ร่างกายของเราคือขี้ มันหอม มันสวยงามตรงไหน..พิจารณาซิ!!!

หลวงปู่เชอรี่ อภิเจโต
วัดป่าบ้านตาด จ.อุดรธานี






บางคน เกิดมารู้จักเสียสละ ทำบุญให้ทาน รักษาศีลภาวนา
เพราะชาติก่อน เขามีนิสัยจากสวรรค์มาเกิด...

หลวงพ่อพระอาจารย์เปลี่ยน ปญฺญาปทีโป







ความดี กับ ความไม่ดี
ขึ้นอยู่กับเหตุ คือเราทำไว้
ไม่ใช่ขึ้นอยู่กับคนพูด

หลวงปู่ศรี มหาวีโร
พระเทพวิสุทธิมงคล
วัดประชาคมวนาราม(ป่ากุง)
ศรีสมเด็จ ร้อยเอ็ด






"...ปล่อยให้ความโลภครอบงำมันก็เป็นทุกข์
ปล่อยให้ความกำหนัดยินดีครอบงำ มันก็เป็นทุกข์จังซี้แล้ว..."

โอวาทธรรม:องค์หลวงปู่คูณ สุเมโธ






“ศีล” ไม่จำเป็นต้องรับจากพระก็ได้
ถ้าเข้าใจความหมายว่าศีลคืออะไร

ศีลคือความเป็นปกติ ไม่ประพฤติผิด
ไม่เบียดเบียนทำร้ายตนเองและผู้อื่น

เพียงเราตั้งใจว่าจะรักษาความปกติดีงามไว้
มีเจตนาสุจริต วาจาสุจริต กายสุจริต เราก็มีศีลแล้ว

ศีลไม่ได้อยู่ที่วัดหรืออยู่กับพระ ศีลอยู่ที่เราประพฤติ
หมั่นรักษาศีลให้ดีจะได้ปลอดภัย
ไม่ต้องไปอยู่โรงพยาบาล ขึ้นศาล หรือติดคุก

โอวาทธรรม : พระอาจารย์คม อภิวโร







นับตั้งแต่เราดิ้นรนขวนขวายแสวงหาทะเยอทะยานตามที่เราคาดหมาย ตั้งแต่เรารู้เดียงสามาจนทุกวันนี้ ถ้านับกาลเวลาที่ผ่านไปก็ไม่ใช่ว่าจะน้อยเลย ผ่านไปแล้วกี่ปี กี่เดือน กี่วัน เราก็ได้แสวงหามาครึ่งทางแล้ว แต่แล้วพวกเราเคยย้อนเข้ามาตรวจตราพิจารณาหรือไม่ว่า การที่พวกเราผ่านชีวิต ผ่านวันผ่านเดือนผ่านปีมาด้วยความดิ้นรนขวนขวายแสวงหามา เราได้สิ่งใดมาบ้างเป็นความสุขของเรา

นับตั้งแต่เราดิ้นรนทะเยอทะยานคาดหมายอะไรก็ตาม เราก็พอจะได้สิ่งนั้นมาตามความอยากตามความปรารถนาของเรา แม้การได้มาของเรา เราจะไม่ได้มากเป็นอันดับหนึ่งของหมู่คณะ แต่สิ่งที่เราปรารถนาเราก็พอได้มา อยากจะได้ยศเราก็ได้ยศ อยากจะได้เงินทองเราก็ได้เงินทอง อยากได้เรือกสวนไร่นาเราก็ได้เรือกสวนไร่นา อยากได้ครอบครัวภรรยาสามีลูกหลานเราก็ได้มาแล้ว แต่แล้วส่วนไหนเล่าเป็นความสุขของเราเอง ชีวิตเรานับวันมีแต่เพิ่มภาระมากขึ้น เพิ่มความพะรุงพะรังมากขึ้น เพิ่มความวุ่นวายมากขึ้น เพิ่มปัญหามากขึ้น ส่วนร่างกายก็เสื่อมไป ความเสื่อมของร่างกายที่เพิ่มมากขึ้นก็นำโรคภัยไข้เจ็บความยุ่งยากความทุกข์เข้ามาบีบคั้นร่างกายของเรามากขึ้น แล้วสักวันหนึ่งความแตกดับก็มาเยือนกายของเรา

