ถาม : เวลาฟังธรรมท่านพระอาจารย์แล้ว
อย่างที่เกิดขึ้นตอนนี้ เกิดความซาบซึ้งใจ
อยากร้องไห้ ท่านพระอาจารย์เคยบอกว่า
ไม่ควรร้องไห้ ให้พยายามทำใจให้สงบ



พระอาจารย์ : เราปฏิบัติเพื่อควบคุมใจของเรา ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ ก็ยังเป็นสมมุติอยู่ ไม่เที่ยง ถ้าควบคุมได้ก็จะมีความสุขอีกแบบหนึ่งที่ดีกว่า
"ความสุขที่เกิดจากอุเบกขา"

ถ้ายังควบคุมไม่ได้ ก็ไม่เป็นไร ไม่เสียหายอะไร ถ้ามีปีติมีความซาบซึ้งนั่งฟังแล้วขนลุกหรือน้ำตาไหลนี้ เป็นเรื่องธรรมดา ถ้าต้องการควบคุมจิตใจ..
"ต้องทำจิตให้มีแต่ความว่าง ให้เป็นอุเบกขา".

.................................
จุลธรรมนำใจ ๒๙ กัณฑ์ที่ ๔๓๘
วันที่ ๒๒ เมษายน ๒๕๕๕
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
วัดญาณสังวรารามฯ จังหวัดชลบุรี







เราอยู่ในโลกนี้ เราต้องอยู่ให้ฉลาด ประกอบด้วยปัญญา ตัวเรารู้ว่าเราปฏิบัติผิด ไม่ถูกต้องตาม หลักคำสอนของพระพุทธเจ้า ต้องพยายามแก้ไขที่ตัวเราให้ถูกต้อง คือเราต้องหาอุบายวิธีอยู่เสมอว่า ทำอย่างไรตัวเองจึงจะอยู่ให้เป็นสุขไม่วุ่นวายใจ อันนี้สำคัญมากทีเดียว

สิ่งทั้งปวงพระพุทธเจ้าสอนพวกเราว่า ถ้าใครละความโลภ ความโกรธ ความหลง หรือกำจัดความโลภ ความโกรธ ความหลงเสียได้ ผู้นั้นจะพบเห็นพระนิพพาน

หลวงปู่อ่อน ญาณสิริ








"อันหนึ่งหละ เวลาพ่อสิไปอิหลี อย่าพากันเอาไปสวนเคา ใส่สายยางระโยงระยางเด้อ อันนี้ขอสั่งไว้ สิดึงสิจ่องไว้หยัง พ่อพร้อมอยู่ ตายมื่อใดกะส่างมมัน เกิดมาถ่าตายพอแฮงแล้ว อย่าไปฝืนธรรม เกิดแก่เจ็บตายมันเป็นธรรมประจำโลกเด้ บ่อยากแก่ บ่อยากเจ็บ บ่อยากตาย กะบ่ต้องกลับมาเกิด ท่อนั้นหละ เด้อ...อันนี้พ่อสิสั่งโลด"

หลวงปู่ปั่น สมาหิโต
วัดป่าศิริดำรงวนาราม
อ.พรรณานิคม จ.สกลนคร









“เหตุไรพระอาจารย์ถึงมาบวชครับ”

ถาม: ขอกราบเรียนถามพระอาจารย์ครับ ผมดูรูปพระอาจารย์สมัยวัยรุ่น พระอาจารย์มีรูปงาม พระอาจารย์มีแนวคิดลักษณะแบบใดในสมัยฆราวาสครับ เช่น เรื่องทางครอบครัว เรื่องฐานะ คู่ครอง เหตุไรพระอาจารย์มาอยู่ในศีลธรรมครับ

