ใจเบิกบาน ใจรู้เท่าต่อสิ่งทั้งปวง
ไม่มีความดิ้นรนต่อสิ่งที่ไม่พอใจ
สิ่งที่พอใจก็ไม่มีความฟูขึ้นไปตามอารมณ์
เรียกว่า พุทโธ เป็นผู้รู้ยิ่ง

หลวงปู่ขาว อนาลโย





"เมื่อเราแผ่เมตตาไปให้ผู้อื่นหรือสัตว์อื่น
ผู้ที่จะได้รับผลจากการเมตตาเป็นอันดับแรกคือ ตัวผู้ที่แผ่เมตตาเอง
โดยผู้อื่น สัตว์อื่น ที่เราแผ่เมตตาให้...จะได้รับทีหลัง.."

หลวงพ่อพระอาจารย์เปลี่ยน ปญฺญาปทีไป




การภาวนามันก็มีหลายเรื่อง สำคัญที่พื้นจิต ถ้าเรื่องนี้จบไป เรื่องใหม่ก็มาอีก อันนี้อย่าไปใส่ใจ ให้ดูหัวใจตัวเอง มันเกิดอะไรขึ้นมาให้ดูที่ผู้รู้ ให้ดูเข้าไป ๆ เรื่องอื่น ๆ มันอยู่ข้างนอก ถ้าเราไม่ไปใส่ใจมัน สุดท้ายมันก็หนีไปล่ะ

คล้ายๆกับหมู่เพื่อนที่เคยอยู่ด้วยกันมา สนิทกันมา มากังวลกับเรามาก หากเราไม่พูดคุยด้วย สุดท้ายเขาก็หนีไป เขินไปเอง พอพวกใหม่มา ท่านก็ให้ทำอย่างนั้นอีก ฟาดลงอย่างนั้นอีก พอทำอย่างนั้น ก็เกิดอัศจรรย์ขึ้นล่ะ เกิดแสงสว่างขึ้น เห็นพระพุทธเจ้ามาแสดงธรรมให้เห็น โห...เป็นเร็วขนาดนั้น

นี่พวกเราอะไร ทำอะไรลงไปก็กลัวตาย กลัวแต่จะเหนื่อย ถ้าไม่สละตายไม่เห็นจริงๆนะ ธรรมะของพระพุทธเจ้าน่ะ

หลวงปู่ลี กุสลธโร






ไปหาติคนอื่น บางทีมีปัญหา ติเรา ติเรา การติเรานั่นล่ะคือการแก้ปัญหา เป็นการแก้ปัญหาที่พระพุทธเจ้าตรัสว่าถูกต้อง ต้นไม้ในโลก มีทั้งมีแก่นและไม่มีแก่น คนในโลกก็เช่นเดียวกัน มีทั้งแข็งแกร่งและอ่อนแอ มีทั้งมีคุณภาพและไม่มีคุณภาพ ธรรมดาธรรมชาติของเขาเป็นอย่างนั้น จึงไม่ต้องไปติ ไม่ต้องไปชมอะไรกัน ถ้าหากว่าจะติจะชม พระพุทธเจ้าทรงสรรเสริญการติเราชมเรา

การที่ใจมุ่งตำหนิคนอื่นนั้น ใจไม่สบาย ใจเป็นอกุศล ใจมุ่งในการตำหนิเรา มุ่งในการแก้ไขเรา ใจมีลักษณะนี้ ใจเป็นข้อปฏิบัติ ใจมีอรรถ ใจมีธรรม มีธรรมจึงให้มุ่งที่จะแก้ไข ปรับปรุงเราเองอยู่เสมอ

หลวงปู่แบน ธนากโร