สัจจะคือความจริงของโลกที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้
เป็นโลกแห่งความจริงตรงหนึ่งปรมัตถธรรม
ที่ทรงประจักษ์แจ้งความจริงตรง1ลักษณะ
เพื่อมาแจกแจงธรรมและบัญญัติคำสอน
ตรงทีละ1ปรมัตถ์และอธิบายทุกคำไว้อย่าง
ละเอียดทุกคำด้วยพระทศพลญาณบารมีคือ
ความเป็นพระพุทธเจ้าหนึ่งเดียวในจักรวาลนี้
เป็นการตรัสรู้ลักษณะจริงตรง1ตัวจริงธรรม
และทรงแจกแจงธรรมทีละ1แต่ละ1ละเอียด
และเทศนาธรรมทีละคำทุกวันถึง45พรรษา
เพื่อมิให้ใครดัดแปลงต่อเติมคำลบล้างธรรมะ
ทุกคำจากการเปล่งพระสุรเสียงมีตรงปัจจุบัน

สัจจะที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้ไม่ใช่ความคิดเห็น
เพราะสัจจะแค่มีผัสสะกระทบ1ขณะจิตก็ดับ
คำว่าดับคือจากธรรมไม่มีแล้วมีแล้วก็หามีไม่
ถ้าได้สะสมการฟังมาเพียงพอจะอธิบายสรุป
ทุกภพภูมิไม่ได้รู้ความจริงตรงสัจจะ1ปรมัตถ์
ปรมัตถธรรมแปลว่าสิ่งที่มีจริงนั้นไม่เปลี่ยนมี
ลักษณะตรง1ปรมัตถ์ตรงทีละ1อย่างขาดกัน
เพราะลักษณะของความรู้อย่างพระพุทธเจ้า
ละเอียดเป็นแต่ละ1ทั้งบัญญัติคำตรงทีละ1
เป็นแต่ละหนึ่งหลากหลายไม่ซ้ำจิตดวงเดิม
ความไม่รู้ของเราก็มีความคิดเห็นว่ามีตัวตน
แต่การตรัสรู้ตัวจริงธรรมะแต่ละ1ลักษณะมี
พระพุทธเจ้าผู้เดียวในจักรวาลที่รู้ความจริง
เราจะเอาความคิดเห็นจากการแค่อ่านจำคำ
เอาไปทำตามความคิดเห็นผิดที่มีอัตตาพาทำ
ก็ผิดทั้งเพก็เพราะว่าความรู้คู่ปัญญาต้องพึ่ง
และอาศัยการฟังเสียงคำจริงที่่ฟังเข้าใจตรง
ลักษณะธรรมะตรง1สัจจะตรง1คำปรมัตถ์
เช่นลักษณะธาตุดินคิดตรงตาม2คำอ่อนแข็ง
การรับกระทบแข็งปรากฏว่ามีให้สิกขาตาม
คือศึกษาความอ่อนแข็งของสิ่งที่กระทบกาย
ตรงคำตอนกำลังฟังตรงความจริงที่กายรู้สึก
จนกว่าการฟังนั้นจะเปิดเผยความจริงตรงๆ
ตามที่ได้เคยฟังมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วนเพราะ
จิตเกิดเร็วไม่มีประมาณคิดดูได้ทันทีเลยว่า
ความจริงตรงตามคำสอนของพระพุทธเจ้า
กำลังมีกำลังเกิดดับกำลังตรงทุกคำที่บัญญัติ
ดังนั้นจึงไม่มีตัวตนของเรามีแต่ธรรมไร้ตัวตน
เราไม่รู้และไม่ฟังเพื่อคิดตรงทีละคำตามจริง
จึงไม่มีทางเข้าใจอะไรเลยแล้วจำบัญญัติคำ
เพื่อเอาไปทำตามก็สัจจะดับเป็นอดีตหมด
ขณะนี้แหละกำลังมีจิตดับไปล้านล้านขณะ
ชั่วลัดนิ้วมือเดียวดีดนิ้วดังเปาะเดียวดับหมด
เป็นอดีตตัวจริงธรรมะที้ดับเอากลับมาไม่ได้
เทียบได้เดี๋ยวนี้เลยที่กำลังเห็นใน1พริบตา
เท่าลัดนิ้วมือเดียวเร็วแค่ไหนมืดสั้นแค่นั้นคือ
จิตเกิดดับหมดเลยแสนโกฏิดวงจิตจึงไม่มีเรา
ดังนั้นความที่คิดจำเรียนวิชาการทางโลกมา
ก็คิดว่าพระไตรปิฏกก็คงเรียนแบบชาวโลกทำ
ถามว่าไม่ฟังจะรู้ตรงสัจจะอันไหนเพราะว่า
ความคิดเห็นของเราคิดแบบอัตตาพาไปทำ
แต่พระพุทธเจ้าตรัสรู้เพื่อให้ฟังให้เข้าใจถูก
ทำความเข้าใจถูกตรง1คำปรมัตถ์ตามติดติด
เพื่อทำความเห็นถูกตรงคำตรงที่มีที่กายรู้สึก
จนกว่าจะเข้าใจความจริงไม่ได้ให้ทำตามใจ
ก็จิตเกิดดับนับแสนโกฏิขณะ(ล้านล้านขณะ)
และจิตมีธรรมเกิดดับทีละ1ดวงตรงแค่1ทาง
มีภวัคจิตเป็นพื้นหลังคือจิตจำว่ามีอากาศธาตุ
แปลว่าจิตเกิดดับทีละ1ดวงจิตคือปัจจุบันขณะ
เวลาศึกษาธรรมจึงต้องอาศัยสุตมยปัญญา
เข้าใจไหมเกิดกี่ชาติก็ต้องพึ่งพระพุทธพจน์
เรามาอ่านความคิดเห็นที่สรุปจากคนอื่นฟังมา
ทำไมเราไม่ฟังให้เข้าใจเกิดปัญญาของตนเอง
โลกที่คิดเองต่างจากโลกที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้
โลกแปลว่าสิ่งที่เกิดดับ(6โลกเกิดทีละ1โลก)
ที่ประชุมมีแค่6ที่คิดตรงตามได้ตรงทางเดียว
โลกทางตาหูจมูกลิ้นกายใจเกิดได้ตรงแค่1ที่
ขันธ์แปลว่าเกิดดับทรงไว้ซึ่งความว่างเปล่า
อายตนะคือที่ประชุมรวมกันให้เกิดธรรมะตรงแค่1โลก
โลกที่ทรงตรัสรู้มี6โลกเกิดคนละที่คนละทางคนละที่ประชุม
เกิดห่างกันเป็นคนละดวงจิตไม่ซ้ำทีละ1ดวงจิตคั่นด้วยภวังคจิต
ภวังค์คืออากาศธาตุแทรกคั่นจิตทุก1ดวง
และจิตเกิดดับตรงแค่1ทางสลับคิดตรงทาง
จิตเกิดตรงไหนดับทันทีไม่กลับมาเกิดอีกเลย
ขณะนี้กำลังมีแสนโกฏิขณะใหม่ให้เรียนรู้ใหม่
เวลานี้จิตเกิด1ขณะใหม่ตลอดเวลาขาดแค่่ฟังอย่างเดียวที่ไม่ทำ
https://youtu.be/jsTlbvrvBZI