พระอาจารย์: ก็อยากมีลาภยศสรรเสริญสุขละสิ ก็เหมือนกัน เพียงแต่ว่าพอมาคิดถึงเวลามันแก่มันเจ็บมันตาย พอไปเห็นคนตาย มีเพื่อนตายตอนอายุประมาณสัก ๑๒, ๑๓ ขวบ มันก็เลยทำให้มีดวงตาเห็นธรรมขึ้นมาว่า ชีวิตนี้มันไม่ถาวรนะ ต่อให้ร่ำให้รวยยังไง ต่อให้มีอะไรเดี๋ยวก็ต้องไปนอนในโลง มันก็เลยพลิกเปลี่ยนชีวิตใหม่ว่า อ้อ ไม่ใช่ทางที่จะไป แต่มันมาครึ่งทางแล้วก็ต้องเรียนต่อไปให้มันจบ เพราะยังไม่สามารถที่จะทำอะไรได้ แล้วไม่รู้จักทางของพระพุทธศาสนาด้วย ช่วงนั้นเรียนโรงเรียนคริสต์ โรงเรียนคริสต์เขาให้เชื่อพระเจ้าอย่างเดียว แล้วพระเจ้าจะมาช่วยเรา พาเราขึ้นไปสวรรค์ เราฟังแล้วมันก็ไม่มีเหตุมีผล ตอนนั้นก็เลยยังไม่เชื่อศาสนา จนมาจบปริญญาแล้วนี่ ถึงมาอ่านหนังสือพุทธศาสนา ถึงเริ่มเข้าใจว่าทุกข์นี้เกิดได้อย่างไร และจะแก้ได้อย่างไร ถึงเริ่มสนใจปฏิบัติธรรมต่อไป

ธรรมะหน้ากุฏิ
วันที่ ๑๒ สิงหาคม พ.ศ.๒๕๖๓
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
วัดญาณสังวรารามฯ จังหวัดชลบุรี










"ทางไปสู่พระนิพพาน"
ธรรมะรุ่งอรุณ
๑๖ สิงหาคม ๒๕๖๓

ร่างกายของเรา ชีวิตของเรานี้ ถ้าไม่ได้ร่างกายมนุษย์ไปได้ร่างกายของเดรัจฉาน ใช้ไม่ได้ ถ้ามาเกิดเป็นสุนัขมาเกิดเป็นแมวก็มาอาศัยวัดกินเท่านั้นเอง ได้รับประโยชน์ก็เพียงแต่ได้อยู่วัดได้มีที่อยู่อาศัย ได้มีอาหารกินแต่ไม่สามารถได้รับประโยชน์จากคำสอนของพระพุทธเจ้าได้ เพราะไม่เข้าใจภาษา เลยไม่รู้ว่าพระสงฆ์องค์เจ้าและชาวบ้านนั่งฟังเทศน์ฟังธรรมกันนี้ว่ามีความหมายอย่างไร

ถ้าพวกเราเป็นมนุษย์ แต่ฟังเทศน์แบบทัพพีในหม้อแกง มันก็ไม่ต่างจากแมวกับหมาที่มันฟังเทศน์มันก็ฟังไม่รู้เรื่อง ทัพพีในหม้อแกงมันก็ไม่รู้ว่าแกงเป็นแกงอะไรใช่ไหม ถามทัพพีว่าไอ้นี่มันแกงอะไร มันไม่รู้หรอก มันรู้แต่ตักแกงออกจากหม้อมาใส่ชามใส่อะไร แต่มันไม่รู้หรอกว่าแกงเผ็ดแกงจืดแกงอะไรทั้งนั้นแหละ ฟังแบบทัพพีในหม้อแกงก็ฟังธรรมแบบใจลอยไง ฟังไปแล้วก็คิดเรื่องนั้นเรื่องนี้ไป ไม่ได้ตั้งใจฟังก็ฟังไม่รู้เรื่อง ก็เลยเหมือนทัพพี ไม่เป็นเหมือนลิ้น เป็นลิ้นนี่พอมีรสของแกงมาหยดมาแตะลิ้นสักหยดเดียวก็รู้ว่าเป็นแกงอะไร ถ้าจะฟังธรรมให้ได้ประโยชน์ก็ต้องฟังแบบลิ้นกับแกง คือตั้งใจจดจ่อฟังเสียงธรรมแล้วก็คิดตามพิจารณาตาม พิจารณาตามมันก็จะเกิดความเข้าใจขึ้นมา ตอนนี้เข้าใจแล้วว่าพระพุทธศาสนามีความสำคัญอย่างไร เป็นเหมือนแผนที่เป็นเหมือนจีพีเอส (GPS) ร่างกายของเราเป็นเหมือนรถยนต์ เราเป็นเหมือนคนขับรถอยู่ ตอนนี้เราหลงทางเราหาทางกลับบ้านกันไม่เจอ บ้านของเราก็คือพระนิพพานนี่แหละ เป็นที่ปลอดภัยที่สุด เป็นที่ปราศจากความทุกข์เป็นที่มีแต่ความสุข นี่คือบ้านของเรา ที่พระพุทธเจ้าท่านไปถึงแล้ว ท่านพบทางไปสู่พระนิพพานแล้ว ท่านก็เลยเอามาบอกพวกเรากัน ถ้าตั้งใจฟังเราก็จะรู้ว่าทางที่จะไปพระนิพพานนี้ไปทางไหน ท่านก็จะบอกว่าต้องไปทางศีล พอทางศีลแล้วก็ต้องไปสมาธิ พอถึงสมาธิก็ให้ไปทางปัญญาต่อ พอไปทางปัญญาปั๊บก็ถึงบ้านเลย เหมือนกับเราจะไปกรุงเทพนี้เราต้องไปทางไหนกัน ถ้าเรากลับทางสุขุมวิทนี้เราต้องไปศรีราชาบางแสนเมืองชลแล้วถึงจะไปกรุงเทพ ทางมันมีที่ต้องวิ่งผ่านทางไป นิพพานก็เป็นที่ ๆ เราต้องวิ่งผ่าน ท่านบอกให้เราไปทางศีล เรามีศีลกันหรือยัง ถ้าไม่มีศีลก็ไม่ได้ไปทางศีลไปทางอื่น ถ้าเรายังฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ ประพฤติผิดประเวณี พูดปด ดื่มสุรายาเมาอยู่ก็ไม่ได้ไปทางศีลแล้ว ไปทางทุศีล คนละทางกัน