ถ้าเรายังพากันดิ้นรนทะเยอทะยานขวายตามความปรารถนาของตน ชีวิตของเราจะประสบกับความสูญเปล่าที่สุด ถ้าเปรียบเทียบก็เหมือนพ่อค้า ดิ้นรนขวนขวายปรารถนาอยากจะได้กำไร แต่จุดสุดท้ายของพ่อค้าคือล้มละลายไม่เหลืออะไรเลยสักชิ้น การขวนขวายแสวงหาความสุขของพวกเราก็เช่นกัน จุดสุดท้ายก็คือล้มละลาย แม้แต่ร่างกายธาตุขันธ์ของเราเองเรายังไม่สามารถไขว่คว้าแบกหามไปได้ ไม่มีสิ่งใดจะเป็นสาระเลยแม้แต่น้อย เพราะโลกทั้งโลกนี้ไม่มีใครจะสามารถมาครอบครองได้ หรือจะสามารถมาเป็นเจ้าของได้

เราเพียงแต่มาเกี่ยวข้องอยู่ช่วงระยะเวลาหนึ่ง มาเกี่ยวข้องแล้วก็จากไป สิ่งที่เราประกาศว่าของเรา ไม่ว่ายศถาบรรดาศักดิ์ เรือกสวนไร่นา บริษัท บริวารทั้งหลาย ที่ในขณะนี้เราประกาศว่าของเรา สิ่งเหล่านี้เป็นสมบัติของโลก คนอื่นเขาประกาศมาก่อนเรามากมายแล้วว่าของเขา ๆ แล้วเขาไปไหนเสียเล่า ล้วนแต่จากโลกนี้ไปทั้งสิ้น ไม่เว้นแม้แต่เรา สักวันหนึ่งเราก็ต้องจากสิ่งที่เราประกาศว่าเป็นของเรา เราก็ต้องจากสิ่งเหล่านั้นไป แม้แต่ร่างกายเรายังต้องจากไป เพราะฉะนั้น โลกนี้จึงมีความสมบูรณ์ที่สุด ไม่มีความพร่อง เพราะไม่มีสัตว์โลกใดที่จะแบกหามโลกนี้ไปได้ มีเพียงมาเกี่ยวข้องลูบ ๆ คลำ ๆ แล้วก็จากไป

โอวาทธรรมคำสอนพ่อแม่ครูบาอาจารย์
พระอาจารย์สุธรรม สุธัมโม
วัดป่าหนองไผ่ จ.สกลนคร
แสดงธรรมเมื่อวันที่ ๑๙ สิงหาคม ๒๕๕๙






“บัดนี้” พระพุทธศาสนา
ล่วงเลยมาแล้ว ๒,๕๐๐ กว่าปี
“แล้วพวกเรา” ทำอะไรกันอยู่ล่ะ หื่ม!!!

โอวาทธรรมคำสอนพ่อแม่ครูอาจารย์
พระอาจารย์บุญมี ธัมมรโต
วัดป่าศรัทธาถวาย (วัดถ้ำเต่า) อ.หนองวัวซอ จ.อุดรธานี





“เมื่อท่านสะสมบุญใส่ตนไว้พร้อมแล้ว เป็นของดีเลิศประเสริฐแท้ หาสิ่งใดเสมอเหมือนไม่มี เปรียบอุปมาเหมือนกับเรามีกระติกน้ำใหญ่ติดตัวไว้ในเวลาเดินทางไกล ไปถึงร่มไทรก็จะได้ล้างหน้า ไปถึงร่มหว้าก็จะได้ส่วยคิง (เช็ดตัว) ไปถึงที่แจ้ง ๆ แดดร้อน ๆ ก็จะได้อาบเย็นสบาย อันนี้ฉันใด บุญก็ฉันนั้น ไปถึงสถานที่ใดก็เป็นอย่างนั้น สบายดีเลิศประเสริฐสุด นอกนั้นไม่มี”

ธรรมพเนจร :องค์หลวงปู่จันทา ถาวโร