...ถ้ามีความทุกข์ความวุ่นวายความหลง
น้อยลง
มีความอยากความต้องการต่างๆ
น้อยลง
มีความสุขสบายใจ..มากขึ้น
ก็แสดงว่าได้ไปถูกทางแล้ว

.เพราะความจริงแล้ว ชีวิตของเรานี่
ไม่ต้องการอะไรจากภายนอกเลย
สิ่งต่างๆภายนอก
ไม่ได้ให้ความสุขที่แท้จริงกับเรา

.ถ้าเรายังมีความต้องการในสิ่งต่างๆอยู่
ไม่ว่าจะเป็นวัตถุ หรือเป็นบุคคล
ก็แสดงว่า.."เรายังหลงทางอยู่"

.ยังไม่ได้เข้าถึงความสุขที่แท้จริง
ยังไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน
ถ้ายังคิดว่าความสุขอยู่ที่
การได้การงานที่ดี
ได้ตำแหน่งที่ดี ได้สิ่งต่างๆที่ดี
"แต่..ในโลกนี้ไม่มีอะไรที่ดีจริงๆ"

.เพราะทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้
“ล้วนมีสิ่งที่ไม่ดีติดมาด้วย แถมมาด้วย”

.เพราะโดยธรรมชาติของสิ่งต่างๆนั้น
จะมีการเปลี่ยนแปลงเสมอ
ไม่คงเส้นคงวา ..ไม่ดีเสมอไป
“มีขึ้น มีลง มีเจริญ มีเสื่อม".

.................................
กำลังใจ 40 กัณฑ์ 380
ธรรมะบนเขา 16/3/2551
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
วัดญาณสังวรารามฯ ชลบุรี








" คนทำบุญไว้ บุญให้ผล
คนทำบาปไว้ บาปให้ผล
จะมาแก้ที่ปลายเหตุ ไม่ได้
แก้ไม่ตก แก้ไม่ได้
ต้องแก้ที่ต้นเหตุ ต้นเหตุอยู่ที่ใจ

ภาวนาพิจารณาอยู่ในหลัก
"อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา"
ทั้งโลก ทั้งรูป ทั้งนาม ทั้งเรา
ทั้งเขา อะไรต่อมิอะไรเหล่านี้
ต้องเรียนรู้ศึกษาให้เข้าใจ "

" นอกจากจิตที่รู้อยู่นี้
ทั้งหมดเป็นสิ่งที่
"ไม่เที่ยงแท้" แน่นอน

นอกจากจิตที่รู้อยู่นี้
เป็น "ทุกข์" ทั้งโลก

นอกจากจิตที่รู้อยู่นี้
เป็นของที่
"ไม่ใช่ตัวตน" ของเรา "

โอวาทธรรม
หลวงปู่สิม พุทธาจาโร










สภาวะความจริงมันเป็นอย่างนี้

เอ็งเห็นดอกไม้ที่ร่วงไหม?

มีทั้งดอกอ่อนที่ยังไม่ตูม ดอกที่ตูมแล้วยังไม่บาน ดอกที่บานแล้วยังไม่โรย ดอกที่โรยแล้วยังไม่เหี่ยว ดอกที่เหี่ยวแล้วยังไม่แห้ง ดอกที่แห้งแล้วเป็นที่สุดก็มี นี่มันร่วงลงมาจากต้นไม้เหมือนกัน ทั้ง ๆ ที่สภาวะของมันไม่เท่านั้น

#ชีวิตร่างกายของคนก็เหมือนกัน

บางรายตายตั้งแต่อยู่ในครรภ์ บางรายคลอดออกมาแล้วตาย บางรายตายตั้งแต่ยังเป็นเด็ก บางรายตายตอนเป็นหนุ่มเป็นสาว บางรายตายตอนวัยกลางคน บางรายตายเมื่อแก่

อย่างข้านี่ตายเมื่อแก่ ก็ไม่ต่างกับดอกไม้ที่แห้งคาต้น แล้วร่วงหล่นลงมา สภาวะความจริงมันเป็นอย่างนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นมาในโลกมีอนัตตาเป็นที่สุด อย่างร่างกายก็คือตายไปในที่สุด

#แล้วเอ็งเห็นดอกไม้ร่วงหล่นอยู่นี่
#เอ็งมีความเศร้าโศกบ้างหรือไม่
(ก็ตอบว่า ไม่)

นั่นซิ มันร่วงมันหล่นมากมายเกลื่อนกลาดอย่างนี้ มันก็เป็นปกติของมัน ร่างกายก็เหมือนกัน มันร่วงมันหล่นก็เป็นปกติของมัน จะมัวเศร้าโศกเสียใจอยู่ทำไม ภาวะปกติมันเป็นอยู่อย่างนี้ มันเป็นธรรมดา ก็จงอย่าไปฝืนมัน ไม่มีใครหรอกที่เกิดมาแล้วไม่ตาย

หลวงปู่บุดดา ถาวโร











#วาทะท่านพ่อลี #ให้รักษาใจเราไว้

การอยู่ร่วมกันเป็นหมู่มากเป็นกลุ่มเป็นคณะนั้น ก็ย่อมจะต้องมีเสียงหลายๆอย่างกระทบกัน

