาในปัจจุบัน
ก็ให้พิจารณาถึงความทุกข์ใจ
ที่จะเกิดขึ้นในอนาคต

.เช่นพิจารณาความพลัดพราก
จากสิ่งต่างๆ จากบุคคลต่างๆ
ที่จะต้องเกิดขึ้นในอนาคต
ว่า..จะรับได้หรือไม่
เวลาที่สูญเสียสิ่งที่รักไป บุคคลที่รักไป
“ จะทุกข์หรือไม่ “.

……………………………………………
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
วัดญาณสังวรารามฯ ชลบุรี
กำลังใจ ๕๗ กัณฑ์ที่ ๔๓๙
๒๗ พฤษภาคม ๒๕๕๕






#รูป_นาม_ที่เรามองว่าสวย​

"... รูปนาม..ที่เรากำลังมองว่าสวย​
นั่นแหละ ..!!
เรากำลัง..ติดกับดัก​ ของกิเลสอยู่ ..."
......................................
#หลวงปู่แหวน_สุจิณโณ
วัดดอยแม่ปั๋ง อ.พร้าว จ.เชียงใหม่






"..ตัวของเราเกิดขึ้นมาก็ต้องตาย ไม่มีตน ไม่มีตัว สักอย่างเดียว

ธาตุสี่ ดิน น้ำ ลม ไฟ รวมเป็นก้อน แตกสลายลงไปก็เป็น ดิน น้ำ ลม ไฟของเก่า มันมีอะไรเหลือล่ะคราวนี้

ทุกคนพิจารณาเห็นความจริงอย่างนี้ มันก็ไม่เบียดเบียนซึ่งกันและกัน อยู่เย็นเป็นสุข ปราศจากอุปัทวันตรายทั้งปวง ต่างก็มีความเอ็นดูเมตตาสงสารปรานีซึ่งกันและกัน เห็นความไม่เที่ยงเป็นทุกข์เห็นเป็นของอนัตตา

ทุกคนต้องอยู่อย่างนั้นทั้งหมดใจมันก็สงบ.."

โอวาทธรรม
พระราชนิโรธรังสีคัมภีรปัญญาวิศิษฏ์ (หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี)
วัดหินหมากเป้ง จ.หนองคาย