ฉะนั้นถ้าเราอยากไปทางที่พระพุทธเจ้าทรงไป เราก็ต้องไปอย่างที่พระพุทธเจ้าทรงสอน ไปทางศีลก็ต้องรักษาศีล รักษาศีล ๕ ก่อน ไม่ฆ่าสัตว์ ไม่ลักทรัพย์ ไม่ประพฤติผิดประเวณี ไม่พูดปด ไม่ดื่มสุรายาเมา และอบายมุขต่าง ๆ รักษาศีล ๕ ได้แล้วขั้นต่อไปท่านก็บอกให้รักษาศีล ๘ ตอนต้นก็วันพระก่อนก็ได้ วันธรรมดาให้รักษาศีล ๕ เวลาไปทำงานไม่สะดวกรักษาศีล ๘ ก็รักษาศีล ๕ ไปก่อน ส่วนวันหยุดเราก็รักษาศีล ๘ กัน สมัยนี้วันพระมันไม่ตรงกับวันหยุดก็เปลี่ยนจากวันพระมาเป็นวันหยุด วันไหนเราหยุดทำงานไม่ไปทำงานแล้วก็ถือศีล ๘ ได้ เพราะถ้าไปทำงานมันต้องกินอาหารเย็น ต้องมีกำลัง แต่ถ้าเราไม่ไปทำงานเราก็กินแต่มื้อเที่ยงก็พอเพราะไม่ได้ใช้กำลังกาย เราจะมานั่งเฉย ๆ มานั่งสมาธิกัน มาฟังเทศน์ฟังธรรมกัน อันนี้พอเรามีศีล ๘ แล้วเราก็จะไปสู่สมาธิได้ ถ้าเรารักษาศีล ๘ เราก็จะมีเวลามานั่งสมาธิกัน เพราะเรานั่งสมาธิได้ใจสงบ เราก็ไปสู่ขั้นปัญญา ได้ฟังเทศน์ฟังธรรมของพระพุทธเจ้าแล้วก็บรรลุธรรมได้ นี่แหละคือทางที่จะไปสู่บ้านของเรา เราต้องรีบฉวยโอกาส เพราะว่าโอกาสที่จะมาได้ร่างกายนี้ร่างกายของมนุษย์นี้และได้มาพบกับพระพุทธศาสนามันไม่ใช่ของง่าย เขาบอกว่าถูกลอตเตอรี่รางวัลที่ ๑ ง่ายกว่าอีก คิดดูก็แล้วกันว่าชาติหนึ่งเราเกิดมาเคยถูกลอตเตอรี่กันบ้างไหม รางวัลที่ ๑ อย่าว่ารางวัลที่ ๑ เลย รางวัลที่ ๒ ที่ ๓ เคยถูกกันบ้างไหม อันนี้ก็เหมือนกัน พวกเราถือว่าได้ถูกลอตเตอรี่รางวัลที่ ๑ กันแล้ว ได้พบพระพุทธศาสนาได้เกิดเป็นมนุษย์ ถือว่าได้ถูกลอตเตอรี่รางวัลที่ ๑ แล้ว ทีนี้เวลาถูกลอตเตอรี่แล้วเราจะต้องทำยังไง เราก็ต้องไปขึ้นรางวัลใช่ไหม ถ้าเก็บตั๋วไว้เฉย ๆ มันก็ไม่มีรางวัลให้เรา

ฉะนั้นพอเราถูกลอตเตอรี่เราก็ต้องไปขึ้นรางวัลกัน เราถูกลอตเตอรี่ของพระพุทธศาสนาเราพบจีพีเอส (GPS) แล้วเราก็ต้องไปขึ้นรางวัลกัน เราก็ต้องออกเดินทางไปตามทางที่พระพุทธเจ้าสอนให้เราปฏิบัติ เกิดมาเป็นมนุษย์แล้วได้คำสอนของพระพุทธเจ้าแล้ว ขั้นต่อไปก็ให้เราทำตามคำสอน

สนทนาธรรมบนเขา
วันที่ ๒๖ มกราคม พ.ศ.๒๕๖๐
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
วัดญาณสังวรารามฯ จังหวัดชลบุรี
ณ จุลศาลา เขตห้ามล่าสัตว์ป่าเขาชีโอน









“ถ้าถูกอิจฉา อย่าเสียใจ หรือโกรธผู้อิจฉา
แสดงว่าเราจะต้องดีกว่าเขา เพราะไม่มีผู้ใด
จะอิจฉาคนที่เลวกว่าตน และเราก็อย่าไปอิจฉาผู้อื่น”

ท่านเจ้าคุณนรรัตน์ราชมานิต







“เข้าใจผิดว่า ดีกับใคร คนนั้นต้องดีตอบ
ที่ถูก คือ เรามีหน้าที่ดี ใครจะดีกับเรา ไม่ดีกับเรา
ไม่ใช่เรื่องของเรา”

ท่านพุทธทาสภิกขุ







#อย่าได้ประมาท_ในการสร้างความดี

ทำน้อยได้น้อย ทำมากได้มาก มันไม่ไปไหน เป็นสมบัติของเราล้วนๆ

เหมือนกับที่เรากินข้าว เรากินน้อยก็ไม่อิ่ม ถ้าเรากินมากมันก็อิ่ม

#อย่ามัวสงสัยในบุญกุศล

พระพุทธเจ้าท่านรู้ท่านเห็น จึงไปนำมาสอนพวกเรา ให้ประพฤติปฏิบัติตาม เราเกิดมาหลายภพหลายชาติ แต่เราจำไม่ได้ ถ้าเราจำได้คงเข็ดหลาบ ตอนที่เราไปตกนรก

แต่นี้มันจำไม่ได้ ก็เลยไม่เอาใจใส่ ไม่มีความกลัว ตั้งตัวอยู่ในความประมาท

#พระพุทธเจ้า_จึงให้พวกเรามีศีลก่อน

ถ้าศีลตั้งมั่น มันก็เกิดสมาธิ ถ้าสมาธิตั้งมั่นมันก็เกิดปัญญา เมื่อปัญญาตั้งมั่นมันก็เกิดความเบื่อหน่าย

เมื่อเกิดความเบื่อหน่ายมันก็จะละ จะวาง จิตมันก็ไม่มีอะไร เพราะมันหลุดมันพ้นไปจากโลกสมมุติ..


คติธรรม
หลวงปู่บุญมา คัมภีรธัมโม
วัดป่าสีห์พนม อ.สว่างแดนดิน จ.สกลนคร











#การปฏิบัติธรรม_คือการสร้างบารมี

เป็นการปฏิบัติเพื่อสร้างคุณความดี เป็นการปฏิบัติเพื่อทดสอบตนเอง ว่าจิตใจจะเข้มแข็งหรือไม่ สามารถฝืนต่อสู้ ฝืนกิเลสได้ไหม


#จิตใจคืออินทรีย์

จิตใจเข้มแข็ง คือ อินทรีย์แก่กล้า ถ้าสู้ได้ก็ไปต่อได้ จะไม่ยอมให้กิเลส มันมาขี่หัวเรา ชึ่งมีมานาน นับภพชาติไม่ถ้วนแล้ว


