ให้พิจารณาที่ใจตรงนี้ อย่าไปพิจารณาดูที่อื่น

นรกก็อยู่ที่ใจ สวรรค์ก็อยู่ที่ใจ​ นิพพานก็อยู่ที่ใจ
เราเฮ็ดเอาจังได๋​ เราทำเอาจังได๋​ ก็ได้อย่างนั้น
เราทำดีมันต้องได้ดี เราทำชั่วก็ต้องได้ชั่ว
สิ่งที่มันดีมันงาม​ เฮ็ดใส่ใจเข้าไว้​ ทำให้มันเป็นบุญ
บาปให้ตัดออก ตัดออก​ ถ่ายออก​ เข้าใจบ่
ทำใจให้ใสไปเรื่อยๆ บ่ให้ขุ่นให้มัว

หลวงปู่อร่าม​ ชินวังโส









#การเกิดมาเป็นมนุษย์นี้ยากมากคนที่มาเกิดต้องรอคิวกันไม่ใช่ใครมาก่อนไปก่อน

"การเกิดมาเป็นมนุษย์ พบพระพุทธศาสนา ได้มาปฏิบัติธรรม เป็นโชคดีมหาศาล เพราะการเกิดมาเป็นมนุษย์นี้ยากมาก คนที่มาเกิดต้องรอคิวกัน ไม่ใช่ใครมาก่อนไปก่อน ใครมีบุญแซงเลย คนไม่มีบุญต้องดิ้นรนแสวงหาบุญ เป็นสัมภเวสีให้คนอุทิศส่วนกุศลให้ ดิ้นรนกันเพื่อมาเกิด การเกิดมาเป็นมนุษย์นี่ยากต้องมีบุญเก่าที่สร้างมาถึงจะเกิดมาเป็นมนุษย์.."

หลวงปู่ทิวา อาภากโร
บันทึกธรรม ณ บ้านพรหมพิมาน











...ถ้าสวดมนต์จนทําจิตให้สงบได้
เรื่องราวท่ีเคยคิด..จะไม่เข้ามาในจิต
.
แล้วจะมีกําลังที่จะต่อสู้
กับทุกสิ่งทุกอย่าง
.
“สมาธิ” เป็นตัวสําคัญมาก
ในวงปฏิบัติถือว่า..เป็นตัวหลัก
.
จะทําอะไรก็ตาม
“ต้องทําจิตใจให้สงบก่อน”.
.....................................
.
จุลธรรมนําาใจ 3 กัณฑ์ที่ 234
ธรรมะบนเขา 12/3/2549
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
วัดญาณสังวรารามฯ ชลบุรี










" คืนหนึ่งเราเดินจงกรม พอเดินเมื่อยก็เลยมานั่ง มีรุกขเทวดาออกมาจากต้นไม้ใหญ่มาหา แต่รุกขเทวดาคนนี้เป็นพระ เขาเป็นพระปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ แต่ยังไม่ได้สำเร็จ ก็เลยตายไปเป็นรุกขเทวดา เราก็เลยถามว่าไม่อยากไปเกิดเหรอ บอกว่าโอ้ยอยากไปเกิดก็ไปไม่ได้ ไม่กล้าไปใกล้ผู้หญิง เราก็เลยบอกเอ้อ อยู่อย่างนี้ไม่ได้สำเร็จพระอรหันต์หรอก ต้องกลับมาเกิดเป็นมนุษย์ซะ ถ้าเกิดเป็นมนุษย์แล้ว ถ้าบวชปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ บางทีก็ได้สำเร็จ งั้นก็แล้วแต่หลวงพ่อว่า เอ้าสึกซะ ก็เลยสึกให้ สึกอะไร สึกดวงวิญญาณ พอสึกให้ก็เลยบอกให้ไปเกิดกับโยมครอบครัวหนึ่งที่ฝั่งลาว ที่บ้านฮ้อมเขาเคยมาขอ อยากได้ลูกชาย ให้ไปข้ามตรงบ้านโพนสาก็จะเห็นบ้านเขาเลยไปซะ ก็เลยไปเกิด พอคลอดออกมาเป็นผู้ชาย แต่เช้าถึงเที่ยงมันกินนม กินข้าวกินอะไร พอเลยเที่ยงไปมันหลับมันจะไม่กินอะไรเลย ต่อมาพอมันวิ่งได้ เขาเอาเงินให้มันไม่เอา เงินทองมันจะไม่จับ ข้าวเย็นไม่กิน แต่พอโตขึ้นมา มีเมียมีครอบครัว จิตมันเปลี่ยนกลายเป็นคนละคน กลายเป็นคนกินเที่ยวเล่น ลืมความตั้งใจตอนก่อนมาเกิด จิตคนเราเปลี่ยนไปได้ตลอดเวลา "

หลวงปู่ประไพร สุภโร









"หลักพระพุทธศาสนา...."