ถ้าจะเปรียบแล้วก็ไม่ผิดกับวงพิณพาทย์หรือวงดนตรี ซึ่งจะต้องมีทั้งเสียงปี่ เสียงกลอง เสียงฆ้อง เสียงระนาดและเสียงก็ใหญ่บ้าง เล็กบ้าง ทุ้มบ้าง ต่ำบ้าง สูงบ้าง ถ้ามันเป็นเสียงเดียวกันไปหมด ก็ย่อมจะไม่มีความสนุกเลย เพราะพิณพาทย์เสียงเดียวนั้นคงไม่เกิดความไพเราะเป็นแน่

ฉันใด คนที่อยู่รวมกันมากๆ ก็ย่อมจะต้องมีเสียงดีบ้าง ไม่ดีบ้างขึ้นในหมู่คณะ

ฉะนั้น จึงให้รักษาใจของเราไว้ อย่าให้ไปโกรธ เกลียด พยาบาท ในเสียงที่ไม่ไดี เพราะเกลียดมากๆ เข้ามันก็จะกลายเป็นโกรธ เมื่อโกรธมากๆ เข้าก็อาจกลายเป็นพยาบาท และเมื่อมีการพยาบาทเกิดขึ้นแล้ว ก็ย่อมจะเป็นเหตุให้ถึงทะเลาะวิวาทและก่อความไม่สงบขึ้น

#เหตุนี้จึงควรแผ่เมตตาในคนทั้งหลาย

ตลอดทั้งคนเบื้องสูงท่ามกลางและเบื้องต่ำ คนชั้นต่ำนั้น ถึงเขาจะแสดงกิริยาที่ไม่พอใจ ให้ปรากฏในทางกายหรือทางวาจาก็ดี เราก็ควรให้อภัยเสีย

ทำได้เช่นนี้ความสงบก็จะเกิดขึ้นแก่ตนและหมู่คณะนั้นๆ ได้"

ท่านพ่อลี ธัมมธโร











คนไหนที่มี. กายกรรมไม่ดี. วจีกรรมไม่ดี. อย่าไปถือ. เพราะเค้า. ยังไม่มีบุญ.

หลวงปู่ไม อินทสิริ.








#นี่แลคือผู้หลุดพ้นจากทุกข์ทางใจ

พระพุทธเจ้าทรงสอนให้เบื่อหน่ายต่อความซ้ำซากของวัฏวนที่พาสัตว์ให้หมุนเวียนไปมา ทั้งภพกำเนิด ทั้งกรรมที่ติดตาม กับจิตซึ่งเป็นผู้สร้างและเก็บสั่งสมกรรม ทั้งการเสวยความสุขทุกข์ที่ติดอยู่กับตัว

การที่ทรงสั่งสอนให้ละกรรมชั่วและสร้างกรรมดี ก็เพื่อให้เก็บขนและชะล้างกรรมชั่วออก และเก็บสั่งสมกรรมดีเข้าบรรจุไว้ในใจ พอเป็นเครื่องบรรเทาทุกข์มีความสุขในบางกาล ไม่เดือดร้อนรำคาญไปเสียทุกชาติทุกสถานที่เกิดและที่อยู่อาศัย

หากเชื้อแห่งภพยังมีอยู่ เวลาเคลื่อนย้ายไปสู่ภพนั้นๆ ก็พอมีความสุขความสบายบ้าง
.
#หากเพียรสั่งสมให้ได้มากที่เรียกว่าวาสนาบารมีแก่กล้า

พอบ่ายหน้าไปสู่ภพใดก็เจอแต่บุญ ยืนอยู่ก็ยืนกับบุญ เดินกับบุญ นั่งกับบุญ นอนกับบุญ เวลาตายก็ตายกับบุญ เกิดกับบุญ และเสวยบุญคือความสุขกายสุขใจในที่ทุกสถาน

เมื่อสั่งสมเต็มที่แล้ว ท่านเรียกว่าวาสนาบารมีสมบูรณ์ ใจก็กลายเป็นใจที่สมบูรณ์เต็มที่ ไม่ต้องอาศัยอะไรเป็นเครื่องส่งเสริมและกดถ่วงอีกต่อไป

#เป็นใจที่มีอิสระเต็มที่
#นี่แลคือผู้หลุดพ้นจากทุกข์ทางใจ

หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน
คัดจากหนังสือ แว่นส่องธรรม









“จงเชื่อเถิดว่า บาปมี บุญมี สวรรค์มี นรกมี
ผู้ที่สร้างบาป ก็เหมือนกับการดื่มยาพิษ
อย่างไรเสีย ย่อมได้รับโทษภัย เพียงแต่ว่า
ยาพิษนั้น จะส่งผลเร็วหรือช้า”

หลวงปู่ศรี มหาวีโร









“โดยปกติในชีวิตประจำวัน
เมื่อเกิดอารมณ์หงุดหงิด ไม่พอใจ
เราชอบระบายความรู้สึกออกไป
โดยการดุ หรือพูดอะไร ให้คนอื่นเจ็บใจ
แต่ถ้าเรารู้สึกตัว แล้วไม่พูดอย่างงั้น
เราก็จะได้ ธรรมะหลายข้อ

ความรู้สึกตัวว่า กำลังหงุดหงิด คือ สติ
การที่ไม่ทำตามความรู้สึกนั้น คือ ความอดทน
และ เมื่อความเศร้าหมองในใจเราหาย
เกิดสำนึกในความไม่เที่ยงของอารมณ์
ความไม่เป็นตัวเป็นตนของอารมณ์นั่น คือ
ตัวปัญญา

การปฏิบัติในชีวิตประจำวัน เป็นอย่างนี้”

พระอาจารย์ชยสาโร ภิกขุ