อะไรที่มากระทบในขันธ์5 ก็เดือดร้อน หวั่นไหว ตามรูป ตามเสียง เช่น เขาว่าเรา ก็เสียใจ (ใจหวั่นไหว) เขาชมก็ดีใจ(ใจหวั่นไหว) ไปตามกิเลส ซึ่งมันมีในหัวใจเราทุกคน

#ต้องละ_ต้องปล่อยวาง_อาการเหล่านั้นให้ได้


ที่มันทุกข์ใจ เพราะปล่อยวางไม่ได้ ยึดมั่นในอัตตาตัวตน คิดว่าร่างกายเป็นของเรา ให้ต่อสู้ทุกอริยาบท เวลาปฎิบัติ มันจะง่วงก็ต้องทน มันจะหิวก็ต้องทน มันจะปวดก็ต้องทนมัน


#กิเลสมันจะลากไปเห็นๆ

เช่น เมื่อกิเลสความง่วงเกิด มันทำให้เราหลับ ความปวดเกิดทำให้เราต้องลุกหนี หรือเปลี่ยนอิริยาบถ กิเลสมันลากไปเห็นๆ แบบนี้แหละ


#ที่ผ่านมาเราไม่ต่อสู้กับมัน

เรายอมมันแบบไม่รู้ตัว (เช่นความปวดเกิด เราคิดว่าเราปวด จริงๆแล้วมันเป็นอาการของขันธ์เวทนา เพราะ ปัญญายังไม่มี เราเลยยึดหรือคิดว่าเราปวด กิเลสมันทำให้เราต้องลุกหนี ไปตามอำนาจของมัน เลยต้องอยู่ภายได้มันรำ่ไป


#ต้องฝืน_ต้องไม่ยอม_ตายเป็นตาย

กิเลสไม่หมด มาสร้างบารมีต่อ เพื่อสุดท้าย คือพระนิพพาน


#จิตใจเรา_ถ้ายังผูกพัน_ก็ละไม่ได้

โดยเฉพาะติดดี อะไรก็ดีไปหมด ลูกเมียดี ผูกพันกับลูก กับเมีย จริงๆแล้วตายไปแล้วความเป็นครอบครัวก็สิ้นสุด ไปเกิดใหม่ ก็เป็นคนใหม่ ครอบครัวใหม่

ดังนั้นมันจึงเป็นเพียงคนร่วมในวัฏสงสารเดียวกันเท่านั้น



#ต้องเข้าใจ_เห็นโทษภัย_ของการยึดมั่นถือมั่น

ให้รู้ว่าต่างคนก็ต่างตาย ให้คิดถึงบุญ จะเป็นพลังอันยิ่งใหญ่ ที่จะนำไปที่ดีแน่นอน

#คำสอน
#หลวงพ่อฉลวย #อาภาธโร

เรียบเรียงตามธรรมที่หลวงพ่อแสดง หากคลาดเคลื่อนขอขมากรรมกับหลวงพ่อด้วย
ศิษย์วัดโคกปราสาท








..กระเทือนใจอะไร ไม่ใช่เค้าทำ กิเลสในใจมันทำเราเอง..”

หลวงพ่อวันชัย วิจิตโต (ภูสังโฆ)








#เรามีฐานะอยู่แล้ว_มันพร้อมอยู่แล้ว

วาสนาบารมีเราก็พร้อม. วาสนาคือการกระทำไม่ใช่หรือ

#มันพร้อมอยู่แล้ว

เพราะฉะนั้น ให้พากันตั้งใจปฏิบัติ
ลองดู ทำจริงๆลองดู..

ได้รับผลแน่นอน
ไม่ต้องสงสัย

คติธรรม
หลวงปู่บุญมา คัมภีรธัมโม
วัดป่าสีห์พนม อ.สว่างแดนดิน จ.สกนคร







ธรรมอันเดียวกัน. แต่จิตเรา. ไม่ลงกับ. ครูบาอาจารย์. ธรรมไม่ถึงใจ. เพราะเราไม่เคย. สร้างบารมี. ร่วมกันกับครูบาอาจารย์

หลวงพ่อฉลวย อาภาธโร








ใครจะเป็นอะไรมาเกิด. ไม่สำคัญ. เท่าปัจจุบัน. เอาดีได้รึเปล่า.

หลวงปู่พุธ ฐานิโย