เล่ากันว่า มีโยมท่านหนึ่ง ไปนมัสการพระเถระองค์หนึ่งอยู่เป็นประจำ และในวันหนึ่งได้ถามปัญหาธรรมกับท่านว่า

“หลักของพระพุทธศาสนาคืออะไร...”

...พระเถระตอบว่า
“ละความชั่ว ทำความดี ทำจิตข
องตนให้ผ่องแผ้ว”

โยมท่านนั้นฟังแล้ว พูดว่า

“อย่างนี้เด็ก ๗ ขวบก็รู้”

พระเถระยิ้มเล็กน้อยก่อนตอบว่า

“จริงของโยม เด็ก ๗ ขวบก็รู้ แต่ผู้ใหญ่อายุ ๔๐ ก็ยังปฏิบัติไม่ได้”

อย่างนี้กระมังที่ผู้เขียนเคยได้ยินหลวงปู่พูดเสมอว่า

“ของจริง ต้องหมั่นทำ”

พระพุทธศาสนานั้น ถ้าปราศจากการน้อมนำเข้าไปไว้ในใจแล้ว การ “ถือ” พุทธศาสนาก็ไม่มีความหมายแต่อย่างใด

หลวงปู่ดู่ พฺรหฺมปญฺโญ











" ไหว้พระสวดมนต์
เสร็จแล้วก็อุทิศส่วนบุญ
จากนั้นเข้าที่นั่งสมาธิ

ชำระจิตใจให้ผ่องใส
ปล่อยวางอารมณ์
ทั้งหลายทั้งปวง
ให้หมดเสียสิ้น

นั่งเอาขาขวาทับขาซ้าย
มือขวาทับมือซ้าย
ทำกายให้ตรง ดำรงสติ
ให้มั่น เฉพาะหน้า
บริกรรม "พุทโธ"
เป็นอารมณ์ของสติ

หายใจเข้าว่า "พุท"
หายใจออกว่า "โธ"
พอจิตยึดมั่นกับ
พุทโธ ได้ไม่นาน
จิตก็ปล่อยวาง พุทโธ
เหลือแต่ "ผู้รู้" อยู่กับ"สติ" "

โอวาทธรรม
หลวงปู่จันทา ถาวโร









" วันหนึ่ง คืนหนึ่ง
ให้ไหว้พระสวดมนต์
การไหว้พระสวดมนต์นี้
เป็นจิต เป็นใจ
เป็นสาระคุณ มหาคุณ
ต่อจิตใจของเราจริงๆ

การระลึกถึงพระพุทธเจ้า
พระธรรม และพระสงฆ์
ซึ่งเป็นธรรมชาติอันเลิศ
เลอ เมื่อน้อมเข้ามาสู่จิต
จิตก็จะกลายเป็นจิตที่
เลิศเลอไปตามกัน

การสวดมนต์ ให้อยู่กับ
บทสวดมนต์ด้วยสติ
ให้สติกับคำสวดมนต์
ติดแนบกันไป นั่นแล
คือการบำเพ็ญธรรมอยู่ในนั้น

และขอให้บรรดาพี่น้อง
ท้ังหลาย ได้นำธรรมนี้
เป็นที่ระลึก ไหว้พระ
สวดมนต์ จากน้ันให้พากัน
ทำความสงบใจ
จึงสมชื่อว่า เป็นชาวพุทธ "

โอวาทธรรม
หลวงตาพระมหาบัว
ญาณสัมปันโน








"พวกแพทย์ พวกหมอ
เขาปรุงยาปราบโรคทางกาย
จะเรียกว่า สรีระโอสถก็ได้

ส่วนธรรมของพระพุทธเจ้านั้น
ใช้ปราบโรคทางใจ เรียกว่า ธรรมะโอสถ

ดังนั้น พระพุทธองค์จึงเป็นแพทย์
ผู้ปราบโรคทางใจ ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก
โรคทางใจเป็นได้ไว และเป็นได้ทุกคน
ไม่เว้นเลย

เมื่อท่านรู้ว่า ท่านเป็นไข้ใจ
จะไม่ใช้ธรรมโอสถรักษาบ้างดอกหรือ"

หลวงปู่ชา สุภทฺโท










“เมื่อเรารู้ว่า พรุ่งนี้อาจไม่ได้ลืมตาดูโลก
วันแต่ละวัน จะกลายเป็นวันที่มีค่า
มีความหมาย

เราจะไม่ท้อ ไม่เซ็ง จะไม่รู้สึกว่าอยู่ไปวันๆ
แต่จะใช้ชีวิตในแต่ละวันอย่างมีค่า
และมีประโยชน์สูงสุด”

พระอาจารย์ไพศาล วิสาโล