เดี๋ยวนี้มันมีลัทธิบ้านะ

บอกคนไม่ให้ท่องพุทโธ
อะไรที่พระพุทธเจ้าไม่พูดไม่ให้ทำ
แล้วถ้าไม่ท่องพุทโธไม่ให้จิตมันอยู่กับธรรม
จะให้จิตไปอยู่ไหน
ยังไม่ทันละกิเลสก็ปฏิเสธธรรม
ยังไม่ทันถึงฝั่งก็ปฏิเสธเรือซะแล้ว

หลวงพ่อโสภา สมโณ
วัดแสงธรรมวังเขาเขียว




#ถึงจะมีปัญญามากก็ตาม... ​ถ้าเอาตนเอง
#พ้นทุกข์ไม่ได้... ก็ไม่เรียกว่า "ผู้มีปัญญา"
..................................
#หลวงพ่อชา_สุภัทโท
วัดหนองป่าพง อ.วารินชำราบ จ.อุบลราชธานี






...ในการอยู่กับลมหายใจเราอาจจะใช้วิธีบริกรรม “พุทโธ” ก็ได้ บริกรรมอย่างนี้ว่า หายใจเข้า “พุท” หายใจออก “โธ” “พุทโธ” คือคำบริกรรมที่เราอาจจะได้ใช้เพื่อกำกับตัวรู้เพื่อตัวพุทโธแท้ ถ้าใช้คำว่า “พุทโธ” ผิดไป มันก็กลายเป็นคำกล่อมประสาท แทนที่จะเป็น ‘เครื่องตื่น’ กลายเป็น ‘เครื่องหลับ’

เราภาวนาเราก็ต้องตั้งอกตั้งใจ ทำอย่างไรเราจึงจะอยู่กับลมหายใจในลักษณะที่จิตไม่ฟุ้งซ่าน ในลักษณะที่จิตไม่ง่วง ในลักษณะที่จิตไม่หลงอยู่กับความทรงจำ ไม่หลงอยู่กับความคิดปรุงแต่ง ทำอย่างไรจิตใจจะอยู่ได้ ไม่ต้องมีเครื่องบันเทิง ไม่ต้องมีเรื่องมีราว ไม่ต้องมีสิ่งกระตุ้น แต่อยู่ อยู่ของมัน มีพลัง มีพลังของสติ ไม่ใช่ว่าอาศัยพลังจากการกระตุ้นจากภายนอก...

พระอาจารย์ชยสาโร
นำสมาธิภาวนา ในวาระปฏิบัติธรรมออนไลน์ ครั้งที่ ๑
วันที่ ๔ มีนาคม ๒๕๖๕ ณ ภาวนาราม วัฒนา กรุงเทพมหานคร





"ถ้าเอาแต่ส่ง
จิตออกนอกนะ
เดี๋ยวก็เห็นโน่น....เห็นนี่
...เห็นสารพัดเห็น
เดี๋ยวก็มีเทวดามาคุย
มีเสียงบอกทำอย่างนั้น
อย่างนี้...สุดท้าย
ต้องหาจิตไม่เจอ
เจอแต่นิมิตเหล่านี้
เดี๋ยวก็กลายเป็นบ้าไป
ถ้าไม่อยากบ้า...
ไม่ต้องสนใจมัน."

หลวงปู่เยื้อน ขันติพโล




การปฏิบัติธรรมนั้น ก็คือการค้นคว้าการแยกแยะคลี่คลายให้เข้าไปถึงความเป็นจริง คราวนี้เราจะมาค้นคว้า มาคลี่คลายพิจารณาให้มันเข้าไปถึงความเป็นจริงได้อย่างไร ก็เมื่อโมหะที่มันครอบงำจิตใจเรามาหลายภพหลายชาติ มันหนาจนเหนือที่ปุถุชนทั่วไปจะสามารถไปคุ้ยเขี่ยไปคลี่คลายมันออกมาได้

การที่จะไปคุ้ยเขี่ยเอาโมหะที่ครอบงำมาหลายภพหลายชาติให้เปิดเผยออกมาได้นั้น เราก็ต้องอาศัยจิตที่มีความตั้งมั่นหนักแน่นมั่นคง ที่เราเรียกกันว่าสมาธิ เพราะถ้าจิตไม่มีสมาธิแล้ว เราจะไปคิดพิจารณาอย่างไร มันก็มีแต่แส่ส่าย ค่อยปลีกแวะ คอยเหลาะแหละ คอยเหลวไหลออกนอกลู่นอกทางอยู่ตลอด

การพิจารณานั้นมันก็ไม่มีความแยบคายรอบคอบ ไม่มีความชัดเจนในการพิจารณา แล้วโมหะจะหลุดออกไปได้อย่างไร จะแหวกโมหะเข้าไปได้อย่างไร ย่อมเป็นไปไม่ได้ เพราะฉะนั้น การอบรมจิตอบรมใจให้มีความตั้งมั่นหนักแน่นมั่นคงเป็นสมาธินี้ จึงเป็นความสำคัญอย่างยิ่ง

พระอาจารย์สุธรรม สุธัมโม
วันที่ ๑๕ มกราคม ๒๕๖๐






"แทนที่จะไปเสียเวลา เสียกำลังความคิด
ไปตั้งหน้าจัดการกับกิเลสผู้อื่น
ก็ให้ตั้งหน้าจัดการกับใจของตนเอง
ไม่ให้เข้าไปเกี่ยวข้องใกล้ชิดกับกิเลส

ทำได้เพียงไร ก็จะเหมือนสามารถแก้ไขคนอื่น
ทั้งหลาย ให้กลายเป็นคนดีได้ทั้งโลก
เพราะใจเรา จะไม่เร่าร้อนเพราะผู้ใดเลย

จะเหมือนคนทั้งโลก ไม่ได้ก่อกรรมทำร้าย
ให้เราต้องกระเทือนใจเลย"

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราชฯ